Thuisblijfmoeder en moslima Michelle

Michelle is opgeleid tot pedagogisch medewerker en werkte in een crèche. Nadat ze ongeveer vijf jaar alleen had gezorgd voor Amber (18) en Gregory (17) ontmoette ze Fouad. Samen met hem kreeg ze Soraya en Nu'aim (Noe-Aaijm).

Tijdens haar laatste zwangerschap besloot ze te stoppen met haar baan bij de crèche in verband met haar gezondheid.

Dit is Michelle's verhaal!

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen? 

De beslissing om thuis te blijven was voor mij niet zo moeilijk. Ik heb wel even getwijfeld in verband met de financiën, en daardoor bleef ik nog even werken. Maar toen ik zwanger raakte van Nu'aim ben ik helemaal gestopt. Werken in een crèche is best zwaar als je zwanger bent. En aangezien ik een verkorte baarmoederhals heb mocht ik niet zwaar tillen. In een crèche til je de kindjes heel vaak (ongemerkt) toch op. Ik ben er toen gewoon mee gestopt. Das was gewoon de beste oplossing om een gezond kindje te krijgen.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Die zijn wel wat van mij gewend dus ik kreeg geen rare reacties. En iedereen wilde natuurlijk het beste voor de baby.

Wat vind je partner ervan? 

Hij vond het helemaal oké.  Zijn zussen zijn ook thuisblijfmoeders dus voor hem was dat niet zo raar.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Nou eigenlijk niet. Hij doet soms boodschappen en klusjes, zet het vuil buiten en stofzuigt vaak. Dat is niet veranderd toen ik thuisblijfmoeder werd.

Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon? 

Nou eerlijk gezegd niet. We wisten wel dat we van zijn salaris rond konden komen. Ik probeer ook niet om vanuit huis geld te verdienen. Mocht ik iets tegen komen dan zou ik daar gelijk voor gaan, maar het moet wel te combineren zijn.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Ik begin het wel vervelend te vinden om geld te vragen. Hij zegt altijd dat het totaal niet erg is en dat ik dat gewoon moet doen, maar ik vind het zelf niet leuk. Je hebt toch wat minder vrijheid omdat je niet het zuurverdiende geld van je man over de balk wilt smijten. Hij werkt er hard voor.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Soms denk ik daar wel aan. Maar omdat Nu'aim nog thuis is (in België gaan kinderen met 2,5 jaar naar school) is dat nog niet aan de orde. Ik ben wel bezig met bloggen en met een boek te schrijven. Het klinkt ambitieus en dat is het ook, maar voor mij voelt het als het juiste om te doen op dit moment.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Mezelf weer terugvinden en ontdekken wat ik eigenlijk wil met mijn leven. Dat weet ik al wel een beetje. Maar ik wil nog meer van mezelf terug vinden, dat ik ben kwijtgeraakt in die jaren van moederschap en thuisblijven.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Dat je alle ontwikkelingen van je kinderen kunt meemaken. Ik vind dat echt heel speciaal. Je geeft je kinderen een veilige haven. Niet dat ze dat niet kunnen krijgen bij een crèche, maar als je kind altijd bij mama is, geeft dat een ander gevoel natuurlijk.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 


• 's Morgens om 6 uur sta ik op, ga naar de keuken en zet water op voor koffie. Dan smeer ik snel brood voor mezelf en maak een koffie. Als ik geluk heb kan ik eventjes rustig wakker worden zonder kinderen en kijk ik even mijn mail, insta, fb en whatsapp na. 
• Rond 6.45 uur maak ik Soraya wakker en moet ze haar kleren aantrekken en gaan eten. 
• Zo rond 7 uur maak ik Nu'aim wakker en maak ik hem snel klaar om te vertrekken. 
• Om 7.30 vertrekken we naar school. We moeten met de tram en stappen ook nog een keertje over dus op tijd vertrekken is heel belangrijk. 
• Zo rond 8.15 zijn we op school, som iets later en meestal blijf ik eventjes bij Soraya in de klas. Daarna gaan we weer naar huis of doe ik wat boodschappen. Thuis ga ik nog een keertje eten en daarna ruim ik op, was ik af en doe een was of doe andere huishoudelijke dingen. 
• Om half 3 moeten ik weer richting school vertrekken om Soraya te halen
• Dan zijn we rond half 5 weer terug. Zij maakt dan haar huiswerk. Als dat af is mag ze tv kijken en eet ze fruit terwijl ik kook. Rond 6 uur eten we, daarna speelt ze nog wat 
• Om 19.30 begint haar slaapritueel. Nu'aim slaapt overdag soms best wel laat dus die slaapt niet altijd om dezelfde tijd. 

In de avond heb ik daarom niet zo veel tijd voor mezelf. Meestal slaap ik tegelijkertijd met Nu'aim.

De school van Soraya is wat ver omdat ik een goede school zeer belangrijk vind. Deze school is voor mij de enige optie op dit moment. Ze kijken echt naar je kind. Op het rapport staan geen cijfers, maar de vooruitgang van je kind. Ze stimuleren kinderen op een positieve manier en dat vind ik zeer, zeer belangrijk. De school heet: De IQRA-school in Antwerpen. Ik heb zelden leerkrachten gezien die zo gemotiveerd zijn als de leerkrachten op de IQRA-school.

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Ik vind dat iedereen dat zelf moet weten. Voor de een werkt het goed om thuis te blijven, en voor de ander niet. Ieder zijn eigen leven en eigen gezin. Daar hoeft de overheid zich niet mee te bemoeien.

Hoe voorzie je in sociale contacten? 


Ik ben sinds de geboorte van Nu'aim nogal een huismus geworden. Maar sinds Soraya naar school gaat, heb ik weer wat sociale contacten op school. Om de 14 dagen is er een ontbijt voor de moeders op school, en momenteel hebben we ook om de 14 dagen op donderdag een les voor de moeders. Voor de rest heb ik wel vriendinnen, maar die spreek ik voornamelijk via de telefoon of whatsapp.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 


Ik mis mijn oplaadmomentjes, en probeer daar langzaam weer wat tijd voor te maken. Gisteren ben ik voor het eerst sinds 19 maanden weer naar de kapper gegaan. Nu'aim heeft 2 jaar lang borstvoeding gekregen en dat gaf ik met alle liefde. Maar daardoor had ik wat minder tijd voor mezelf. Hij kreeg op verzoek en niet afgekolfd. Nu drinkt hij overdag geen borstvoeding meer en is er wat meer tijd voor mij. Nu nog die tijd pakken.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Ik ben wel blijven stilstaan eerlijk gezegd. Op sommige vlakken heb ik me meer ontwikkeld, qua moederschap, maar op andere vlakken…

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Ik was daar vroeger al mee bezig maar stopte ermee toen ik trouwde. Omdat ik nu al zolang thuiszit en er qua ontwikkeling niet echt vooruit ben gegaan, besloot ik om te gaan bloggen. Ik wilde kijken of schrijven bij mij zou passen. En ik wilde sommige dingen voor mezelf op een rijtje zetten.

Op www.famizo.wordpress.com schrijf ik over de dingen die me bezig houden. Soms met een diepere boodschap voor zij die lezen. Soms voor mijn kinderen en soms voor mezelf.

Hoe zie je de toekomst? 

Hmm, moeilijke vraag, want ik ben niet van de lange termijn. Ik hoop gewoon dat mijn boek er komt want ik vind het een zeer belangrijk doel hebben. Het is een boek waarin ik wil laten zien dat moslima's meedraaien in de maatschappij. Dat we erbij horen. Dat we succesvol zijn en niet onderdrukt zijn. 
Dat ik momenteel thuis zit, is niet omdat ik onderdrukt ben. Het is een persoonlijke keuze. Toen Nu'aim geboren werd, had ik kunnen gaan werken maar ik wilde zelf voor hem zorgen.

Wat ik nog belangrijk vind om op te noemen is dat kinderen maar heel kort klein zijn. Het is heel fijn om bij ze te zijn in die periode. Ze kunnen nog lang genoeg naar school. Als het je te veel word omdat zorgen voor kinderen soms heel zwaar kan zijn, maak jezelf dan niet gek en probeer een goede opvang te zorgen. Sommige kinderen doen het heel goed samen met andere kinderen.

Kortom; whatever flows your boat. Ga daarvoor.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner