Debat op 2: Vrouwen wordt onafhankelijk

De uitzending van Debat op 2 naar aanleiding van Jet Bussemakers uitspraken riep veel reacties op. Vooral de intense minachting voor de keuzes van de dames die kozen voor fulltime moederen/een parttime baan schoot menigeen in het verkeerde keelgat.

Arrogantie en minachting vieren hoogtij

Het 'kamp van de 'arbeidsparticipatie' zette de (thuisblijf)moeders weg als onverantwoordelijk, egoïstisch en naïef. Met name mevrouw Vreneli Stadelmaier toonde grote arrogantie en minachting voor alles rondom zorg, opvoeding en het runnen van een huishouden.

Vergeleken met de zelfingenomen houding van mevrouw Römkens, en de bij vlagen bijna agressieve houding van mevrouw Stadelmaier, was Beatrijs Hofland een rustige en vriendelijke aanwezigheid.

Stokpaardjes

Uiteraard werd ook weer de statistiek '1 op de 3 huwelijken loopt stuk, en dán kom je van een koude kermis thuis!' van stal gehaald, en onder andere Beatrijs Hofland onder de neus gewreven. Maar toen Beatrijs Hofland uitlegde dat ze in dat geval weer een baan zou zoeken, werd ze afgeserveerd als 'naïef' omdat ze te lang niet actief is geweest op de arbeidsmarkt. Een rare paradox: enerzijds de boodschap:'Je moet een baan!' en als iemand daar dan positief op reageert zeggen: 'Ja maar jíj komt nooit meer aan de bak!'

'Kijk maar naar Zweden!'

Ook het cliché van het walhalla van Zweden kwam voorbij, waarbij wijselijk werd gezwegen over de sociale problemen waarmee Zweden kampt als gevolg van kinderen naar de crèche sturen voordat ze daar klaar voor waren.

'Het maakt voor het kind niet uit'

Römkens zei op zalvende toon dat ze iedereen zijn of haar mening gunde, maar dat het wellicht goed was om eens even naar de féiten te kijken. Uit onderzoek zou namelijk blijken dat het voor kinderen irrelevant is of beide ouders buitenshuis werken, zo lang er maar stabiliteit is in het gezin. Dat er tegenwoordig een consensus is dat het voor baby's wel degelijk uitmaakt, liet ze maar even achterwege. Sommige feiten komen niet zo goed uit.

'Quality time'

Mevrouw Stadelmaier had een kronkelige redenering dat je als vrouw beter buitenshuis kunt gaan werken, omdat je dan meer 'quality time' met je kind doorbrengt dan Thuisblijfmoeders. Want die Thuisblijfmoeders zijn er weliswaar, maar doen ondertussen ook boodschappen en het huishoudelijk werk. En ze 'stríjken,' spuwde mevrouw Stadelmaier bijna. Overigens werkt mevrouw Stadelmaier naar eigen zeggen 40 uur per week, en vaak meer. Maar gelukkig is haar oppas er veel beter in om naar haar kinderen te luisteren, vertelde ze trots.

Schrijnende discussie

Schrijnend in de hele discussie was het totale gebrek aan waardering voor het werk van zorg en opvoeding en alles daar om heen. Zelfs Beatrijs Hofland verdedigde haar keuze om fulltime te moederen met het argument dat het maar tijdelijk was, alsof het inderdaad iets is wat je vooral niet te lang moet doen. En Yvonne van der Wal, auteur van Help ik ben moeder, benadrukte dat ze párttime betaald werk doet.

Maar als je als ouder voor je kinderen zorgt neem je wel degelijk je verantwoordelijkheid. Zowel naar je kinderen toe, als naar de maatschappij.  Het is bizar dat je je voor deze keuze moet verdedigen, en met de nek wordt aangekeken als je je tijd in je kinderen wilt investeren in plaats van in een carrière.

Debat op 2 gemist?

Get Adobe Flash PlayerAls het niet mogelijk is Flash te installeren kunt u de video bekijken via deze link.

Vergelijkbare berichten

19 reacties

  1. Dag allemaal,

    Ik ben studente journalistiek en voor een artikel op zoek naar hoogopgeleide vrouwen die er bewust voor kiezen niet of nauwelijks te werken. Dit uiteraard naar aanleiding van de uitspraken van Jet Bussemaker. Ik wil de vrouwen waarover zij spreekt graag een gezicht geven.

    Lijkt het u leuk om hier aan mee te werken dan hoor ik dat graag.

    Met vriendelijke groet,

    Sascha

  2. Dag allemaal,

    Ik ben studente journalistiek en voor een artikel op zoek naar hoogopgeleide vrouwen die er bewust voor kiezen niet of nauwelijks te werken. Dit uiteraard naar aanleiding van de uitspraken van Jet Bussemaker. Ik wil de vrouwen waarover zij spreekt graag een gezicht geven.

    Lijkt het u leuk om hier aan mee te werken dan hoor ik dat graag.

    Met vriendelijke groet,

    Sascha

  3. Ik ga het debat niet kijken, ik kook al op basis van de reacties hier. Ik kan me zo ergeren aan die vrouwen die werken en neerkijken op vrouwen thuis zijn om daar te werken. Ze hadden Marilse Eerkens moeten uitnodigen in het debat, om zeker die "feiten negeerders" bij de les te houden. Helemaal erg vind ik het soort vrouwen met een heel klein baantje met grote mond over vrouwen die thuisblijven.

  4. Ik kan niet goed kijken naar dit soort programma's omdat de discussies altijd het zelfde uitdraaien. Iedere keer worden er weer een paar zure, gefrustreerde feministen aan het woord gelaten, die aan andere vrouwen gaan vertellen 'hoe het moet' .Die hierbij ook het hoogste woord krijgen omdat dat goed past in de economische agenda.
    ik ben ook bewust thuisblijfmoeder en heb heel wat gesprekken gevoerd met psychologen en mensen die anderszins werken met kinderen (uit mijn vrienden- en kennissenkring) die allemaal van mening zijn dat het heel belangrijk is zo veel mogelijk tijd en energie in je kinderen te steken. Ook veel gelezen over dit onderwerp. Nooit voert dit soort informatie de boventoon in zo'n debat, want hey, dan veroordeel je vrouwen tot het aanrecht ofzo.
    Ook wordt er nooit vermeld dat er tegenwoordig heel wat hoogopgeleide (jonge) mensen zijn die sowieso niet aan een baan geraken ivm crisis en die noodgedwongen aan de lopende band moeten gaan staan (Volkrant Magazine, vorige week, geloof ik). En dat er genoeg tweeverdienerskoppels zijn die met zelfs degelijke banen met moeite een simpel huis kunnen afbetalen, laat staan alleen! Die financiële onafhankelijkheid, dat vind ik ook zoiets, zelfs al had ik een fulltime baan in mijn beroep dan nog zou ik armoedzaaier worden als ik in mijn eentje een huis en twee kids moest onderhouden. Daarbij, als een man gaat scheiden betaalt ie alimentatie en dat is ook niet mis, op een 'gewoon inkomen'.
    Ik weet ook niet of ik het ooit al eens heb vermeld, Nicole, maar dank voor deze site en dat je mensen die hun eigen keuzes maken tot steun wilt zijn! 🙂

  5. Ook hier kromme tenen 😉 Maar vooral ook omdat zo veel aspecten buiten de discussie worden gelaten.
    Hilarisch vond ik wel de opmerking van Beatrijs Hofland aan mevr. Stadelmaier (die vond dat haar oppas veel beter was in het oplossen van de problemen van haar kinderen dan zij) dat iets wat schade aan je kinderen zou kunnen toebrengen (het ZELF luisteren naar je kinderen) je dat dan ook vooral maar niet moest doen. Een prachtige inkopper die mevr. Stadelmaier toch wel echt even uit het lood sloeg!

  6. Ook hier kromme tenen 😉 Maar vooral ook omdat zo veel aspecten buiten de discussie worden gelaten.
    Hilarisch vond ik wel de opmerking van Beatrijs Hofland aan mevr. Stadelmaier (die vond dat haar oppas veel beter was in het oplossen van de problemen van haar kinderen dan zij) dat iets wat schade aan je kinderen zou kunnen toebrengen (het ZELF luisteren naar je kinderen) je dat dan ook vooral maar niet moest doen. Een prachtige inkopper die mevr. Stadelmaier toch wel echt even uit het lood sloeg!

  7. Ach, laat die dames toch lekker beppen. Zoveel woede is echt slecht voor je hart, Vereni. Misschien zou je eens lekker een dagje vrij moeten nemen. En wat het inhoudelijke aspect betreft; de Nederlandse vrouw doet toch lekker zelf wat ze wil. Ook al staat er eens in de zoveel jaar een oververhitte feministe op om ons weer eens met de bezem te geven.

  8. De mevrouw in het rode jasje, ook bekend als mevrouw Stadelmaier zat inderdaad boordevol woede. Dat viel mij ook op.

    Ik ben het met je eens dat het fijn zou zijn geweest als er iemand had gezegd: 'Ik ben Thuisblijfmoeder en daar sta ik voor!'

  9. De mevrouw in het rode jasje, ook bekend als mevrouw Stadelmaier zat inderdaad boordevol woede. Dat viel mij ook op.

    Ik ben het met je eens dat het fijn zou zijn geweest als er iemand had gezegd: 'Ik ben Thuisblijfmoeder en daar sta ik voor!'

  10. Ik heb met kromme tenen zitten kijken. Ik heb af en toe weggezapt omdat ik met kapot ergerde aan genoemde dames Stadelmaier en Romkens. Helemaal omdat ik het zo bijzonder vind, dat idd de negatieve kanten van het carrieremodel onderbelicht zijn gebleven en het feit dat als ik voor de kinderen van een ander zorg, ik een betaalde baan heb en als ik voor mijn eigen kinderen zorg ,ik een theemuts ben ofzo. Laat staan het feit dat als een huwelijk strandt, het voor beide partijen erg moeilijk is om het hoofd boven water te houden ivm dubbele kosten etc etc.
    Ik laat het hier maar bij, anders wordt het een heel verhaal. Ik meende te leven in een land waar vrije keuze de norm is, maar daar ga ik op dit gebied steeds meer aan twijfelen! Groetjes, Bianca

  11. Toch maar weer eens aan mijn kinderen vragen wanneer we de quality time kunnen inplannen tussen het koekjes bakken en poetsen door (overigens: strijken doe ik uit overtuiging niet). En dat mijn keuze tijdelijk is? Zou inderdaad geen argument in deze discussie moeten zijn, dat is meer mijn eigen levensloopplanning.

  12. Toch maar weer eens aan mijn kinderen vragen wanneer we de quality time kunnen inplannen tussen het koekjes bakken en poetsen door (overigens: strijken doe ik uit overtuiging niet). En dat mijn keuze tijdelijk is? Zou inderdaad geen argument in deze discussie moeten zijn, dat is meer mijn eigen levensloopplanning.

  13. Argh het debat was echt tenenkrommend. Vooral de bijna agressieve vrouw met het rode jasje, er zat zoveel woede in haar. Ik dacht echt: waar komt dit vandaan?! Waarom accepteren we niet gewoon dat iedereen anders is, en dat je niet sterker of zwakker bent als je werkt of thuis bent. Elk mens is anders. Elke mens heeft andere behoeftes, andere prioriteiten. En dat is juist mooi aan ons mensen.

    Wat mij vooral zo raakte is dat de rode dame op alles wat Beatrijs Hofland zei, over wat ze deed, 'dat doe ik ook''. Net alsof je als moeder thuis niet nuttig bent, alsof je thuis zijn geen waarde toevoegt. Ik vond het ook jammer dat geen enkele vrouw die als 'thuisblijfmoeder'' daar zat gewoon zei: dit is wat ik doe en ik ben er trots op! Ik ben zelf een thuisblijfmoeder, mijn 2 zonen zitten sindskort allebei op school. Mijn plan is om dit zo te houden. Ben ik naief, lui of onrealistisch? Nee, ik weet heel goed dat ik misschien straks wel nooit meer een baan vind, dat ik geen pensioen opbouw en dat ik financieel afhankelijk ben van mijn man. Dat zijn de consequenties van de keuze die IK maak, en die consequenties draag ik en zal ik ook blijven dragen. Ik sluit nooit uit dat mijn leven er over tien jaar totaal anders uit zal zien, maar wat is er wel zeker in het leven? Ik, mijn man, mijn kinderen en alle andere mensen om mij heen voor wie ik alle tijd van de wereld heb zijn gelukkig met de keuzes die wij maken. Ik zal moeders die het anders doen niet aanvallen, wel respecteren en hopen en verwachten dat dit ook wederzijds zal zijn.

  14. Ja, ik vind het ook doodeng te leven in een maatschappij waar neergekeken wordt op de onbetaalde liefde voor elkaar, maar welbegrepen eigenbelang gewaardeerd wordt 😉
    Ik zou niet graag in de schoenen van hun moeders staan, die waarschijnlijk zelf voor hun hebben gedaan wat hun dochters nu de grond in trappen.

  15. En blijkbaar is het buiten de deur werken voor deze opiniemakers ook niet zaligmakend, want ze kunnen niet eens spellen. "Vrouwen, word onafhankelijk!" is gebiedende wijs (wat een mooi toeval is in dit geval) en is daarom zonder T. Vergelijk met: "Vrouwen, loop mee!" of "Vrouwen, schrijf dit op!" Ook zonder T.

    Dat gezegd hebbende, laat ik de discussie verder heerlijk aan me voorbij gaan. Ik ben zeer bewust gestopt met mijn 45-urige baan toen mijn baby werd geboren, want er was geen haar op ons hoofd die eraan dacht aan dat 10 weken oude kindje aan die "lieve meisjes op de crèche" over te dragen. Mijn man werkte al voor zichzelf vanuit huis en ik ben dat (een paar jaar later en zeer part-time) ook gaan doen.

    Ik heb sinds die tijd geen strijkbout meer aangeraakt en ik ben ook niet geïnteresseerd in moestuintjes, dweilen of lekker de ramen lappen. We gebruiken ons geld om ons huis af te betalen (bijna klaar), veel te reizen en zoveel mogelijk tijd als gezin door te brengen nu onze kleuter wel op school zit, maar nog niet leerplichtig is.

    Je zult er als vrouw voor moeten zorgen dat je niet onmiddellijk in de bijstand vervalt als je overhoopt gaat scheiden: maak geen schulden (en je partner ook niet); koop je huis op één salaris, maar wel op beider naam; zorg dat de spaarrekening en pensioen ook bij jou terecht komen en probeer bij te houden hoe je de arbeidsmarkt weer op zou kunnen, mocht de nood aan de man zijn. Hou contact met ex-werkgevers en ex-collega's, blijf je vakliteratuur bijhouden.

    We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd en hebben een gezamenlijke betaalrekening en ieder nog een spaarrekening van voor ons huwelijk (die uiteindelijk wel in de gemeenschap vallen). Mocht mijn man besluiten niet verder te willen met mij, dan heb ik er echt geen enkel probleem mee om "zijn" geld (wat natuurlijk ons geld is) aan te nemen om de tijd te overbruggen tot ons kind wat zelfstandiger is. Samen uit, samen thuis.

    Mijn man en ik voelen ons totaal niet schuldig over onze keuzes. Waarom zouden we? We betalen volop belasting, we hebben geen hypotheekrenteaftrek meer, ontvangen op kinderbijslag na geen enkele toeslag of subsidie, maken geen files, zijn actief op school en in diverse gemeenschappen.

    Ik hou het maar op jaloezie/penisnijd van al die dames met hun nanny's en zakendiners en tweede huizen (met zwart betaalde gelapte ramen), want hoe fijn is ons leven in vergelijking met dat van hen 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *