Thuisblijfmoeder Sarra

thuisblijfmoeder

Sarra (23) werd geboren in Utrecht en is van Bosnisch/Kroatische komaf. Ze trouwde met haar jeugdliefde, en samen kregen ze drie dochters van 7, 2 en 9 maanden oud.

Sarra deed de studie onderwijsassistente en daarna een jaar Pabo. Ze werkte tijdens haar studie in de kinderopvang, en daarna in Islamitische basisonderwijs.

Nu is Sarra thuisblijfmoeder.

De keuze om fulltime te moederen

Toen ik net moeder werd bleef ik bewust het eerste jaar thuis om bij te komen van het studeren, en om het moederschap onder de knie te krijgen. Ik genoot daar erg van. Maar toen ik 21 werd wilde ik weer gaan studeren.

Inmiddels ben ik wegens omstandigheden een thuisblijfmoeder. Ik vind dat geen straf, want ik geniet er elke dag van dat ik het geluk heb de ontwikkelingen mee te kunnen maken van mijn gezin. Het was dus weliswaar geen bewuste keuze, maar ik ben er tevreden mee hoe het is gelopen.

'Er is geen betere leerschool dan je moeder'

Er is geen betere leerschool dan je moeder. Dat zeg ik op basis van mijn ervaringen als pedagogisch medewerker in een kinderdagverblijf. Ik heb daar ervaren dat het beter is als de jongere kinderen bij hun moeder of vader zijn. Zo krijgen ze alle aandacht die ze verdienen.

Reacties omgeving

Mijn moeder en schoonmoeder hebben altijd buitenshuis gewerkt, tot vandaag de dag aan toe. Mijn moeder vond het wel even lastig dat ik thuis bleef. Maar nu ze ziet hoe het gaat met de kinderen is ze trots op mij. Ze ziet dat er meer regelmaat en structuur is in huis en dat doet haar goed.

Mijn man staat er helemaal achter. Hij vindt dat moeders met meerdere kinderen thuis bij hun kinderen horen. Maar hij wist niet hoe hard werken het zou zijn. Hij moet nu meer diensten draaien omdat hij de enige kostwinner is. Het is passen en meten maar hij heeft het er voor over.

De taakverdeling is wel veranderd. Eigenlijk zijn alle taken nu automatisch voor mij als huisvrouw. Maar soms wil ik ook wel eens vrij hebben van mijn werk, en dan helpt mijn man zonder problemen.

Financiële berekeningen

We hebben uitgerekend wat het verschil zou zijn als ik bleef werken en de kinderen naar de opvang gingen. Dit scheelde maar heel weinig. En dat beetje extra geld had geen meerwaarde voor ons leven. Dus dat zit wel goed. Voorheen maakte ik haarbandjes voor baby's en verdiende ik wat bij. Maar daar heb ik nu de tijd niet meer voor. Mijn prioriteit ligt nu bij mijn gezin.

Financiële afhankelijkheid

Eerlijk gezegd vind ik het wel vervelend om financieel afhankelijk te zijn van mijn man. Ik heb altijd geleerd om mijn eigen geld te verdienen en deed dit heel graag. Wat ik nóg liever deed is dat verdiende geld uitgeven! Nu moet ik vaker overleggen, en is mijn man er achter gekomen dat ik dol ben op winkelen. En vooral voor mijn kinderen. Als je je eigen geld uitgeeft heeft je partner het niet snel door, en kan je zo nu en dan een tas kleren die je net gekocht hebt, verstoppen. Maar nu heeft hij het meteen door. Agh mijn man zit er niet mee, maar ik zelf wel.

Grootste uitdaging als thuisblijfmoeder

Mijn grootste uitdaging als thuisblijfmoeder is toch wel het plannen van de dag. En het meeste uit een dag halen. Ik loop steeds achter de feiten aan. Ik leer elke dag dat ik een schema aan moet houden. Ik weet dat ik het moet doen, maar ik doe het niet. Het lijkt onmogelijk... Agh dat is mijn studiedoel: een schema opstellen voor het huishouden en me er aan houden.
Het is altijd goed om een streven te hebben toch?

Mijn andere uitdaging is mijn sociale contacten onderhouden. Ik heb een brede vriendenkring met veel thuisblijfmoeders, en die wil ik zo nu en dan bezoeken. En om dat regelmatig in te plannen om alle afspraken, slaapjes, activiteiten heen is echt een uitdaging.

Het leukste aan fulltime moederen

Het allerleukste aan thuisblijfmoeder zijn is dat je alles van je kinderen meemaakt. De eerste stapjes de eerste lachjes, noem maar op. En de band die je met je kind opbouwt is prachtig. Niet mijn werk of mijn school is mijn leven. Nee mijn gezin is mijn leven. En nu ze klein zijn vind ik dat heel belangrijk, want ze hebben de warmte van hun moeder nodig op elk moment dat zij dat willen.

Week van een thuisblijfmoeder

Een typische week begint eigenlijk hetzelfde. De oudste staat op, en ik help met aankleden. Ondertussen worden de kleinste kinderen ook wakker omdat ze het leuk vinden om bij hun zus te zijn. Dan maken we samen het ontbijt en de tas voor school klaar.

Papa brengt de oudste altijd naar school dat is hun ritueel. Ondertussen kleed ik de jongste twee aan en geef ze ontbijt. Meestal wandelen we daarna naar de speeltuin in de straat, of gaan we naar de supermarkt. Zo nu en dan rijden we even naar opa en oma toe.

Daarna gaat de jongste weer naar bed en doe ik een activiteit met mijn dreumes. Meestal is dat kleien, knutselen of voorlezen. Daarna eten we een broodje, en gaat ze naar bed. Dan is de baby weer wakker en krijgt zij haar broodje. Vervolgens ga ik koken en de was doen of iets in die richting. Of ik hang even lekker achter de tv. Soms moet dat ook gebeuren.

Dan halen we samen de oudste van school en wandelen we naar het park, of gaan we lekker in de tuin spelen. Dan maak ik het eten klaar en gaat de baby nog even tukken.
Als papa thuis is eten we samen en dan begint het bedritueel. Helaas slapen de kleintjes niet door, dus de avonden zijn niet zo gezellig als we willen. Maar goed dat is ook een doel ; ) en ze worden vanzelf groot. Wel probeer ik elke avond te sporten.

De weekenden gaan we naar opa en oma, en zaterdag doen we de grote boodschappen. Zondag is familiedag en gaan we samen een dagje uit. Soms gaat mama een dag naar vriendinnen en blijft papa bij de kinderen. Daar kan ik enorm van genieten. De weekenden zijn mijn korte vakanties. Dan helpt papa super mee en kan ik zelf ook wat leuks gaan doen.

Over het overheidsbeleid

Ik vind het zo jammer dat er in Nederland zo snel weer gewerkt moet worden als je bevallen bent. Ik vind het veel te kort. En door die slapeloze nachten kun je eigenlijk niet alles geven op je werk. Maar goed, blijkbaar is het belangrijker dat je aanwezig bent dan hoe je aanwezig bent.

Ik vind dat een moeder minimaal anderhalf tot twee jaar thuis moet zijn met haar kind. Daarna zijn de kinderen wat meer toe aan uitdaging en samenspel, en zouden ze best op een kinderdagverblijf kunnen spelen.

In mijn omgeving is bijna iedereen thuisblijfmoeder dus ik heb elke dag wel wat te doen als ik zou willen. Ik spreek geregeld af met vriendinnen met kinderen van dezelfde leeftijd. Zo kunnen mijn kinderen ook leren samen spelen.

Wanneer is mijn oplaad moment? 

Dat is echt als ik ga sporten. Dan kan ik even Sarra zijn in plaats van mama. En elke maand ga ik op zondag wel een dagje uit met een vriendin, zoals België of Amsterdam. Daar kan ik dan volop van genieten. Zo nu en dan ga ik ook wel eens uit eten met mijn man, en dan genieten we van de rust met zijn tweetjes en kunnen we er weer tegenaan.

Persoonlijke ontwikkeling als thuisblijfmoeder

Mijn ontwikkeling vind ik niet optimaal. Maar dat komt meer door mijn slapeloze nachten hoor. Ik heb er de fut niet voor om in de schoolboeken te zitten of iets dergelijks. Ik zie mijzelf ontwikkelen als moeder, als persoon als vrouw en als vriendin. En dat is voor mij belangrijk: dat ik elke dag weer groei en leer.

Als moeder ontwikkel je jezelf dagelijks. Alleen op een ander gebied. Ik ben pedagogisch al stukken verder gekomen dan voordat ik moeder was. En organisatorische vaardigheden leer je als geen ander. Alleen heet het nu anders :).

Over mijn blog 

Ik heb een blog samen met mijn vriendin Danielle. We wilden allebei graag bloggen, maar dat is lastig als moeder. Waar haal je de tijd vandaan? Toen hebben we besloten het samen op te starten. Om zo ons verhaal te kunnen vertellen als twee bekeerde vrouwen. Bekeerd tot de Islam.

Dat is iets wat wij heel belangrijk vinden. En om ons moederschap te delen en onze leuke ervaringen daarin te delen. We zijn thuisblijfmoeders maar maken enorm veel mee en we delen dat graag met anderen. En dat ons blog ook wordt gelezen vinden we leuk uiteraard!

Toekomst

In de toekomst zou ik graag mijn studie willen oppakken. Door de financiën kon dat niet, en op dit moment is het te druk met de kinderen. Maar in de toekomst zou ik het heel graag weer willen doen. Ook wil ik graag Arabisch leren zodat ik mijn kennis kan verbreden wat betreft mijn Islamitische achtergrond.

Ik zie de toekomst met vertrouwen tegemoet. Mijn wens is een groot gezin, en ik ben al aardig op weg. Ik wens dat mijn kinderen gelukkig zijn met ons als ouders en dat we veel liefde aan elkaar kunnen geven. Dat we opgroeien als warm gezin.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *