Debat op 2: wat zijn de gevolgen bezuinigingen van de bezuinigingen opde kinderopvang?

Vierhonderd euro per maand er op achteruit. Dat was het bedrag dat de deelnemers aan het discussieprogramma Debat op 2, per maand gemiddeld extra gaan betalen door de bezuinigingen op de kinderopvang. Wat zijn hiervan de gevolgen voor de (vrouwelijke) arbeidsparticipatie? Dat was de centrale vraagstelling van Debat op 2 op woensdagavond 2 januari 2012.

'De crèche is goed voor de ontwikkeling van mijn kind', 'Het Zweedse systeem is  ideaal' en 'De aarde is plat'

Tekenend voor de huidige Zeitgeist was het introfilmpje met 'werkende moeder' Annet Koster, die zei dat  haar baan haar het gevoel geeft 'met iets bezig zijn wat er daadwerkelijk toe doet.' Het is een trieste dag wanneer ouders zich alleen nog maar nuttig voelen als ze betaalde arbeid verrichten, en zaken als zorg en opvoeding gezien worden als bezigheden die er niet toe doen.

Mijn kind wordt zoo sociaal van de crèche!

Ook had ogenschijnlijk geen enkele deelnemer Marylse Eerkens boek 'Wat doen we met de baby?' gelezen. Want her en der pochten vrouwen hoe goed hun kinderen zich wel niet ontwikkelden door de crèche, terwijl Eerkens overtuigend aantoont dat de crèche, in ieder geval voor baby's, niet goed is. En er zijn diverse onderzoeken die vraagtekens zetten bij de stelling dat de crèche de sociale ontwikkeling van kinderen bevordert.

Is de crèche echt goed voor de ontwikkeling?

Arie Boomsma probeerde één van de weinige mannelijke aanwezigen, Ed Buitenhek (Kinderopvang Deskundige), dan ook te verleiden tot een uitspraak over het waarheidsgehalte van deze juichkreten over de positieve invloed van de crèche op de ontwikkeling, maar Buitenhek draaide vakkundig om de hete brei heen, en liet zich geen duidelijke uitspraak ontlokken.

Was het hier maar Zweden!

Ook Phaedra Werkhovens (hoofdredacteur Fabulous Mama) verzuchting: 'Hadden we hier maar het Zweedse systeem' kon op bijval rekenen, en kreeg spontaan een klaterend applaus. En dat terwijl Zweden helemáál niet zo'n Walhalla is. Ouders en kinderen leven daar in gescheiden werelden, en ouders durven niet meer op zichzelf te vertrouwen om hun kinderen op te voeden.

Archaïsche vraagstelling

Er waren slechts twee mannen zichtbaar in het publiek (Ed Buitenhek en Gjalt Jellesma van Boink), en de vraagstellingen waren ronduit archaïsch: 'Wat betekent de bezuiniging voor werkende moeders? Zullen zij overwegen te stoppen of minderen met werken als hun verdiensten niet meer opwegen tegen de kosten van de opvang? Dwingen de bezuinigingen vrouwen tot een keuze tussen kind of carrière?'

Gaan we terug naar af?

Gespreksleider Arie Boomsma vroeg zich af we 'terug naar af gaan', en met deze vraagstelling lijkt dat inderdaad het geval. Want waren we dit station niet allang gepasseerd, en zijn zorg en opvoeding ondertussen niet een gedeelde verantwoordelijkheid? Het was een vreemde paradox: enerzijds de moderne carrièrevrouw die luidkeels opkomt voor haar recht om carrière te maken, anderzijds de gedateerde vraagstelling.

Vrouwen hadden niet voor niets lang haar!

Overigens beweerde juist één van de moderne carrièrevrouwen dat kinderen het liefst bij hun moeder zijn, en dat vrouwen daarom altijd lang haar hadden vroeger: dan konden kinderen zich daar aan vastgrijpen. Helaas vroeg Boomsma niet hoe ze dit rijmde met haar kind naar de crèche brengen. Maar toegegeven: deze moeder had dan ook vrij kort haar.

Roepende in de woestijn

Beatrijs Hofland, theologe en thuisblijfmoeder van vier kinderen, weerde zich dapper tussen het carrièregeweld met haar omschrijving van quality time als er zijn voor je kind op het moment dat het je nodig heeft, maar er was weinig animo voor haar visie.

Eén van de carrièremoeders vertelde trots hoe ze overal mensen voor inhuurde (huishouden, strijken, was, tuin etc.) zodat zíj quality time met haar kinderen kon doorbrengen. Maar welk kind zit te wachten op 's avonds een uurtje quality time, als hij om drie uur 's middags valt? Beatrijs Hofland betoogde dat dát is waar het omgaat: dat je er bent voor je kind, om zelf die pleister te pakken.

Jij gaat van een koude kermis thuiskomen, dom Thuisblijfmoedertje!

Maar haar woorden waren aan dovemansoren gericht, en de bekende argumenten van '1 op de 3 huwelijken strandt', 'Je man kan wel dood neervallen' en 'Denk maar niet dat je er weer tussen komt op de arbeidsmarkt' werden op haar afgevuurd. Overigens is ook dit laatste, belegen dreigement paradoxaal: als de tekorten op de arbeidsmarkt daadwerkelijk zo dramatisch gaan worden, zijn dan niet zélfs uitgerangeerde Thuisblijfmoeders met een gat in hun CV van harte welkom?

Thuisblijfmoeder krijgt het laatste woord

Het was dan ook een mooi moment toen presentator Arie Boomsma Beatrijs Hofland letterlijk en figuurlijk het laatste woord gaf! En dat was: 'Kijk naar het belang van je kind.'

Meer weten?

Lees hier het persbericht van Debat op 2 over de uitzending.

Bekijk nu de uitzending van Debat op 2!

Get Microsoft SilverlightBekijk de video in andere formaten.

Vergelijkbare berichten

7 reacties

  1. Toch even rechtzetten: de websites dat is mijn hobbytijd (in de avond en weekend) en de praktijk heb ik ooit opgezet voor het moment dat ik besluit her in te treden. Om maar eens te bewijzen dat je altijd kan terugkeren op de arbeidsmarkt! Ook thuisblijfmoederschap heb je in vele varianten!

  2. Als ik op de websites van Beatrijs lees wat ze allemaal doet, vind ik dat niet bepaald een thuisblijfmoeder, maar goed, zoals zo vaak ken je nooit het hele verhaal. Misschien werkt zij wel ' s nachts.....

  3. De moeder in het debat die zei dat ze ook zelf wel graag pleisters wilde plakken, maar dat niet kon omdat ze gescheiden was, vertelde me later dat ze ook niet zo blij was met haar eigen situatie. tekenend dus voor tv: het is een moment van emotionele uitingen, die in het echt wat genuanceerder zijn. Maar: blijf vooral debatteren! Thuisblijfmoeder van het laatste woord (mooie titel voor nieuwe blog!)

  4. Laten we eens beginnen met het erkennen van de verschillen tussen man en vrouw. Volgens mij gaat het tegen moeder(!) natuur in dat vrouwen graag weg zijn van hun kroost. Het zou me niets verbazen als menig vrouw op het werk met klaptieten op het toilet stiekem een traantje weg pinkt, of tijdens die oh-zo-belangrijke vergadering nog even snel een appje naar het KDV stuurt om te checken of het nog wel goed gaat met de pasgeborene.

    Het gevolg? Allemaal onthechte kindertjes met gebrek aan zelfvertrouwen. Oh nee wacht eens, zelfvertrouwen leer je wel van je peers op de crèche die ook niet weten wat ze met zichzelf aan moeten. En anders kun je bij de huisarts altijd nog een diagnose PDD-nos of ADHD opvragen.

    Begrijp me niet verkeerd, vrouwen verdienen evenveel kans op de arbeidsmarkt als mannen, daar is niet voor niets zo hard voor gestreden. Toch zit er een groot verschil in moeten of mogen werken.

    Aan jou de keuze, zolang je maar wel kiest voor jezelf en in het belang van de maatschappij. Zonder carrièretijgers zoals jij vergaat de wereld, twee uur vergaderen is echt wel even wat belangrijker dan een vrolijke peuter. Denk erom, kies dus vooral niet in het belang van je kind, want daarmee verwen je ze teveel. Ze moeten tenslotte wel zelfstandig worden.

    Wij hebben heel bewust gekozen voor dat vrouwlief thuis de zorg op zich neemt op het moment dat ik er niet ben. Dat is mij meer waardevol dan die extra zak met geld. En als ze dan wat tijd over houdt, dan zet ze zich alsnog in voor anderen. Onbetaald. Waren er maar meer vrouwen zoals zij.

    Of (want we doen dit sámen); ouders die durven te handelen in het belang van het kind. Die indiviualisering heeft nu wel lang genoeg geduurd!

  5. Ik heb gisteravond het programma gezien. Wat een zielige vertoning! Heb nog wel smakelijk zitten lachen om sommige uitspraken (van beide kampen). Het ergste vind ik eigenlijk dat het voornamelijk om geld gaat en carriere. Jakkie! meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen.

  6. Mooie samenvatting. Op twitter las ik iemand zo ongeveer een bloedspoeging krijgen omdat ''die thuisblijfmoeder het laatste woord had, zooo 1961.'' Hihi.

    Ik ga het zo eens kijken. Gewoon, om me te ergeren aan de kortzichtigheid dat je alleen telt als je een carrière hebt -als je slooft voor je baas ben je natuurlijk veel beter dan wanneer je er bent voor je eigen gezin- en nog eens heel blij te zijn met en trots te zijn op mijn eigen keuze van een jaar geleden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *