Thuisblijfmoeder Evelien

Thuisblijfmoeder

Evelien (25) heeft een bachelor Taal-en Letterkunde Engels en Frans, een master bedrijfscommunicatie en een ondernemersopleiding event management. Ze is getrouwd met Jeff, en samen zijn ze de trotse ouders van Emanuella Grace (28/01/2014) .

Evelien is Thuisblijfmoeder, en dit is haar verhaal.

Heb je er lang over nagedacht om fulltime thuis te blijven?

Toen ik een klein meisje was, wilde ik al het liefst gewoon mama zijn. Toen wist ik nog niet dat het niet zo vanzelfsprekend was om ook echt 'alleen maar' mama te zijn en geen job te hebben.

Maar omdat ik in de eerste jaren van ons huwelijk nog studeerde was het geen grote verandering om thuis te blijven. Stel je eens voor dat ik was gaan werken na bijna 3 jaar het hele huishouden alleen te doen. Dat zou pas een verandering geweest zijn voor mijn arme echtgenoot!

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing?

De beslissing was dus vrij logisch. Ik wilde thuisblijven om voor mijn kind(eren) te zorgen. Ik had toch nog geen job en was het gewend om in m’n eentje thuis te zijn. Mijn man moest wel even wennen aan het idee dat ik mijn mooie diploma’s niet zou gebruiken. Maar sinds onze schat er is, beseft hij dat dit voor ons gewoon echt de beste oplossing is op dit moment. We genieten!

Heb je advies gevraagd?

Uiteraard. Ik vroeg advies aan familie, vrienden, andere thuisblijfmama’s, zelfs aan de huisarts. Ik kreeg een gemengde respons:

'Ga je je niet vervelen?'
'Zul je wel genoeg contacten met anderen hebben?'
'Wauw, ik wou ook liever thuisblijven bij mijn kindjes dus als je de mogelijkheid hebt moet je dat doen!'

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Ik was er al zo lang over bezig dat iedereen al aan het idee gewend was. Het was ook geen grote stap. Eerder een (bijna) logische voortzetting van wat ik al deed.

Sommige mensen zijn wat negatiever.Vooral mensen met een indrukwekkende carrière, of mensen die zelf geen kinderen hebben. Ze vragen dan waarom ik mijn kwaliteiten niet gebruik. Dan vraag ik me altijd af:

'Waarom mag mijn eigen dochter niet genieten van die kwaliteiten?'

Of ze zeggen dat het zonde is van mijn diploma. Tsja, het blijft een geweldige opleiding die mij gevormd heeft tot wie ik ben. En wie weet doe ik er ooit nog iets mee. Maar voor nu heb ik gewoon andere prioriteiten.

En de vraag die ik het meest krijg is:

'Wat doé jij eigenlijk heel de dag?!' 

Ik zit inderdaad niet achter een bureautje of in vergaderingen, maar ik heb genoeg om handen. Een baby is best wel wat werk, net als het huishouden, onze moestuin en kleinere renovaties aan ons huisje-met-veel-werk-aan.

Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces? 

Het is altijd duidelijk geweest dat ik op zijn minst de káns wilde krijgen om thuis te blijven bij de kinderen. Hier dus ook geen verrassingen. Natuurlijk is het bij ons wel een beetje anders dan bij de collega’s die allemaal tweeverdieners zijn.
De rust en stabiliteit die deze keuze aan ons gezin biedt, is echter een enorm voordeel. Vooral mijn man geniet hiervan.

Wat vind je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder? 

Hij vindt het prima zo. Onze kosten zijn erop afgestemd. Zoals de hypotheek, tweedehands auto etc. En we hebben nog genoeg over om af en toe er eens op uit te trekken. We moeten uiteraard niet zot gaan doen (wie kan dat wel?) maar we kunnen prima genieten van het leven zo.

Zou hij huisman willen worden? 

Soms zegt hij dat wel eens ja. Maar als hij twee dagen thuis zit, merkt hij wel dat huisman zijn echt niets voor hem is! Net als andere mensen kan hij het soms wel wat romantiseren, dat thuisblijven.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Aangezien onze situatie niet echt veranderde, was dat niet noodzakelijk. Hij helpt natuurlijk wel mee met Emanuella maar ik blijf de belangrijkste verzorger. En ik doe het meeste in het huishouden. Ik neem aan dat dit wel verandert wanneer we meer kinderen krijgen, of wanneer onze dochter wat ouder wordt.

Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon? 

We deden het al op één inkomen, en daardoor hoefden we niet echt te gaan rekenen.
Ik zou wel graag wat bijverdienen vanuit huis, eventueel als onthaalmoeder of als work-at-home-mom. Maar dat zou ik eerst moeten uitzoeken.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Voorlopig vind ik het allemaal nog prachtig en leuk! Ella’s drie dutjes op een dag geven me tijd om mijn gedachten te ordenen en even mijn benen omhoog te leggen. Of om een tasje koffie te drinken of een projectje in ons huis te doen.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Het feit dat ik alles, alles, alles mag meemaken van mijn kleintje! Het is zo geweldig leuk om er volledig voor haar te kunnen zijn zonder de zorgen van een job. Veel moeders die ik ken willen bijvoorbeeld niet aan borstvoeding beginnen omdat ze na een tijdje toch weer moeten gaan werken. Ze zien de 'last' niet zitten voor zo'n korte periode. Ik kon mij volledig op mijn kindje focussen, en hoefde niet te denken dat het maar voor een korte periode zou zijn. Ook beleeft mijn man meer van het vaderschap doordat ik thuis ben. Ik stuur hem berichtjes en fotootjes die hij dan trots aan zijn collega’s laat zien.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Een typische week! Bestaat er zoiets?
Maandag is shopdag, dan doe ik (bijna) alle boodschappen.
Maandag, woensdag en vrijdag zit ik ook meestal op de crosstrainer om goed in vorm te blijven. Dat is dan ook meteen mijn douchemoment. Bewegen doe ik meestal als Emanuella haar eerste en langste dutje doet. Dat geeft mij meer dan genoeg tijd om er lekker voor te gaan en achteraf nog even te rusten.
Verder wandelen we ook minstens twee keer per week.

In het weekend bekijken we meestal wat we rondom het huis kunnen doen. Op zondagvoormiddag gaan we naar onze kerk en bezoeken we familie of vrienden.

Verspreid over de andere dagen doe ik het huishouden, grasmaaien, de financiën, klussen in huis.

Een dagindeling:

  • 8u: Emanuella maakt mij wakker omdat ze honger heeft. We snoezelen wat na in bed en staan op. Terwijl Ella zich in haar box vermaakt heb ik tijd om te ontbijten en de avondrommel wat op te ruimen. Als de afwas nog niet gedaan was, doe ik die nu zodat de keuken opgeruimd is voor de dag. 
  • 9u/9u30: Emanuella begint aan haar eerste dutje. Dit duurt ongeveer twee uur. Dit geeft mij de tijd om te sporten, me volledig klaar te maken om aan de dag te beginnen, te bloggen en de dieren en tuin wat te verzorgen. Ik probeer om het huis een beetje aan kant te hebben tegen de middag zodat onverwacht bezoek geen probleem is. 
  • 11u30: Terwijl Ella speelt maak ik onze lunch klaar. Ze krijgt nog voornamelijk borstvoeding maar als ik eet krijgt zij ook wat stukjes eten (volgens de Rapleymethode). Daarna spelen we wat en gaan eventueel naar de winkel. 
  • 13u: Ella begint aan haar tweede dutje. Ik werk aan een projectje zoals de kelder organiseren, het gras maaien, de moestuin, muren verven, … Genoeg te doen hier! Als ik zelf een baaldagje heb, dan leg ik mijn benen lekker omhoog en lees een goed boek. Een andere optie is om dingen op te zoeken, bijvoorbeeld over opvoeding, de ontwikkeling van kinderen of iets dergelijks. Ik wil graag bijblijven in mijn vak. 
  • 15u: We gaan wandelen, in de tuin spelen, samen wat knuffelen als Emanuella een slechte dag heeft.
  • 16u: ik begin meestal rond deze tijd aan het eten. Emanuella zit dan in haar hoge kinderstoel bij mij en ik vertel honderduit over hoe je moet koken, wat er gezond is en wat niet, wat zij strakjes mee mag eten. Soms is ze alweer moe en steek ik haar gewoon weer in bed voor een uurtje. 
  • 17u: Jeff komt thuis! Emanuella straalt altijd als ze haar papa ziet en voor het avondeten knuffelen en spelen ze samen terwijl ik verder kook of de tafel dek. 
  • 17u30/18u: Etenstijd. Het is zo leuk dat Ella bij ons aan tafel kan 'mee-eten.' Na het avondeten zitten we wat in de tuin of in de zetel. Vaak gaan we ook nog wat wandelen want we wonen hier in de prachtige Vlaamse Ardennen. Echt een heerlijke plek om te wandelen! 
  • 19u30: Badtijd. Dit doet de papa meestal. Ik ruim dan weer wat op en doe eventueel de afwas al of neem wat tijd voor e-mails, facebook of mijn blog. 
  • 20u: knuffeltijd voor mij en Ella, een laatste borstvoeding en Emanuella gaat slapen. 
  • 20u30: Jeff en ik hebben wat tijd voor onszelf en/of voor elkaar. Ik lees dan wat of soms kijken we samen een film of serie met een glaasje wijn en wat lekkers. 

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Vanuit het perspectief van de overheid is het wellicht logisch. Maar zoals mijn man het zo mooi zegt: thuisblijfmama’s zijn het ultieme voorbeeld van emancipatie: we hebben nog steeds het recht om er heel bewust voor te kiezen om thuis te zijn.
Natuurlijk zou het mooi zijn als er een vergoeding zou zijn voor thuisblijfmama’s maar in België is het eigenlijk zo slecht nog niet. We krijgen bijvoorbeeld netto wat meer inkomen omdat ik financiëel ten laste ben van mijn man. Maar eigenlijk trek ik mij dat zo niet aan, ik kies zelf voor dit leven en zolang we niet extra moeten gaan bijbetalen omdat ik thuis ben, gaat het prima zo!

Hoe voorzie je in sociale contacten, gezien het feit dat veel vrouwen overdag weg zijn, en je als thuisblijfmoeder dan op jezelf teruggeworpen wordt? 

Een avondschoolcursus volgen, facebook, bloggen, vrienden uitnodigen. Vrijwilligerswerk zou ook nog een optie zijn als ik wist dat ik niet meer zwanger zou worden (wegens vermoeidheid en misselijkheid).
De buurvrouwen hier zijn ook voornamelijk wat ouder dus daar kan ik af en toe wel een babbeltje mee slaan. Of tijdens het wandelen; doordat ik genoeg tijd heb kan ik onderweg even met de mensen buiten praten. Vaak zijn de oudere mensen uit de buurt erg eenzaam en ze vinden het dan ook leuk om met een jonge mama met een kindje even wat te babbelen – al is het maar over het weer! Een baby geeft overigens altijd wel de mogelijkheid om ergens over te praten.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? Doe je cursussen, sporten, meditatie etc? 

Ik probeer elk jaar een cursus te doen in avondschool. Zo heb ik al een extra diploma event management behaald. Dit jaar zou ik graag een naaicursus doen maar omdat dat zo populair is tegenwoordig is het niet gemakkelijk om nog een plaatsje te vinden! Maar ik vind wel iets, er is genoeg te doen.
Mijn geloof helpt in dit opzicht natuurlijk ook wel, ik geloof dat ik mijn rust en energie bij God kan halen en dat ik mijn frustraties ook bij Hem kan neerleggen.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?

Goh, als thuisblijfmama is dat een beetje hetzelfde als voor andere jobs denk ik. Ik zoek op wat mijn kind nodig heeft en ik ben bezig met gezonde voeding.  Maar ook buiten mijn 'job' blijf ik mij ontwikkelen door de avondcursussen. Ik hou er van om dingen bij te leren. Dat zou juist moeilijker zijn als ik iedere avond laat thuis zou zijn, moe van naar mijn werk en terug te pendelen en mijn hoofd vol werk-gerelateerde gedachten. Mijn man staat er ook volledig achter dat ik cursussen doe, zolang ik maar gelukkig ben. Ik weet het, hij is er één uit de duizend!

Hoe zie je de toekomst? 

We proberen de toekomst altijd rooskleurig te zien, negatief zijn helpt toch niet! En het is ook niet nodig. Aangezien we een huis hebben kunnen kopen op één inkomen, hebben we een stabiel budget waar we ons niet zoveel zorgen over maken. We willen ook graag nog meer kleintjes in ons leven, dus de toekomst is nog erg onduidelijk. Worden het 2 kinderen of 5? Een nieuw huis? Wil de papa ook eens een jaartje thuis zijn? Onze visie op het leven is dat het een groot avontuur is! En zeker met kinderen erbij willen we hen ook graag iets leuks kunnen bieden en geen leven vol sleur. Voor ons persoonlijk zou dat allemaal wat moeilijker zijn als ik zelf ook fulltime zou gaan werken.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Ja waarschijnlijk wel. Ik weet nog niet of dat op zelfstandige basis zou zijn, of als werknemer. Maar ooit zou ik wel willen gaan werken. Ik geloof dat kleine kinderen hun mama echt zoveel mogelijk fysiek nodig hebben. Als ze wat ouder worden, tieners bijvoorbeeld, dan lijkt het mij minder nodig om altijd aanwezig te zijn.

Ik zou thuis willen blijven tot al mijn (toekomstige) kinderen minstens 7 jaar zijn ongeveer. In België gaan kindjes vanaf 6 jaar naar de lagere school, en tijdens die overgang wil ik er toch graag nog 100% voor hen zijn.

Waarom begon je een blog? Heb je een bepaald doel met je blog? 

Ik blog voornamelijk omdat ik een beetje ritme wil creëren, mijn gedachten wat wil ordenen en ons leven wil delen met familie en vrienden. Maar ook de sociale contacten zijn leuk! Het is altijd inspirerend om te zien hoe andere (thuisblijf)mama’s dingen doen.

Wil je meer lezen van Evelien?

Bezoek dan haar blog Mamzella.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *