Thuisblijfmoeder Kimberley (27) geeft thuisonderwijs

thuisblijfmoeder en thuisonderwijs
Kimberley (27) was 19 toen ze zwanger werd van Lucas. Na de middelbare school heeft ze geen vervolgopleidingen meer gedaan.

Kimberley is vanaf de geboorte van haar oudste zoon thuisblijfmoeder geweest. De eerste twee jaar werkte ze daarbij als onthaalmoeder. Samen met haar man Joerie (30) heeft ze inmiddels vier kinderen: Lucas (7), Thibeau (6), Victor (2) en Charlotte (5 maand).

Kimberley combineert fulltime moederen met thuisonderwijs.

Dit is haar verhaal.

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen?

Voor ons was het een logische stap. Heel even hebben we overwogen dat ik zou gaan werken, maar toen hoorden we de prijzen van de opvang. We zouden er maar 100 euro op vooruit gaan.

Neem daarbij dat ik eigenlijk echt liever thuis wou blijven, en de keuze was snel gemaakt.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef?

Niet altijd positief. Ik was afhankelijk, leefde op mijn man zijn ‘kap’ en profiteerde. Het zijn slechts enkele van de dingen die we te horen kregen. Nu 7.5 jaar later is de omgeving het gewend, en zeggen ze er niets meer van.

Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces?

Hij was eigenlijk de grootste voorstander dat ik thuis zou blijven. Toch legde hij de keuze helemaal bij mij. Aangezien hij zo’n grote voorstander was en ikzelf ook liever thuis was, leek het allemaal heel logisch.

Hij vindt het alleen maar voordelen hebben. Zo hebben we nooit opvangproblemen in vakanties, of bij ziekte… De kinderen zijn altijd thuis, en dat is heel gemakkelijk.

Hij vind het zijn taak als man om zijn gezin te onderhouden en doet dat graag.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?

Aangezien ik altijd al thuis was niet echt. Die verandering kwam pas bij de keuze voor thuisonderwijs. Ik zorg wel dagelijks voor het eten, maar verder verdelen we alle taken.

Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon?

We hebben de financiën op een rij gezet toen ik overwoog te stoppen als onthaalmoeder. Die job bleek ons meer te kosten dan op te leveren. Dus de keuze om daarmee te stoppen was snel gemaakt.

We zijn samen een webshop aan het opbouwen voor extra inkomen. Op dit moment gaat de verkoop nog via facebook, houtenspel.be.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner?

Ik ervaar het niet als 'afhankelijk zijn van…'

We zijn getrouwd. Wat van mij is, is van hem en omgekeerd.

Wil ik iets kopen? Dan doe ik dat. Net als hij. Hoewel we altijd alles overleggen. Maar er zal nooit sprake zijn van: ‘Ik werk, dus…’

Jullie geven thuisonderwijs: wat is jullie motivatie?

Wij zijn twee jaar geleden gestart met thuisonderwijs omdat onze oudste zoon (met autisme, Gilles de la tourette en ontwikkelingsdysfasie) niet kon aarden in het gewone onderwijs. Een geschikte school zou al snel 6 uur reistijd per dag kosten, en dat wilden we niet voor hem. Het zou hem niet ten goede komen. We hielden meteen ook de andere kinderen thuis.

Ondertussen zijn we overtuigd van de meerwaarde van thuisonderwijs. Ook voor de andere kinderen. Zo kunnen ze zich allemaal op hun eigen manier en tempo ontplooien en ontwikkelen. Thibeau bijvoorbeeld, die nog kleuter is, leerde zichzelf al lezen, rekenen en schrijven. Dat zou op school niet mogelijk zijn.

Of Lucas, die juist weer wat trager is voor taal en een half jaar onder zijn niveau zit, dat kan allemaal zonder enig probleem.

Wat voegt thuisonderwijs toe aan fulltime moederen denk je?

Ik ben veel meer ontspannen. Zo kunnen we steeds uitslapen, uitstapjes doen op schooldagen. En alles in alle rust… We hebben nooit meer het geloop van en naar school, het haasten om op tijd klaar te zijn, de stress als er een kind ziek is en je daar opvang voor moet zorgen.

Ons leven gaat er heel wat relaxter aan toe sinds we thuisonderwijs geven en dat heeft natuurlijk zijn impact op mij als mama en dus ook op de kinderen.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?

Op dit moment niet. Ik geniet te hard van het thuisblijfmoeder zijn. Hoe het gaat als ze gaan puberen en uit huis gaan weet ik niet. Alvorens dan weer op de arbeidsmarkt terecht te kunnen zal ik me moeten bijscholen.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?

Toch nog af en toe een klein beetje tijd voor mezelf vinden. Ik heb er niet vaak behoefte aan. Maar zelfs die kleine momenten zijn vaak moeilijk te vinden. Daarnaast is het continue geduld opbrengen en de verantwoordelijkheid van het onderwijs niet niks. Ik leg de lat heel erg hoog voor mezelf. Meer loslaten is vast de allergrootste uitdaging.

Wat is het leukst aan fulltime moederen?

Je kinderen continu in ontwikkeling zien, ze zien opgroeien. Er steeds voor hen kunnen zijn op elk moment, goede en minder goede.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?

  • Maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag zien er eigenlijk steeds hetzelfde uit. Dan zorg ik er voor dat er voldoende tijd wordt besteed aan onderwijs.
  • Op woensdag hebben de kinderen hun hobby buitenshuis dus zorg ik er voor dat ze daar ook raken.
  • Op zondagvoormiddag zijn we in de kerk te vinden.

De schaarse vrije momenten zijn gezinstijd, en momenten om familie/vrienden te bezoeken.

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?

Ik ben er van overtuigd dat de overheid de meerwaarde van thuisblijfouders niet ziet. Ze zouden hun beleid opnieuw moeten bekijken.

Elk ouderpaar zou zelf moeten kunnen en mogen bepalen of één van hen huis blijft om voor de kinderen te zorgen.

Hoe voorzie je in sociale contacten?

Andere thuisonderwijzers, vrienden, familie, … Je hoeft het niet zover te zoeken. Ik heb overigens geen nood aan sociale contacten. Dus echt een grote ‘zorg’ is dat niet voor mij.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? Doe je cursussen, sporten, meditatie etc?

Ik ben net gestart met een thuiscursus digitale fotografie, omdat me dat altijd heeft geïnteresseerd. Daarnaast blog ik. Ik heb niet echt de behoefte om een hobby buitenshuis te hebben.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?

Heel erg intens. Ik loop continu tegen de muur, en kom mezelf dan tegen. Dat maakt dat ik steeds mezelf ga (her)evalueren om het daarna anders te doen. Sinds ik kinderen heb en dus thuisblijfmoeder ben, ben ik heel erg veranderd. Ook mijn omgeving geeft dat continu aan: dat ik positief verander. Het mag dan heel zwaar zijn om mezelf zo tegen te komen, dat is het meer dan waard.

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen?

Ik begon een paar jaar geleden met bloggen om te kunnen ventileren over Lucas' autisme. Ik wist helemaal niet hoe of wat. Er over schrijven hielp.

Inmiddels blog ik op www.gewoon-wij.be over thuisonderwijs. Maar ook over hoe ik het ouderschap ervaar, hoe ik in het leven sta, denk en voel.

Hoe zie je de toekomst?

Ik leef vooral graag in het hier en daar geniet ik enorm van. Wat de toekomst brengt, dat zien we morgen wel 😉

Leestip: De utopie van juf Sofie

Vergelijkbare berichten

6 reacties

  1. Jammer dat het in Nederland zo ongeveer onmogelijk is om thuisonderwijs te geven. Nederland heeft als een van de weinige landen een schoolplicht. In landen waar thuisonderwijs veel gemakkelijker is worden ook meer zaken samen georganiseerd.
    Mijn gezondheid liet het niet toe, anders had ik graag zelf les gegeven aan mijn zoons. Ze zijn heel intelligent, maar de manier van denken sloot niet aan bij het onderwijs. Pas bij beroepsonderwijs ging dit beter. Een van mijn zoons maakte van een mbo een hbo opleiding door zelfstudie.
    Ik heb heel veel rspect voor Kimberley. Dat ze met een druk gezin met jonge kinderen, waarvan de oudste zijn eigen problemen heeft, het voor elkaar krijgt om zelf les te geven!
    Leuk interview!

  2. Hier in Canada is het heel gewoon om homeschooling te doen. er zijn genoeg ouders die het doen. 'sMorgens les en 'smiddags iets anders, sporten bijv of muzieklessen.
    Voor mij is dit niets omdat Engels een tweede taal is voor mij. En schooljuf is sowoeso niets wat ik lijk.
    Leren je kinders ook een tweede taal, zoals frans of engels?
    Groet, Wilma

  3. Hier in Canada is het heel gewoon om homeschooling te doen. er zijn genoeg ouders die het doen. 'sMorgens les en 'smiddags iets anders, sporten bijv of muzieklessen.
    Voor mij is dit niets omdat Engels een tweede taal is voor mij. En schooljuf is sowoeso niets wat ik lijk.
    Leren je kinders ook een tweede taal, zoals frans of engels?
    Groet, Wilma

  4. We leren de kinderen Frans eens ze wat ouder zijn. Dit staat ook in de eindtermen die opgelegd zijn door de overheid dus moeten we wel. Engels geven we de basis mee op vraag van onze oudste zoon. Echt een tweede taal uitgebreid leren doen we niet.

    Ja in Canada enzo is thuisonderwijs heel erg normaal! Zou hier ook zo moeten zijn!

  5. Sociale vaardigheden kan je net veel beter leren dan op school. Want waar in ons hele verdere leven komen we nog in contact met grote groepen mensen van exact dezelfde leeftijd? Uiteraard is het belangrijk om met kinderen van hun eigen leeftijd te spelen maar dat kan ook tijdens een hobby, jeugdbeweging.

    Onze kinderen komen dagelijks bijna in contact met andere mensen. Gepensioneerden, gehandicapten, kinderen, volwassenen, ... elke situatie (al is het naar de winkel gaan) is goed om de sociale vaardigheden te ontwikkelen.

    Er zijn veel wetenschappelijke onderzoeken die bewijzen dat weinig vriendjes en kleinere groepen beter zijn om de sociale vaardigheden te ontwikkelen dan gedwongen met 20 tot 30 kinderen in 1 klas te zitten.

    Hopelijk beantwoord dit je vraag een beetje 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *