Ik kan niet heksen

door Joep Schrijvers

De vruchtbare dames van Nederland zijn in een helse strijd verwikkeld. Aan de ene kant heb je de fulltime feministen rond Macha Mees, columniste bij NRC-Handelsblad, die diep in de leer van 'The minimal motherhood' is.

Je moet als moeder (en vader) fulltime werken. Kinderen en opvoeding doe je er bij en besteed je vooral uit.

Aan de andere heb je de moeders met ambitie, die zich rond bladenmaakster Holwerda groeperen. Zij gaan voor hun moederschap en willen tegelijkertijd hun professionele ambities volgen. Opvallend is dat deze vrouwen zichzelf 'moeders met ambitie' noemen en geen ‘werkende vrouwen met kinderen'. Kwaliteit van bestaan is voor hen belangrijker dan de standaardcarrière (opgeleid, uitgenut, afgedankt). En geef ze eens ongelijk. Heel veel mannen zijn stinkend jaloers op hun vrouwen.Oud-columnist Plasterk fluit in zijn emancipatienota hetzelfde liedje als Mees.

Vrouwen moeten meer uren maken in de betaalde arbeid. De moeders moeten bloeden voor de vergrijzing. Hij weet niet wat hij zegt. Het is weer typisch het gemummel van de bestuurlijke bovenlaag van Nederland. Volledig losgezongen van de alledaagse werkelijkheid, omdat deze zichzelf alleen maar tegenkomt in conferenties, in Newyorkse hotels en denktanks, waar zij naar economische kengetallen in spreadsheets tuurt.

Waarom luisteren gezinnen niet naar Mees en Plasterk en blijven ze kiezen voor de anderhalve baan per huishouden? Omdat dát kwaliteit van leven geeft. Of zoals mijn moeder vaak zei: 'Ik kan niet heksen'.

Bron: Management Team

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *