Thuisblijfmoeder Michelle (25)

thuisblijfmoeder

Michelle (25) trouwde vorig jaar, en inmiddels zijn zij en haar man de trotse ouders van Eleanor.

Michelle heeft een diploma als dierenarts assistente. Maar vanwege klachten door hypermobiliteit besloot ze twee jaar geleden fulltime thuis te blijven.

En nu is ze dus thuisblijfmoeder.

Dit is haar verhaal.


Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen? 

De keuze om thuis te blijven vanwege mijn lichamelijke klachten was niet makkelijk. Al leek het soms dat we weinig andere keus hadden. Na veel wikken en wegen besloten wij dat dit de beste optie voor mij zou zijn. Nu Eleanor er is, ben ik ook wel blij met deze keuze want nu kan ik fulltime voor haar zorgen.

Heb je advies gevraagd?

Natuurlijk hebben wij vele gesprekken met de huisarts en fysiotherapeut over dit onderwerp gehad, maar niemand kon ons echt vertellen wat wijsheid was. Op basis van ons gevoel en kennis namen we de beslissing. En achteraf bleek het de juiste te zijn.


Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef?


In een omgeving waar velen na de studie meteen gaan werken, was het even wennen voor de meeste familieleden. Gelukkig heeft mijn man mij altijd gesteund, en met de jaren zagen anderen ook in dat dit misschien wel de beste optie voor mij zou zijn. Inmiddels krijg ik juist leuke reacties als ik vertel dat ik thuisblijfmoeder ben.


Wat vind je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder?


We zijn allebei blij dat onze dochter door onszelf wordt opgevoed en niet door een mevrouw op het kinderdagverblijf. Doordat ik niet werk, heb ik alle tijd en aandacht voor haar.


Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?


Wij hebben niet echt een nieuwe taakverdeling gemaakt. Mijn man doet nog steeds de zwaardere huishoudelijke klussen, en de zorg voor Eleanor is natuurlijk grotendeels voor mij. Als mijn man thuis is, verdelen wij deze tijd en aandacht voor haar.


Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon? 

Voordat wij de beslissing namen dat ik thuis zou blijven hebben wij natuurlijk gekeken of dit financieel uit kon. Dat kon gelukkig! En toen onze kinderwens groter werd, maakten wij dit rekensommetje nog eens. Tijdens deze kinderwens openden wij een aparte betaalrekening en hier werd iedere maand een afgesproken bedrag op gestort. Zo konden wij zien of wij het geld maandelijks konden missen. En we spaarden meteen voor ons toekomstig kindje, de benodigdheden voor de kinderkamer, verzorging etc.

In het verleden heb ik regelmatig een bestelling voor een gehaakte knuffel gehad. Vaak verdiende ik er niet erg veel aan, maar zo was ik fijn met mijn hobby bezig en ik verdiende er ook nog een extra zakcentje aan.

Tegenwoordig haak ik bijna niet meer op bestelling, maar schrijf ik wel artikelen op mijn blog voor samenwerkingen. Hier krijg ik dan vaak een financiële vergoeding voor. 



Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner?



Ik heb jarenlang buitenshuis gewerkt en vond deze onafhankelijkheid erg fijn. Toen wij samen de beslissing namen dat ik thuis zou blijven moest ik hier best wel aan wennen. Het dan ook een hele tijd voordat ik deze knop kon omzetten. Nu, een paar jaar later vind ik het soms nog steeds wel moeilijk, maar ik heb mij er bij neer gelegd. Dit is gewoon de beste optie voor mij, voor ons. 


Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?



De komende tijd denk ik niet, maar wie weet wat de toekomst brengt!
 De klachten van mijn hypermobiliteit zullen niet weggaan. Misschien dat ze over verloop van tijd minder zullen worden, maar daar is nu moeilijk wat van te zeggen.

Ook hebben wij altijd tegen elkaar gezegd dat als wij kinderen zouden krijgen, ik de eerste paar jaar thuis zou blijven om voor ze te zorgen. Dus wie weet, misschien dat ik in de toekomst nog een bijbaantje erbij opzoek maar voor nu ben ik tevreden met onze huidige situatie.


Wel ben ik begonnen met vrijwilligerswerk, zo draag ik op mijn manier toch nog een steentje bij. Eens in de twee weken spreek ik met mijn ‘Maatje’af en gaan wij iets gezelligs samen doen. Dit kan een kopje koffie drinken zijn, een wandeling of even de stad in. Zo komt zij buiten de deur, maar ik ook.


Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?



Ik denk toch wel het contact met de buitenwereld vasthouden. Ik ben nu ongeveer 2 jaar thuis en van die twee jaar heb ik de meeste tijd natuurlijk thuis doorgebracht.


Als je niet naar je werk, studie of stage hoeft mis je toch een stukje op sociaal gebied. 

Daarom ben ik blij met mijn vrijwillirgerswerk. Ook met de kleine is dit prima te combineren.

Wat is het leukst aan fulltime moederen?



Ik ben natuurlijk nog maar vijf weekjes moeder, maar ik vind het fijn dat ik zoveel tijd met haar kan doorbrengen. Ik hoef niks te missen van én met haar, en dat vind ik erg fijn. Het lijkt mij ook super leuk om straks steeds meer samen met haar te gaan ondernemen. En doordat ik lekker thuis ben, kan dit ook!




Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?



's Ochtends is Eleanor mijn wekker. Vaak meld ze zich tussen 07:00 en 07:30 uur. Dan verschoon ik haar en maak ik een flesje klaar. Natuurlijk wordt er uitgebreid geknuffeld en gekroeld.  Meestal zijn wij hier wel een uurtje mee zoet, en dan gaat ze weer lekker richting haar bedje.

Daarna begint mijn ochtend. Ik kleed mij aan en maak een ontbijtje voor mijzelf. Ik geef de dieren eten en aandacht en doe wat kleine huishoudelijke klusjes.

Tegen 10.30 is het weer tijd voor een flesje. Het riedeltje herhalen wij en tegen het middaguur zit ik zelf ook aan een broodje.

Middag

's Middags is het altijd even afwachten hoe goed zij slaapt. Inmiddels zijn wij haar aan het inbakeren en sindsdien gaat het stukken beter! De middag varieert. Of ik besteed aandacht aan mijn creatieve hobbies of aan mijn blog. Op luie dagen kijk ik een serie en soms hebben krijgen wij visite.

Tegen 14:30 uur is het vaak wel weer tijd voor een flesje en een verschoonbeurt. Meestal is zij nu wat langer wakker en besteed ik wat meer aandacht en tijd aan haar.

Tegen 17:15 uur komt mijn man thuis van zijn werk en vaak ligt zij er dan net weer een uurtje in. Terwijl hij ons hondje uitlaat maak ik het eten klaar. Dan is het altijd even de vraag of wij ongestoord kunnen eten of dat één van ons haar op de arm neemt.

Na het eten ruim ik de afwas weg en gaan wij vaak met z’n allen een stukje wandelen. Helaas is het momenteel vroeg donker, maar als je eenmaal buiten bent dan wen je hier heel snel aan.

Avond

Na het wandelen is het tijd voor een klein flesje en dan gaat de kleine dame in bad. Na haar badje krijgt ze de andere helft van de fles en dan is het alweer bed tijd.

's Avonds is altijd haar spook uurtje, dus is het even afwachten. Terwijl éen van ons haar in de gaten houdt, kan de andere even ongestoord douchen en ontspannen. Dit wisselen wij s’avonds zo af.

Tussen 21:00 en 22:00 krijgt ze haar laatste fles en als deze op is gaan wij zelf ook naar bed. 




Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Ik snap dat ze graag zien dat iedereen zijn of haar steentje bijdraagt, maar het is erg vervelend wanneer je dit niet kan en er zo weinig begrip wordt getoond.

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Gelukkig zijn mijn vriendinnen vaak ook een middagje vrij, dus dan spreken wij gezellig af. Ook mijn moeder komt regelmatig op visite, of komen wij bij haar. Hierdoor zitten wij nooit dagenlang alleen thuis.

Binnenkort pak ik mijn vrijwillirgerswerk weer op en dan zullen wij mijn maatje van het ‘Maatjesproject’ook weer wekelijks zien. Genoeg sociale momenten dus.
's Avonds en in de weekenden houdt ik graag tijd vrij voor mijn gezin.


Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Ik besteed graag tijd en aandacht aan mijn creatieve hobbies. Dit kan haken, maar ook borduren of breien zijn. Erg leuk om te doen en ook heel ontspannend!

Ook een fijne boswandeling of een warme douche doet wonderen.


Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?



Ik denk dat je dit grotendeels zelf in de hand hebt. Door regelmatig sociale afspraken te hebben en vrijwilligerswerk te doen blijf ik toch betrokken. Ook een (online) cursus lijkt mij leuk om eens te volgen. Maar ik zou ook best op den duur meer vrijwilligerswerk willen gaan doen, wie weet! 


Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen?



Alweer zes jaar geleden ben ik mijn blog Kersenbloesems begonnen. Ik schreef voornamelijk over mijn dagelijks leven en creatieve hobby's. Momenteel schrijf ik nog steeds over deze onderwerpen, maar ook blogjes over het moederschap, hersenspinsels en natuurfoto’s komen regelmatig voorbij.

Een blog bijhouden is voor mij een stukje ontspanning. Naast dat ik het erg leuk vind om te doen, kan ik mijn inspiratie en soms frustratie van mij afschrijven. En met het bloggen heb ik ook hele leuke contacten opgedaan over de jaren heen.

Inmiddels heb ik een hecht en gezellig volgers groepje opgebouwd en alleen dit al maakt het bloggen zo leuk! 


Hoe zie je de toekomst? 

Ik laat mij verrassen! Inmiddels heb ik namelijk wel geleerd dat je de toekomst niet kunt plannen. Ik hoop dat mijn gezin en familie gezond en gelukkig mogen zijn. Dat wij nog vele mooie momenten met elkaar mogen delen. Dat wij in de toekomst groter mogen gaan wonen, is nog wel een wens.

Hopelijk kunnen wij daar het komende jaar mee bezig gaan. Want iets meer ruimte zou wel fijn zijn, zodat Eleanor in de toekomst ook een fijne tuin heeft om in te spelen.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *