Thuisblijfmoeder Marieke (26)

Marieke (26) is afgestudeerde psycholoog en moeder van Lily (ruim 15 maanden). Tot juni 2015 combineerde Marieke haar studie met allerlei bijbaantjes. Maar na haar afstuderen heeft ze niet meer gewerkt. Er zijn namelijk maar weinig vacatures voor basispsychologen, en veel kandidaten.

Wel begon ze in maart 2016 haar eigen blog: How to mama.

Dit is haar verhaal!

Hoe was de beslissing om fulltime te moederen?

Ik ben ‘per ongeluk’ fulltime moeder geworden. Ik was altijd van plan om drie dagen te gaan werken nadat ik was afgestudeerd en Lily dus een half jaar was. Dat ging helaas niet door. In eerste instantie vond ik het heel frustrerend dat ik geen werk kon vinden dat aansloot bij mijn opleiding. Later kon ik me er steeds beter bij neerleggen.

Solliciteren

Ik solliciteer nog steeds. Maar ik heb vrede gesloten met het idee dat ik voorlopig niet aan de bak kom als psycholoog. Eigenlijk begin ik het steeds leuker te vinden.

Maar ik kan niet zeggen dat, als geld geen kwestie was geweest, ik nooit was gaan werken. Ik heb het nodig om mentaal uitgedaagd te worden, bezig te zijn voor iemand anders dan mijn dochter (of mijn huishouden).

Vrijwilliger bij VluchtenlingenWerk Nederland

Ik wil ergens anders dan thuis nodig zijn, en gewaardeerd worden om wie ik ben en wat ik kan. Daarom werk ik één dag in de week (als Lily bij mijn ouders is) bij VluchtelingenWerk Nederland. Vrijwillig werk, maar zeker uitdagend. Daar ben ik heel blij mee. Ik doe eens wat anders. En ik kan mijn koffie opdrinken terwijl deze nog warm is. En als ik op de WC zit staat niemand tegen mijn deur te slaan omdat ze op mijn schoot willen zitten!

Heb je advies gevraagd?

De beslissing om fulltime moeder te worden sloop er in. Heb was niet echt een bewuste keuze. Daarom heb ik ook geen advies gevraagd. Het is gewoon zo gelopen, en ik denk dat dat om een reden is. Ik heb mijn gevoel gevolgd en dat heeft me hier gebracht. Het is zeker het beste voor mijn dochtertje en dat vind ik het allerbelangrijkst.

Nu ik wekelijks een blog schrijf en één dag in de week bij VluchtelingenWerk mijn ding doe, heb ik het gevoel dat ik meedoe met de maatschappij en misschien wel ergens verschil maak. Dat vind ik erg belangrijk. Op deze manier is het thuismoederen voor mij ook een prima manier van leven!

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Vooral van mijn schoonvader heb ik vaak gehoord dat hij het geweldig vindt hoe ik mezelf helemaal heb gestort op het moederschap. Hoe ik mezelf ‘wegcijfer’ waar nodig en Lily op de eerste plaats zet. Ik denk dat mijn schoonmoeder en mijn ouders zich hier bij aansluiten. Waarschijnlijk omdat hij mijn Sinterklaasgedicht heeft geschreven, afgelopen december.

Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces? 

We willen graag een groter huis. En natuurlijk ook het liefst op De Ideale Locatie. En we zijn ook niet zulke klussers. Wat je daarvoor nodig hebt, is een groot budget – een hoge hypotheek. En wat je dáárvoor nodig hebt is twee inkomens. Op basis van die informatie willen we allebei graag dat ik een aantal dagen in de week ga werken. Dat kan al een groot verschil maken in hypotheek. Ook zou ik graag een autootje willen, zodat ik met Lily nog veel meer dan onze nabije omgeving kan ontdekken.

Geld is dus wat we graag willen. 

Afgezien van dát feit, is mijn vriend het helemaal met mij eens. Hij vindt het geweldig voor Lily dat ik haar zo'n kwalitatief rijk leven kan schenken. We doen van alles, en Lily ervaart dus een hoop. Een groot deel van die rijkdom is de natuur.

We vinden het allebei erg belangrijk dat Lily veel buiten in de natuur is. En Lily vindt het ook ge-wel-dig. Niets is beter dan natuur – bomen, bloempjes, stenen, diertjes… Als ik fulltime zou werken zou Lily denk ik voornamelijk in de zandbak bij de kinderopvang zitten. Ook niets mis mee natuurlijk, maar wij laten haar graag door het bos drentelen en mos aaien.

Mijn vriend zou ook graag thuisblijfouder zijn

Mijn vriend zou ook graag thuisblijfouder zijn. Of thuiswerkouder in combinatie met het ouderschap. Helaas is dat op het moment niet zo en aangezien hij degene is met een baan, werkt hij. Als ik op een gegeven moment ga werken, zullen we waarschijnlijk allebei parttime thuismoederen/-vaderen.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

We werken allebei even veel en even hard. Ik weet niet of het écht zo is, maar we hebben besloten dat het zo is. Ik doe voornamelijk het huishouden, maar hij kookt meestal. Gewoon omdat hij er beter in is, en het leuker vindt dan ik. En omdat hij soms nogal specifieke wensen heeft waardoor ik me veroorloof te zeggen: Doe het dan zelf maar! Samen beslissen we wat we eten en doen we de boodschappen.

Het pyjama aantrekken en tanden poetsen doet hij. Ik breng Lily dan naar bed (het grote bed, waar we met z’n drieën in slapen), omdat dat gepaard gaat met borstvoeding. De rest doen we, als we er allebei zijn, samen.

Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon? 

Vóórdat ik zwanger werd hebben we het Wort Case Scenario berekend:

Wat als ik helemaal niks verdien en we wél een kindje krijgen? 

Hier kwam uit dat mijn vriend ons allemaal zou kunnen onderhouden. Dat is dus ook wat hij nu doet. Ik ben heel goed in het ‘de tering naar de nering zetten’. Het is grappig: Je denkt vaak dat je op het randje zit met je inkomsten en uitgaven, maar dan vallen er inkomsten weg en realiseer je je dat je nog steeds niets tekort komt!

Nog steeds kijken we op zondagmiddag in de zojuist met boodschappen gevulde koelkast en denken we: Wat zijn we rijk.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Ik heb er in het begin wel moeite mee gehad dat ik op ‘zijn geld’ leefde. Dat is helemaal niet hoe ik ben opgevoed, en wat ik wil. Maar ik ben me ook gaan realiseren dat het níet zo is dat ik als een zak aardappelen op de bank wondermiddelen van een teleshopping kanaal zit te bestellen, terwijl mijn vriend al het werk doet en geld verdient. Zoals ik al eerder zei: we werken allebei even veel en even hard. Hij krijgt er geld voor. Ik niet. Zo is het nou eenmaal. Maar ik werk voor óns kind en hij werkt voor óns geld.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Ik wil graag binnen nu en een jaar of twee aan het werk. Misschien maar twee dagen, want er moeten nog meer kinderen komen en die wil ik natuurlijk ook niet missen! Ik zou graag iets doen waardoor ik mijn eigen tijd kan indelen, en misschien zelfs vanuit huis kan werken. Wat het ook wordt, op de eerste plaats zal ik moeder zijn.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Mijn grootste uitdaging is niet toe te geven aan de sleur. Ik ben soms geneigd om maar een beetje in huis te blijven hangen en af en toe met Lily bij het keukentje te spelen of een boekje voor te lezen. Maar dan duurt een dag veel te lang!

Gelukkig wordt Lily daar óók niet gelukkig van en staat ze meestal om 9:00 uur al met haar laarsjes in haar hand bij de voordeur omdat ze naar buiten wil. Dan denk ik: Ja, natuurlijk wil jij naar buiten! Je wil de wind in je gezicht, mensen zien, diertjes achterna rennen, aan blaadjes voelen, met andere kindjes spelen. Dan gooi ik mijn koffie achterover en trek ik ook mijn laarzen aan.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Ik hoef helemaal geen kinderachtige dingen te doen! Dat dacht ik in het begin wel, en dat was hartstikke saai. Maar het leuke is dat als ik mijn dingen doe en ik Lily hierbij betrek, wij het allebei naar onze zin hebben. Ze is nieuwsgierig en leergierig. En ik wil dingen afkrijgen. Een ideale combinatie dus.

Zo zie ik haar stoeien met de beruchte sprongetjes, en tussendoor heerlijke genietmomenten hebben. Ik leer veel van haar omdat ik haar vrijlaat en naar haar kijk en luister. Ik leer het leven daardoor meer te waarderen om de kleine dingetjes – dat klinkt heel cliché maar het is waar. Haar opa en oma namen laatst bellenblaas voor haar mee en ze werd helemaal gek van vreugde en verbazing. Ze moest er keihard om lachen en dus ik ook.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Een ‘typische’ week vind ik moeilijk te beschrijven. Elke week is eigenlijk wel anders. Toch is er een aantal dingen dat zich elke week herhaalt.

Elke woensdag gaan we ’s ochtends naar Muziek op Schoot. Dat is een uur waarin ouders en kun dreumesen/peuters zingen, muziek maken en koffie drinken (de ouders dan) of spelen (de kinderen). Elke vrijdag gaat Lily naar mijn ouders. Daar ziet ze ook haar kleine neefje. Overdag ben ik dan op mijn vrijwilligerswerk.

Elke dag gaan we naar buiten – soms gaan we lopen, soms gaan we fietsen – ook als het regent. Als het regent gaan we bijvoorbeeld het bos in, daar regent het minder hard. Verder gaan we bijvoorbeeld naar de bieb, naar de kinderboerderij of naar de stad (daar heb ik altijd wel iets te doen).


Een dag ziet er bij ons meestal als volgt uit:

• Om 7:30/8:00 uur gaan we uit bed, douchen en eten. 
• Om 9:00 uur staat Lily al te popelen om de deur uit te gaan dus dan gaan we op pad. Tot een uur of 12:00. 
• Dan gaan we lunchen en doet Lily een dutje van ongeveer een uur. In dat uurtje doe ik dingetjes achter de computer – dat kan niet met Lily erbij. Als ze wakker wordt, doe ik wat aan het huishouden en soms helpt zij daar bij. 
• Om een uurtje of 15:00 gaan we nog even naar buiten. 
• We komen terug als mijn vriend thuiskomt en dan beginnen de voorbereidingen voor het avondeten. 
• Dan nog even spelen en om een uur of 20:00 uur tandenpoetsen en naar bed. Dan kruip ik dus nog even terug naar de woonkamer. 

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Ik weet hier eerlijk gezegd niet zo heel veel van af. Ik denk dat het belangrijk is te onderkennen dat arbeid niet alleen betaald werk betreft. Werken heeft voor mij een andere betekenis gekregen dan in loondienst zijn. Het betekent voor mij dat je je inzet voor een groter doel, een bijdrage levert. Ik denk dat elke thuismoeder wel aan die termen voldoet. Sterker nog, een thuismoeder werk 24/7 – meer ‘fulltime’ kan het niet worden!

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Via groepen op Facebook ben ik in contact gekomen met veel gelijkgestemde moeder en dus ook met fulltime moeders. Bovendien worden er via deze groepen vaak speelochtenden georganiseerd, waarbij de ouders kunnen socializen en de kinderen lekker kunnen spelen. Met vrienden en vriendinnen die wel werken spreek ik gewoon van tevoren af.

Toch zijn er dagen dat ik echt even tekort kom in mijn sociale contacten. Dan heb ik enorm de behoefte om tegen een volwassene te praten, maar alleen de snotterige neus van mijn dreumes voor me. Dat zijn vaak de dagen dat we ons ook een beetje vervelen, omdat ik niet zo veel heb gepland. De oplossing daarvoor is altijd naar buiten gaan. Dan kom je altijd wel iets of iemand tegen.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? Doe je cursussen, sporten, meditatie etc? 

Ik laad me vooral op als ik met mijn blog bezig ben. Dan ben ik voor mezelf bezig, iets wat vrij zeldzaam is. Ook vind ik het altijd spannend of ik iets kan schrijven wat mensen leuk of interessant vinden om te lezen. Als ik dan klaar ben en tevreden over het resultaat, geeft dat een fijn gevoel en daar krijg ik energie van.

Ook krijg ik energie van – daar heb je ‘m weer – buiten zijn. In de natuur en het liefst ook de zon. Dat doet wonderen voor je energie en je geest.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Ik ben als nooit tevoren bezig met mezelf te ontwikkelen. Als thuismoeder word je enorm geconfronteerd met jezelf. Ik reflecteer over hoe ik dingen doe en hoe de dingen gaan (bijvoorbeeld in de maatschappij) en hoe ik dingen kan veranderen. Dat is ook één van de redenen dat ik begonnen ben met mijn blog. Al die gedachten en ideeën moesten ergens heen!

Ik word van het moederschap ook creatiever en ik leer spontaner te reageren op situaties. Er gebeuren immers steeds onverwachte dingen met een dreumes.

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Toen ik zwanger was heb ik vaak gedacht: hoe kan het nou dat óveral een handleiding voor is, maar niét voor ouderschap? Ik besefte me al snel dat er geen handleiding is omdat je je gevoel moet volgen en dat is voor iedereen anders. Geen vreemde kan mij vertellen wat ik het beste kan doen. Online en in magazines staat het vol me mini-handleidingen – allemaal non-informatie, volgens mij. Heel lief bedoeld en voor sommigen ook nuttig, maar volgens mij moeten we niet naar een ander luisteren, maar naar onszelf en ons kind!

Dat is dus waarom ik mijn blog ben begonnen: ik zag een behoefte, een need, een leegte die ik graag wil opvullen. Enigszins ironisch heb ik mijn blog dus ‘How to Mama’ genoemd. Ik geef mensen niet de antwoorden, maar ik stel de vragen. Door jezelf de juiste vragen te stellen, kom je vaak bij het antwoord dat voor jou het beste werkt.

Hoe zie je de toekomst? 

Je weet nooit wat de toekomst brengt, en dat is deels het leuke eraan. Met een beetje wishful thinking denk ik dat we binnen een paar maanden verhuizen naar een huis met drie slaapkamers en een grote, natuurlijke tuin, zodat we veel buiten kunnen leven. Dan gaan we sparen voor een lange vakantie in de Verenigde Staten…

Met een beetje méér wishful thinking heb ik binnen een half jaar een betaalde (parttime!) baan en een autootje (voor wat meer vrijheid met Lily en baby nummer 2 die dan misschien onderweg is).

Wie weet gebeurt dit ook – het is zeker mogelijk – maar het belangrijkste is dat we er, ongeacht hoe het loopt, samen van genieten.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner