Het 'Dan ben ik een leukere moeder' argument
Suzanne Rethans is journaliste en heeft een column in de maandelijkse glossy 'Jan'.
Van girl-next-door tot home-wrecker
Suzanne Rethans ziet er uit als 'the girl next door' en jarenlang waren haar columns dat ook. Tot Suzanne Rethans plotseling verliefd werd op schrijver Peter Buwalda, en haar man en kinderen voor hem verliet.
Na de eerste euforische column met enthousiaste beschrijvingen over haar sexcapades, leest haar column in het augustus nummer heel anders. Daarin schrijft Suzanne over haar schuldgevoel, en het verdriet van haar kinderen en haar ex-man.
Het mag, want zo ben ik een leukere moeder!
Maar Suzanne heeft een manier gevonden om te leven met haar schuldgevoel. Ze haalt dat aloude argument van stal dat alles moet goed maken. 'Op deze manier ben ik een leukere moeder.'
Toch durft ze ook de vraag te stellen: 'Wat is beter? Een gefrustreerde, chagrijinige moeder die er altijd is of een vrolijke die er niet altijd is?'
Retorische vraag
Het is dezelfde vraag die moeders die fulltime carrière willen maken vaak als retorische vraag stellen. Want het antwoord ligt al besloten in het gebruik van de termen 'gefrustreerd en chagerijinig' versus 'vrolijk'. Tuurlijk is het dan beter om er minder te zijn, maar vrolijk, is de impliciete boodschap.
Je zin krijgen ≠ chagerijnig gedrag
Kritische stemmen zetten echter vraagtekens bij de automatische koppeling tussen niet krijgen wat je wilt en je gefrustreerd en chagerijnig gedragen. Bovendien, wat voor boodschap geef je daarmee aan je kinderen af?
Wat is er gebeurd met zelfbeheersing, en je schouders ergens onder zetten? Tuurlijk is het makkelijker om vrolijk te zijn als je leven precies zo loopt als je wilt. Maar hoe reëel is dat? En op de lange termijn kun je je zelfs afvragen of ook dat wel 'leuk' blijft.
Het-moet-leuk-zijn-cultus: gephotoshopte levens
En dan hebben we de hele Het-moet-leuk-zijn-cultus nog buiten beschouwing gelaten. Want sinds wanneer moet het altijd maar Leuk zijn? De Het-moet-leuk-cultus heeft zelfs al geleid tot een nieuwe fenomeen: de Facebook Depressie. Doordat mensen vooral Leuke berichten en foto's plaatsen, lijkt hun leven zo leuk dat het anderen deprimeert omdat hun leven níét zo leuk is.
Zo biedt Facebook een gephotoshopte versie van het gewone leven. En wordt de Het-moet-leuk-zijn-cultus gebruikt als vergoeilijking voor gedrag waarbij jezelf vraagtekens zet.
Het is tijd om vraagtekens te zetten bij de 'Het-moet-leuk-zijn-cultus'.
Leven en laten leven zou ik zeggen. Een keuze als deze maak je niet zomaar en ik heb respect voor haar columns en haar keuze. Die colums zijn juist een beetje aangezet en uitvergroot, je moet het in proportie zien. Ik denk niet dat wij de werkelijke pijn (en het geluk) eronder kunnen en zouden moeten willen lezen. Ik zeg, respect voor Suzanne, die echt niet al haar impulsen volgt.
Leven en laten leven zou ik zeggen. Een keuze als deze maak je niet zomaar en ik heb respect voor haar columns en haar keuze. Die colums zijn juist een beetje aangezet en uitvergroot, je moet het in proportie zien. Ik denk niet dat wij de werkelijke pijn (en het geluk) eronder kunnen en zouden moeten willen lezen. Ik zeg, respect voor Suzanne, die echt niet al haar impulsen volgt.
Het artikel van Roos Schlikker in de LINDA deze maand, is dan een mooie tegenhanger. Daarin pleit ze voor herwaardering van sleur en schrijft ze scherp over de 'ik weet niet maar ik mis gewoon iets'-vrouw. Je moet niet zozeer werken aan een relatie, een relatie moet je gewoon laten zijn. Niet steeds weer de nieuwe impulsen willen, maar het geluk in de kleine dingen zien. En zo is het. Uiteindelijk moet Suzanne Rethans toch ook weer de sokken van haar nu nog nieuwe lover wassen?
Het artikel van Roos Schlikker in de LINDA deze maand, is dan een mooie tegenhanger. Daarin pleit ze voor herwaardering van sleur en schrijft ze scherp over de 'ik weet niet maar ik mis gewoon iets'-vrouw. Je moet niet zozeer werken aan een relatie, een relatie moet je gewoon laten zijn. Niet steeds weer de nieuwe impulsen willen, maar het geluk in de kleine dingen zien. En zo is het. Uiteindelijk moet Suzanne Rethans toch ook weer de sokken van haar nu nog nieuwe lover wassen?
Helemaal met Caroline eens, als een man een vrouw en kind verlaat wordt er steen en been geklaagd over wat voor een verschrikkelijke man hij wel niet is, en nu zou het andersom ineens wel heel positief zijn??
Ze is gewoon een zwak mens geweest die haar eigen belang boven dat van haar gezin stelde, zich verlaagde tot het niveau van de ons voorgaande primaten door haar instincten boven haar gezond verstand te stellen.....
Helaas zal ze waarschijnlijk vanzelf door de mand vallen, want ook bij haar nieuwe minnaar zal het gras van de buurman groener zijn...
Helemaal met Caroline eens, als een man een vrouw en kind verlaat wordt er steen en been geklaagd over wat voor een verschrikkelijke man hij wel niet is, en nu zou het andersom ineens wel heel positief zijn??
Ze is gewoon een zwak mens geweest die haar eigen belang boven dat van haar gezin stelde, zich verlaagde tot het niveau van de ons voorgaande primaten door haar instincten boven haar gezond verstand te stellen.....
Helaas zal ze waarschijnlijk vanzelf door de mand vallen, want ook bij haar nieuwe minnaar zal het gras van de buurman groener zijn...
Hmm, vandaag de Jan nog eens doorgebladerd en de column gelezen. Toegegeven, ze zegt wel dat ze het er erg moeilijk mee heeft allemaal. Maar het ' maar dan ben ik een leuke moeder' is een dooddoener van jewelste en ik vraag me dan af: wat denken je kinderen daarvan als ze dit ooit teruglezen? gaan ze je dan misschien begrijpen? (haar zoontje noemt haar nu 'kutmoeder'). En zonder nu seksistisch te willen gaan doen: ik vroeg me opeens af, wat als een man dit geschreven had? Die ging vertellen over de 3-keer-per-dag-seks met zijn nieuwe vriendin, dat er niet alleen maar nadelen zitten aan een scheiding, en ja, hij is er nu wel veel minder maar nog steeds een leuke papa áls ie er is hoor. Dan zou iedereen er schande van spreken en nu moet het allemaal heel vrijgevochten overkomen ofzo? Ik heb zeer zeker mijn vraagtekens.
Hmm, vandaag de Jan nog eens doorgebladerd en de column gelezen. Toegegeven, ze zegt wel dat ze het er erg moeilijk mee heeft allemaal. Maar het ' maar dan ben ik een leuke moeder' is een dooddoener van jewelste en ik vraag me dan af: wat denken je kinderen daarvan als ze dit ooit teruglezen? gaan ze je dan misschien begrijpen? (haar zoontje noemt haar nu 'kutmoeder'). En zonder nu seksistisch te willen gaan doen: ik vroeg me opeens af, wat als een man dit geschreven had? Die ging vertellen over de 3-keer-per-dag-seks met zijn nieuwe vriendin, dat er niet alleen maar nadelen zitten aan een scheiding, en ja, hij is er nu wel veel minder maar nog steeds een leuke papa áls ie er is hoor. Dan zou iedereen er schande van spreken en nu moet het allemaal heel vrijgevochten overkomen ofzo? Ik heb zeer zeker mijn vraagtekens.
Ik vind het een verschrikkelijk irritant mens en heb al meerdere keer in de tijd dat ze nog columns schreef in de Viva boze brieven geschreven. Het is een verwende kleuter en zo gedraag ze zich ook.
Ik vind het een verschrikkelijk irritant mens en heb al meerdere keer in de tijd dat ze nog columns schreef in de Viva boze brieven geschreven. Het is een verwende kleuter en zo gedraag ze zich ook.
Ik ken haar stukjes ook al langer en lees ook Jan zowat iedere maand. Het is toevallig dat je erover begint want toen ik haar laatste paar columns las had ik echt zoiets van waf schrijf jij hier allemaal? In mijn omgeving gebeurde het omgekeerde: man verliet vrouw en kinderen voor iemand anders. Ik mag er vind ik eigenlijk ook geen oordeel aan hangen want ik ken haar verder niet, maar als ik sommige mensen die ik ken moet geloven, is het ongelofelijk pijnlijk en verdrietig je kinderen te moeten vertellen dat papa en mama uit elkaar gaan, 'maar hey jongens dan is mama tenminste wel altijd vrolijk' is iets waarvan ik me niet kan voorstellen dat je het je strot uitkrijgt. Ik vind de luchtigheid waarmee ze over dit onderwerp schrijft eigenlijk gewoon niet geloofwaardig want ik kan me niet voorstellen dat je zoiets heftigs wegwuift met zo'n excuus. Ik denk dat misschien haar teksten als baanbrekend en controversieel moeten overkomen, maar ik kreeg er zelf nogal een naar gevoel van. Inderdaad alsof het verhaal vooral leuk moest overkomen terwijl het allemaal wel een beetje pijnlijk is vind ik....
Ik ken haar stukjes ook al langer en lees ook Jan zowat iedere maand. Het is toevallig dat je erover begint want toen ik haar laatste paar columns las had ik echt zoiets van waf schrijf jij hier allemaal? In mijn omgeving gebeurde het omgekeerde: man verliet vrouw en kinderen voor iemand anders. Ik mag er vind ik eigenlijk ook geen oordeel aan hangen want ik ken haar verder niet, maar als ik sommige mensen die ik ken moet geloven, is het ongelofelijk pijnlijk en verdrietig je kinderen te moeten vertellen dat papa en mama uit elkaar gaan, 'maar hey jongens dan is mama tenminste wel altijd vrolijk' is iets waarvan ik me niet kan voorstellen dat je het je strot uitkrijgt. Ik vind de luchtigheid waarmee ze over dit onderwerp schrijft eigenlijk gewoon niet geloofwaardig want ik kan me niet voorstellen dat je zoiets heftigs wegwuift met zo'n excuus. Ik denk dat misschien haar teksten als baanbrekend en controversieel moeten overkomen, maar ik kreeg er zelf nogal een naar gevoel van. Inderdaad alsof het verhaal vooral leuk moest overkomen terwijl het allemaal wel een beetje pijnlijk is vind ik....
Ik lees Suzanne al vanaf dat ze in Viva of Flair een column had. We zijn ongeveer even oud. En altijd gaf ze af op hoe mijn burger bestaan was leek wel. Zij deed drugs, one night stands etc en toen werd ze toch burgerlijk alles wat ze eerst verafschuwde en nu is ze parttime moeder met ruzie met d'r ex. Leuk joh! Dacht al wel s dat ze 25 was "grow up" en kan t niet laten t weer te denken... Als ze maar gelukkig is.
Ik lees Suzanne al vanaf dat ze in Viva of Flair een column had. We zijn ongeveer even oud. En altijd gaf ze af op hoe mijn burger bestaan was leek wel. Zij deed drugs, one night stands etc en toen werd ze toch burgerlijk alles wat ze eerst verafschuwde en nu is ze parttime moeder met ruzie met d'r ex. Leuk joh! Dacht al wel s dat ze 25 was "grow up" en kan t niet laten t weer te denken... Als ze maar gelukkig is.
Het is zover, ook de nieuwe relatie van Suus is weer voorbij...
Het is zover, ook de nieuwe relatie van Suus is weer voorbij...
Ik ken die Suus niet, haar schrijfsels nog minder, maar ik denk niet dat ik iets mis!