Thuisblijfmoeder Josan

Josan Jongbloed studeerde HBO Communicatie en werkte jaren als communicatieadviseur. Toen haar tijdelijke contract ophield solliciteerde ze naar diverse banen, maar toen kwamen daar een huwelijk, verhuizing en zwangerschap tussendoor. Op dit moment is Josan daarom thuisblijfmoeder.

Josan is getrouwd en moeder van 2 dochters in de leeftijd van 8 en 6. Eind mei verwacht ze haar derde dochter.

Dit is haar verhaal.

Hoe was de beslissing om fulltime te moederen? 

Voor mij was het niet echt een welbewuste keuze. Het gebeurde gewoon. Begin 2014 hield mijn tijdelijke contract op. In het begin schreef ik heel wat sollicitatiebrieven, werd uitgenodigd maar eindigde regelmatig als tweede.

Toen gingen we verhuizen, was ik druk bezig met klussen, gingen we trouwen en ontdekte ik dat ik zwanger was. In het begin voelde ik me te beroerd om opnieuw te solliciteren en daarna vroeg ik mijzelf kritisch af of het nog zin had voor die paar maanden. Ik koos er voor om tijdelijk vrijwilligerswerk te doen.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef?


Ik heb geen reactie vanuit mijn omgeving gehad. Waarschijnlijk komt dit doordat het geen bewuste keuze of mededeling was. Daarnaast denk ik dat er maar weinig personen in mijn omgeving echt iets van zouden vinden.

Wat vind je partner ervan?

Mijn partner vind het allemaal prima wat ik doe. Zolang ik maar gelukkig ben. Als ik wil werken staat hij voor 100% achter mij, en als ik er voor kies om de kinderen te verzorgen, vindt hij dat ook prima.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?


Nee, ik doe overdag gewoon een groot deel van het huishouden. Hij helpt in het weekend mee.

Hebben jullie berekeningen gemaakt? 

Nee, eigenlijk niet. Ik weet dat we de luxe hebben dat ik kan kiezen. Als ik ga werken, ben ik denk ik het grootste deel van mijn salaris kwijt aan de kosten voor kinderopvang. Daar heb ik geen moeite mee, mits mijn baan erg leuk en uitdagend is. Voor de rest ben ik een mamablogger. Daar kan ik niet van leven, maar het geeft mij veel voldoening.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner?


Eigenlijk is dat best wel even wennen. De afgelopen jaren was ik een alleenstaande moeder met twee kinderen. Toen werkte ik 32 uur per week, terwijl ik de zorg voor kinderen en huishouden combineerde. Dan is dit best wel een grote verandering. Maar het is niet iets waar ik mij nu dagelijks mee bezighoudt. In mijn vorige relatie werkte ik door omstandigheden ook een tijdje niet, maar toen de nood aan de man was, vond ik uiteindelijk ook wel weer een baan.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?


Ik denk het wel. Maar het moet wel lukken. Ik heb me helemaal suf gesolliciteerd. In de afgelopen jaren was de economie dramatisch. En zelfs als de economie aantrok betekende dat nog niet dat de werkgelegenheid steeg. Maar sinds begin dit jaar hoor ik weer positievere geluiden. Ook zie ik in mijn omgeving dat langdurig werkzoekenden weer een baan vinden, dus ik ben wat positiever ingesteld.

Motivatie


Ik vind het leuk om ook met andere dingen bezig te zijn dan alleen mijn kinderen. Het gaat goed met ze. Ze komen niks te kort. Als ik besluit weer te gaan werken zou ik het doen omdat ik het leuk vind om mijzelf te ontplooien, met mijn vakgebied bezig te zijn en te doen waar ik voor geleerd heb.

Tegelijkertijd heb ik nu ook een bepaald leven opgebouwd. Als blogger deel ik mijn eigen tijd in, beslis ik waar ik over schrijf en bezoek ik events. Ik weet nog niet goed in hoeverre een baan te combineren is met mijn blogactiviteiten.

Momenteel richt ik me eerst op de geboorte van onze baby. Ik kan toch niet in de toekomst kijken. Mocht het goed gaan en ik mijn balans weer gevonden hebben dan zie ik wel. Als het weer gaat kriebelen, sluit ik niet uit dat ik op den duur weer ga uitkijken naar een betaalde baan.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Ik vind dat dit afhankelijk is van de leeftijd van je kinderen. Als ik terugkijk, vind ik de baby-en peuterleeftijd veel pittiger dan de leeftijd die ze nu hebben. Mijn dochters begrijpen mij, ze weten hoe wij in huis met elkaar omgaan en driftbuien of ander typisch peutergedrag komen eigenlijk niet voor.

Doordat zij vriendjes en vriendinnetjes hebben leer je bovendien een nieuwe kring aan ouders kennen, en met sommige moeders is het echt leuk. Daar spreek ik in vakanties gerust mee af. Ik vind deze fase minder monotoom.

Ik denk dat monotomie, en jezelf blijven uitdagen wel de grootste uitdagingen zijn. 

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Je krijgt veel van je kinderen mee, en bent je eigen baas.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

• Maandag is meestal wasdag. Nadat ik de kinderen naar school heb gebracht, ontferm ik mij over de wasmand. Probeer een stapel weg te werken en kijk hoever ik kom. We hebben geen sociale verplichtingen dus mijn kinderen kunnen vriendjes of vriendinnetjes meenemen uit school. 
• Dinsdag ziet er een beetje uit als maandag, maar op deze dag haal ik meestal boodschappen. 
• Op woensdag breng ik ’s ochtends de kinderen naar school. Bij thuiskomst ruim ik de ontbijttafel op, blog ik, zet ik de spullen voor de middag klaar en maak lunch voor onderweg. Dan rijd ik weer naar school om de kinderen op te halen. We eten onderweg onze lunch op en rijden naar vioolles voor mijn oudste dochter. Ik blijf wachten bij viool en als ze klaar is rijden we naar huis. Dan gaan zij in bad terwijl ik alvast de voorbereidingen voor de avondmaaltijd tref. Vervolgens breng ik de jongste naar balletles. Bij terugkomst zet ik de oudste aan het eten. Haal de jongste op van ballet en breng de oudste weg. Eet samen met mijn jongste dochter avondeten. Verzamel hun spullen zodat ze in de avond naar hun vader kunnen. Laad mijn jongste dochter in de auto en haal de oudste dochter op van ballet. Dan rijden we door naar de andere kant van de stad waar ik ze bij hun vader breng. 
• Op donderdag neem ik verplicht rust na de hectiek van de dag ervoor. Lekker uitslapen, lang ik bad zitten en verder helemaal niks doen behalve dat wat ik leuk vind. ‘s Avonds maak ik eten . 
• Vrijdag ziet er een beetje uit zoals donderdag. Een keer in de 2 weken ben ik op vrijdagavond jeugdleider in de kerk. 
• Op zaterdag rommel ik wat in huis. Doe wat huishouden en eventueel de was. Mijn man haakt dan boodschappen en kookt in het weekend. In de avond komen de meiden weer terug. 
• Zondag gaan we meestal naar de kerk. De rest van de dag vermaken we ons in en rondom huis. Soms ga ik wandelen of met de meiden fietsen. Het kan ook zijn dat we er even op uit gaan in de omgeving. 

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?


Ik denk dat arbeidsparticipatie goed is. Daarbij heb ik het niet persé over een betáálde baan. Mantelzorg, vrijwilligerswerk en helpen op school zie ik ook als arbeidsparticipatie. Je draagt iets bij aan de maatschappij.

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Ik merk dat ik daar nu minder moeite mee heb dan toen de kinderen nog erg klein waren en niet naar school gingen. Nu heb ik contacten met andere moeders via speelafspraakjes. We appen, we doen dingen. Daarnaast heb je social media en internet. Ook hier onderhoud ik contacten.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Ik doe vrijwilligerswerk, blog en lees af en toe een goed boek.

Een veelgehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?


Ik ben van mening dat wat je ook doet, je jezelf blijft ontwikkelen. Je staat echt niet stil. Ik ontwikkel alleen andere vaardigheden. In plaats van communicatieplannen schrijven, leer ik nu bijvoorbeeld dingen repareren als het kapot is. Oefen ik mijn onderhandelings skills met mijn kinderen. Leer ik wat mijn persoonlijke grenzen zijn.

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen?


Dat klopt. Ik heb een persoonlijk mamablog voor moeders met dochters. Het heet GoodGirlsCompany. In mei 2009 zag mijn blog het levenslicht. Het kwam voort uit mijn privéblog waar ik over mijn ervaringen als jonge moeder schreef en een vaste rubriek ‘de baby top 10’ had.

Als kersverse moeder verbaasde ik mij over dat er zo ontzettend veel babyspullen, kleding en kinderwebinkels waren. Wat ontstond vanuit verwondering werd uiteindelijk een hobby. En wat eerst een hobby was, is nu al weer enkele jaren een serieus blog.

Hoe zie je de toekomst? 

Rooskleurig. Wat hij ook brengt, het is goed. Ik vind wel een weg en maak mij geen zorgen over de dag van morgen.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner