Thuisblijfmoeder Tessa (30)

thuisblijfmoeder

Tessa (30) en haar man hebben samen een zoontje van negen maanden oud. Na het bevallingsverlof stond Tessa te popelen om weer aan het werk te gaan als secretaresse/administratief medewerkster. Maar al snel merkte ze dat ze haar draai niet goed kon vinden op het werk.

Dat kwam deel door de veranderingen op haar werk, maar vooral omdat ze het moeilijk vond om haar zoon drie dagen per week nauwelijks te zien.

Het lukte Tessa niet een goede balans te vinden.

Na veel wikken en weken besloten ze daarom samen met haar man dat ze een periode fulltime zou moederen.

Dit is haar verhaal.

Hoe was de beslissing om fulltime te moederen?

Het was een erg spannende keuze. Ik vond het heel lastig de knoop door te hakken. Ik wilde graag fulltime voor mijn zoon en het huishouden zorgen. Maar ik maakte me zorgen over een aantal dingen:

  • Het gebrek aan uitdaging.
  • Onze levensstijl moeten aanpassen omdat we financieel minder te besteden zouden hebben.
  • De financiële afhankelijkheid van mijn man.
  • Het ‘krimpen’ van mijn wereld. 

Uiteindelijk spraken we af dat ik een half jaar thuisblijfmoeder zal zijn. Daarna kijken we verder. Ik verwacht sowieso niet dat ik de komende tien jaar fulltime thuis zal zijn. Wellicht een jaar, misschien nog een paar, we zullen het zien.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Verbaasd. Mensen hadden het niet van mij verwacht. Niet gek, want dat had ik zelf ook niet. Ik heb mezelf altijd als werkende moeder gezien. Verder waren de reacties voornamelijk positief.

Ik kreeg wel vragen als: 'Ben je niet bang dat je straks niet meer aan het werk komt?' Maar iemand anders gaf weer aan jaloers te zijn. En de meest gehoorde opmerking: ‘Tja, als het (financieel) kan, waarom niet?’

Nou kan ik genoeg redenen bedenken waarom je het niet zou willen, maar blijkbaar maakte ik er zelf meer een issue van dan mijn omgeving.

Wat vond je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder? 

We namen dit besluit samen. Mijn man was de eerste die het opperde. Ook was hij er eerder uit dat dit de beste keus was. Ik heb langer getwijfeld.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Ja. Voorheen waren de taken redelijk 50-50 verdeeld. Mijn man deed het sanitair, ik de was. Hij kookte, ik ruimde op en maakte schoon. Hij de tuin, ik stoffen en stofzuigen, etc. In principe doe ik nu alle huishoudelijke taken, behalve koken. Dat probeer ik vaker te doen. Maar mijn man vindt koken leuk, en ik niet. Hoewel dat nu wel aan het veranderen is.

Dus meestal komt het erop neer dat hij in de keuken staat. Ik help wel regelmatig mee en kook zelf één à twee keer in de week. En natuurlijk pakt hij dingen op als het een chaotische dag is geweest of er even snel iets gedaan moet worden. De tuin is nog steeds zijn ding. In klussen zijn we allebei niet zo handig, dus daarvoor roepen we hulp van buitenaf in waar mogelijk.

Alle andere kleine dingetjes die je zo tegen kunt komen, bijvoorbeeld een afspraak maken voor APK van de auto, probeer ik te doen.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Dat vind ik dus lastig. We zijn getrouwd, alles is van ons samen. Maar ik vind het moeilijk dat ik nu niets inbreng, en wel uitgeef. Daarom ben ik veel terughoudender in uitgaven voor mezelf. Op zich niet verkeerd, we zullen het toch iets zuiniger aan moeten doen. Maar ik zou toch liever ‘eigen’ geld willen hebben.

Ik zorg op een andere manier voor ons gezin, dat weet ik. Maar met de financiële afhankelijkheid heb ik toch wel moeite.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Ja, zeker! Op welke termijn kan ik nog niet zeggen, maar dat ik ooit weer aan het werk ga weet ik wel. Omdat ik daar vermoedelijk op een gegeven moment weer aan toe zal zijn. Ook lijkt het me fijn t.z.t. weer op een andere manier bij te dragen aan de maatschappij.

Er zal ook steeds meer tijd over blijven. Bijvoorbeeld als mijn zoon naar school gaat, waardoor de balans wellicht iets beter te vinden is voor mij. En de genoemde financiële onafhankelijkheid wil ik terug.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Me niet druk maken wat de rest van de wereld er van vindt. En niet doorslaan in mijn perfectionisme: ik heb de neiging om de perfecte huisvrouw/moeder te moeten zijn van mezelf.

Ik verwachtte dat de muren op een gegeven moment op me af zouden komen. Tijdens mijn verlof gebeurde dat namelijk wel. Dat gevoel heb ik nu helemaal niet. Ik probeer dan ook wel regelmatig met mensen af te spreken en, letterlijk en figuurlijk, vaak de deur uit te gaan.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

  • Alles meemaken van je kind. Ik ben bij alle 'eerste keren'
  • Je hebt veel qualitytime.
  • Meer mogelijkheden om leuke dingen te doen. Of juist gewoon lekker een dagje te rommelen, stoeien, knuffelen, spelen. 
  • De druk is eraf. Fulltime moederen geeft mij rust in hoofd en lijf. Daardoor heb ik meer energie voor mijn zoon. Dat is ontzettend fijn. 

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Doordeweeks heb ik een vast huishoudrooster dat ik probeer af te werken, verdeeld over drie a vier dagen. Tussendoor ben ik bezig met mijn zoon: in bad doen, verschonen, samen eten, fruithapjes maken, samen spelen. Elke dag (als het niet al te slecht weer is) gaan we even naar buiten, met de wandelwagen, in de draagzak of gewoon in de tuin. Eén ochtend in de week gaan we naar babyzwemmen. Ook spreek ik wel eens af met vriendinnen met kinderen, of gaan we langs familie.

De avonden, en soms ook overdag als er mogelijkheid is, werk ik aan mijn blog, geef ik toe aan mijn social media verslaving, lees ik tijdschriften of een boek, of kijk ik een serie met mijn man.

De weekenden zijn voor sociale contacten met vrienden en familie, of gewoon lekker voor ons eigen gezinnetje.

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Doordeweeks zijn er soms andere moeders of familie waar ik mee afspreek. Verder vindt veel sociaal contact in het weekend plaats. Doordeweeks onderhoud ik via internet (blogs, fora, appgroepen, social media) sociale contacten.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Op het moment is bloggen een manier van opladen. Ook lees ik graag. Af en toe gaat mijn zoon een dagje naar opa en oma en dan neem ik tijd voor mezelf. Lekker met een tijdschrift op de bank. Pas geleden zijn mijn man en ik samen een dagje weg geweest, en binnenkort gaan we een avondje naar het theater.

Verder heb ik bezinningsmomenten in de kerk: zondagse vieringen, maar ook gespreksgroepen waar ik aan deelneem. Dat soort activiteiten of ontspanningsmomenten geven me energie.

Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Ik ontwikkel me suf! Op het gebied van verzorging, ontwikkeling, huishouden en ook gewoon het ‘moeder-zijn’. Jezelf ontwikkelen hoeft wat mij betreft helemaal niet met een (betaalde) baan samen te hangen. Ook in je rol als moeder valt een hoop te ontwikkelen. Daarnaast kun je cursussen gaan doen, een hobby verder uitwerken of simpelweg vaker de krant lezen. Allemaal mogelijkheden die het fulltime moederschap biedt.

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Ik vind het leuk om te schrijven. Toen we overwogen of ik thuisblijfmoeder zou worden bedacht ik meteen dat het me dan leuk leek daar een blog over te maken. Het is toch niet zo gangbaar meer, thuisblijfmoeder zijn.

En het huishouden… Ik had daar weinig kaas van gegeten. Dat leek me een leuke insteek voor een blog. Een soort projectje als het ware dat ik naast het ‘moederen’ zou kunnen doen. Dus zo gedacht, zo gedaan. Ik heb er verder geen hoger doel mee dan lekker te kunnen schrijven en mijn ei kwijt te kunnen. Al is schrijven natuurlijk het allerleukst als je lezers hebt!

Hoe zie je de toekomst? 

Ik kijk niet te ver vooruit. De komende maanden ben ik in ieder geval fulltime bezig met mijn zoon, het huis, en mijn eigen activiteiten. Ik kijk uit naar de feestdagen en de verjaardag van mijn zoon. Niet te geloven dat hij alweer bijna één wordt. Het is een cliché, maar zo waar: de tijd, en zijn groei en ontwikkeling gaan verschrikkelijk snel. Ik ben blij dat ik daar nu heel veel van meemaak en van kan genieten. Over een paar jaar zal er misschien, als het ons gegeven is, nog wel een kindje bij komen. Of ik dan weer aan het werk ben, of nog thuisblijfmoeder… Dat is voor later.

Benieuwd naar Tessa's blog?

Bezoek dan In de kinderschoenen.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *