Motherism: vooroordelen over fulltime moeders
Ze zijn niet interessant.
Ze zijn intellectueel afgestompt.
Vaak zijn ze een beetje lui en weinig aantrekkelijk.
Als je dit over bijvoorbeeld Marokkanen zou zeggen, dan schreeuwde iedereen moord en brand. Want dat is discriminatie.
Maar dit zijn wel enkele veronderstellingen over vrouwen die fulltime zorgen en opvoeden.
Motherism: vooroordelen over Thuisblijfmoeders
Dr. Aric Sigman, bioloog en psycholoog, noemt dit verschijnsel 'Motherism'. Vooroordelen over Thuisblijfmoeders.
Sigman: The implication is that by being a full-time mother you are 'subjugated and servile’ and even sexually unattractive once you are a mother – a quality only associated with women who return to work with their high heels and clipboards.'
De neerbuigende houding t.o.v. Thuisblijfmoeders komt volgens Sigman door een combinatie van politieke en economische factoren. Het traditionele feminisme is volgens hem in bed gekropen met het kapitalisme.
Motherism treft ook moeders met een baan
Niet iedereen is het met Aric Sigman eens. Motherism treft volgens zijn critici niet alleen Thuisblijfmoeders maar álle moeders.
De enige manier om om niet ergens op te worden afgekeurd is door:
- Fulltime buitenshuis te werken
- Fulltime te zorgen voor je kind
Een knappe die dat voor elkaar krijgt!
Ach ja, zo is het wel eigenlijk, discriminatie.
Ik ben thuisblijfmoeder omdat ik drie zorgenkinderen heb maar ook omdat ik niet goed functioneer onder een baas, haha, ik ga graag mijn eigen gang en gelukkig heeft mijn man een goeie baan;)
Er is mij nog nooit door iemand gevraagd wat ik eigenlijk gestudeerd heb, dat is iets wat mij wel opvalt..
Het is ook een kromme veronderstelling van veel mensen, dat je door een ander te veroordelen, er zelf gunstiger bij afsteekt. Het haalt je juist naar beneden.
Ik deed toevallig laatst een IQ-testje en bleek 140 te scoren....maar volgens mij is die niet in orde. Wel zit ik doorgaans tussen de 135-130, wat in elk geval niet dom is 🙂 Ik zie, tot mijn jaloezie, veel moeders om me heen die erg aantrekkelijk zijn. Maar weet je? Waarom moeten vrouwen voldoen aan zo'n achterlijk ideaalbeeld? Eerst moet je thuisblijven, dan moet je werken, dan moet de rok kort en dan weer lang....we laten ons toch niet vertellen hoe we ons leven moeten inrichten? Dat kunnen we prima zelf!
Het is ook een kromme veronderstelling van veel mensen, dat je door een ander te veroordelen, er zelf gunstiger bij afsteekt. Het haalt je juist naar beneden.
Ik deed toevallig laatst een IQ-testje en bleek 140 te scoren....maar volgens mij is die niet in orde. Wel zit ik doorgaans tussen de 135-130, wat in elk geval niet dom is 🙂 Ik zie, tot mijn jaloezie, veel moeders om me heen die erg aantrekkelijk zijn. Maar weet je? Waarom moeten vrouwen voldoen aan zo'n achterlijk ideaalbeeld? Eerst moet je thuisblijven, dan moet je werken, dan moet de rok kort en dan weer lang....we laten ons toch niet vertellen hoe we ons leven moeten inrichten? Dat kunnen we prima zelf!
Tsja, ik herken me hier in ieder geval niet in. De afgelopen vier jaar als thuisblijfmoeder heb ik ontzettend veel geleerd over mezelf, nog steeds tijd om de krant te lezen, meer mensen leren kennen en meer gereisd dan ik ooit had kunnen vermoeden. En soms is het dagelijks leven vermoeiend en saai ja, maar dat hebben werkende mensen toch ook. Of hebben die per definitie allemaal een leven dat zo flitsend is dat ze zich nooit vervelen, zeeën van tijd over hebben en dat intellectueel uitdagend is? Ik geloof er niks van.
Heerlijk trouwens dat je hier in Nieuw-Zeeland deze issues totaal niet tegen komt. Heb het idee dat die veroordelingen over moeders hier toch niet spelen. Het is doodnormaal om een lang zwangerschapsverlof te hebben of er een paar jaar tussenuit te gaan om voor de kinderen te zorgen. De druk om fulltime te werken is er totaal niet, laat staan dat moeders van alles van elkaar vinden. Een verademing.
Tsja, ik herken me hier in ieder geval niet in. De afgelopen vier jaar als thuisblijfmoeder heb ik ontzettend veel geleerd over mezelf, nog steeds tijd om de krant te lezen, meer mensen leren kennen en meer gereisd dan ik ooit had kunnen vermoeden. En soms is het dagelijks leven vermoeiend en saai ja, maar dat hebben werkende mensen toch ook. Of hebben die per definitie allemaal een leven dat zo flitsend is dat ze zich nooit vervelen, zeeën van tijd over hebben en dat intellectueel uitdagend is? Ik geloof er niks van.
Heerlijk trouwens dat je hier in Nieuw-Zeeland deze issues totaal niet tegen komt. Heb het idee dat die veroordelingen over moeders hier toch niet spelen. Het is doodnormaal om een lang zwangerschapsverlof te hebben of er een paar jaar tussenuit te gaan om voor de kinderen te zorgen. De druk om fulltime te werken is er totaal niet, laat staan dat moeders van alles van elkaar vinden. Een verademing.