Linda van Tienen (34) heeft samen met haar man Roel een dochter van 2,5 jaar: Jolie. Een tweede kindje is erg gewenst, maar helaas had Linda de afgelopen twee jaar meerdere miskramen.
Linda volgde een opleiding tot maatschappelijk werker, en werkte als jeugdreclasseerder, wat ze een 'hele toffe en uitdagende baan' vond.
Nu is Linda thuisblijfmoeder.
Dit is haar verhaal.
Hoe was de beslissing om fulltime te moederen?
Ik wist al heel vroeg dat ik graag thuisblijfmoeder wilde worden. Begin 2015 zegden mijn man en ik allebei onze baan op om 3 maanden door Centraal Amerika te reizen. Bij terugkomst kon hij meteen weer aan de slag, en ik bleek een maand later in verwachting. De timing was perfect. We besloten dat ik thuis zou blijven in plaats van op zoek te gaan naar een nieuwe baan.
Heb je advies gevraagd?
Nee, ik ben vrij eigengereid op dat gebied. Maar mijn eigen moeder is thuisblijfmoeder geweest tot ik een jaar of 12 was, en haar ervaring is overwegend positief.
Ik vond het zelf ook heel fijn dat er iemand thuis was als ik uit school kwam.
Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef?
Wisselend. De mensen die me goed kennen wisten dat mijn voorkeur hier lag, en vonden het wel stoer dat ik er helemaal voor ging. Anderen reageerden wat minder enthousiast en begrepen bijvoorbeeld niet dat we het ervoor over hebben financieel zo'n stap terug te doen. Een enkeling maakt wel eens een lullige opmerking zoals 'Altijd vakantie' of 'Lekker makkelijk'.
Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces?
Mijn man staat er helemaal achter. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het wel grotendeels mijn idee was. Ik was vooral degene die bedacht hoe we het vorm zouden geven.
Qua geld delen zijn we nooit moeilijk geweest. We hebben samen 2 grote reizen gemaakt van 3 en van 4 maanden en dan gooiden we ook al ons geld op één hoop. Nu werken we allebei hard, alleen is hij de enige die ervoor betaald krijgt.
Soms vindt hij dat wel pittig, qua verantwoordelijkheid als kostwinner.
Stel dat hij ziek wordt/uitvalt of iets dergelijks. Gelukkig heb ik gewoon mijn diploma's en een mooi CV, dus ik sluit niet uit dat we de rollen ooit omdraaien.
Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?
Jazeker. Hiervoor deden we samen het huishouden en werkten we allebei fulltime. Nu doe ik alles in huis. Alleen tijdens mijn zwangerschappen e.d. ondersteunt hij ook in het huishouden.
Toen mijn dochter nog een baby was deed ik alle nachten. In de eerste plaats omdat ik borstvoeding geef en ik dus toch wel wakker werd. Maar ook omdat hij er 's ochtends weer vroeg uit moest om te werken, en ik bijvoorbeeld een middagdutje met haar samen kon doen.
Hebben jullie berekeningen gemaakt?
Ja, heel veel berekeningen. We hebben een heel kasboek! Mijn man werkt in de sociale sector en dan zit je simpelweg niet in de hoek waar het meeste geld verdiend wordt.
We hebben een spaarpot waar we iedere maand wat geld van overmaken om een beetje leuk te kunnen leven. Als die op een gegeven moment op is, wordt het de eindjes aan elkaar knopen. Dat zou ik ervoor over hebben, hoor. Maar gelukkig is de bodem nog niet in zicht.
Vanuit huis werk ik aan mijn blog AfterNINE.nl en ben ik vaste gastredacteur voor de Rotterdamse versie van In De Buurt (van De Persgroep). Ik verdien hier niets mee, maar ik hoop in de toekomst meer freelance schrijfopdrachten te doen en daar wat geld mee binnen te halen.
Wat vind je ervan dat je financieel afhankelijk bent van je partner?
Geen enkel probleem. Het voelt ook helemaal niet zo. We zijn een gezin, een team en het geld wat binnenkomt is van ons allemaal. We hebben ook maar 1 rekening.
Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?
Jazeker! Zodra mijn kinderen naar school gaan of misschien wel eerder, wil ik graag weer aan het werk. Omdat ik werken ook heel leuk vind! Niet fulltime, want ik vind het nog steeds belangrijk dat er iemand thuis is voor de kinderen.
Maar we hebben het er bijvoorbeeld over dat mijn man en ik dan allebei 3 dagen gaan werken, zodat we allebei ook veel tijd met onze kinderen hebben en de kinderen maar 1 dag naar de BSO hoeven. Ik vind die warme, veilige basis voor een kind echt heel belangrijk. Ontspannen thuiskomen, niet te veel moeten, niet te veel haasten.
Wat was je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?
Structuur! Toen mijn dochter nog een baby was hadden we veel structuur door haar vaste eetmomenten en middagdutjes. Maar nu ze ouder wordt vind ik het soms lastig om die regelmaat vast te houden. Structuur is niet mijn sterkste kant en als we nergens naartoe hoeven, lopen we soms rustig om 11:30u nog in onze pyjama's.
Wat is het leukst aan fulltime moederen?
Je krijgt zoveel mee van de ontwikkeling van je kind. Ik ken haar door en door, en onze band is heel hecht. Daarnaast vind ik het heel fijn dat we niet zoveel moeten.
Toen mijn dochter 15 maanden was heb ik een half jaar meegewerkt aan een project bij mijn oude werkgever, 3 dagen per week. Toen merkte ik dat het veel rennen en vliegen is. Mijn dochter is een uitslaper, ze is zelden voor 8:30u wakker. Ik vond het zielig om haar wakker te moeten maken om naar de opvang te gaan.
's Avonds was het haasten van werk naar de opvang naar huis, snel eten, meestal iets makkelijks. En dan was het alweer bedtijd. Als ik 's avonds iets te doen had, kwam het voor dat ik haar de hele dag niet zag. Ik vond dat echt verschrikkelijk!
Nu kan ze slapen totdat ze wakker wordt, kook ik vrijwel iedere dag vers en gezond en eten we met z'n drieën.
Een opgeruimd en schoon huis brengt rust. Dat één van ons thuis is met ons kind maakt in ons geval dat het hele gezin onthaast en meer ontspannen is. Ik heb nu veel meer het gevoel dat we écht de tijd voor elkaar hebben. Daarnaast was het ook heel handig met de borstvoeding, ik wilde minimaal een jaar volledige borstvoeding geven. Ik zou er niet aan moeten denken om iedere dag op werk te moeten kolven. Echt respect voor de werkende mama's die borstvoeding geven!
Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?
Ik wilde een hele week uittypen, maar dat wordt wel erg veel tekst! :)
Op maandag gaan we bijvoorbeeld altijd samen naar Muziek op Schoot, of 'dansen met de kindjes' zoals mijn dochter dat noemt. Ik vind het belangrijk dat ze ook wat interactie heeft met andere kindjes.
Ik ga ook minimaal 1x per week naar een vriendin, of we spreken ergens af om wat te drinken bij een koffietent met een speelhoek. Veel van mijn vriendinnen hebben ook kindjes, dus dan kunnen ze lekker samen spelen.
Mijn dochter en ik zijn allebei niet echt ochtendmensen, dus de ochtenden doen we meestal rustig aan. Ontbijtje, de TV een uurtje aan voor haar terwijl ik mijn berichten en social media check op de tablet, lekker samen op de bank.
Daarna gaan we douchen en aankleden. Soms spelen we samen. Maar als ik bijvoorbeeld aan het schoonmaken ben kan ze zichzelf ook heel goed vermaken. Ik vind het belangrijk om na te denken over de activiteiten die ik haar aanbied.
Natuurlijk mag ze ook lekker veel vrij spelen, maar ik probeer haar ook uit te dagen en spelend te laten leren.
We gaan sowieso iedere dag even naar buiten. Dat kan een lange wandeling door het bos zijn, boodschappen doen of alleen even naar de eendjes in het water op de hoek. Maar alleen als het heel slecht weer is of als één van ons ziek is blijven we binnen.
Mijn dochter is deze week 2,5 geworden, dus na de zomervakantie begint ze op de peuterschool. Dat is 2 ochtenden per week. Ik kijk er echt naar uit, ik denk dat ze er zo aan toe is!
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Heel jammer. Ik vind dat je je kinderen zoiets moois kunt geven door thuis te zijn, in ieder geval het eerste jaar. Nu voelt het soms alsof alles erop gericht om je hierin te ontmoedigen. Alsof in de keuzes die je maakt in het leven je CV op nummer 1 moet staan, en daarna pas jezelf of je gezin.
Ik ben ervan overtuigd dat het ook het beste is voor de hechting en ontwikkeling van een kind als één van de ouders fulltime thuis is, en zou het juist graag andersom zien.
Beloon het maar als een ouder de keuze maakt om voor het gezin te kiezen!
Ik wil werkende moeders absoluut niet veroordelen. Ieder gezin moet doen waar het zich goed bij voelt, ik vind vrije keus hierin nog altijd het belangrijkste. Maar ik vind het kwalijk dat er moeders of vaders zijn die de wens en het ideaal hebben om thuis te zijn met hun kinderen, maar de mogelijkheid niet hebben door het overheidsbeleid. Ik denk dat je als overheid de plank dan volledig mis slaat. De focus en prioriteit zouden ergens anders moeten liggen.
Hoe voorzie je in sociale contacten?
Ik heb nog steeds dezelfde vriendinnen als voordat ik moeder werd, en ik heb niet het idee dat ik ze veel minder zie dan voordat ik thuisblijfmoeder werd. Ze zijn meestal nog wel een dag of 2 in de week vrij of werken onregelmatige diensten en anders zijn er nog de avonden en de weekenden.
Afgelopen winter, met de donkere en korte dagen, voelde ik me soms wel wat opgesloten. Mijn dochter sliep toen nog 's middags en als ze dan om 15:30u wakker werd, was het al bijna donker.
Mijn man werkte tot laat, ik had nog erg veel verdriet van mijn laatste miskraam en moest wennen aan onze nieuwe buurt, met de voorzieningen allemaal wat verder weg. Dan ligt de eenzaamheid wel op de loer. Gelukkig ging met de lichtere dagen ook voor mij het licht weer aan.
Hoe 'laad' je jezelf weer op?
Ook gebruik ik deze dag soms voor een ontbijt of lunch met een vriendin op een plek zonder kinderen, want ook dat is wel eens heel fijn.
Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?
Ik ontwikkel gewoon door! Je leert zoveel over jezelf door samen te zijn met je kind. Ik heb denk ik nog nooit zoveel spiegels voorgehouden gekregen. Daarnaast vind ik het ook echt een uitdaging bewust om te gaan met opvoeden. Welke activiteiten doe ik samen met haar, welk speelgoed zet ik voor haar klaar, hoe activeer ik haar om dingen zelf te doen? Hoe geef ik haar de mogelijkheid om zelf dingen te ondernemen en uit te proberen om haar zelfvertrouwen te vergroten?
En het klinkt ouderwets, maar ik voel me ook heel erg op mijn plek in de verzorgende rol. Een schoon en vooral knus en warm huis, uitgebreid koken. Zorgen voor een gezond en gevarieerd weekmenu. De dieren verzorgen, de moestuin bijhouden.
Er zijn gewoon dagen dat ik de hele dag mijn handen vol heb aan mijn dochter en nergens aan toe kom. En mama ben je 24/7, je kan niet even pauze nemen van je kind. Zeker sinds mijn dochter geen middagdutje meer doet, vind ik het soms lastig om alle ballen de hele dag hoog te houden. Daarnaast werkt mijn man in dezelfde sector als waar ik in heb gewerkt en praten we nog regelmatig inhoudelijk over zaken. Daardoor voelt de afstand van het werkveld minder groot.
Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen?
Ik heb mijn hele leven veel geschreven. Op de basisschool schreef ik verhalen en die namen klasgenootjes dan om de beurt mee naar huis om te lezen. De keuze voor een blog, al zo'n 13 jaar geleden, was voor mij dan ook niet meer dan logisch.
Mijn huidige blog heb ik sinds 2013. Ik schrijf over wat me bezig houdt. Toen we op reis waren hield ik een reisdagboek bij en tegenwoordig schrijf ik veel over het moederschap.
Daarnaast hebben we al 2 jaar de wens voor een tweede kindje, maar heb ik dus meerdere miskramen gehad. Na mijn 2e miskraam heb ik besloten om er open over te vertellen op mijn blog en sociale media en het taboe te doorbreken.
Inmiddels maak ik ook video's op mijn YouTube kanaal over onze weg naar een tweede kindje. Het is zo'n moeilijk en verdrietig proces en soms ook zo eenzaam. Door het te delen kan ik mijn ei kwijt, maar ik hoop dat ik er ook anderen mee kan helpen.
Hoe zie je de toekomst?
We hebben geen concrete plannen, wel dromen. Ik droomde altijd van een groot gezin, 3 of 4 kinderen. Van mijn dochter was ik direct zwanger. Dus toen we besloten dat we graag een tweede kindje wilden hadden we niet verwacht dat het zo lang zou duren. Het idee van dat grote gezin heb ik dus maar uit mijn hoofd gezet.
Een tweede kindje is nog steeds meer dan welkom, en die hoop geven we ook niet zomaar op, maar ik ben inmiddels ook op een punt gekomen dat mijn gezin ook met z'n drieën compleet voelt.
We willen heel graag nog een lange reis maken met het hele gezin. Mochten we het financieel kunnen bolwerken, dan graag voordat onze oudste dochter naar school gaat. Lukt dat niet, dan gaan we op een later moment. Maar we gaan sowieso!
Daarnaast hoop ik van schrijven mijn werk te kunnen maken. Nog een aantal jaren thuis zitten, zou ik ook heerlijk vinden. Ik zou mijn moestuin graag willen uitbreiden, en ik wil heel graag meer dieren in de tuin, zoals cavia's en kippen. Maar met dat laatste is mijn man het niet echt eens haha!
Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!
