Moeders van drie of meer kinderen zijn vaker thuisblijfmoeder dan moeders met kleinere gezinnen. Het CBS gebruikt in hun verklaring hiervoor een ongelukkige formulering: 'dit verschil hangt samen met het vaker niet werken van moeders in gezinnen met drie of meer kinderen.' Zeker van een neutraal onderzoeksbureau zou je minder stereotypisch, zorg en opvoeding is geen werk, woordgebruik verwachten! Meer...
Ik voelde me altijd onvolwassen omdat ik nooit een baan had gehad. Dát was pas verantwoordelijkheid dragen, vond ik. En het betaalde deel der natie schreeuwt het dan ook uit via de media: huisvrouwen/TBM's zijn zelfzuchtige luie profiteurs van hun man en van de economische samenleving, ze staan buiten de maatschappij. Sjoppen, eindeloos bellen en thuis de CreaBea uithangen, snuiven ze, dat is de levensvervulling van die lapzwansen. Opmerkelijk dat het vooral het vrouwelijk geslacht wat de beschuldigende vinger uitstak jegens de eigen sekse.
BeantwoordenVerwijderenSoms geloof ik het bijna zelf ook.
Maar vandaag dan? Ik heb gesjopt, gebeld en de CreaBea uitgehangen vandaag, inderdaad. Ik heb maaltijden verzorgd voor zowel mijn gezin als enkele andere 'vrijwilligers'; ik heb een kindje hier te spelen gehad en de ander naar een vriendje gebracht; ben met 3 koters naar de tandarts geweest; heb het 'vriendenboekje' weer doorgegeven (ter bevordering van de sociale contacten onzer nageslacht tijdens de vakantie); ik heb cadeau's gekocht voor een jarig vriendje; ik heb een half uur getelefoneerd met mijn moeder over de familie; ik heb natuurlijk weer een deel van de gezinswas gedaan; ik heb een zak lego gewassen en gesorteerd voor de school van de kinders; met andere woorden: Ja, ik heb gewerkt, voor een mens of 9 en pas half tien 's avonds kon ik even wat tijd voor mezelf nemen.
Neem ik mijn verantwoordelijkheden?
Onze kinderen gaan hooguit een paar keer per jaar logeren bij hun grootouders. Af en toe passen ze op, als wij ergens heen moeten waar we onze volledige aandacht aan moeten geven, zoals bijvoorbeeld een ouderavond of een gesprek op De Bank over geld.
Onze ouders zijn ruimschoots over de pensioengrens heen en ik vind dat zij lang genoeg voor ons hebben gewerkt en dat ze nu van hun rust mogen genieten. Als er al een uitwisseling van zorg is, moet dat onze zorg voor hún zijn en niet andersom.
Tweeverdieners met kinderen mogen dan veel geld bijdragen aan de schatkist van het rijk, maar dat ongeveer de helft -volgens deze cijfers- de zorg voor hun kinderen daardoor bij hun ouders neerlegt, dáár zet ik mijn vraagtekens bij wat verantwoordelijkheid voor jezelf nemen betreft.
Bejaarden zijn nog steeds een deel van de maatschappij, ook al maken ze geen salaris meer. Maar laat die mensen toch met rust en laat ze lekker delen in de lusten en niet in de lasten. Dat hebben ze toch verdiend?
Irene maakt een goed punt hier: de zorg van grootouders voor kleinkinderen moet niet vanzelfsprekend zijn! Op vrijwel alle werkdagen (natuurlijk niet de woensdag...) zie je afgepeigerde grootouders van oud tot ouder voortploeteren met een dreinend kind. Gaf me dit vroeger nog een steek van jaloezie (bij gebrek aan die oppasmogelijkheid voor ons), nu verbaas ik me. En heb medelijden met die generatie, die voor onze keuzen hun welverdiende vrije tijd inleveren. Ik vind iemand van 65+ gewoonweg niet geschikt om op een kleine baby te passen! En wat betreft de moeders met meer dan drie kinderen die tbm zijn: meer dan drie besteed je niet zo makkelijk uit aan oppasoma's en opa's , dus alle lof!
BeantwoordenVerwijderen