Boekbespreking: De Spitsuurclub

De Spitsuurclub is een pleidooi voor keuzevrijheid: iedereen mag doen wat het beste bij hem of haar past. Marja Pronk is daarbij nadrukkelijk neutraal over de waarde van de verschillende keuzes. Kiezen vraagt lef! Lees maar:

'Het vergt lef om de keuze te maken jouw carrière in de ijskast te stoppen en financieel afhankelijk te worden van je man, in een omgeving waar één op de drie huwelijken binnen tien jaar eindigt in een scheiding.'

Nieuwsgierig geworden? Lees hier de hele bespreking!
( Hide )
  1. Wat ik me afvraag: in deze tijd is het toch niet vol te houden om het thuis moederen als permanente keuze te zien?
    Als je kind een handicap heeft, ligt dat anders, maar met 1 of twee kinderen op de middelbare school heb je aan huishouden en opvoeden toch geen dagtaak meer?
    Dan lijkt me dat depressie op de loer gaat liggen als je geen andere wending aan je leven geeft.
    Bovendien,na twintig, vijfentwintig jaar zijn kinderen de deur uit en dan heb je in principe nog een jaar of tien of twintig om te werken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het echt gemuts dat moeders zonder baan ook als 'werkende moeder' willen worden gezien.

    Alle moeders 'werken' immers door voor hun kinderen te zorgen.
    Het onderscheid zit hem erin dat de een buitenshuis betaald werk verricht en de ander niet. Dus hoe wou je het onderscheid tussen de twee dan duidelijk maken?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. In deze tijd hebben pubers net zoveel aandacht nodig als een eeuw geleden. Juíst in deze tijd, nu ze op een andere school zitten, waar ze met verleidingen te maken krijgen zoals alcohol en drugs, sex, buitensporige materiële verlangens en waar eisen aan ze worden gesteld waar ze slecht tegen opgewassen kunnen zijn; veel tieners twijfelen aan de zin van een bestaan als leerling, opgeleid worden om uiteindelijk een baan te krijgen, carrière te maken, de schatkist van de staat te spekken en verder?
    Als ouders moet je ze juist in die fase alle aandacht geven die ze nodig hebben, zodat ze het doel van het leven niet uit het oog verliezen en op het verkeerde pad belanden. Immers, als ze thuis niemand vinden, zoeken ze hun inspirators wel elders.
    Dat vind ik een heel zinvolle dagbesteding. Ik raak depressief van de gedachte dat je je pas nuttig en waardevol mag voelen in een maatschappij als deze als je flink aan de economie bijdraagt. Het lijkt me pure armoe als je jezelf slechts ontwikkelen kunt binnen een kader van betaald werk. Ik hoop van harte dat mijn kinderen daar geestelijk niet afhankelijk van worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. http://www.ouders.nl/moff2008-puberbrein.htm
    Dit is een informatieve link, waaruit je leren kan hoeveel óók een puber zijn/haar ouders nodig heeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik kon niet erg vrolijk worden van het boek. Tot halverwege ben ik gekomen, toen heb ik de moed opgegeven. Uiteindelijk was het allemaal meer van hetzelfde. Eigenlijk kan het boek in een paar zinnen worden samengevat:
    Goede keuzes zijn niet meer te maken, je moet uit de slechtste de beste kiezen.

    BeantwoordenVerwijderen

Fijn dat je wilt reageren!

© all rights reserved
made with by templateszoo