Verbergen vrouwen zich achter een masker van moederschap?
 |
| Bron: Shutterstock |
'Is het moederschap een nieuwe vorm van antisociaal gedrag?'
Dat vroeg universitair docente Gender Studies, Marta Zarzycka zich af in een artikel op ncr.nl.
Volgens haar gebruiken vrouwen het moederschap namelijk als een excuus om moeilijke onderwerpen te vermijden.
Moederschap een excuus om alleen nog maar moeder te zijn?
Zarzycka:
'Moederschap lijkt soms een geaccepteerd excuus om niets anders meer te zijn, om contact te vermijden, behalve op het meest oppervlakkige niveau. Bezorgdheid over kinderen wordt zelden geuit, vrijwel altijd blijft de conversatie op anekdotisch niveau. Elke verwijzing naar werk wordt begroet met een opgetrokken wenkbrauw, waarna het gesprek vakkundig wordt teruggestuurd naar de schoolactiviteiten of eetgewoonten van de kinderen. Is moederschap een nieuwe vorm van antisociaal gedrag?'
Ter illustratie haalt Zarzycka moeders aan die bij diverse activiteiten en clubjes van hun kind braaf zitten te wachten.
'Niemand heeft een boek bij zich, niemand gaat hardlopen in het nabijgelegen park. Ze kijken naar de kinderen in een soort dissociatieve staat. Er wordt niet gepraat, niet gelezen. Er wordt gewacht.'
De rol van moeder verdringt de andere rollen van vrouwen
Marta Zarzycka vindt dat het moederschap het contact tussen vrouwen verstoort en alle andere rollen van vrouwen verdringt.
'Is dat omdat die andere mogelijke rollen het moederschap in gevaar in brengen?' vraagt Zarzycka zich af.
Zarzycka kiest er zelf bewust voor om geen foto's van haar kinderen op haar bureau te zetten op haar werk. Ook praat ze in principe niet over haar kinderen met haar collega's.
Ik herken best wel wat "Zarzyka" schrijft hoor... En ik vind het eigenlijk wel interessant wat ze probeert aan te kaarten. En mensen moeten inderdaad niet verzuipen in hun moederschap. Vrouw zijn heeft vele kanten. Toch vind ik het lelijk dat ze bijvoorbeeld zo'n term uit de psychiatrie gebruik ( 'dissociatieve' staat) om het rustmoment te beschrijven dat moeders eindelijk (!) hebben als hun kinderen even spelen in het park en met elkaar. Het feit dat moeders dan eventjes niets doen is juist tekend voor de zwaarte van hun taak! En dit soort moeders zal minder snel een burn-out hebben...denk ik dan 😉 Dit hele stukje had professioneel kunnen lijken, zelfs bijna met een knipoog wat sociaal-wetenschappelijk/antropologisch van aard, als ik aan het eind niet zo geschrokken was! Want wat blijkt: Zarzyka koppelt alle rollen los, op zo'n verregaande manier dat ik me juist zorgen maak over haar eigen identiteitsvorming. Dat is namelijk zeer fragmentarisch! Je zou zelfs kunnen stellen dat de keuze om haar kinderen grotendeels uit haar 'werkende' leven te schrappen (geen foto's en geen gespreksonderwerp) ziekelijk is! Mensen die dat soort keuzes maken lopen grote kans op een onthechte familiesituatie. Hechting is noodzaak! Symbiose moet voorkomen worden! Dat laatste roept Zarzyka wat mij betreft veel te hard om haar eigen hechtingsprobleem te overschreeuwen.
Een oppervlakkig stukje vol met oordelen. Van een universitair docente verwacht ik wel iets diepgaanders en met een degelijke onderbouwing.
Een oppervlakkig stukje vol met oordelen. Van een universitair docente verwacht ik wel iets diepgaanders en met een degelijke onderbouwing.