 |
| Bron: Wikipedia. Auteur Elekes Andor |
Thierry Baudet, de leider van Forum voor Democratie, schreef een essay over het boek Sérotonine van Michel Houellebecq. Dat werd gepubliceerd in American Affairs. Het essay leidde tot een storm van kritiek op Baudet, en uitspraken als: 'Hij toont weer zijn ware aard.'
Vrouwelijke politici op hun achterste benen
Diverse (vooral) vrouwelijke politica roepen dat ze 'verbijsterd' zijn, en leggen een verband tussen Baudets essay en vrouwenemancipatie. Zij menen in zijn essay te lezen hij vrouwen weer achter het aanrecht wil hebben.
Reacties politici: 'Lieve mama, hoe is het mogelijk...'
Kathalijne Buitenweg van Groenlinks tweette op dramatische toon: 'Lieve mama, hoe is het mogelijk dat we deze rechten van vrouwen opnieuw moeten bevechten?’
En PvdA kamerlid Lilianne Ploumen zegt: 'We vieren 100 jaar vrouwenkiesrecht en Baudet wil van vrouwen weer tweederangsburgers maken. Een stem op Thierry Baudet is een stem op vrouwen terug naar het aanrecht. Dat u het weet.'
Alle commotie maakte me nieuwsgierig. Ik besloot daarom dat beruchte essay zelf eens te lezen. Zegt Baudet inderdaad dat vrouwen achter het aanrecht horen?
Spoiler alert!
Het antwoord blijkt: 'Nee.' te zijn.
Baudets essay: wat zegt hij nou eigenlijk?
Hieronder de gewraakte passage:
'Consider the emancipation of women and the feminist ideology that underpins it (a favorite topic in Houellebecq’s work). The “liberated” status of women is usually celebrated as one of the great triumphs of late-liberal society.
Today women, from an early age, are encouraged to pursue a career and be financially independent. They are expected to reject the traditional role of supporting a husband and strive instead for an “equal” relationship in which “gender roles” are interchangeable.
But how has this really been working out for them? What happens when they hit thirty? If they continue to work full hours, building a family becomes extremely difficult, if not impossible. This is why women in the Western world increasingly tend to have fewer children—if they even have them at all.
Work and children then often limit the time available for the maintenance of a committed relationship, and rare are the lovers that both work full hours, rear children, and invest sufficiently in each other for the marriage to remain healthy over time. An inevitable result of all this is the demographic decline of Europe.
Another outcome is constant conflict, constant competition—and in the end, fighting, divorce, and social isolation—and a new generation of boys and girls growing up in such disfigured settings.'
Baudet: kritische houding t.a.v. vrouwenemancipatie
Wat Baudet feitelijk doet, is dat hij een kritische houding aanneemt wat betreft vrouwenemancipatie. Hij vraagt zich af of vrouwen nu echt zoveel gewonnen hebben. Hij benoemt dat het voor vrouwen vaak niet meevalt om carrière en gezin te combineren.
Feitelijk is dat nou niet bepaald nieuws. Het is al langer bekend dat de combinatie gezin - carrière niet altijd eenvoudig is. Maar ik kon nergens in het essay vinden dat Baudet schrijft dat vrouwen dús niet buitenshuis mogen werken.
Reactie Baudet op het tumult
Mijn conclusie
Hoewel ik gemengde gevoelens heb over de heer Baudet, lees ik niet in zijn essay dat hij tegen vrouwenemancipatie is, of tegen abortus en euthanasie. Wel is hij er kritisch over.
De reacties van politici in de media op zijn essay vind ik daarom nogal kort door de bocht, en zoals Baudet zelf zegt 'tendentieus.' Wat dat betreft geeft Baudet zinnig advies: 'Lees het oorspronkelijke stuk. Oordeel zelf.'
Zijn kritische kijk op de huidige definitie van vrouwenemancipatie, en wat die gebracht heeft, vind ik zinnig en terecht.
Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!
