.jpg)
.jpg)
Het onderzoek werd uitgevoerd door het Verwey-Jonker Instituut, in opdracht van het ministerie voor Jeugd en Gezin.
De hoofdvraag van het onderzoek was:
Hoe ervaren en beoordelen kinderen en jongeren de alledaagse opvoeding die ze van hun ouders krijgen en hoe kijken zij aan tegen allerlei vaker dan voorheen voorkomende situaties zoals het buitenshuis werken van beide ouders, scheiding of opgroeien in een nieuw gezin, en hoe denken zij over de rol van opvoeders rond het gezin?
Hetzelfde als papa en mama
Uit dit onderzoek komt het moderne kind naar voren als verstandig, met beide benen op de grond, en een goede gesprekspartner. En het verheugende nieuws is dat kinderen over het geheel genomen tevreden zijn met de stand van zaken. Ze denken gezinsvorming en opvoeding ongeveer hetzelfde aan te pakken als hun ouders.
Hieronder puntsgewijs de ideeën van het moderne kind
- Ideaalbeeld: kerngezin, met een vader en moeder en één of twee kinderen
- Onderhandelen tussen ouders en kind is belangrijk
- Ouders moeten duidelijke grenzen en regels aangeven
- Kinderen kiezen voor 'anderhalfverdienersschap', waarbij de man kostwinner is en de vrouw parttime werkt
- Ouders moeten voldoende tijd en aandacht besteden aan kinderen
- Opvoeding is een taak van de ouders en niet van de buurman of docent, maar deze mogen wel corrigeren
- Familie is belangrijk voor kinderen
- Andere volwassenen mogen kinderen wel aanspreken of incorrect gedrag
- Liever geen kinderopvang en buitenschoolse opvang, maar opvang door familie
Helaas zijn dit niet de antwoorden die de beleidsmakers willen horen als het gaat om onderwerpen als arbeidsparticipatie en emancipatie.
De weinig neutrale onderzoekers wijzen er dan ook op dat gericht beleid nodig zal zijn om het moderne kind af te helpen van zijn keuze voor het 'anderhalfverdienersschap'.
Het lijkt er op dat de beleidsmakers het antwoord op de vraag 'Was will das Kind' net zo hard proberen te veranderen als het antwoord op de vraag 'Was will das Weib', namelijk het anderhalfverdienersmodel.
Het onderzoeksverslag
Zoals, volgens mij al eerder door jou zelf geformuleerd: "Kinderen worden -in onze tijd- geofferd op het altaar van de economie." Offerden in de oude tijd allerlei heidense volkeren hun baby's en jonge kinderen aan een afgod, van wie ze dan hebberig verwachtten dat die hun zou belonen, in onze tijd zijn we niets wijzer. We gooien de kinderen in de muil van kinderopvang & BSO en rennen daarna hard weg, onszelf wijs makend dat ze het hartstikke leuk vinden daar en misschien wel beter opgevoed worden door twintigers met een heus pedagogisch diploma dan door hun eigen hebzuchtige ouders. En we jagen onze begeerten na: een huis, twee auto's, vakantie's, clubjes voor de kinderen (als er per ongeluk tijd overblijft die wij met ze zouden moeten doorbrengen) en allerlei persoonlijke activiteiten waar we de volgende dag tegen collega's mee kunnnen pronken.
BeantwoordenVerwijderenOndertussen hopen we dat het Grote Beeld, onze overheid dus, ons zal belonen voor het feit dat we precies doen wat zij ons gebieden, en bidden we in stilte tot niemand in het bijzonder dat we van het Grote Beeld dan nog wel een AOWeetje krijgen, als we oud en afgepeigerd zijn en niet meer welkom zijn bij onze kinderen.
Nederland noemt zich een kenniseconomie. Dode kennis, wel te verstaan, want we doen er niets mee. We zijn nog net zo blind als eeuwen en eeuwen geleden.
Ik besluit met een antiek versje:
Daar alleen kan liefde wonen
Daar alleen is 't leven goed
Waar men stil en ongedwongen
Alles voor elkander doet