Thuisblijfmoeder Linda

Nadat Linda haar bachelor in de pedagogiek haalde, volgde ze een master Bestuurskunde.

Pedagoge in de kinderopvang

Helaas ging het slecht met de economie toen ze die studie afrondde. Via een bijbaantje belandde ze in de kinderopvang. Daar werkte ze een aantal jaren als pedagoge. En na de geboorte van haar dochter in juni 2012 ging ze gewoon weer aan de slag. Maar nog voor ze goed en wel ontzwangerd was, bleek Linda opnieuw in verwachting.

Contract niet verlengd door 2e zwangerschap

Drie maanden na haar terugkeer op de werkvloer, kreeg ze te horen dat haar contract niet werd verlengd. Officieel vanwege de economische malaise, maar in de wandelgangen hoorde ze dat haar zwangerschap de reden was.

Ondanks de nieuwe zwangershap solliciteerde ze actief. Ze hadden namelijk net een huis gekocht met een hypotheek op beide namen. Maar de combinatie zwangerschap en de overweldigende concurrentie op de banenmarkt dwongen Linda tot plan b: als gastouder aan de slag gaan.

Daarnaast rook Linda de mogelijkheid een oude droom in vervulling te laten gaan: pleegkinderen opvangen. Nu is Linda fulltime moeder.

Zo pakte het ongewenste verlies van haar baan positief uit.

Dit is Linda's verhaal.

'Ik weet niet of ik zelf bewust had durven kiezen voor fulltime moederen. Het is me overkomen. De wéns was er wel. Maar die werd onderdrukt door het financiële risico en de maatschappelijk verwachting dat je buitenshuis werkt. Ik ben best gevoelig voor die druk.

Achteraf ben ik alleen maar blij dat het zo is gelopen. Het thuismoederschap bevalt me prima, ik zou niets anders meer willen. In ieder geval niet tot ze naar school gaan.

Partner

Mijn partner staat achter me. We hebben veel gepraat over de constructie kostwinner-thuisblijfmoeder. Hij ziet de voordelen, en is er volgens mij zelfs wel een beetje trots op. Ik denk dat zijn eigen opvoeding hier mee te maken heeft. Zijn moeder was er ook altijd voor hem. We hebben allebei geluk gehad: onze moeders hadden allebei een flexibele baan zodat er altijd iemand thuis was. Als je zo opgroeit, is de kans groot dat je dat zelf ook over neemt.

Taakverdeling

Onze taakverdeling is niet veranderd. Mijn man heeft een aantal klusjes zoals voor de kat zorgen en het afval weggooien. Ik doe de was en het schoonmaakwerk. Zo doen we allebei wat. Gelukkig weet hij dat voor de kinderen zorgen veel energie kost. Hij gaat er dus niet vanuit dat ik, omdat ik thuis zit, alles doe. Zelf zou hij niet fulltime thuis willen zijn. Ik moet er ook niet aan denken hoe ik dan het huishouden aantref. Nee, wij houden het voorlopig op papa-ochtendjes en papa die voorleest.

Omgeving

In eerste instantie vroegen mensen regelmatig: 'Ga je weer solliciteren?' of 'Heb je al iets gevonden?' Op een gegeven moment heb ik duidelijk gemaakt dat ik niet eens meer actief aan het zoeken was. Dat ik het eigenlijk wel beter vond zo. Sommige mensen wuiven het weg: 'Dat komt door de crisis. Dat wordt straks wel weer anders!' Maar voor mij is het nu een bewuste keuze.

Anderzijds krijg ik ook veel respect voor hoe we het financieel doen. Dan hoor ik van anderen dat ze het wel zouden willen, maar het risico niet durven lopen. Ze willen hun levensstijl namelijk niet aanpassen.

Financiën

Toen bleek dat werken geen optie meer was rekende ik onder andere uit hoeveel we per maand te kort zouden komen, en hoe we dat konden aanvullen. Daarom ben ik als gastouder begonnen. Sinds begin maart komt er twee dagen een baby-tje. Zo kan ik er voor mijn kinderen zijn, en bijdragen aan ons inkomen. Mijn man heeft soms wel moeite met de financiële kant van onze situatie. Vooral omdat sommige dingen nu niet meer zo vanzelfsprekend zijn.

Fulltime moederen: de praktijk

Mijn grootste uitdaging als thuisblijfmoeder is gemotiveerd blijven. Voor velen klinkt het ideaal, de hele dag maar thuis zijn en leuke dingen doen. Dat kan ook wel, maar daar moet je zelf wel aan werken. Leuke activiteiten vragen voorbereiding, en in gezellig op stap gaan heb je niet altijd zin. Toch probeer ik om iedere dag iets te doen, al is het maar naar de brievenbus wandelen op de hoek van de straat of even een kwartier in de plassen stampen op een regendag. Zonder eigen initiatief kunnen de dagen lang worden.

Voordelen fulltime moederen

Het leukste aan fulltime moederen is, heel cliché, dat je niets mist van de ontwikkeling van je kind. Je bent er altijd bij. Of het nu de eerste stapjes zijn, de eerste pogingen om te gaan draaien, de eerste brabbels. Je ziet alles. Zeker nu onze dochter een dreumes is heb ik het gevoel dat de ontwikkeling razendsnel gaat. Als je even niet oplet heeft ze weer iets nieuws geleerd. Dat kan mij fascineren. En dat maakt me ontzettend trots. Ook als ze iets heeft ontdekt wat je liever niet hebt. Zoals zelf gaan staan op de kinderstoel en zo op tafel klimmen. Gelukkig kunnen we daar na afloop altijd om lachen. Het geeft ook veel vrijheid. Je kan je kinderen precies opvoeden zoals jij dat graag zou willen zien.

 Een week uit het leven van een Thuisblijfmoeder

  • Maandag is voor mij een verlengstuk van het weekend. Dat betekent meestal was vouwen. Die dag zijn ook twee vriendinnen vrij, dus wordt er regelmatig afgesproken.
  • Dinsdag is mijn eerste ‘werkdag’. Van half negen tot vijf zijn er dan drie kinderen in huis. We maken een wandeling of doen even boodschappen.
  • Op woensdag wordt er één keer in de twee weken een mama café georganiseerd. We gaan dan lekker op de fiets. Nadat er gezellig gekletst en gespeeld is gaan we nog even de stad in. Daar zijn we dan toch al. Meestal krijgt dreumes een lekker broodje bij de bakker zodat ze thuis gelijk naar bed kan.
 De andere woensdag staat teddybeerzwemmen op de planning. Dit heb ik met onze oudste ook een jaar gedaan en vindt ze helemaal geweldig. Met onze zoon zijn we ook al twee keer geweest. Maar is toch een hoop gedoe. Gelukkig vindt oma het helemaal niet erg om mee te gaan zwemmen. In de middag gaan we dan ook gezellig samen op pad.
Woensdagavond gaat mijn man na zijn werk door naar zwaardvechten (ja, een bijzondere sport). Dus dan breng ik de kinderen naar bed.
  • Donderdag is weer een werkdag. Regelmatig is mijn man vrij op donderdag en neemt hij onze dochter mee om samen iets leuks te gaan doen.
  • Vrijdag begint de dag met Muziek op schoot. Onze zoon wordt dan opgehaald door oma en opa. Zodat ik even quality time heb met de oudste. Ik doe dit sinds ze een half jaar oud was, en geniet er nog iedere keer van. Dit is iets wat ik echt iedere moeder kan aanbevelen. Gelukkig zitten wij in een groep die het op schoot gedeelte niet zo heel letterlijk neemt. De kinderen worden juist uitgedaagd om lekker te ontdekken. Iedere keer bedenkt ze weer iets nieuws. Daar haal ik dan weer een hoop inspiratie uit. Tegenwoordig is de middag gereserveerd voor een bezoekje aan de fysiotherapeut, vanwege de vervorming aan het hoofd van onze zoon.
  • In het weekend is het hier wasdag. Dan verzamel ik de was zodat ik een keer de berg kan wegwerken in plaats van iedere dag een half wasje. Als mijn man vrij is (hij werkt onregelmatig, ook in het weekend) gaan we meestal met zijn allen iets doen. Vaak zijn dan ook de verjaardagen, bezoeken etc.
  • Zondag is uitslaapdag. Als dreumes wakker is mag ze bij ons in bed op de tablet spelen. Onze zoon slaapt nog naast mij in de co-sleeper. Zo kunnen we heerlijk rustig aan doen. Nadat we op bed croissantjes hebben gegeten maken we er regelmatig een pyjama-ochtendje van. Lekker in de pyjama beneden spelen en dan na het middagslaapje aankleden.

Persoonlijke ontwikkeling als Thuisblijfmoeder

Kinderen houden je een spiegel voor. Ze confronteren je met jezelf. Dat dwingt tot zelfreflectie en zorgt voor ontwikkeling. Daardoor leer ik voortdurend bij. Daarnaast ben ik heel actief in vrijwilligerswerk. Zo geef ik (pedagogische) trainingen, begeleid ik scoutinggroepen en een jongerengroep vanuit de kerk. Iedere week ben ik minimaal een avond weg. Al jong kwam ik in aanraking met vrijwilligerswerk en ben dat zelf ook belangrijk gaan vinden. Ik ontdekte bovendien dat je in het vrijwilligerswerk vaak meer mogelijkheden hebt.

Met twee kinderen wordt tijd en rust echter een schaars goed! Ik merk dat ik het daardoor een stuk moeilijk vind om mijn vrijwilligerswerk te doen. Een avond gewoon op de bank zitten kan ik steeds meer waarderen. In de toekomst ga ik het vrijwilligerswerk dus wel minderen.

Tot slot reis ik erg graag. In het verleden heb ik al aardig wat van de wereld mogen zien. En dat zou ik wel meer willen. Later, want nu zijn er kinderen en dan doe je andere dingen. Zo gaan we dit jaar voor het eerst een weekje naar Centerparcs. Buitenlandse reizen komen later wel weer.

Pleegzorg

De eerste maand dat ik thuis zat, woonden mijn man en ik een informatie-avond over pleegzorg bij. Vooral voor mijn man, omdat hij hier niet mee bekend was. Gelukkig was hij niet helemaal overweldigd door de verhalen die je dan te horen krijgt. Ook op zijn collega's en vrienden reageerden positief. Gelukkig maar.

Het pleegouderschap kan namelijk soms een flinke uitdaging zijn, en vraagt veel van jou en je partner. Dus je moet er allebei helemaal voor gaan. Voor de waardering van de ouders hoef je het niet te doen, jij voedt namelijk hun kind op, in plaats van zijzelf.

Er zijn meerdere varianten van pleegzorg:

  • weekendpleegzorg,
  • voltijd (tot het kind 18 is)
  • crisisopvang


Crisisopvang

Wij hebben gekozen voor de crisisopvang, zodat we telkens een ander kind kunnen opvangen en ons eigen gezin toch de basis blijft. Zo kunnen we na iedere pleegzorgperiode evalueren wat we in de toekomst gaan doen.

We hebben vorig jaar een driejarige jongen in ons gezin opgenomen. Dit was een hele bijzondere ervaring en heeft ons gemotiveerd om verder te gaan. In principe is de afspraak dat er tijdens zwangerschap en het eerste half jaar geen pleegkind in huis komt, vanwege de veranderingen in de gezinssituatie. Maar vanwege het tekort aan pleeggezinnen, voornamelijk voor pubers of onder de vier jaar, zijn we toch gevraagd dit te doen. In april gaan we na weer om de tafel zitten om ons aanbod te bespreken.

Overheidsbeleid

In principe kan ik me wel vinden in het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie. Het is afhankelijk van waarom je niet participeert. Oftewel thuis zit.

Komt dat door ziekte, onkunde of onwil? En in hoeverre maak je gebruik van de voordelen van het overheidsbeleid? Als je kan werken, maar toch met een uitkering thuis zit (en niet omdat je druk aan het solliciteren bent, maar niet aangenomen wordt) dan vind ik het terecht dat er iets van gezegd wordt. Als je er bewust voor kiest om als moeder thuis te zijn met kinderen, en dat zelf financieel oplost heeft niemand daar wat over te zeggen.

De toekomst

Ik zie mijn toekomst in eerste instantie als moeder. Dat ben je, en dat blijf je. De rest van je leven. Dat zie ik ook aan mijn moeder, die nu echt leeft voor haar kleinkinderen. We hopen in de toekomst aan de slag te kunnen gaan als gezinshuis. Dan kom je echt in dienst. Je kunt dan kinderen opvangen die meer begeleiding nodig hebben. Zo heb ik ook nog wat aan mijn studie Pedagogiek.

Toch sluit ik een baan niet uit. Voorlopig is het dus de wens om als gezinshuis aan de slag te gaan. Maar als er een leuk aanbod op mijn pad komt sla ik dat niet af. Als ze straks naar school gaan hou ik anders een heleboel tijd over. Help.

Vergelijkbare berichten

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *