Thuisblijfmoeder Jascha

Jascha Donath (46) heeft samen met haar man een zoon van veertien jaar oud. Na haar studie psychologie werkte ze als secretaresse en assistent opleidingen bij Randstad. Ze kwam daar terecht omdat er in die tijd weinig werk was als psycholoog.

Inmiddels is Jascha alweer jaren thuisblijfmoeder.

Dit is haar verhaal.

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen? 

Aanvankelijk was het niet een bewuste beslissing. Door familie-omstandigheden, waaronder twee ernstige ziektes ben ik gestopt met werken. Ik kon helaas niet minder uren werken. En ik ben niet één van die mensen die alles tegelijk kan.

Ik moet echt prioriteiten stellen.

Ik heb na die tijd nog wel in deeltijd gewerkt, onder andere bij een tuinderij. Daarmee ben ik gestopt toen ik samen ging wonen. Toen heb ik de rol van huisvrouw op me genomen. Ik wilde dat op de één of andere manier per se doen.

Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces? 

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Op een paar momenten stonden we stil bij de taakverdeling. Toen onze zoon was geboren heeft mijn man een tijd lang een aantal huishoudelijke taken overgenomen, zoals het bed verschonen. Daar hebben we duidelijke afspraken over gemaakt. Na verloop van tijd heb ik die taken weer teruggenomen, op dat bed na dan.

Onlangs hebben we de taakverdeling aangepast. In het weekend kookt mijn man of zoon - iedereen is dan vrij. En ik doe meestal wat huishoudelijke dingen. Ik vind het niet eerlijk dat ik dan als enige van alles moet doen! Bevalt goed hoor.

Hebben jullie berekeningen gemaakt? 

We zijn niet anders gewend. We hebben het wel gehad over andere mogelijkheden. Bijvoorbeeld dat ik deeltijd ga werken en hij een dag minder. Inclusief financieel plaatje.

We hebben ook een cursus van het Nibud gedaan die toen in onze gemeente werd aangeboden. Dat was in de tijd dat mijn man ‘tussen twee banen’ in zat. Je leerde daar de vaste lasten en uitgaven in kaart brengen. Dat gaf een goed overzicht.

Toen raakte mijn man ook geïnteresseerd in bezuinigen en energie-zuinig zijn. Mede omdat het ineens een dingetje werd onder zijn oud-collega’s (die in grote getale thuiszaten). Ze maakten er een ware sport van, tot aan half-electrische auto’s en digitale verbruiksmeters toe.

Probeer je vanuit huis geld te verdienen? 

Nee. Ik doe wel aan creatief bezuinigen.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Tegenwoordig moet je in alles onafhankelijk zijn, maar je bent altijd afhankelijk van anderen! 

Ik heb niet een goed salaris of een fantastische carrière op hoeven zeggen. Daarnaast speelt mijn geloof mee. Mijn baan, salaris of geld in het algemeen kan nooit de belangrijkste pijler zijn. En je kunt ook niet alles in je leven tot aan het graf vastleggen. Geloof helpt mij om me niet vast te klampen aan zogenaamde zekerheden. Geloof leert dat je elkaar nodig hebt – vroeger was dat vanzelf sprekend.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Als ik het kan combineren met mijn gezin misschien. Ik zou het een goed voorbeeld vinden voor onze zoon. Zo leert hij wat meer rekening te houden met anderen - en dat hij mij moet delen.

Ik zou bovendien wel meer willen doen met geloof. Dat doe ik al in de vorm van vrijwilligerswerk in de kerk, en door te bloggen.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Ik denk dat als je werkt je meer contacten hebt en dingen doet die niets met je gezinsleven te maken hebben. Dat kan prettig zijn. Als thuisblijfmoeder moet je echt een discipline opbouwen. Wat betreft huishoudelijk werk, maar ook wat betreft sociale contacten.

Dat laatste vond ik enorm lastig. Ik ben introvert en heb een kind met Asperger dat zich vaak nogal apart gedraagt in sociale situaties. Dus dat ging ik liever uit de weg. Als er dan in de opvang iemand anders voor hem zorgt heeft hij misschien wat extra ervaring. Maar toen hij zo jong was had hij nog geen diagnose en dan is het moeilijk uit te leggen.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Ik vind het fijn mijn eigen dagen in te delen. En ik vind dat alles wat ik doe nuttig is. Oké, niet alles is leuk natuurlijk. Maar schoonmaken heeft nut, koken en moestuinieren. Je kind iets leren, als gezin samen leren, leren om een gezin te zijn... Dat vind ik helemaal niet vanzelfsprekend hoor. Het kost werk en je weet zelf vaak ook niet precies hoe het eruit moet zien (daarvoor bestaan mamablogs!). 

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

• Doordeweeks gaat om 6.15 de wekker. Ik maak mijn zoon wakker, haal brood uit de diepvries en doe mijn ochtendgebed (getijdengebed). 
• Dan maak ik ontbijt, we ontbijten om 7.00
• Om 7.30 zwaai ik man en zoon uit. Dan ruim ik op en ga even zitten - meestal met mijn borduurwerk, een tijdschrift of de weekkrant. Klinkt misschien raar maar ik moet dan even bijkomen en omschakelen :-), ik ben van nature geen ochtendmens. 
• Om 8.00 ga ik roeien op de roeitrainer, dan aankleden. 
• Op maandag schoonmaken (ik heb een minimaal schoonmaakrooster, het meeste doe ik op maandag), dinsdag zo nodig tandarts/orthodontist etc., financiën, woensdag naar de kerk, koffiedrinken, boodschappen doen, woensdagmiddag voor mezelf (nadat ik zoonlief heb geholpen kranten te vouwen), ‘s avonds cursus, donderdag help ik mijn moeder, vrijdag doen we de grote boodschappen en lunch ik samen met mijn man, die dan vrij is. Dit is een vast rooster, dat voor mij goed werkt. Natuurlijk komt er nog van alles tussendoor. 
• Om 15.00 komt mijn zoon thuis. We drinken thee met wat lekkers, doen soms een spelletje. Of ik doe een klusje waarbij ik aanspreekbaar ben voor het geval er een verhaal komt! Bijvoorbeeld strijken of verstellen. 
• 17.00 ga ik koken, je kent het wel tot alles opgeruimd is ben je wel bezig tot zeven uur.
• 19.00

  Ik duik achter de computer, of we doen een spelletje, als het avondwandelingenweer is dan doen we dat ook graag. 
• 21.30 kijken we soms een film of serie. 
• 23.00 naar bed, liefst eerder en dan nog wat lezen. 

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Het gaat toch niet alleen om geld? Ik vind het een beetje Brave New World eerlijk gezegd. Straks heb je niet eens meer tijd om zelf na te denken. En hoe meer geld je verdient, hoe meer je nodig hebt, je behoeften veranderen mee.

Niet alles hoeft in termen van betaald werk. Straks moet je de hele opvoeding verplicht uitbesteden. 

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Mijn contacten heb ik via familie, kerk, bloggen. Met name toen mijn zoon klein was vond ik het moeilijk. Als je op school zit of studeert heb je vanzelf veel contacten met mensen van jou leeftijd en met gedeelde interesses.

Wat medemoeders betreft vielen me juist de verschillen op! Dat is wel leerzaam maar niet per se leuk. Dus mensen genoeg, maar niet per se dat het ook echt klikt. Maar dat heb je op je werk ook niet. En ik ben graag een deel van de tijd alleen!

Hoe 'laad' je jezelf weer op? Doe je cursussen, sporten, meditatie etc? 

Niet meer, althans niet in georganiseerde vorm. Ik heb vanaf de peuterspeelzaaltijd acht jaar gefitnesst, drie keer per week. Ik heb er niet per se behoefte aan op dit moment, m. Maar als ik iets leuks tegenkom, wie weet. Wel wandel ik vaak, met het gezin of met vrienden. Ik doe een online cursus fotografie. Ik doe soms een ademmeditatie die mij helpt bij stress.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Dat zou ik eerder een argument vinden om niet te gaan werken! Hangt wel van het werk af natuurlijk. Als je een mooie baan hebt dan wel, maar vaak is het toch gewoon geld verdienen. Mijn man krijgt steeds cursussen op zijn werk, die ontwikkelt zich duidelijk, maar dat heeft niet iedereen.

Ik zou wel iets meer zelfdiscipline willen hebben. Ik heb bijvoorbeeld nog een cursus Hebreeuws liggen.

Mijn leren ligt nu vooral op het vlak van het gezin. Hoe ga ik met mijn zoon om, hoe gaan we als gezin met elkaar om, en met problemen die ieder op school en werk tegenkomt. En ook, hoe helpen we onze moeders als die meer hulp nodig hebben? Als gezin of familie kun je veel voor elkaar betekenen, maar hoe doe je dat zonder jezelf helemaal weg te cijferen?).

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Ik ben begonnen met Proeven en Geloven toen we gingen trouwen. Ik realiseerde me dat ik weinig wist over het wat en hoe van het huwelijk. Dat vertelde ik aan een vriendin, die mij wees op een website (die bestaat niet meer).

Daar vond ik alle antwoorden op vragen als:

• Moet je tegenwoordig nog wel trouwen voor de kerk? 
• Kun je niet gewoon alleen samenwonen? 
• Wat beloof je elkaar eigenlijk als je trouwt? 

Het klinkt misschien naïef, maar er ging een wereld voor mij open. Ik las blogs van vrouwen die veel over het geloof wisten en daarnaar (proberen te) leven en dan ook nog vaak ‘gewone huisvrouwen’ zijn. Dat was een verademing voor mij. Dit was trouwens allemaal Engelstalig.

Maar ik dacht: 'Als ik deze dingen niet weet en niet aangereikt krijg als nieuweling in het geloof, dan weten waarschijnlijk heel veel mensen het niet!'  Na tien jaar katholiek zijn wist ik inmiddels wel dat niet iedereen op deze informatie zit te wachten. Maar je moet toch weten dat er een leer bestaat waar je er uit vrije wil ja of nee tegen kunt zeggen. Heel concreet geldt dat als je gaat trouwen.

Daarom ben ik deze blog begonnen. Om ons mooie geloof onder de aandacht te brengen. Aan de ene kant voor mensen die heel weinig tot niets van het christelijk geloof afweten, aan de andere kant voor katholieken zelf, die hun geloof slecht uitdragen (getuige bovenstaande). En ook als interessant leesvoer voor bijvoorbeeld protestanten en antroposofen (die wonen er veel in mijn gemeente).

Hoe zie je de toekomst? 

Dat het verder gaat zoals nu. Het ligt gedeeltelijk nog open, daarbinnen wil ik graag iets doen met de leer van de kerk.

En dan heb ik nog een soort ‘terug naar de natuur’ droom, Wonen in een huisje op de hei in eenvoudige leefomstandigheden. Zelf eten verbouwen in een moestuin. Maar mijn man ziet dat niet zitten, geloof ik…

Maar ik probeer wel kleine dingen te doen: ik heb een moestuin, de slakken zijn er blij mee... ik probeer zoveel mogelijk zelf vers te maken wat eten betreft, hang de was aan de lijn :-), we hebben de Mercedes ingeruild voor een Prius en zelfs mijn man is daar blij mee.

Ik verwacht dat onze zoon in ieder geval een paar jaar langer dan 18 jaar/middelbare schooltijd bij ons zal wonen.

Hij heeft in Minecraft een camper gebouwd - schitterend - daar wil ik wel in wonen maar dan pas als we met pensioen zijn.

Ja en de gezondheid van onze moeders is niet heel erg best dus voorlopig gaan we sowieso niet verhuizen.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner