Huisvrouw: eindelijk gelukt - Vintage column van Sylvia Witteman
Eén van de redenen dat het Nederlandse vrouwen wordt afgeraden minder uren buitenhuis te werken als er kinderen komen, is de dreiging dat je er dan 'niet meer tussen komt'.
Fulltime moederen: professionele harakiri?
Een periode fulltime moederen, of 'slechts' parttime buitenshuis werken, wordt behoorlijk zwart-wit neergezet in de media. Het is het één of het ander! Fulltime moederen wordt gelijk gesteld aan professionele zelfmoord, en met een parttime baan ben je eigenlijk ook gedoemd.
Sequencing: alles doen, maar niet allemaal tegelijk
Maar in de VS spreken ze van 'sequencing'. Dat wil zeggen, dat je alles doet, maar niet allemaal tegelijk. Sequencing kan bijvoorbeeld betekenen dat een vrouw een tijd fulltime gaat moederen, en na een jaar of vier weer buitenshuis gaat werken.
Sylvia Witteman: een voorbeeld van succesvolle sequencing
Een prachtig voorbeeld van iemand die sequencing succesvol heeft toegepast is Sylvia Witteman. In 2001 schreef ze nog een lofzang op haar huisvrouwen bestaan. Anno 2013 werkt ze fulltime, en doet ze naar eigen zeggen 'niets meer aan het huishouden'.
Hier onder de inmiddels vintage column die Sylvia 12 jaar geleden schreef!
Bron: Sylvia Witteman, Volkskrant 21 juli 2001
'Het heeft mij jaren van mijn leven gekost, bloed, zweet en tranen. Ik heb vrienden verloren, vijanden gemaakt en ben over lijken gegaan. Maar uiteindelijk heb ik bereikt wat ik altijd wilde: ik ben huisvrouw.
Ik heb geluk gehad. Al mijn vriendinnen hebben een llendig leven as advocate, arts, of erger nog, journalist. Maar ik ben de dans ontsprongen. Terwijl zij sloven op een heet kantoor dans ik zingend door de koele supermarkt. Terwijl zij in een eng mantelpak lunchen met mensen die ze ahten, bak ik in kamerjas pannenkoeken.
Zij krijgen rimpels en hartkwalen van de voortdurende werkdruk en competitie. In de geuren van was verzachter, babyolie en appeltaart bloei ik op als nooit tevoren en 's avonds, als zij bij veel vieze koffie overwerken, lig ik in mijn schone, zachte bed, ingeklemd tussen mijn twee kinderen. Een broodje moeder.'
Wat ons opvalt is dat de toon van je comment zo negatief is.
Waar lees je dat andere keuzes niet worden gerespecteerd? Het Moederfront pleit juist voor de vrijheid van ouders om hun eigen keuzes te maken. Maar we geloven inderdaad wel dat de keuze voor fulltime zorgen en opvoeden wel een steuntje in de rug kan gebruiken.
Wat ons opvalt is dat de toon van je comment zo negatief is.
Waar lees je dat andere keuzes niet worden gerespecteerd? Het Moederfront pleit juist voor de vrijheid van ouders om hun eigen keuzes te maken. Maar we geloven inderdaad wel dat de keuze voor fulltime zorgen en opvoeden wel een steuntje in de rug kan gebruiken.
Door een vriendin werd ik gewezen op deze website en ben ik hier eens gaan lezen. Wat me opvalt is dat de toon zo negatief is. Er wordt voortdurend een beeld geschetst van de thuisblijfmoeder die maar in een achterlijk hoekje wordt gezet en niet meetelt in de maatschappij. Het lijkt wel of het een grote verdediging is voor het feit dat iemand er voor kiest om thuis te blijven. Wat een flauwekul. Anno 2013 mogen wij vrouwen (en mannen) gelukkig kiezen. Toen mijn schoonmoeder en moeder trouwden moest ze haar baan opzeggen zo'n 50 jaar geleden. Mijn moeder ook. Zij hadden niets te kiezen. Dat werd voor ze gedaan. Mijn moeder heeft zich altijd gelukkig gevoeld met haar gedwongen thuisblijfmoederschap, terwijl mijn schoonmoeder daar heel erg ongelukkig door werd. Zij vertelde mij toen ik er voor koos om parttime te blijven werken hoe jaloers ze op mij was. Nu kunnen wij alles worden wat we willen, we kunnen studeren en kiezen voor een carriere of voor een gezin of voor allebei. De arbeidsmarkt is nu gewoon slecht, of je er nu tussenuit bent geweest om voor je kinderen te hebben gezorgd of omdat je je baan bent kwijt geraakt. Dat verandert wel weer als de crisis op retour is en er weer banen bijkomen. Ik vind het jammer dat wij elkaars keuzes niet respecteren en elkaar in elkaars waarde laten. Als je thuisblijft voor je kinderen is dat net zo waardevol als dat je er voor kiest om wel te werken. Komop dames, laten we positief zijn en elkaar steunen! Groet, Annemarie
Door een vriendin werd ik gewezen op deze website en ben ik hier eens gaan lezen. Wat me opvalt is dat de toon zo negatief is. Er wordt voortdurend een beeld geschetst van de thuisblijfmoeder die maar in een achterlijk hoekje wordt gezet en niet meetelt in de maatschappij. Het lijkt wel of het een grote verdediging is voor het feit dat iemand er voor kiest om thuis te blijven. Wat een flauwekul. Anno 2013 mogen wij vrouwen (en mannen) gelukkig kiezen. Toen mijn schoonmoeder en moeder trouwden moest ze haar baan opzeggen zo'n 50 jaar geleden. Mijn moeder ook. Zij hadden niets te kiezen. Dat werd voor ze gedaan. Mijn moeder heeft zich altijd gelukkig gevoeld met haar gedwongen thuisblijfmoederschap, terwijl mijn schoonmoeder daar heel erg ongelukkig door werd. Zij vertelde mij toen ik er voor koos om parttime te blijven werken hoe jaloers ze op mij was. Nu kunnen wij alles worden wat we willen, we kunnen studeren en kiezen voor een carriere of voor een gezin of voor allebei. De arbeidsmarkt is nu gewoon slecht, of je er nu tussenuit bent geweest om voor je kinderen te hebben gezorgd of omdat je je baan bent kwijt geraakt. Dat verandert wel weer als de crisis op retour is en er weer banen bijkomen. Ik vind het jammer dat wij elkaars keuzes niet respecteren en elkaar in elkaars waarde laten. Als je thuisblijft voor je kinderen is dat net zo waardevol als dat je er voor kiest om wel te werken. Komop dames, laten we positief zijn en elkaar steunen! Groet, Annemarie