De mij dat ben ik: Shirley mengt een school
Veel ouders kijken vreemd op als de brief van de gemeente, met het bericht dat ze hun driejarige moeten inschrijven op een basisschool, in de brievenbus valt. Maar Shirley Brandeis (38) was de brochure zelfs voor, en begon haar zoektocht naar een geschikte school in Amsterdam West, toen haar dochter Jona één was.
Shirley* (38) bezocht vier scholen die ze beoordeelde aan de hand van vier criteria:
- goed onderwijs
- in de buurt
- gemengd
- openbaar
De beste school bleek een buurtschool, maar schoot tekort op één punt: de school was niet gemengd, en stond bekend als 'zwarte school'.
Shirley: 'Alle scholen die ik bezocht voldeden aan niet meer dan drie van mijn vier criteria, maar bij de Rosa Boekdrukkerschool dacht ik: 'Aan het vierde missende criterium kan ik nog wat doen!
En dus startte Shirley een initiatief om de school zo te mengen, dat deze een goede afspiegeling werd van de buurt.
Wij interviewden Shirley over haar bijdrage aan de maatschappij!
Waarom begon je zo vroeg met zoeken?
Ik begon vroeg, omdat ik vermoedde dat de zoektocht tijd zou kosten, en dat klopte. Wat ik zocht, vond ik niet op de populaire scholen hier in de buurt. En toen ik een school buiten onze buurt bezocht, besefte ik tijdens de lange rit door het drukke verkeer: 'Ik wil een buurtschool!'
Hoe heb je je zoektocht naar een goede basischool aangepakt?
- Eerst heb ik me goed geïnformeerd over alle scholen in mijn wijk, en vervolgens maakte ik een lijstje van scholen die ik wilde zien.
- Ik bezocht de scholen onder schooltijd, en de buurtscholen ook tijdens het halen en brengen van de kinderen. Bij twee scholen had ik een één-op-één gesprek, en bij twee scholen bezocht ik een groepsbijeenkomst.
- Ik praatte met ouders die al een kind op een school hadden.
- Ik bezocht de jaarlijkse informatiemarkt in Amsterdam West, waarop scholen zich presenteren met een kraam.
Wat hoop je te bereiken met dit initiatief?
Ik wil graag dat mijn kind een gemengde school bezoekt omdat die qua samenstelling de buurt, en de maatschappij, het beste weerspiegelt. Daarnaast spelen zowel idealistische als praktische overwegingen een rol. Een belangrijk deel van mijn motivatie is dat een goede buurtschool logistiek makkelijker is.
Daarnaast vind ik het een kwalijke zaak dat een goede, leuke buurtschool genegeerd wordt, voor een school verderop. Een school die nota bene met eenzelfde initiatief is gemengd! Ik begrijp wel dat ouders voor safe kiezen: die school ís al gemengd, en ik sta nog maar aan het begin. Maar als ‘wij’ dit nu niet doen, dan blijven zwarte scholen in gemengde buurten bestaan, en blijven ouders hun kinderen kilometers heen en weer slepen.
Vooroordeel
De aanblik van veel allochtone kinderen op een schoolplein houdt een school zwart. Ouders fietsen langs, zien bijna alleen maar allochtone kinderen en concluderen: 'Dat is een slechte school.'
Ik geef het toe: dat vooroordeel had ik zelf ook. Maar gelukkig ben ik over de drempel van de school en mijn vooroordelen, heen gestapt. En toen zag ik een gewone, leuke, gezellige, frisse school met goed onderwijs, goede naschoolse opvang, een hartelijk team en aardige, Nederlands sprekende kinderen.
Heb je bepaalde percentages die je wilt halen?
Op andere gemengde scholen zie ik een aantal ‘blonde koppies’, en dan merk ik dat ik een verhouding van 75-25 een goede doelstelling vind. Vijf autochtone kinderen op een groep van twintig. Puur om andere ouders aan te trekken, en de school een gemengder aangezicht te geven.
Als de buurt 50-50 is, dan zou de school dat op den duur ook mogen worden. En weet je: al was ik nu de enige met mijn witte, roodharige kind, ik zou nog gaan. En gelukkig hoor ik andere ouders dat ook zeggen!
Kun je wat vertellen over de Rosa Boekdrukkerschool?
De school heeft dertien basisschoolgroepen, met gemiddeld twintig kinderen, in totaal 260 leerlingen. De klassen zijn dus aangenaam klein, maar nieuwe aanwas is van harte welkom, zowel onder de schoolleiding als de ouders. Mede omdat ze de Nederlandse doelgroep missen.
De school steunt mij dan ook geweldig! Financieel, als ik iets nodig heb is er een potje, emotioneel, als ik bijvoorbeeld een nare reactie heb gehad, en door hun enthousiasme en waardering. En het belangrijkste zijn natuurlijk de geweldige rondleidingen die zij geven. Zonder dat, kan ik wel inpakken!
Heb je ook met de ouders gesproken van de kinderen die al op deze school zitten?
Ik spreek regelmatig allochtone en autochtone ouders, en ik schuif aan bij de Ouderraad. Bij die contacten merk ik dat ‘we’ welkom zijn.
'Het schoolplein is geen goede afspiegeling van de buurt,' schrijf je op je blog. Hoezo niet?
De buurt is gemengd: er woont van alles. Maar de school heeft vooral kinderen van ouders van allochtone afkomst, en bijna geen kinderen van Nederlandse ouders.
Dit is zo gegroeid in een tijd dat er relatief veel allochtone bewoners kwamen in de buurt. Maar toen de buurt vervolgens ging mengen, bleef de school achter.
Wat doe je allemaal om de Rosa Boekdrukkerschool te 'mengen'?
- Ik vertel andere ouders over de Rosa Boekdrukkerschool, en moedig ze aan te gaan kijken. Ik klets wat af via mail en 'in real life', bijvoorbeeld bij het babyvak van de Etos.
- Ik verstuur een tweewekelijkse nieuwsbrief
- Ik heb folders geschreven met de directeur, en die professioneel laten drukken. Daarbij komt mijn beroep van freelance journalist goed van pas! De folders verspreid ik op kinderdagverblijven, bibliotheken, buurtcentra, lokale horeca, op kinderzitjes op fietsen, en zelfs bij de stomerij. Andere ouders helpen me hierbij.
- Daarnaast heb ik samen met de school twee ouderavonden op school in november 2009 georganiseerd,
- Ik heb een ouderbijeenkomst georganiseerd bij mij thuis in maart 2010
- Ik heb meegeholpen aan een theatervoorstelling op school in april 2010.
- Ik heb contact met de Stichting Kleurrijke Scholen
Hoeveel tijd besteed je er aan?
In het begin een à twee dagdelen per week. Nu besteed ik er hoogstens drie tot vier uur per week aan. Behalve als er bijvoorbeeld een nieuwe folder uitkomt, dan is het weer meer.
Maak je ook gebruik van sociale media om je initiatief bekend te maken?
Ik heb Hyves overwogen, en een ouder heeft een Yahoo-community opgezet, maar hier bleek geen animo voor. Ik vind de sociale media ongeschikt voor dit initiatief. 'Echt' contact past hierbij beter. Bovendien heb ik al een nieuwsbrief, mail, folders, posters en bijeenkomsten.
Je hebt subsidie gekregen voor je initiatief. Hoe heb je dit aangepakt?
Het stadsdeel Amsterdam West kent bewonersinitiatieven. Als je een buurtbindend idee hebt, kun je subsidie krijgen.
Voor de theatervoorstelling was dat ruim 600 euro. Voor posters en folders kreeg ik ruim 1700 euro, en ik ben door het stadsdeel zelfs uitgenodigd om mijn wensen te vertellen. Zij hebben toen toegezegd dat ik 5000 folders door een professioneel bedrijf mocht laten verspreiden, huis-aan-huis.
Hoe reageren ouders op je initiatief?
Erg goed, maar natuurlijk zijn er ook minder positieve reacties. Iemand vond dat ik bezig was de school wit te maken. En een enkeling kijkt nog steeds een beetje vies bij de naam van de school. Ze zien het nog steeds als een zwarte, en dus slechte, school. En dat terwijl de Rosa Boekdrukkerschool de hoogste citoscore van het stadsdeel had!
Je hebt een Lijst van Geïnteresseerde Ouders. Hoe is die lijst tot stand gekomen?
Ik begon met ongeveer zes mensen. Door de folders, het nieuws rondvertellen, en viavia, is die lijst inmiddels uitgegroeid tot een lijst met circa vijfenzestig kinderen.
Wat heb je praktisch al bereikt? Hoeveel autochtone kinderen zijn er al bij gekomen?
In januari 2011 zouden de eerste vijf kinderen, van dit initiatief, naar de Rosa Boekdrukkerschool gaan.
De directeur droomde van een eerdere datum, maar ik dacht: 'Dat lukt nooit! Met ruim drie jaar heeft men toch al een keuze gemaakt?' Toch bleken er nog ouders na te denken over hun keuze, of in te zien dat de eerste keuze te ver weg was, of ze werden uitgeloot vanwege te veel belangstelling.
Dus in september beginnen de eerste twee kinderen op de Rosa Boekdrukkerschool, en daarna volgen er nog twee, en wie weet nog één (die ouders denken nog na). In januari volgt de rest.
Tussen die datum en mei 2011, heb ik nu negen kinderen staan. Natuurlijk moet je er rekening mee houden dat er ouders zijn die toch nog afhaken. Maar ik ken een aantal ouders in deze groep die, net als ik, echt met hart en ziel hiervoor hebben gekozen.
Bij de zogenoemde zomer 2007-kinderen (die zijn twee nu) heb ik er nu één 'zeker', en zeven die 'nadenken'.
Wat zijn de ervaringen van de ouders van deze kinderen, en de kinderen zelf?
De kinderen maakt het niet uit, denk ik. Mijn dochter weet dat ze naar die school gaat, maar heeft er geen mening over. Ze vindt het klimrek leuk, en voelt zich prima als ze er rondloopt.
De ervaringen van de ouders zijn erg goed, en in de derde versie van de folder zijn enkele citaten opgenomen. Ik vraag ouders dan ook altijd of ik ze mag citeren als ik een mooie quote per mail krijg.
De laatste reactie was deze: 'Wij zijn gisterochtend naar de school geweest voor een uitgebreide rondleiding, en gesprek met Gerard Prenger. We zijn beiden erg enthousiast over de school. Het ziet er allemaal mooi en gezellig uit, ook oogt het allemaal goed georganiseerd en rustig, en de leerlingen zijn nieuwsgierig en enthousiast. Ook vonden we de opvattingen van Gerard over leren, opvoeden en een kleurrijke school heel aansprekend.'
Betere reclame bestaat niet!
* Meer over Shirley
Shirley Brandeis (38) volgde de HBO opleiding museologie. Ze is getrouwd met Bas, en samen zijn ze de ouders van dochter Jona (2). Sinds 1997 werkt ze als freelance journalist.
Shirley werd geboren op de Wallen en groeide op in Amsterdam-Noord, Slotermeer en Diemen. Sinds 1996 woont ze in Amsterdam-West.
Handige links
