Post a Comment
Er zijn minder huismannen dan thuisblijfmoeders, maar Jos van Venrooij is er eentje! Hij combineert huisman zijn met allerlei andere leuke en creatieve activiteiten.
Twaalf jaar geleden interviewde ik hem voor het eerst, en hij was zo vriendelijk om mee te doen aan deze update!
Het interview is een flink aantal jaar geleden, dus mijn eerste vraag is: hoe is jullie gezinssituatie nu?
Twaalf jaar geleden, was het, het eerste interview, in 2009. Er is veel gebeurd in die tijd, maar er zijn ook dingen hetzelfde gebleven. Ik ben nu 60, woon nog steeds samen met mijn vrouw, die binnenkort 52 wordt, volgend jaar vieren we ons 30 jarig samenzijn.
De kinderen
Onze twee zonen, 21 en 22 inmiddels, wonen allebei nog thuis en hebben allebei verkering dus het kan hier gezellig druk zijn aan tafel. De oudste werkt als automonteur en doet dit jaar zijn HBO examen autotechniek. De jongste heeft eerst het CIOS afgerond, een sportopleiding, en is dit jaar begonnen aan de ALO.
Helaas kan ik geen oppas-opa zijn
Mijn dochter, uit een eerder huwelijk, is inmiddels 34, onderwijskundige en zelf moeder van twee kinderen en dat betekent dat ik opa ben van een kleindochter van 4 en een kleinzoon van 2. Jammer genoeg wonen ze niet erg in de buurt dus een echte oppas-opa worden zit er niet in, hoe graag ik dat ook zou willen.
Heb je ondertussen nog opleidingen gevolgd of nieuwe werkervaring opgedaan? Wat is er veranderd, en wat niet?
Eén ding is in elk geval niet veranderd, ik ben nog altijd de huisman. Mijn vrouw is fulltime aan het werk als teamleider op haar school, en kostwinner. De jongens zijn nu natuurlijk volwassen en leiden hun eigen leven, die hebben niet echt zorg meer nodig. Maar ze schuiven wel bijna elke avond aan aan tafel en hun was wordt ook nog voor ze gedaan. Met liefde, overigens.
Verder doe ik allerlei creatieve projekten, vooral als theatermaker, maar daar zijn het laatste jaar natuurlijk alleen maar strepen doorgehaald en ik weet nu nog niet of dat ooit weer goed komt. Daarnaast heb ik een tijdje kunstlessen gegeven, maar ook daar is door corona voorlopig een eind aan gekomen.
Mijn site heb ik al heel lang niet meer bijgewerkt, moet ik bekennen. De boeken die erop staan zijn allemaal al wat ouder. In twee anderen staat alleen één gedicht van mij opgenomen. Ik schrijf nog steeds wel dingen maar heb het een beetje opgegeven om ooit nog uitgegeven te worden.)
Hoe kijk je nu op de periode van huisman zijn terug?
Ik weet natuurlijk niet wat er nog komen gaat, maar vooralsnog zie ik de periode dat ik voor mijn kinderen heb gezorgd als de mooiste tijd van mijn leven. Waar ik soms met heimwee op kan terugkijken. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik van de dag van vandaag niet kan genieten want ik vind het ook prachtig om te zien tot wat voor geweldige volwassenen mijn kinderen zijn opgegroeid.
Zou je deze keuze opnieuw maken?
Heel graag en zonder aarzelen.
Wat vind je van het idee dat je als thuisblijfmoeder/huisman stilstaat in je ontwikkeling?
Dat lijkt me onzin. Of je je al dan niet ontwikkelt houdt denk ik geen verband met het huisman of thuisblijfmoeder zijn.
Ontwikkeling is veel breder dan alleen een maatschappelijke carrière, certificaten en diploma’s.
Je ontwikkelen heeft te maken met openstaan, voor nieuwe ervaringen, voor anderen, voor de wereld. Hooguit zou je kunnen zeggen dat je als huisman of thuisblijfmoeder een andere ontwikkeling doormaakt.
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Daarover is mijn standpunt ook niet veranderd de afgelopen twaalf jaar. De overheid heeft daar niets over te zeggen.
Het opvoeden en verzorgen van kinderen - de volwassenen van de toekomst - is een belangrijke, verantwoordelijke en tijdrovende taak.
Door die taak op je te nemen lever je een belangrijke bijdrage aan de maatschappij. Het is vreemd dat dat pas als werk wordt gezien wanneer je dat voor andermans kinderen doet.
Wat zou jij als ervaren huisman ouders die overwegen te kiezen voor fulltime zorgen aanraden?
Doen! En geniet ervan, want het is voorbij voor je het weet. Het is een vreselijk cliché, maar vreselijk waar. Trek je niets aan van wat een ander ervan vindt, totaal onbelangrijk, zolang je het er met je partner over eens bent hoe je het samen aanpakt.
Kun je er tegen om financieel afhankelijk te zijn?
Vraag jezelf wel af of je er tegen kunt voor langere tijd financieel afhankelijk van je partner te zijn. En of je partner daar tegen kan. En bedenk dat de arbeidsmarkt misschien niet erg op je zit te wachten als je later weer aan het werk zou willen.
Doe het met hart en ziel en je zult er geen spijt van krijgen.
Wat doe je voor ontspanning en voor jezelf?
Ik wandel veel en houd daarover een wandelweblog bij. Ik heb een bescheiden timmerschuur waar ik één en ander in elkaar knutsel, meubeltjes, hebbedingetjes en kunstwerkjes. En sinds corona al mijn theaterprojekten heeft stilgelegd ben ik met een volkstuin begonnen. Ik weet er niks van, ik ben een groentje op dat gebied, maar ik vind het erg leuk en rustgevend.
Hoe zie je de toekomst?
Doe maar zonnig. Ik heb vooralsnog geen reden om het somber in te zien. Mijn vrouw en ik proberen het leven elke dag zo leuk mogelijk te maken. Dat lukt heel aardig en dat blijven we doen.
De jongens zullen op een gegeven moment het huis wel uit gaan, dan zal ik ze missen. Misschien dat ik nog een paar keer opa word, dat zal ik heel leuk vinden. Misschien dat ik dan alsnog de kans krijg oppas-opa te worden, dat zal ik geweldig vinden.
En zo worden we tevreden oud.
Ach, we zien het wel.
Meer weten van Jos van Venrooij?
Hieronder een overzicht van zijn blogs!
- De vrije wandeling
- Samen uit en thuis
- Algemene website van Jos van Venrooij
- En natuurlijk het oorspronkelijke interview op Het Moederfront met huisman Jos!
Abonneren op:
Posts (Atom)