Thuisblijfmoeder Willeke (22)

thuisblijfmoeder

Willeke (22) is getrouwd met Timon (24). Samen hebben ze drie kinderen: Rebekka (2) en de tweeling Hadassa en Damaris (7 maanden).

Willeke volgde een opleiding tot onderwijsassistente, maar heeft nooit op een school gewerkt als onderwijsassistente.

Willeke is thuisblijfmoeder.


Dit is haar verhaal.


Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen? 

Ik vond het geen moeilijke beslissing. Toen ik 19 jaar werkte ik wel, maar het was niet mijn droombaan. Nadat ik onverwachts zwanger bleek te zijn trouwden we en verhuisde ik naar een plek 100 km verder.

Ik zei toen mijn baan op, beviel van de oudste op mijn twintigste, en werd kort daarna gastouder. Dat was erg leuk om te doen en voor mij een heel goede combinatie: werken en toch thuis zijn. Tegen het einde van de zwangerschap van de tweeling, ben ik daarmee gestopt, mede in verband met alle regels en het gebrek aan ruimte in huis. Sinds die tijd ben ik dus echt officieel thuisblijfmoeder. Maar ook toen ik nog gastouder was, zag ik mezelf zo.

Heb je advies gevraagd? 

Nee, ik heb geen advies gevraagd. Het was natuurlijk ook niet zo dat ik alleen mijn baan op had gezegd. Er speelde nog van alles mee. De zwangerschap, het huwelijk, verhuizen naar zo ongeveer de andere kant van het land. Ik had geen behoefte behoefte aan advies, want ik had geen twijfels.


Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces? 

Mijn man staat achter deze keuze. We hebben hem natuurlijk ook samen gemaakt. Aan het begin van de zwangerschap van de tweeling, had hij wel zijn twijfels of ik moest stoppen met het gastouderschap. Maar door allerlei omstandigheden zag hij in dat het gewoon niet mogelijk was voor minimaal een jaar.

Hij vindt de constructie thuisblijfmoeder - kostwinner prima.

Ik zorg voor de kinderen, hij voor het geld. Beiden zijn nodig. 

Zo doen we allebei wat we leuk vinden. En nog belangrijker, waar we goed in zijn. Hij is na de vakantie altijd blij weer aan de slag te kunnen, ik ben juist weer blij dat ik alles rondom de kinderen weer op mijn manier kan doen.


Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Vanaf het moment dat we trouwden werkte ik niet buitenshuis. De taakverdeling is redelijk gelijk gebleven, met uitzondering van de laatste maanden van de tweelingzwangerschap. Toen nam hij wel meer voor zijn rekening om mij wat te ontlasten.

Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon? 

Toen we gingen trouwen en een begroting maakten, werd al snel duidelijk dat het belangrijk was dat ik ook financieel een steentje ging bijdragen, mede daarom werd ik gastouder. Af en toe namen we de geldzaken opnieuw onder de loep. Tijdens de zwangerschap van de tweeling, zagen we dat het financieel haalbaar was als ik stopte met mijn werk als gastouder. Dat betekende dat we een stapje terug gingen doen, maar het kon financieel uit.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Ik heb daar niet zoveel moeite mee. Ik vind het niet zo'n dingetje als veel andere vrouwen, geloof ik. Ik vind het ook jammer dat er zoveel nadruk ligt op financieel afhankelijk zijn van elkaar. I


Ik zie het huwelijk en ouderschap als iets dat je samen doet, en waarbij je afhankelijk bent van elkaar. Hij is ook afhankelijk van mij.

Dan doel ik op het zorgen voor de kinderen, want die zijn net zo goed van hem als van mij.  

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Ik denk het wel. Ik weet nog niet goed op welke manier. Maar ik kan me voorstellen dat als alle kinderen naar school zijn, ik weer wat wil gaan doen buitenshuis. Ik denk namelijk dat ik dan tijd over zal hebben.

Maar ik heb nog geen concrete ideeën. Ik denk dat het niet heel gemakkelijk zal zijn om er weer tussen te komen. Maar ik hoop dat ik mijn keuze voor fulltime moederen ook dan de moeite waard zal vinden.


Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Zorgen dat er momenten zijn dat ik eens geen moeder ben, maar gewoon Willeke.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Niets uit handen hoeven geven als ze zo jong zijn. Ik vind het fijn dat ik alle zorg op me kan nemen, en die niet een aantal uur per week dat aan een kinderdagverblijf of gastouder hoef over te geven. Alle mijlpalen zelf zien gebeuren, vind ik ook belangrijk.


Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Ochtend

In de ochtend staan we allemaal tegelijk op. Ik geef de tweeling hun flesje op ons bed en mijn man ontbijt met de oudste. Vervolgens kleed ik me aan en verzorg mezelf. Tussendoor ontbijt ik nog even, of niet. Ik ben niet zo'n ontbijter eigenlijk. Daarna zijn de kinderen aan de beurt. Vervolgens de keuken en ontbijtspullen opruimen, was aanzetten. Fruit maken en geven. Tweeling op bed.

Alles van het fruit maken weer opruimen. Wat spelen met de oudste. Poging tot kopje thee drinken. Oudste filmpje laten kijken en zelf mailtjes, post ed verwerken en behandelen. Tweeling uit bed, alle drie de kinderen aandacht geven en samen laten spelen. Of juist wat schoonmaken in huis, de schone was ophangen en de droge was verwerken. Dan is het vaak alweer tijd voor een flesje.

Middag

Vervolgens lunch. Eerst de oudste, dan leg ik haar op bed. Daarna krijgt de tweeling een boterham, al maken ze er nog weinig van. Hierna mogen ze weer even spelen. Ik doe dan vaak wat huishoudelijks. Stofzuigen, dweilen, iets groots schoonmaken omdat de oudste dan niet in de weg kan lopen. Als de tweeling ook op bed ligt en de oudste er alweer bijna uit komt, plof ik nog even op de bank.

Probeer een blog te schrijven, te facebooken of iets. Na het slaapje, probeer ik echt veel tijd aan de kinderen te besteden. Samen knutselen of zo. Moet eerlijk zeggen dat dat er ook weer vaak genoeg bij in schiet hoor. Maar het is wel hoe mijn ideale middag eruit zou zien. Ik probeer op tijd te gaan koken en eten, dan kan ik ook op tijd beginnen met afruimen en afwassen.


Avond

's Avonds na het eten altijd weer even stofzuigen, al het speelgoed op één bak na opruimen en een beetje kroelen met de kinderen tot bedtijd. Om de dag in bad natuurlijk. Het gebeurt ook regelmatig dat ik alleen eet met de kinderen, omdat man pas tussen 18 / 18.30 thuis is. Dan ga ik tussen het schoonmaken door wel bij hem aan tafel zitten om de dag te bespreken. Het gebeurt trouwens ook wel eens dat het schoonmaken en opruimen opeens stopt. Kinderen jengelig, zelf geen zin meer. Altijd spijt de volgende morgen natuurlijk. Als de kinderen na 20 a 21 uur plat liggen, houden wij het ook voor gezien. Tot 22 uur doen wat samen of juist alleen en dan lekker naar bed.


Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Ik snap het wel hoor. Als je de cijfers van het aantal echtscheidingen ziet, kan ik me voorstellen dat ze hameren op deelnemen aan de arbeidsmarkt zodat wij vrouwen financieel onafhankelijk zijn. Alleen leg ik dat naast me neer en kies ik er voor om niet deel te nemen.


Hoe voorzie je in sociale contacten? 

In mijn omgeving werken meer vrouwen parttime. Daarnaast is er tegenwoordig ook heel veel mogelijk met sociale media. Ik spreek veel andere vrouwen en moeders online, ook erg leuk.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Ik denk dat het als thuisblijfmoeder erg belangrijk is om tijd voor jezelf vrij te maken. In tegenstelling tot werkende moeders, ben je niet zomaar automatisch even geen moeder en gewoon je eigen ik. Daarom heb ik in de tijden dat ik echt alleen maar aan het moederen was, wel eens verzucht:

'Ik wou maar dat ik naar mijn werk kon.' 

Inmiddels heb ik geleerd dat het ook als thuisblijfmoeder mogelijk is. Je moet er alleen wel tijd voor vrij maken en je er van bewust zijn dat je het zelf moet inplannen. Gelukkig heb ik een man die me ondersteunt en stimuleert om dingen voor mezelf te doen.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Hier moest ik even over nadenken, goede vraag! Ik denk dat je ook door allerlei gebeurtenissen kan groeien en ontwikkelen. Het gaat alleen minder automatisch dan als je werkt en bijvoorbeeld 'gedwongen' wordt te reflecteren. Maar ik denk dat als je er bewust tijd voor neemt om stil te staan bij wie je bent, wat je doet en waarom, je ook kunt groeien en ontwikkelen.

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Omdat het me leuk leek. Ik had zo vaak dat ik iets meemaakte en dat ik dan wenste dat ik een blog had waarop ik over dat onderwerp kon bloggen. Ik zette alleen de stap niet, bang voor negatieve reacties en eerlijk? Ik was ook bang dat niemand het zou lezen.

Uiteindelijk met klotsoksels nam ik de stap, en 'Willeke blogt' werd geboren. Ik heb geen ambities de grootste blogger van NL te worden, maar ik vind natuurlijk wel leuk om positieve reacties op mijn online dagboek te krijgen, want dat is hoe ik het zie, als een online dagboek.

Hoe zie je de toekomst? 

Ik zie hem positief tegemoet. Ik hoop op veel liefde, geluk, voorspoed en zegen. Samen gelukkig oud mogen worden. Te kunnen blijven genieten van de mooie, het liefst kleine dingen in het leven. De kinderen samen te zien opgroeien, ik hoop gezond en wel. Maatschappelijk meer bijdragen dan nu, want dat is nu doordat de kinderen nog zo jong zijn wel erg minimaal. Weer aan de slag te gaan als gastouder.

Vergelijkbare berichten

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *