Rondkomen van 1 inkomen: het kan!
Ik denk dat vrijwel elke thuisblijfmoeder het wel eens heeft gehoord:
'Ik zou ook wel de hele dag thuis willen zitten. Maar ja. Wíj kunnen ons dat niet veroorloven!'
In haar boek Crisis Survival gids vertelt thuisblijfmoeder Saskia Scheerlinck hoe ze haar baan opgaf, en er in slaagde om 400 euro per maand te besparen. En thuisblijfmoeder Aad Actief kwam rond van 50,- per maand.
Wie is Saskia Scheerlinck
Toen Saskia en haar man besloten dat ze fulltime zou gaan zorgen voor hun baby kregen ze van iedereen die ze het nieuws vertelden dezelfde vraag:
'Hoe gaan jullie dat financieel doen?'
Inderdaad, dat vroegen Saskia en haar man zich ook wel af. Want ze wilden niet teveel dingen opgeven en hun levensstijl weliswaar wel wat aanpassen, maar ook niet helemaal. En Saskia was de 'grootverdiener' bij hun thuis. Er zou dus een groot stuk inkomen weg vallen.
Uiteindelijk kozen ze voor een eenvoudiger leven dat er ook nog voor zorgde dat ze per maand 400,- bespaarden.
En hun antwoord op die uitroep: 'Ik zou dat ook wel willen!' werd:
'Je kan dat. Het is een kwestie van strakker plannen en bewuster en slimmer met je geld omgaan.'
Zo bespaar je 400,- per maand
Saskia Scheerlinck heeft haar tips geordend per maand. Elke maand geeft ze een actiepunt, dat ze vervolgens helemaal uitwerkt. Dat maakt de tips in dit boek makkelijk toe te passen. Je begint gewoon in de maand waarin je dit boek begint te lezen.
- Januari: kleding
- Februari: voeding
- Maart: vervoer
- April: declutteren
- Mei: consuminderen met kinderen
- Juni: financiën
- Juli/augustus: vakantie
- September: terug naar school
- Oktober: in en om het huis
- November: feesten en cadeautjes
- December: zelf reflectie. Wie ben je eigenlijk? Wat maakt jou gelukkig?
Conclusie
Praktische informatie over Crisis surivival gids
De boeken van Marieke Henselmans vind ik ook heel handig en zijn grappig geschreven.
Ik zie om me heen veel mensen vastgeroest zitten in hun uitgavenpatroon. Mijn boezemvriend bijvoorbeeld. Hij werkt 40 uur per week, maar is vrijgezel en heeft veel lagere woonlasten dan wij. Toch durft hij niet minder te gaan werken, hoewel hij vrijwel constant overspannen is. Dat vind ik zo begrotelijk: die angst, waardoor de drempel om radicaal te veranderen en waarschijnlijk veel gelukkiger te worden steeds hoger wordt en onoverkomelijk lijkt.
Als je een gezin hebt en daar liever tijd mee doorbrengt dan almaar aan je werk te zijn, wat is het dan tragisch als je die stap maar niet durft te zetten. Het hoeft tenslotte niet van de één op de andere dag.
Wat sneu voor je boezemvriend zeg... Misschien kan hij doordat hij overspannen is, niet meer helder denken en lijkt het daardoor onoverkomelijk...