Fulltime thuis omdat je er voor kiest: Jolanda's verhaal

Jarenlang werkte Jolanda Toet (47) als projectleider, managementondersteuner en tekstschrijver. Werkweken van meer dan 60 uur waren heel normaal. Ook toen ze haar werk als zzp-er voortzette.

Maar tijdens de crisis in 2010 droogde het werk op, en zat ze zonder inkomen. Noodgedwongen maakte Jolanda pas op de plaats en vroeg zich af: 'Wat wil ik eigenlijk?'

Ze besloot haar leven drastisch om te gooien en stopte in overleg met haar man Martin met betaalde arbeid. Ze koos voor een eenvoudiger leven.

Wie is Jolanda?

Jolanda is getrouwd met Martin, en leasemoeder van tweeleasedochters van 18 en 13. Dit zijn de dochters van een goede vriendin die niet zo goed Nederlands spreekt. Jolanda en haar man beschouwen hun leasedochters als eigen dochters en springen bij in het leven van de meiden daar waar dat nodig, wenselijk en vooral ook leuk is.

Dit is haar inspirerende verhaal! Het verhaal van iemand die haar eigen weg durft te gaan.

Wanneer kwam voor het eerst de gedachte op om te stoppen met je betaalde werk? 

Ik overwoog nooit om te stoppen met werken; het kwam simpelweg niet in me op... Ook had ik niet verwacht dat dat financieel mogelijk zou zijn. Door de crisis kwam ik zonder werk en daardoor zonder inkomen. Als zelfstandig ondernemer krijg je geen uitkering. Ik moest hoe dan ook mijn levensstijl drastisch veranderen, oftewel bezuinigen. In eerste instantie was het dus niet een bewuste of persoonlijke beslissing om te stoppen met werken...

Uiteindelijk besloot je toch om te stoppen met werken, waarom? 

Het thuis zijn en de daarbij horende nieuwe levensstijl beviel onverwacht goed. Ik ging doen wat ik het allerliefst doe; schrijven. Sinds 2012 schrijf ik het blog Consuminderen met Plezier.

Er waren een aantal factoren die een rol speelden bij de beslissing.

• Het lukte me steeds beter om rond te komen van 1 salaris. In het begin lukte dat echt niet.
• Ik kreeg plezier in besparen.
• Ik genoot van de vrijheid en niet te hoeven werken.

In overleg met Martin besloot ik daarom 'voorlopig' niet meer te gaan werken. En dat 'voorlopig' duurt inmiddels ruim vier jaar...

Wat voor betaald werk deed je en hoeveel uur per week besteedde je daaraan? 

Ik werkte als projectleider, managementondersteuner en tekstschrijver en heb jarenlang werkweken van meer dan 60 uur gedraaid, voor mij heel normaal. Ook als zelfstandige had ik tot 2010 meer dan genoeg werk. Ik werkte meer dan fulltime en deed daarnaast uiteraard mijn administratie en andere bijkomende zaken als acquisitie. Als je ook de reistijd meetelt, was ik tussen de 60 en 80 uur met mijn werk bezig.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Heel leuk en alleen maar positief. Mijn omgeving vond het heel verstandig dat ik het eindelijk eens iets rustiger aan deed. In de jaren dat ik niet werk, heb ik nog nooit een negatieve reactie gehad van mensen uit mijn directe omgeving. Ik denk dat het scheelt dat men mij ziet als intelligente, hippe voortrekker. Het is zelfs zo dat verschillende mensen in mijn omgeving nu ook anders over werk, inkomen en consumeren zijn gaan denken en mogelijkheden bekijken om bijvoorbeeld minder uren te werken, of om eerder te stoppen met werken. Dat vind ik heel grappig, ik vind het leuk om mensen te motiveren en een inspirator te zijn met frisse en vernieuwende ideeën.

Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces? 

Martin stond er eerder voor open dat ik zou stoppen met werken dan ikzelf. In eerste instantie voelde ik me schuldig dat ik geen bijdrage meer leverde aan ons inkomen. Hij niet, hij vindt het prima om kostwinner te zijn. We staan allebei 100% achter deze beslissing. Sterker nog, Martin vindt het fantastisch dat ik niet meer buitenshuis werk, het grootste compliment dat hij mij als huishoudmanager zoals ik mezelf vaak gekscherend noem, kan geven.
7

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Martin werkt fulltime buitenshuis en ik regel thuis alles. Ik zie mijzelf als huishoudmanager en regel naast het huishouden ook de financiën, reparaties en onderhoud, verzekeringen, energieleverancier, verbouwingen en alles wat er thuis maar gebeurt. Als Martin thuis komt, kookt hij, want koken is zijn grote hobby, maar verder is alles klaar en geregeld. Dit zorgt voor enorm veel rust en veel meer vrije tijd waarin we samen leuke dingen kunnen doen.

Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of het financieel uit kon? 

Ik regel alle financiële zaken en maak dus ook berekeningen. Ik zie het als mijn taak en verantwoordelijkheid uit te komen met ons inkomen en hier verstandig mee om te gaan. Omdat we steeds bewuster zijn gaan leven en zijn gaan consuminderen (bewust consumeren) hebben we meer tijd en geld voor de leuke en mooie dingen in het leven. Ik zou best geld willen verdienen met mijn blog, maar ik wil geen blog vol reclames waar ik niet achter sta. Wel iets om me eens in te gaan verdiepen, zeker gezien het nog steeds groeiend aantal pageviews...

Wat vind je ervan dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Ha, dit vind ik een leuke en interessante vraag!

Ik vind het prima om financieel afhankelijk te zijn van mijn man. 

Weet je wat grappig is? In een vorig leven, waarin ik getrouwd was met iemand anders, werkte ik heel veel. Net als mijn ex. En juist die ellenlange werkweken zorgden ervoor dat mijn ex en ik volledig langs elkaar heen leefden en uiteindelijk uit elkaar gingen.

Werken zorgde dus juist voor een echtscheiding... 

En nee, ik ben niet bang voor een tweede echtscheiding. Nog steeds eindigt ongeveer 1 op de 3 huwelijken in een scheiding. Dat betekent dus ook dat twee op de drie huwelijken blijft bestaan. Iets om even bij stil te staan.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Mijn man en ik evalueren ons leven zeer regelmatig en komen steeds vaker tot de conclusie dat ons leven helemaal goed is zoals het nu is. Zolang wij hier allebei zo over denken, zal ik niet terugkeren op de arbeidsmarkt.

Wat is je grootste uitdaging zonder betaalde baan? 

Mijn grootste uitdaging zonder betaalde baan was in eerste instantie het krijgen van een, in mijn optiek, nuttige dagindeling. Je moet natuurlijk wel zelf het gevoel hebben dat je zinvol bezig bent. Ook moet ik zelf zorgen dat ik voldoende sociale contacten onderhoud. Als ik daarin zelf niet actief ben, zie ik niemand... Ik hoef nu eenmaal niet op het schoolplein te staan of ergens op een bepaald tijdstip aanwezig te zijn. De eerste tijd dat ik niet werkte, miste ik dan ook vooral collega's oftewel sociale contacten. Inmiddels heb ik hierin mijn weg gevonden, maar hier in Amsterdam ken ik nog niemand, dus dat wil ik zeker veranderen!

Wat is het leukst aan het leven zonder betaalde baan? 

Daarover kan ik kort zijn; vrijheid! De vrijheid om te doen en te laten wat ik wil.

• Nooit meer gezeur over vakantiedagen.
• Niet 's avonds om 19.30 in de supermarkt beslissen wat je gaat eten, 
• Niet hoeven werken tussen Kerst en oud en nieuw.
• Geen dreinende collega's.
• Geen constant gevoel van oververmoeidheid.
• Geen ov-vertragingen en uren op koude perrons denken aan alles wat je nog moet doen .
• Niet op vrijdagavond helemaal kapot en misselijk op de bank hangen. 

Ik zou echt grote moeite hebben om deze vrijheid weer in te moeten leveren...

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Tsja, die overheid toch. Ik word er niet vrolijk van. Enerzijds wil men dat meer vrouwen gaan werken, maar waar blijven de banen dan? Anderzijds moeten we tot op veel hogere leeftijd doorwerken, maar voor de jongeren is er al geen werk... En als ik dan naar mezelf kijk; hoogopgeleid en een enorme werkervaring, maar ook 45+ en dus vind je geen werk. Hoe bedoel je arbeidsparticipatie?

Voor mij is het een holle frase...
Ik zie onze overheid toch vooral als regeltjes opleggend orgaan dat dat de burger ziet als melkkoe. Dat zie je nu ook weer bij het nieuwe leenstelsel voor studenten. Dus arbeidsparticipatie zie ik vooral als overheidsmiddel om veel geld te verdienen aan burgers. Daarom word je ook financieel gestraft als eenverdiener...

Een veelgehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling? 

Dit vind ik ook weer zo'n non-argument. Alsof iedereen die werkt zich op dat werk blijft ontwikkelen. Niet dus... En al die verplichte cursussen die mensen momenteel moeten volgen, verschrikkelijk toch?

Misschien heb je wel meer kansen om je te ontwikkelen als thuisblijfmoeder, omdat je dan zelf kiest op welk gebied je je wilt ontwikkelen. 

Misschien vind je het wel ontzettend leuk om je eigen groenten te telen en een moestuin te hebben. Ik vind dat niet van minder waarde dan wanneer je een verplichte cursus 'verzekeringen waar niemand interesse in heeft' voor je betaalde werk volgt. Iedereen kiest zelf op welk gebied en in welke mate hij/zij zich wil ontwikkelen en dat moet wat mij betreft vooral zo blijven. Ontwikkeling is niet werkgerelateerd, maar persoonsgerelateerd.

Je hebt een blog, waarom ben je dit begonnen? 

Ik ben mijn blog Consuminderen met Plezier medio 2012 begonnen, omdat ik heel graag schrijf. In 2012 moest ik uit noodzaak bezuinigen, omdat ik geen werk en inkomen meer had. Nu ben ik iemand die dingen positief ziet en anders ombuigt tot iets positiefs. Zo is Consuminderen met Plezier ontstaan en ik schrijf dit blog nog steeds met heel veel plezier.

Hoe zie je de toekomst? 

Vorig jaar begon ik met het creëren van een eenvoudiger en rustiger leven. Want ondanks dat ik niet werk, had ik het hartstikke druk met van alles en nog wat. Inmiddels zijn mijn prioriteiten duidelijk. We zijn van een jarendertighoekwoning (met veel onderhoud) met tuin in Dordrecht verhuisd naar een vierkamerappartement met balkon in Amsterdam. Nu wordt het leven inderdaad rustiger. We hebben een huisje in het bos in Drenthe waar we regelmatig heen gaan.

Plannen voor een boek

Ik wil zeker blijven schrijven. Niet alleen mijn blog Consuminderen met Plezier, maar ik wil me dit jaar ook eindelijk richten op het uitgeven van een boek, waarvan ik het manuscript klaar heb liggen. Op zoek dus naar een uitgever, spannend en moeilijk vanwege het onderwerp (kindermishandeling). Leuke reizen maken staat op het programma, net als Amsterdam ontdekken, lekker fietsen en veel lezen. Kortom; toekomstplannen genoeg!

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner