Mijn verhaal: Pauline
Dat de keuze voor het Thuisblijfmoederschap niet alles of niet is is, bewijst Pauline (29) die het fulltime moederen combineert met een studie pedagogiek.
Pauline studeert in de avonduren, en is overdag fulltime bij haar twee kinderen Tygo (4) en Sofie (3). Wij vroegen Pauline naar haar verhaal!
Was je altijd al van plan Thuisblijfmoeder te worden?
Het plan was dat mijn partner en ik allebei een leuke parttime baan zouden hebben. Helaas kon ik die niet vinden, en ik deed daarom invalwerk. Maar het nadeel was dat ik dan om acht uur werd gebeld of ik ergens om half negen kon invallen. Dus hup, op de fiets.
Toen ik zwanger werd, ging dat niet meer, en invalwerk was ook slecht te combineren met pasgeboren baby's. Ik wilde rust in huis en dat kon toen alleen door helemaal thuis te blijven.
Omdat ik geen werk kon vinden dat te combineren was met de zorg voor kleine kinderen, is Richard toen fulltime blijven werken. Dat is inmiddels vijf jaar geleden.
Waarom heb je gekozen voor fulltime zorgen en opvoeden?
Ik ben blij dat onze kinderen niet op jonge leeftijd opgevangen hoefden te worden door vreemden. Ons doel was zo min mogelijk opvang tot de jongste drie was, en dat is gelukt. Het gaf ons gezin veel rust.
Wat vind je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder?
Het was een kwestie van overmacht, want ik kon geen werk vinden. Gelukkig vindt hij zijn werk heel leuk, en is hij blij dat ik voor de kinderen zorg. Toch zou hij graag minder willen werken om meer bij de kinderen te zijn. Hij werkt nu vier dagen op kantoor. Hij weet dat ik graag weer aan het werk wil en dat gunt hij me.
Zou hij huisman willen worden?
Ik denk dat hij zijn werk dan wel erg zou missen, maar als het nodig was zou hij het zeker kunnen!
Heb je er lang over nagedacht?
Nee, want ik heb nooit echt de beslissing genomen om jarenlang thuis te blijven. Eigenlijk is mijn thuisblijfmoedercontract gewoon steeds verlengd. Eerst dacht ik: 'Zodra de baby er is, ga ik weer aan het werk.' Toen de baby er was, werd ik een leeuwin, en zei mijn oergevoel dat ik hem zijn eerste jaar zelf wilde verzorgen.
Toen hij negen maanden was, werd ik zwanger van Sofie. We kozen hier bewust voor, omdat ik nu toch thuis was. Kort na de geboorte van Sofie overleed mijn moeder plotseling, en kon ik daardoor ook niet aan het werk. Ik heb toen echt een paar maanden last gehad van een depressie. Eigenlijk is het door omstandigheden gekomen dat ik nu ‘al’ vijf jaar thuis ben.
Maar ik heb er geen spijt van. Ik heb alle eerste stapjes mogen meemaken! Ook zijn de kinderen weinig ziek geweest, wat ik wel zie bij kinderen die op jonge leeftijd veel naar het kinderdagverblijf gaan. Soms vond ik het erg pittig om voor de kinderen te zorgen, vooral toen ik er twee had, onder de twee. Maar ik heb er ook enorm van genoten, en nu nog.
Heb je advies gevraagd?
Niet echt advies. Mijn moeder vond het heel dapper dat ik mijn eigen weg volgde, ondanks het feit dat thuisblijfmoederschap geen populair beroep is. Zij heeft me altijd gestimuleerd mijn eigen weg te volgen.
Hoe reageerde je omgeving?
Niet altijd even enthousiast. Er waren met name mannen in mijn omgeving, die vonden dat ik mijn opleiding weggooide, en mijn tijd verspilde. Ze vroegen wat ik nu de hele dag van plan was te gaan doen. Ze hadden het nooit achter me gezocht.
Vrouwen reageerden een beetje jaloers: 'Als mijn man zoveel zou verdienen dat ik thuis kon blijven, zou ik dat ook doen!' Ze zien kennelijk niet dat wij ook offers gebracht hebben om het financieel rond te breien. Ik moest me altijd inhouden om niet te zeggen: 'Als ik zoveel verdiende als jij, zou ik ook een huishoudster inhuren!'
Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?
Ja, maar die kwam al met de komst van de kinderen. Daarvoor hadden we niet echt een taakverdeling. Hij doet wel veel in huis, zeker nu ik ’s avonds studeer.
Hebben jullie berekeningen gemaakt of het financieel uit kon?
Ja. Dat hebben we van tevoren wel doorgerekend. De consequenties zijn onder andere dat we nu een kleinere auto hebben, Richard met de bus naar zijn werk gaat, vakanties zeer beperkt zijn en ik veel tweedehands kleding en spullen scoor etc.
Hoe zie je de toekomst?
Over een jaar gaat Sofie ook naar de basisschool en breekt er een nieuwe fase aan. Ik zal dan nog meer vakken gaan volgen, dus ik hoef me niet te vervelen. Tot die tijd geniet ik extra van mijn kleine meisje, nu ze nog thuis is.
Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?
Ja, dat hoop ik toch wel na deze studie!
Waarom wel/ waarom niet?
Ik wilde eigenlijk al aan het werk toen Sofie drie werd, maar toen kon ik niks vinden, daarom heb ik deze studie opgepakt. Ik hoop dus over drie jaar wel weer aan het werk te komen.
Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?
Om de sfeer in huis goed te houden. Ik zoek altijd naar een prettige balans in huis, en dat valt niet mee als de kinderen weer in een of andere fase zitten. Ken je die mantra van zwangerschapscursussen: ‘Dze wee komt nooit meer terug’? Ik verzucht regelmatig: 'Deze fase komt nooit meer terug!’
Wat is het leukst aan fulltime moederen?
Dat je doordeweeks leuke uitstapjes kunt maken, zonder dat je in de drukte komt die er op zaterdag altijd is. En dat je doordeweeks het huishouden kunt doen, en in het weekend kunt ontspannen met het hele gezin. Of dat je alle tijd hebt om je kinderen goed te leren kennen en begeleiden. Dat je zelf enorm veel leert van diepte- en hoogtepunten. En dat er rust en balans is in huis.
Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?
O jee, heb je even?
Veel huishoudelijk werk gebeurt tussendoor. Zo gooi ik er elke ochtend een wasje in, die Richard dan ’s avonds ophangt en ik de volgende dag weer opruim. Voor de afwas hebben we gelukkig een vaatwasser; die draait soms wel twee keer per dag!
Maandag
Richard gaat met de auto naar zijn werk, en zet onderweg Tygo af op de basisschool. Ik breng Sofie naar de peuterspeelzaal, waardoor ik bij thuiskomst even mijn handen vrij heb. Dan ga ik meestal een uur poetsen en een uur internetten. Vaak schrijf ik een nieuwe blog of lees de blogs van anderen.
Om half twaalf haal ik Sofie weer op en gaan we samen lunchen en boekjes lezen. Als het mooi weer is gaan we nog even naar buiten, bijvoorbeeld de eendjes voeren. Rond half twee komt mijn schoonmoeder, die heeft Tygo dan van school gehaald, omdat ik dan geen auto heb en ze blijft koffie drinken. De rest van de middag spelen de kinderen zelf, buiten of binnen met hun speelgoed. Soms doe ik mee en hinkel de halve buurt door.
Om vijf uur gaat de televisie voor ze aan en ga ik koken. Om zes uur komt Richard thuis en eten we. Om half zeven pak ik mijn tas om te gaan sporten. Richard stopt de kinderen in bed. Rond acht uur ben ik weer thuis, kletsen we over de dag en sla ik soms nog een studieboek open.
Dinsdag
Richard heeft zijn thuiswerkdag. In de praktijk betekent het dat hij voor de kinderen zorgt. Die uren haalt hij 's avonds in. Ik breng Tygo naar school, en bij thuiskomst ga ik studeren. Richard gaat met Sofie naar dansles en boodschappen doen.
’s Middags gaan we als gezin iets leuks doen, bijvoorbeeld naar een speeltuin of thuis lekker knutselen. Richard kookt, om half zes eten we. Daarna stap ik in de auto. Meestal heb ik college van zeven tot negen. Richard stopt de kinderen in bed.
Als ik thuis kom, ploffen we samen op de bank. Tijd om bij te kletsen.
Woensdag
Sofie gaat weer naar de peuterspeelzaal, dus ik breng eerst Tygo naar school en dan Sofie. Ik lijk wel een taxibedrijfje! De ochtend vliegt om met huishoudelijke klussen. Soms heb ik nog even tijd om te bloggen.
’S Middags gaan we vaak naar een van mijn vriendinnen, die ook kinderen hebben. Soms speelt Tygo bij een klasgenootje of komen er vriendjes bij ons.
Ik kook en om zes uur eten we. Daarna stap ik weer in de auto om naar college te gaan van zeven tot negen. Richard stopt de kinderen in bed.
Donderdag
Ik breng Tygo naar school, als we thuiskomen komt mijn schoonmoeder Sofie halen. Ze is de hele ochtend bij oma, zodat ik kan studeren. Tussen de middag komen de kinderen hier brood eten (en knuffel ik ze plat) en daarna gaan ze weer naar oma. Ik heb college van vijf tot negen. Richard komt om zes uur thuis, eet dan even wat. Om half zeven worden de kinderen thuis gebracht en stopt hij ze in bed.
Vrijdag
Ik breng Tygo naar school en dan ga ik met Sofie boodschappen doen. Daarna gaan we even samen op stap. Soms de stad in, soms ook gewoon thuis spelen of knutselen.
’S Middags komt mijn vader vaak op de koffie, of de kinderen gaan gewoon lekker spelen met vriendjes uit de buurt. Dan doe ik ondertussen wat huishouden. Aan het einde van de middag gaan we naar de bibliotheek.
Ik kook, en we eten weer rond zes uur als Richard thuis is. Dan stoppen we samen de kinderen in bed, lees ik extra boekjes voor (dat doet Richard de andere dagen) en hangen we een avondje op de bank. Even bijkomen!
Zaterdag
Eens per maand helpen we ’s ochtends om de school schoon te maken. Andere zaterdagochtenden gaan we naar een kindervoorstelling in de bieb, of hangen we gewoon wat rond in huis. De kinderen spelen met hun speelgoed, wij verschonen het konijnenhok, dweilen de vloer, dat soort dingen.
Om 13 u heeft Tygo zwemles. Daar gaan we om de beurt met hem naar toe. ’S Middags gaan we vaak iets leuks doen. Even naar mijn schoonouders of bij mijn oma op visite. Of de stad in als we iets nodig hebben.
De avond is relaxed. Soms doe ik nog wat achterstallig huishouden of studeer ik wat. Af en toe ga ik op vrijdag- of zaterdagavond naar een vriendin om lekker bij te kletsen zonder kinderen aan je been.
Zondag
De zondag is een dag waarop we lekker bijkomen. Als we zin hebben, gaan we naar de dierentuin (abonnement) of naar familie. Maar het kan ook een dag zijn dat de kinderen een beetje spelen, wij wat lezen of gezellig kletsen, internetten. Soms hebben we achterstallige klussen. Meestal ga ik aan het eind van de middag nog een paar uurtjes studeren als de kinderen lekker spelen. De avond doen we het ook rustig aan; beetje computeren, lezen, praten of televisie kijken en vroeg naar bed!
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Ik vind het jammer dat ze aan de ene kant vinden dat iedereen aan het werk moet, maar aan de andere kant hard proberen je te ontmoedigen. Ik studeer twintig uur per week, dat zou niet kunnen zonder de hulp van mijn schoonmoeder, want we hebben geen recht op kinderopvangtoeslag of wat voor tegemoetkoming dan ook.
Met mijn oude diploma kon ik geen werk vinden, als je dan mensen aan het werk wilt helpen, geef ze dan ook voorwaarden die het mogelijk maken. Iets anders waar ik me over verbaasde is dat ik me helemaal niet kan inschrijven bij de UWV voor een baan. Dit, omdat mijn partner al een baan heeft en ik dus geen recht heb op een uitkering en zonder aanvraag voor een uitkering, helpen ze je ook niet verder met het zoeken naar een baan. Dan vraag ik me serieus af of ze echt wel willen dat ik aan het werk ga.
Tegelijkertijd vind ik het geen goede trend dat steeds meer ouders beide fulltime werken. Ik vind dat kinderen, zeker onder de drie jaar, zoveel mogelijk bij hun eigen ouders moeten kunnen zijn om zich rustig te ontwikkelen en te hechten.
Ken je Elma Drayers boek 'Verwende Prinsesjes'?
Nee. Is het een aanrader?
Wat vind je van de door Opzij gesignaleerde zgn. 'munttheemoeders'?
Daar heb ik erg om gelachen. De Opzij vindt dat elke vrouw haar eigen keuzes moet mogen maken, maar dan wel de keuzes die zij voor ogen hebben. Anders ben je fout. Deze vrouwen brengen hun kinderen naar de nanny of opvang, om vervolgens zelf op het terras te gaan zitten met vriendinnen toch? Ik kan maar een ding zeggen: 'Arme kinderen.'
Hoe voorzie je in sociale contacten, gezien het feit dat veel vrouwen overdag weg zijn, en je als thuisblijfmoeder dan op jezelf teruggeworpen wordt?
Ik heb drie vriendinnen, die alle drie parttime werken, het lukt me dus vaak wel om iets met ze af te spreken. Eentje leerde ik kennen tijdens zwangerschaps-zwemmen, een andere tijdens babymassage.
Het helpt dus als je actief bij clubjes zit, om mensen te leren kennen. Daarnaast help ik regelmatig op de basisschool, waar ik dan ook weer moeders ontmoet.
Tot slot heb ik veel digitaal contact; met vriendinnen van vroeger, maar ook met mensen die ik in real life niet ken. Af en toe ga ik op de koffie bij de buurvrouw, die ook kinderen heeft in deze leeftijd en ook studeert.
Hoe 'laad' je jezelf weer op?
Ik sport elke maandag avond, ga af en toe op een zaterdag met mijn zus winkelen, en ik ben Pauline (niet de moeder van..) als ik studeer. Daar kan ik echt van genieten! Als ik weinig tijd heb laad ik me op door bijvoorbeeld een lange douche te nemen. Soms geven we de kinderen pannenkoeken/ American pancake of macaroni en stoppen ze vroeg in bed, dan ga ik daarna uitgebreid koken of we gaan kaasfonduen, zodat we samen ‘thuis uit eten’ zijn. Zie ook Havermoutpannenkoeken.
Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?
Ik heb het gevoel dat ik in de afgelopen jaren heel veel geleerd heb. Levenservaringen die je niet uit een boekje haalt. Je weet wat het is om onvoorwaardelijk lief te hebben. Te zorgen op momenten dat je eigenlijk niet meer kan (bijvoorbeeld toen mijn moeder overleed). Absolute dieptepunten, waarin ik mezelf goed heb leren kennen.
Aan de andere kant waren daar de hoogtepunten; de onvoorwaardelijke liefde die ik terugkreeg, de verwondering, de schaterlach, de knuffels, het eerste stapje. Ook ben ik altijd actief gebleven door middel van vrijwilligerswerk (mijn werkgebied), tijdschriften lezen (over opvoeden), cursussen volgen. Het is niets voor mij om letterlijk thuis te blijven.
Waarom begon je een blog?
In eerste instantie om mensen een kijkje te geven in het leven van een thuisblijfmoeder. Misschien een beetje om de kritiek te weerleggen. Ook om iets voor mezelf te hebben, te creëren. Ik vind het heerlijk om van me af te schrijven, als een soort dagboek. Ben ook druk geweest met het schrijven van een boek, maar dat staat nu voorlopig in de koelkast door mijn studie.
Heb je een doel met je blog?
Thuismetkinderen.blogspot.com is vooral om anderen te vermaken, een kijkje te geven in mijn keuken. Misschien mensen op nieuwe ideeën te brengen. Vegametkinderen.blogspot.com heeft als doel dat mensen zien dat vegetarisch eten ook heel lekker en makkelijk kan zijn. Het zou geweldig zijn als mensen door mijn blog af en toe vegetarisch gaan eten.
Meer weten van Pauline?
Bezoek dan haar blog: thuismetkinderen.blogspot.com!
