Vierde feministische golf: fulltime moederen

In Amerika noemen ze het trots de vierde feministische golf: vrouwen kiezen daar weer voor het Thuisblijfmoederschap. Emma Brunt schreef hierover een artikel in de nieuwste Opzij van februari 2010.

Aanvankelijk stelt ze zich neutraal op, en bekijkt de discussie thuisblijfmoederschap versus baan van alle kanten. Maar al snel laat ze elke pretentie van objectiviteit varen, en volgt een verslag van de tijd dat ze 'maandenlang met een kleuter van vijf en een baby opgesloten zat tussen de vier muren van een flatje in Buitenveldert.'

'Je belevingswereld krimpt in tot het formaat van een vet aanrecht, vol aangekoekte etensborden, en je tot begint tot je eigen ontzetting opeens als een furie te krijsen tegen een krabbelaartje van anderhalf, dat zojuist - kraaiend van plezier - de gepureerde erwtjes en worteltjes over jouw pas gedweilde keukenvloer heeft uitgekieperd.'

Paradox

Ondanks het feit dat Brunt haar periode als onwillige thuisblijfmoeder dus als zeer zwaar ervaarde, noemt ze de keuze voor het Thuisblijfmoederschap toch de weg van de minste weerstand.

Vrouwen zijn volgens haar te perfectionistisch en gooien daarom het bijltje op de werkvloer. En dan kunnen ze wel zeggen dat hun keuze feministisch is, maar feitelijk zijn ze natuurlijk gewoon terug bij af. Op neerbuigende toon wenst Brunt deze vrouwen toe dat ze zullen ontdekken wat zij al lang weet: je hoeft het als moeder niet perfect te doen. En met dat besef kun je dan mooi een baan buitenshuis zoeken.

Eerste twee pagina's van het artikel in de Opzij

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *