De eerste twee levensjaren zijn cruciaal voor de ontwikkeling van de hersenen. Als er in die periode onvoldoende op een kind wordt gereageerd, zoals in Engelse crèches, wordt dit ontwikkelingsproces verstoord en krijgt het kind later problemen.
Volgens Gerhardt zijn kinderen het slachtoffer van de heersende kapitalistische moraal. Gerhardt vindt dan ook dat de Britse regering moet stoppen met de agressieve promotie van kinderopvang, en pleit voor een oudersalaris gedurende de eerste twee levensjaren van een kind.
Nederlandse situatie
Ook in Nederland lijkt de overheid meer waarde te hechten aan arbeidsparticipatie, dan aan zorg en opvoeding. Jonge ouders worden voortdurend gemaand meer uren buitenshuis te werken. Dat kinderen de rekening betalen van dit beleid, lijkt de overheid niet te deren.
Maar uiteindelijk krijgt de hele maatschappij de rekening gepresenteerd, in de vorm van sociale problemen. Volgens Gerhard levert iedere pond die de regering nu investeert in kinderen, in de toekomst een besparing van zeven pond op in sociale kosten. Gerhardt: 'We could slash our spending on prisons, depression-related NHS costs, social services and so on.'
Klinisch psycholoog Oliver James is het met Gerhardt eens dat de eerste levensjaren cruciaal zijn voor de verdere ontwikkeling, maar hij nuanceert dit door te stellen dat de primaire verzorger niet per sé de moeder hoeft te zijn. Een vaste oppas is 'bijna even goed'.
Het artikel in de Times Online
Probleem met de stelling van Mr James is wel dat in grote creches nogal wat dienstwissels zijn en ook persooneelswissels, dus tenzij je bij een onthaalouder/gastouder gaat, is de primaire verzorger nog steeds niet 1 persoon, maar een team, dat heel verschillend reageert
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat ze wel extreem oordeelt over de engelse creches. Mijn kinderen gaan drie dagen per week naar een engelse creche. Ze hebben daar een 'key person' waar ze extreem aan gehecht zijn. En die meisjes ook aan de kinderen. Vooral die van de jongste, die straalde helemaal dat we weer terug van vakantie waren. En mijn dochter stak meteen lief haar armpjes naar haar uit.
BeantwoordenVerwijderenEr wordt veel aandacht aan de kinderen besteed, ze hebben een heel ontwikkelplan, en allerlei dingen worden bijgehouden in de map. Wat ik daarin lees laat mij zien dat er wel degelijk veel persoonlijke aandacht aan ze wordt besteed.
Ik denk wel dat het goed is dat kinderen op een creche een vaste begeleider hebben, en niet steeds een andere. Natuurlijk is die er niet 100% van de tijd, maar wel meestal, zodat ze wat vastigheid hebben. Op onze engelse creche is dat in ieder geval prima geregeld!
Wie "Why Love Matters" van Sue Gerhardt heeft gelezen weet heel goed dat haar stellingen niet uit de lucht gegrepen zijn, maar gebaseerd zijn op grondige klinische onderzoekingen. Babytjes en kleuters zijn enorm gevoelig en moeten de tijd en de kans krijgen om zich vast te hechten. Als maatschappij vonden we dit tot voor kort vanzelfsprekend en zuigelingen en kleuters uit de hand geven werd daarom als een noodoplossing beschouwd. Wanneer het aan hechting schort(en het aantal uren, leeftijd en aantal oppassers maken veel verschil uit) dan toont zich dat later in een verminderde empathie.
BeantwoordenVerwijderenNiet iedereen zal het met Sue Gerhardt eens (willen) zijn, maar dat neemt niet weg dat haar boeken de moeite van het lezen waard zijn. Als meer mensen dat deden en zo aan het denken werden gezet dan zouden er minder zijn die klakkeloos de kinderopvang de hemel inprijzen of het oppervlakkige commentaar maken dat hun kindje "het geweldig goed doet op de creche".
Ze zouden zich b.v. afvragen of er werkelijk zo veel aandacht aan de kinderen wordt gegeven. Vergeet niet dat ieder kind verschillend is. Dat is veel belangrijker dan een "onwikkelplan". Dat laatste betekent dat er voortdurend hokjes worden getikt, ten eerste omdat het personeel zich zo goed in kan dekken en ten tweede uit vrees voor de OFSTED (Official Standards in Education) inspectie. "Key persons" en vaste begeleiders en lieve meisjes waarvan je kinderen zoveel houden? Zo aardig ze ook mogen zijn, vergeet niet dat ze met een opzegtermijn van 4 weken voorgoed uit het leven van je kind kunnen verdwijnen. Vooral in grote steden is een jaarlijkse wisseling van 45% niet ongewoon. Dit zijn professionele mensen, er gaan heel veel kinderen door hun handen en ze kunnen en mogen zich niet aan je kind hechten. En hetzelfde geldt voor de kinderen, maar helaas begrijpen die dat niet.
Enorme sommen worden uitgegeven aan kinderopvang, maar vergeefs blijven we zoeken naar bewijzen dat de kinderen er waarlijk beter op worden. Het doet me denken aan iemand die zijn huis om de een of andere reden gemeubileerd aan vreemden verhuurt. Het beste dat hij durft te verwachten is dat de huur op tijd wordt betaald en dat de huurders geen schade zullen aanrichten. Maar geen haar op zijn hoofd rekent erop dat die huurders zijn huis goed zullen onderhouden laat staan verbeteren.
Ik geloof best dat er veel op en aan te merken kan zijn op creches. Maar mijn kinderen hebben al ruim twee jaar dezelfde key persons (de oudste dan, de jongste gaat pas een paar maanden. gelukkig gaan kinderen in Engeland pas met 9 maanden meestal). En gelukkig houden ze ze zich niet altijd netjes aan het ontwikkelplan, maar zie ik aan de door hun genoteerde commentaren dat ze echt gekeken hebben naar mijn kinderen.
BeantwoordenVerwijderenEn uiteindelijk is dat ook gewoon hoe de wereld in elkaar zit. Op school krijgen ze straks elk jaar een andere juf, en ook vriendjes zullen veranderen. Ik denk dat een beetje flexibiliteit goed kan zijn voor kinderen, mits je zelf een degelijke basis biedt. (dus niet teveel dagen creche, de mijne gaan 3 dagen, en een goede creche zoeken)
Ik denk ook niet dat we bewijzen nodig hebben dat kinderen er beter op worden in kinderopvang. Wat we nodig hebben is de geruststelling dat onze kinderen er niet slechter van worden!
En het oordelen daarover doe ik voor een groot deel op intuitie. Ik kijk naar mijn kinderen, hun gedrag thuis en op de creche. En ik zie dat ze er niet slechter van worden. Natuurlijk kijk ik ook naar de OFSTED rapporten etc. maar de belangrijkste graadmeter zijn mijn kinderen. Ik heb er vertrouwen in dat ik als moeder dit oordeel kan vellen, omdat ik ze het beste ken.
je leert pas flexibel te zijn als je in de basis veilig gehecht bent...oefenen met flexibel zijn met zuigelingen die zich nog moeten hechten, is het paard achter de wagen spannen en heeft een avrechts effect.
BeantwoordenVerwijderen