De vloek van het feminisme

Andreas Kinneging, hoogleraar rechtsfilosofie geeft zijn antwoord op de vraag waarom het geboortecijfer(1,7 kind per vrouw) in Nederland zo zorgwekkend laag is. Volgens hem is dit een rechstreeks gevolg van de feministische ideologie die hij typeert als een heus 'geloof': 'een vaste overtuiging waaraan niet valt te tornen en waarover ook niet kritisch wordt nagedacht.'

Kinneging vindt de manier waarop het feminisme haar geloof uitdraagt weinig netjes, omdat ze dat niet doen op basis van argumenten maar door vrouwen die fulltime moederen belachelijk te maken. Helaas gelooft tegenwoordig bijna iedereen in de feministische doctrine/ tunnelvisie.

Desondanks kiezen veel Nederlandse vrouwen ervoor hun werk buitenshuis te verminderen of er helemaal mee op te houden. Volgens Kinneging omdat deze vrouwen 'een paar wezenlijke waarheden aanvoelen die feministen en iedereen die achter hen aan holt maar niet kunnen of willen begrijpen.'

Professionele opvang is, hoe goed ook, geen volwaardige vervanging van de liefde en aandacht die het kind (normaal gesproken) thuis krijgt.

Buitenshuis werken is niet altijd zo leuk als de feministen beweren: niet iedereen heeft een interessante baan waarin hij of zij zich kan ontplooien.

Voor kinderen zorgen is helemaal niet zo saai en geestdodend als de feministen beweren.

Hoewel er uitzonderingen zijn, zijn vrouwen in het algemeen toch beter met de kinderen dan de man. Een evolutie van vier miljoen jaar heeft vrouwen tot geboren opvoeders en verzorgers gevormd.

Kinneging pleit er voor het feministische geloof achter ons te laten en terug te keren naar de traditionele rolverdeling. En dat wil zeker niet zeggen dat de vader zich niet meer met de kinderen bemoeit. Het beeld van de vader die op zondag het vlees snijdt noemt hij een 'perversie, die anders dan de feministen beweren gelukkig altijd een uitzondering is geweest.'

Artikel

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *