Vrij Nederland: Blije Huismutsen
Onder de titel Blije huismutsen constateert Vrij Nederland (17 april, 2010) dat, hoewel de reeks recente artikelen over huisvrouwen anders doet vermoeden, de huisvrouw een steeds zeldzamer wordend verschijnsel is.
Volgens het CBS is ongeveer 23% van de Nederlandse moeders fulltime thuis, weet VN. Maar dit is vaak slechts voor een tijdje: na een aantal jaren pakken veel van deze vrouwen de draad weer op in de vorm van een parttime baan.
Praktische, organisatorische en emotionele overwegingen
De vrouwen die in het artikel aan het woord komen, kozen voor fulltime moederen vanuit praktische, organisatorische en emotionele overwegingen. Marianne (44) en Marieke (40) vonden de combinatie moederschap-betaald werk stressvol en erg ingewikkeld, Claudine (37) wilde er 'volledig voor haar kind zijn' en Martine (41) vond moederen zo heerlijk dat ze simpelweg 'vergat' zich weer op haar werk te melden.
Het artikel is redelijk genuanceerd, hoewel de titel vrij denigrerend en stereotyperend is. Naast de particuliere verhalen en overwegingen van de Thuisblijfmoeders, komen ook coach Marianne van der Pool, auteur van het boek Twee carrières op een kussen, Jan van Ours van de Universiteit Tilburg, en Anna Visser auteur van Nieuwe vrouwen aan het woord.
Fulltime moederen alleen voor de rijken?
Opvallend vond ik de constatering dat fulltime moederen steeds meer een luxe wordt, die alleen 'de happy few' zich kunnen permitteren. De 'gelukkige huisvrouw' is dan ook meestal hoogopgeleid, met drie kinderen of meer, volgens de VN.
Herken jij je hier in? Is het Thuisblijfmoederschap een luxe, of een kwestie van je levensstijl aanpassen?
Je kunt het artikel gratis online lezen als je lid bent van VN, en anders kost het 20 cent.
Ja, ik herken me hier eigenlijk wel in! Salaris van man en logistieke problemen vanaf het derde kind zijn belangrijke argumenten geweest bij de beslissing om thuis te blijven.
En eigenlijk is het wel treurig dat je die keuze om evt tijdelijk niet te werken niet hebt/minder makkelijk maakt als je jong en nog niet zo goed verdienend bent...
Ik woon in een omgeving met bovengemiddelde inkomens en bovengemiddelde opleidingniveaus en ik verbaas me over het aantal thuisblijfmoeders op de school van mijn zoon. Ik durf te stellen dat rond de 80% van de moeders thuis is voor de kinderen en ook niet van plan is om een baan te zoeken op het moment dat daar de ruimte voor ontstaat. Veel van deze moeders hebben wel gewerkt gedurende de eerste periode, maar zijn afgehaakt nadat kind 2 of 3 zich aandiende. Ik ben gestopt met werken na de geboorte van mijn 1e kind en wil nu de jongste in augustus start met school weer aan de gang. Een argument als de combinatie werk en kind is te zwaar, gaat volgens mij juist op voor die eerste moeilijke periode dat ze nog echt klein zijn. Door vrouwen te dwingen in de babyperiode te werken, ontwikkelt zo'n grote afkeer dat ze stoppen en niet meer terug willen in het arbeidsproces. Echt een gemiste kans!
Ik woon in een omgeving met bovengemiddelde inkomens en bovengemiddelde opleidingniveaus en ik verbaas me over het aantal thuisblijfmoeders op de school van mijn zoon. Ik durf te stellen dat rond de 80% van de moeders thuis is voor de kinderen en ook niet van plan is om een baan te zoeken op het moment dat daar de ruimte voor ontstaat. Veel van deze moeders hebben wel gewerkt gedurende de eerste periode, maar zijn afgehaakt nadat kind 2 of 3 zich aandiende. Ik ben gestopt met werken na de geboorte van mijn 1e kind en wil nu de jongste in augustus start met school weer aan de gang. Een argument als de combinatie werk en kind is te zwaar, gaat volgens mij juist op voor die eerste moeilijke periode dat ze nog echt klein zijn. Door vrouwen te dwingen in de babyperiode te werken, ontwikkelt zo'n grote afkeer dat ze stoppen en niet meer terug willen in het arbeidsproces. Echt een gemiste kans!
Het klopt wel, als je partner niet zoveel verdient zul je als vrouw toch moeten bijdragen aan het gezinsinkomen.
Moeten wij nu onze dochters adviseren om vooral een man met een goed salaris aan de haak te slaan?
Treurig hoor, geef ieder moeder gewoon een basisinkomen, waarmee zij zichzelf ofwel een vervangende verzorg(st)er kan betalen, dan zijn we eindelijk van deze onrechtvaardige situatie verlost.
Ik ben niet hoogopgeleid en mijn man heeft geen dikke betaalde baan. We hebben geen eigen huis, geen auto.
Toch lag mijn hart bij het volledig bij mijn kinderen willen zijn. Ik heb nooit begrepen hoe je je pasgeborene zo maar kunt afstaan aan een créche of oppasmoeder, dat is en was voor mij emotioneel en lichamelijk niet te doen. Ik had wel een goede betaalde baan, maar wat kon mij dat werk schelen! Mijn kinderen kreeg ik en het werk nam ik erbij en niet andersom.
Ik vind het toch vreemd en het moet me van het hart: zo vaak maak ik vrouwen mee, die zich maar al te graag ziek melden omdat de druk te hoog is. Laten we eerlijk zijn, het moederschap vraagt heel veel van ons vrouwen; de zwangerschap, de bevalling, het opkrabbelen daarna. Het is echt niet niks en we 'doen het er niet even bij'.
Ik vond de bevalling een enorme prestatie en was zo trots op mijzelf, moeten we dat er tegenwoordig maar even naast doen en dan snel weer achter het buro? Ach kom...we zijn wat dat betreft behoorlijk afgedwaald met elkaar ( in ons denken ).
Absoluut een kwestie van prioriteiten stellen! Ik ben fulltime mama en mijn man verdient precies 't minimumloon. We hebben twee kindjes en een bescheiden autootje.
We hebben tot nu toe altijd genoeg geld voor huur, gas en licht en genoeg te eten gehad.. wat wil je dan nog meer? 😉
Eigenlijk begrijp ik al dan 'moeten' werken niet. Voor het geld hoef je het in Nederland niet te doen. Hetgeen de 'werkende mama's' erbij verdienen (waarvan de helft weer MOET worden uitgegeven aan extra kosten zoals kinderopvang) kan ik besparen op het inkomen van mijn man. Aan het eind van de maand houden we allebei evenveel over, alleen heb ik mijn kinderen kunnen zien.
Thuisblijven is géén makkelijke uitweg, het is juist ten volle verantwoordelijkheid nemen. Naar mijn idee 20x zwaarder dan menig bureaubaan, maar het oh-zo-waard!
Groetjes! 🙂
Ik herkende me erg in het artikel. Ik denk dat het zeker niet zo is dat alleen hoogopgeleide vrouwen huisvrouw worden, maar dat het wel een tendens is dat op het moment steeds meer hoogopgeleide vrouwen hier voor kiezen. Voor mij voelt het absoluut als een luxe dat ik deze beslissing kan maken.
Het is zeker makkelijker als je financieel de ruimte hebt om deze keus te maken. Dat speelde bij mij duidelijk mee. De hypotheek betalen op een salaris kan behoorlijk lastig zijn, en met een groot gezin wil je toch ook fijn wonen. Ik denk dat het vroeger veel makkelijker was om op een salaris rond te komen dan tegenwoordig. Ik ken genoeg vrouwen die het willen maar het zich niet kunnen permiteren thuis te blijven. Of mannen, mijn man zou ook best thuis willen blijven, maar hij verdient veel meer dan ik...
Hoi hoi,
Door omstandigheden (contract niet verlengd tijdens zwangerschap&crisis) ben ik thuismoeder geworden van mijn 1e kindje. Na jaren keihard gewerkt te hebben,bevalt het me prima, en het voelt heel natuurlijk aan. Het is alleen jammer dat de "maatschappij" verwacht dat je als vrouw toch weer parttime gaat werken. Soms moet je keuzes maken in het leven en dit is er 1. Je wordt er alleen continue erop aangesproken. Het zou fijn zijn als de keuze voor fulltime moederschap ook gewoon gerespecteerd wordt ipv verwezen te worden naar het gejakker en continue verkouden kindjes(ja,dat is parttime moederschap). FULLTIME MOEDERS MOGEN ER ZIJN!
Mij is hetzelfde gebeurd als anonymous; ontslagen toen ik ;7 maanden zwanger was. Mijn dochter is nu 11 maanden en eerlijk gezegd vind ik het heerlijk dat ik het 1e jaar zo relaxed met haar heb kunnen doorbrengen. Toch wil ik graag weer aan de slag. Ik het een hbo opleiding en ik vind mijn vakgebied (p en o) erg leuk. Helaas is het heel moeilijk een parttime (max 24 upw) baan te vinden. De norm is toch vaak een baan voor 32 uur per week. Dit vind ik teveel. En ik denk veel moeders met mij.