Thuisblijfmoeder Kimberley (25) van Diapers and heels.
Kimberley (25) is moeder van Vanessa van drieëneenhalf. Ze is samen met Robert die ze een fijne 'bonus papa' vindt voor Vanessa.
Vanessa was 3 jaar lang thuisblijfmoeder, en volgt inmiddels een opleiding tot secretarieel administratief medewerker.
Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen?
Nee, moeilijk was het niet. Mijn (ex)partner kwam ermee. Hij wilde hij het liefst dat ik de eerste 2/3 jaar thuis zou zijn voor Vanessa. Ook vanwege
zijn werk als vrachtwagen chauffeur. Er was dus al een ouder die Vanessa
weinig zou zien. Daar wilden wij er geen twee van maken.
Ik begrijp uit je blog dat bekkenklachten een belangrijke rol speelden?
Klopt, tijdens mijn zwangerschap heb ik hier erg last van gehad. Dit heeft
een week of 8 geduurd. Daarna zijn de bekkenklachten spontaan weer verdwenen. Het enige wat
ik heb gedaan is veel rust nemen, en zodra het weer kon ben ik gaan fietsen. Bewegen is heel erg belangrijk, al heb je door de pijn de neiging
om stil te gaan zitten.
Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef?
Hier heb ik eigenlijk geen reacties op gehad. In Friesland is fulltime moederen denk ik
toch normaler dan in de randstad. Mijn (ex)schoonmoeder was ook
altijd thuis voor de kinderen en werkt nu al weer jaren in de
zorg. Mijn eigen moeder was ook altijd thuis voor ons.
Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces?
Het idee kwam dus eigenlijk bij mijn (ex)partner vandaan. Een heel proces
is het niet geweest. Wij waren het over deze keuze eigenlijk direct met
elkaar eens.
Mijn huidige partner vindt het ook prima. Hij heeft een goede baan dus het was financieel mogelijk.
Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?
Nee, dat sprak eigenlijk voor zich. Ik deed het huishouden en hij werkte buitenshuis.
Door zijn baan was hij de hele week van huis, en alleen de weekenden
thuis. Een taakverdeling heb je dan niet.
Als hij thuis kwam was ik
wel even 'vrij' van het huishouden. Hij kookte het hele weekend
lekker draaide eens een wasje draaide en haalde de stofzuiger door het huis. Daar hebben wij verder nooit afspraken over gemaakt. Hij vond dit
niet meer dan normaal.
Een gezin is een team.
Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon?
Als ik heel eerlijk ben hebben wij geen berekeningen gemaakt. Wat betreft vaste
lasten kon het prima uit.
En verder kun je alles zo duur maken als je zelf
wilt. Het is maar net wat voor eisen je stelt.
En zelf verdiende ik nog
wat bij met onder andere gepersonaliseerde kinderlampjes.
Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner?
Je kiest daar samen voor. Dus ik vond het niet erg, en mijn (ex)partner net
zo min. Maar natuurlijk is het fijn om je eigen geld te hebben. Ik ben
toen bij gaan verdienen met mijn hobby. Niet zozeer voor het geld, maar omdat er
gewoon veel vraag naar was. Mensen vonden het leuk dat ik iets unieks maakte
wat je nergens kon kopen.
Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?
In de tijd dat ik thuis was voor Vanessa deed ik vrijwilligerswerk op het kinderdagverblijf bij mij in het dorp. Dat was superleuk en ideaal, want ik
nam Vanessa gewoon mee. Inmiddels ga ik weer voltijds naar school en volg
ik een opleiding tot Secretarieel administratief medewerker.
Dat was vanaf de zwangerschap al het plan:
De eerste 2/3 jaar thuis, en dan
weer terug naar school of aan het werk.
Ondanks de relatiebreuk met de
papa van Vanessa ben ik hier nooit vanaf geweken.
Inmiddels volg je een studie: waarom begon je daaraan?
Ik ben aan een studie begonnen om mezelf verder te ontwikkelen. Maar ook
omdat dit financieel een stuk voordeliger is dan bijvoorbeeld 20 uur per
week aan het werk. Bovendien zijn de tijden heel fijn. Ik zit bijvoorbeeld nooit
tot 5 uur op school. Dat ik nog wat vrije tijd heb voor Vanessa vind ik
belangrijk en fijn.
Hoe is de overgang fulltime moederen naar fulltime studeren?
Eigenlijk viel dat reuze mee. Dat had ik niet verwacht.
We staan heel vroeg op, maken ons klaar en dan breng ik Vanessa naar de
gastouder. Vervolgens pak ik de trein naar school. Daartegenover staat dat
mijn dagen niet heel lang zijn. Ik zit tot uiterlijk 3 uur op school, dus
rond een uur of vier zijn we weer thuis. Dan doe ik wat huishouden, kook ik
eten en ploffen we na het eten met elkaar op de bank.
Hoe combineer je dit met je gezin?
Het draait allemaal om plannen. Boodschappen doen we voornamelijk in het
weekend. Doordeweeks haal ik nog wat kleine dingen op dagen dat ik
vroeg klaar ben met school. Dan fiets ik eerst langs de supermarkt,
vervolgens naar huis, laad ik de boodschappen uit en dan ga ik Vanessa
ophalen.
In het weekend wordt het huis aan kant gemaakt zodat doordeweeks
alleen de kleine dingetjes moeten gebeuren zoals een wasje aanzetten, de
vaatwasser in en uitruimen of even stofzuigen.
Ik ben de eerste die thuiskomt, dus ik zorg er voor dat het eten om half 6
op tafel staat.
Wat was je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?
Mijn grootste uitdaging was toch wel vechten tegen de eenzaamheid. Je
wereld word ineens toch wel klein. Ik kan hier niet zo
goed tegen, en zat daardoor vaak niet lekker in mijn vel.
Wat was het leukst aan fulltime moederen?
Alle tijd hebben voor je kind, spontaan leuke dingen kunnen doen etc. Nu
blijft er niet zo heel veel vrije tijd over. In de weekenden is Vanessa
vaak bij haar papa.
Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?
Dat is heel wisselend, maar tegelijkertijd veel hetzelfde. Net als met
een baan eigenlijk. Huishouden, boodschappen, tijd besteden aan Vanessa,
kleuren, knutselen, wandelen/fietsen, speeltuin of zoiets als monkeytown,
koken.
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Ik vind dat elke mama hier vrij in moet zijn. Het is tenslotte je eigen
leven. En daarmee hoor je te kunnen doen wat jij wilt. Het moederschap is iets wat vandaag de dag nog steeds erg word onderschat.
Hoe voorzie je in sociale contacten?
Hier kreeg ik op den duur wel last van. Mijn (ex)partner was er nooit
vanwege zijn werk, alleen in de weekenden was hij thuis. En daarbij woonde
ik ook nog in een klein afgelegen dorp zonder rijbewijs. Dan is je wereld
ineens wel erg klein. Misschien als we toen in een stad hadden gewoond
zoals ik nu met Robert woon, dat het dan anders was geweest.
Hoe 'laad' je jezelf weer op?
Ik vind het heerlijk om te sporten. Dat deed ik toen ik thuisblijfmoeder
was, en nu nog steeds. Het is even tijd voor mezelf, een plek waar ik
mijn hoofd leeg kan maken. Sporten doet mij altijd ontzettend goed.
Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?
Ik weet zeker dat ik, sinds ik moeder ben geworden, ontzettend veel
gegroeid ben als persoon. Als ik Vanessa niet had gekregen was ik niet zo ver
geweest in mijn ontwikkeling als nu. Dat is iets wat ik eker weet.
Van het moederschap leer ik ontzettend veel. Ik denk dat je
met niets zoveel kan groeien als met het opvoeden van een kind. En
daarbij, wat dacht je van een huishouden runnen? En niet te vergeten
werken aan je relatie. Het zijn een hoop ballen die je leert allemaal
tegelijk in de lucht te houden.
Moeder zijn is een ontwikkeling die nooit stopt. Elke fase, elke leeftijd
brengt weer nieuwe dingen met zich mee waar je op moet inspelen. Waar je
je weg in moet vinden.
Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen?
Simpelweg omdat ik er rust in vind. ik schrijf graag dingen van mij af, en
daarbij hou ik van schrijven. Ik schreef wel eens stukjes op mijn
persoonlijke Facebook en kreeg daar altijd reacties op van mensen die
zeiden dat ik zo leuk of juist met veel emotie kon schrijven en dat ik
daar wat mee moest doen.
Bloggen? Hmm het leek mij niet echt wat voor mij
eerlijk gezegd. Toch eens begonnen via mamaplaats.nl. Mijn eerste blogpost stond meteen weken op nummer 1 van de meest gelezen blogs.
De blog werd honderden keren gedeeld en ik kreeg tientallen reacties. Ik
had een snaar geraakt, iets blootgelegd waar je eigenlijk niet over hoort
te praten. Ik zeg, en praat graag over dingen wat een ander alleen maar
denkt, zo bleek ook wel met die blog. Toen was de liefde voor bloggen echt
geboren.
Ik blog op Diapers and heels.
Hoe zie je de toekomst?
Robert en ik hopen in de toekomst nog éé of twee kindjes samen te mogen
krijgen, nadat ik mijn studie heb afgerond. Daarna een leuke parttime baan, en
vooral veel genieten van het leven.
Herinneringen maken met elkaar.
Enter your email address:
Delivered by FeedBurner
