Moederen in Frankrijk

Michaja (33) verhuisde samen met haar man Gert naar Frankrijk. Met hun drie kinderen Noa(6), Yara(3) en Ilan(2) wonen ze in Salon de Provence.

Michaja volgde een hbo-opleiding Personeel en Arbeid en werkte, voor hun vertrek naar Frankrijk, net een paar maanden als assistente HR manager bij Fujitsi European Helpdesk in Maarssen. Toen kreeg haar man Gert de kans zijn baan, bij het distributiekantoor van Ikea in Amsterdam, in Parijs voort te zetten. En zo begon in 2001 hun Franse avontuur.

Parijs

Michaja en Gert woonden vier jaar in Parijs, waar het ze uitstekend beviel. We laten Michaja aan het woord!

Michaja: 'Het is moeilijk om contact te krijgen met de Fransen, en helemaal in een 'gesloten' stad als Parijs. Werk en privé zijn streng gescheiden, en samen iets drinken of eten na het werk zit er niet in. We hadden dan ook vooral internationale vrienden.

Ik werkte voor het zelfde kantoor als Gert. Een administratief, parttime baantje om contacten op te doen en de taal te leren, want toen we vertrokken spraken we geen woord Frans. Nou was dat ook niet echt nodig, want de voertaal bij Ikea was toch Engels. Maar dat bemoeilijkte het leren van de Franse taal wel. Ook omdat ik er niet genoeg moeite voor deed.

Geboorte Noa en Thuisblijfmoederschap

In Frankrijk heb je recht op betaald ouderschapsverlof tot je jongste kind drie jaar is, en dus besloot ik na de geboorte van Noa te stoppen met werken. Het feit dat ik het op mijn werk niet zo naar mijn zin had speelde daarbij ook eeen rol.

Ik sloot me aan bij een Engelstalige organisatie voor moeders in Parijs. Hierdoor leerde ik veel leuke mensen kennen. Wel weer alleen maar internationale mensen!

Via Lyon naar het Zuiden van Frankrijk, Salon de Provence

Toen kreeg Gert de functie van Project Manager voor een, nog te bouwen, distributiecentrum in Fos sur Mer. We verhuisden naar Lyon, waar onze tweede dochter werd geboren. Na twee jaar Lyon, verhuisden we naar het Zuiden van Frankrijk, naar Salon de Provence. Daar wonen we inmiddels alweer tweeëneenhalf jaar.

Salon de Provence is een stadje met ongeveer 40.000 inwoners. Het is een stuk kleiner dan onze voorgaande Franse woonplaatsen. We hebben hier ons eerste Franse huis gekocht, en zijn erg blij om iets voor onszelf te hebben.
In 2008 werd ons derde kind geboren, Ilan een zoon.

Overgang Nederland - Frankrijk

Ik vond de overgang Nederland - Frankrijk niet groot. Natuurlijk heb je kleine cultuurverschillen: mensen zijn hier erg op hun privéleven gesteld, eten tussen de middag warm, en kinderen gaan later naar bed.

Maar ik ben iemand die zich snel aanpast en zich snel thuis voelt. In Salon de Provence heb ik een heel leuk netwerk. Dankzij de kinderen heb ik contacten opgedaan via school en clubjes.

Vrouwelijke Arbeidsparticipatie

In Frankrijk werken de meesten moeders fulltime, omdat er heel erg weinig parttime banen zijn. Dat is ook één van de redenen dat ik nog Thuisblijfmoeder ben.

Als vrouwen al een dag vrij hebben, dan is dat op woensdag: de basisschool kinderen hebben dan vrij, en de middelbare scholieren alleen 's ochtends school.

Schoolsysteem, schooltijden en huiswerk

Frankrijk heeft een vierdaagse schoolweek, maar de dagen zijn wel aanzienlijk langer dan in Nederland. De dag begint om 8.30 en duurt tot 16.30. De kinderen gaan vanaf hun derde naar school. Kinderen van Thuisblijfmoeders gaan op hun derde alleen 's ochtends naar school.

Op school krijgen ze een super uitgebreide lunch, voorgerecht, hoofdgerecht, kaasje of yoghurt en fruit. De allerkleinsten slapen tussen de middag op school.

Vanaf de lagere school, dus vanaf zesjarige leeftijd, krijgen de kinderen elke dag huiswerk mee. Dat kan oplopen tot anderhalf uur per dag. En dat, terwijl ze pas om half vijf klaar zijn met school! Voor naschoolse activiteiten is er dus niet veel tijd. Dat wordt meer gedaan op de woensdag en op zaterdag.

Frankrijk staat dan ook op nummer één wat betreft schooluren!

Zwemles

Met zwemles wordt vrij laat begonnen, of via school, na hun zevende. Wij zijn zelf begonnen met onze oudste toen ze vier jaar was. Tijdens de zomervakantie, die in Frankrijk negen weken duurt, had ze elke ochtend een half uurtje zwemles.

Ze leerde toen in ongeveer achttien lessen zonder bandjes zwemmen. Maar een echt diploma, zoals het Nederlandse Zwem-A-B-C, kennen ze niet. Komende zomer gaan we weer verder met de zwemlessen. Wij hebben een zwembad in onze tuin dus het is belangrijk dat ze snel leren zwemmen.

Borstvoeding in Frankrijk

Ik heb mijn kinderen alledrie ongeveer elf maanden borstvoeding gegeven. Voor mijn gevoel zijn ze in Frankrijk niet zo erg pro-borstvoeding. Vrouwen worden niet echt gestimuleerd, en ik heb het idee dat er ook niet veel vrouwen zijn die borstvoeding geven.

Werkgevers maken het ook niet makkelijker. Zo wordt er volgens mij geen tijd gegeven om te kolven. En dokters adviseren vrij snel dat je moet aanvullen met een fles. Ik heb soms het idee dat veel dokters eigenlijk helemaal geen verstand hebben van borstvoeding.

Kinderopvang

Kinderopvang is er in verschillende vormen. Van nul tot drie kun je kiezen voor een crèche, oppas aan huis, of thuis bij de oppas. Vanaf hun derde gaan kinderen naar school, en vanaf zes zijn ze leerplichtig.

Er bestaat zowel voorschoolse als naschoolse opvang. Voorschoolse opvang is vanaf 7.45 uur, en naschoolse opvang tot 18.15 uur. Dit is allemaal in de school, maar wordt verzorgd door een aparte groep medewerkers.

De crèche is minder duur dan een oppas. School is gratis, behalve als je voor een privé school kiest. Privéscholen zijn over het algemeen Katholieke scholen.

Opvoeden en etiquette in Frankrijk

In Frankrijk is 'U' zeggen nog heel erg belangrijk. Eigenlijk zeg je tegen iedereen 'u 'die je niet kent, of die nou jonger of ouder is. Tegen sommige mensen blijf je 'u' zeggen ook al zijn ze van jouw leeftijd.

Maar over het algemeen ga je, als je iemand een beetje kent en je een vriendschappelijke relatie krijgt, over op 'je'. Maar tegen ouders van vrienden of leraren zeg je 'u'. Het 'U' zeggen is heel erg belangrijk en kan ook heel erg gevoelig liggen. Ook onder leraren. Op school zeggen zowel ouders als kinderen: 'juf' en 'meester' en 'u'.

Ik ben het nu gewend en vind het normaal. Ik betrap mezelf er op dat als ik in Nederland ben, ik mensen ook vaker met 'u' aanspreek. Ik vind dat Nederland een beetje te informeel aan het worden is. Ook als het gaat om tafelmanieren.

Integreren in Frankrijk

Integreren in Frankrijk is zeker niet altijd makkelijk. Mensen zijn hier heel erg gesteld op hun privéleven, en laten vreemden niet zo maar binnen. De taal leren spreken is daarom heel belangrijk.

Ik vind dat wij vrij goed geïntegreerd zijn in Frankrijk. We spreken de taal nu redelijk goed, ook al spraken we geen woord Frans toen we hier kwamen. Ook hebben we bepaalde Franse gewoontes overgenomen. Tussen de middag warm eten bijvoorbeeld, of op zondag uitgebreid lunchen met het gezin. De zondagslunch is de belangrijkste lunch van de week!

Verschillen Nederland - Frankrijk

Ik vind de Fransen meer levensgenieters. Het eten is daarvan een voorbeeld. In Frankrijk wordt er uitgebreid getafeld, en er wordt echt genoten van het eten. In Nederland is eten iets wat moet, en het liefst snel. Lang tafelen kennen we niet echt. Een glaasje wijn met een lekker kaasje. Práten over eten is ook zo iets wat de Fransen graag doen. Een beetje Fransman kent zijn kaasjes, en weet welke wijnen daarbij horen.

Ik vind over het algemeen de Fransen minder gehaast, met als uitzondering de mensen in Parijs.

Verder is Frankrijk een groot land, waar nog veel ruimte en natuur is. Als ik in Nederland ben, vooral in Amsterdam waar ik vandaan kom, dan benauwt het me.

Meer weten?

Bezoek dan Michaja's blog!

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *