.jpg)
.jpg)
De echte huisvrouw is volgens hem een uitstervende soort. Dat komt doordat het opleidingsniveau van vrouwen is gestegen. Rond 1900 mochten rijke vrouwen thuisblijven om het huishouden te leiden; arbeidersvrouwen waren daar jaloers op. Tegenwoordig kunnen óók alleen de rijken zich een huisvrouw of -man veroorloven. De enige andere groepen waarin nog wel huisvrouwen voorkomen, zijn streng religieuze groepen christenen en islamieten.
Twee inkomens nodig voor hypotheek en hogere consumptie-eisen
Volgens van Ophem zijn er tegenwoordig twee inkomens nodig om een hypotheek te krijgen, en daarnaast zijn de consumptie-eisen toegenomen. Wat vroeger een luxe was, is nu een noodzaak. Bijna alle huishoudens hebben een wasmachine; de meeste een afwasmachine en een magnetron.
Dat kinderen lijden onder twee buitenshuis werkende ouders, doet hij af als onzin. 'Nederland is kampioen parttime werken, waardoor ouders toch vaak thuis zijn als de kinderen er zijn. Bovendien heeft de komst van internet een enorme invloed gehad op het huishouden. Via internet kun je je boodschappen doen, budgetteren via het Nibud en steeds op de hoogte blijven van de schoolresultaten van je kinderen. We kúnnen nu het huishouden combineren met betaald werken.
Vroeger was het een voorrecht om thuis te kunnen blijven. Nu is het een verdienste om je capaciteiten op allerlei terreinen te kunnen benutten, aldus dhr. van Ophem.
Bron: Wageningen UR
Maar is dat niet juist wat Thuisblijfmoeders bij uitstek doen?! En is veel van die 'noodzakelijke' apparatuur niet juist nodig omdát veel mensen buitenshuis werken, en zo kostbare tijd besparen?
Ben je het eens met de stelling dat alleen 'rijken' zich de keuze voor fulltime moederen kunnen veroorloven?
goh, ja en nee ...
BeantwoordenVerwijderenja want het gaat wel steeds meer die kant op - en de overheidsmaatregelen hierover helpen er ook al niet aan
nee want voor een stuk is het ook een keuze - je kan ook consuminderen en genoegen nemen met 'minder' ?
In alle geval maak ik me zorgen over deze evolutie. Zo komen éénoudergezinnen nog meer onder druk te staan. Als twee inkomens 'noodzaak' zijn - hoe moet je het dan in je ééntje rooien ? Zo wordt de kloof tussen arm en rijk alleen maar groter ...
Het ligt eraan wat je eisen zijn. In de randstad gaat dat wellicht meer op dan in 'de provincie' omdat je daar sowieso al tonnen betaalt voor een simpel rijtjeshuisje.
BeantwoordenVerwijderenAls je maar denkt dat je ook steeds, net als de rest van de buurt die nieuwe tv / playstation / i-pods nodig hebt zal je inderdaad samen moeten blijven werken. Kan je dat eenmaal omzetten, is er denk ik wel meer mogelijk dan je denkt.
Maar hoe krijgen we mensen aan het consuminderen?? Volgens mij moet er dan een 'echte' grote crisis komen, ben ik bang, zo erg, dat ook de rijke mensen een dreun gaan krijgen in hun beurs.
BeantwoordenVerwijderenNu blijft men maar lenen en lenen, ook de sociaal zwakkeren, niet alleen omdat men erbij wil horen, maar het is zo gewoon aan het worden.
En ja, dan zijn huisvrouwen alleen mogelijk voor de zeer welgestelden.....
Of men wil geen kinderen meer, die kreten hoor ik ook veel om mij heen. Laatst was ik bij een vrouw die haar eerste kind had gekregen, ze is 33. Ze vertelde dat het kind niet "gepland" was, omdat ze hun rustige leven samen wel zo fijn vonden en ach, dan zie ik zo'n baby liggen en zucht heel diep van binnen......
Dus...wie wil zijn gemakken minderen? Minder auto's of helemaal niet, minder huishoudelijke artikelen ( afwasmachines, droogtrommels, t.v.'s in bijna iedere kamer, luxe koffiezetapparaten, 3 computers, laptops, 3/4 vakanties per jaar, kleedgeld voor de kinderen, spelletjes voor op de computers ( hoe heten die dingen ook allemaal ), en ga zo maar door.
Wie wil dat nou echt! Wie durft het aan, want dan krijg je toch een belangstelling in je omgeving!
Niemand wil er terug naar een tijd waarin huisvrouwen zich werkelijk afbeulden met grote gezinnen en zonder de apparaten die ons het leven gemakkelijker maken. Ik kende vroeger een oudere vrouw die me vertelde dat ze 7 kinderen had en wat ze zich het beste herinnerde was het wasbord waarop ze uren stond te schrobben. Ik laat me het werk graag uit de hand nemen door diverse machines. En is een wasmachine, relatief bekeken, tegenwoordig echt zo duur?
BeantwoordenVerwijderenWaar het argument van Dr. van Ophem echter vastloopt is op kinderen. Passen die ook in het hoofdstuk "huishoudtaken - hoe te vermijden, uit te stellen of uit de hand te geven".
Nee, hier gaat het om waarden en lessen om door te geven en er is geen machine of instelling die zo'n persoonlijke zaak voor je kan verrichten.
En heeft Dr. van Ophem teruggekeken op een tijd toen beleidmakers en financiele instellingen het vanzelfsprekend vonden dat een jong stel ervoor zorgde een financiele slag om de arm te houden? Met hypotheken die in toenemende mate, pas op, straks door onze kinderen bij onze dood nog moeten worden afbetaald en op de pof gekochte auto's, kleren en huisraad staat de boog zo gespannen dat hij op breken staat. Dan worden langdurige ziekte en werkeloosheid onoverzienbare rampen. Dan is er geen moeder meer die de plaats van de uitgevallen verdiener in kan nemen, want ze is al aan het verdienen. En die slag om de arm was vooral belangrijk als er kinderen kwamen, want dan viel er een inkomen weg of moest er iemand het volle pond worden betaald om voor die kinderen te zorgen. Nu valt die last op het rijk en die moet leningen aangaan om die kosten te dragen.
Nee Dr. van Ophem, u moet wat verder langs uw neus kijken en u zult merken dat alles wat er blinkt lang geen goud is.
Nou, nee hoor. Toen ik begon als thuisblijfmoeder, studeerden mijn man en ik nog. Daarna is hij begonnen op een startsalaris en wel verder gegroeid. Maar we hebben het altijd gered. Eerst een 3 hoog achter flatje, daarna een groter huis en nu de grote stap naar Engeland met een superhuis. Maar we waren net zo gelukkig 3 hoog achter in Den Haag als nu. Ook een tijd geen auto gereden. Het is maar net wat je wil. Als je thuis wil blijven bij de kinderen, denk ik dat dat goed mogelijk is. Soms moet je je andere eisen dan wat bijstellen...so what?
BeantwoordenVerwijderenIk denk wel dat het klopt!De emancipathie was er voor bedoeld dat je de keus had als vrouwzijnde,om te gaan werken buitenhuis of niet.Maar nu met het huidige politieke klimaat wordt het steeds moeilijker om in een gezin eenverdiener te zijn,hoe zuinig je ook bent.Is dit nu de vrijheid waar zo voor gestreden is?Anne-Mae
BeantwoordenVerwijderenMijnheer van Ophem hebt U wel eens van sparen gehoord? Als je dat ouderwetse gedoe aan je kinderen voorleeft; iets graag willen kopen, eerst zelf geld verdienen en de helft van dat bedrag gaan sparen dan zijn er ook niet zoveel leningen nodig. Omdat werknemers bij banken provisie krijgen over de hoogte van de afgesloten hypotheken werden die aangeprezen bedragen ook hoger. De bankmensen vielen van hun stoel van verbazing dat een paar van rond de dertig en samen een kind alleen de prijs van de woning nodig waren als hypotheek. De beschrijvings- en inrichtingskosten hadden ze zelf gespaard. Nu is het voordeliger dat manlief werkt en de vrouw thuis moedert en mocht er iets gebeuren dan worden de rollen omgedraaid. Het kan echt met een laag inkomen. Maar ook deze econoom heeft niet geleerd dat je consuminderen als een sport gaat zien. En vooral niet meer uitgeven dan er binnenkomt. Maar deze econoom heeft er voor gestudeerd.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat hij eens moet praten met mensen die twee oorlogen hebben meegemaakt. Die weten hoe je van niets iets kunt maken. Econoom, je levert prietpraat. Economie kan alleen groeien bij veel consumptie en eeuwige groei bestaat niet. Worden we nog eens wakker????
Hartelijke groet en tot laters
Gerrie
ik weet het niet hoor...toen ik nog "jong" was(lees een jaar of 24,zo'n 20 jaar terug) kreeg je een hypotheek die 3 X je jaarsalaris was en eenderde moest je gewoon meebrengen. Dat was dan het geld wat je nodig had voor kostenkoper en een beetje meer....zo kon je nooit teveel lenen. Dat is nu wel anders met al die top hypotheken voor starters. de pest is dat de huizen daardoor ook duurder geworden zijn(er wordt roekelozer geboden sinds de euro...men betaalt gerust het dubbele voor een huis wat eerder maar de helft waard was.....dat doe je niet als je het geld er toch niet voor bij elkaar krijgt)
BeantwoordenVerwijderenverder is het maar net wat je nodig vindt...de man doet net of iedereen de luxe echt nodig vindt. En over welke luxe gaat het dan? De 1e of zelfs 2e auto? De vakanties naar ver ver weg, de decadente buitennissigheden van steeds weer nieuw en steeds duurder en steeds meer????
Ik zie om me heen veel "nieuwe rijkdom" en die smijten met geld wat niet eens van hunzelf is...allemaal op de pof dus.
Voor dat geleende geld wordt dan hard gewerkt om het terug te betalen......en gezeurd dat ze niet rond kunnen komen zonder alletwee te werken.
Het is maar waar je voor kiest. Dat 'slaaf van het geld zijn' trekt mij niet zo,
ik ben veel liever thuisblijfmoeder!
gr ~Bib~
Ik denk dat ik er wel gedeeltelijk mee eens ben. Ik woon in het westen. Mijn partner werkt 5 dagen en ik 15 uur per week.Hypotheek is hoog in het westen van het land voor een klein rijtjes huis? Hoe doen jullie het van 1 salaris? Ik ben erg benieuwd?
BeantwoordenVerwijderenEveline!:)
Mijn man heeft een gesubsidieerde baan omdat hij autisme heeft en daardoor ook last van depressiviteit (kwam hij pas op latere leeftijd achter, hij was toen al in de 40). Wij hebben dus een heel klein inkomen ( gekregen ) en daardoor zien wij af van allerlei luxe. Ik werk een beetje zwart bij....
BeantwoordenVerwijderenEen volledige baan lukt voor mij niet, omdat ik het gezin volledig moet sturen. Ik ben heel eerlijk, mijn man kan dat niet en het wordt voor hem steeds moeilijker om goed thuis te kunnen functioneren. Dankzij mijn volledige aanwezigheid in het gezin lukt het, maar soms gaat dit ten koste van mijn eigen gezondheid, teveel stress.
Gelukkig!!!!! hebben wij geen schulden en een (klein) spaarpotje, voor alle onverwachte uitgaven, zoals een kapotte koelkast of wasmachine enz.
Wij wonen dankzij de huursubsidie in een relatief goedkoop huis.
Zelf ben ik geen materieel mens en dat is maar goed ook, maar ik voel me weleens in een hoekje gedrukt als ik bepaalde politieke partijen hoor praten 'hoe het wel moet'. Kom eens bij ons langs, denk ik dan, en loop een week mee, dan praat men wel anders.
Ik moet dus wel volledig thuis zijn ( maar vind het gelukkig niet erg hoor!), mijn man en ik kunnen niet parttime werken én hij kan niet volledig huisman zijn, dat kan hij allemaal niet overzien.
Zijn huidige baan is perfect voor hem, hij krijgt alle ruimte en werkt in zijn uppie ( na hééél lang zoeken, hij is nu in de 50 ).
Dit is dus ook een kant van de nederlandse huishoudens en niet altijd uit vrijwilligheid ontstaan.
Wij leven sober omdat het gewoon niet anders kan!
@ Eveline en Anoniem;
BeantwoordenVerwijderenVraag en aanbod op een woningprijs doet veel. Wij wonen in Oost Groningen en in vergelijking zijn de huizen hier goedkoop. Maar 25 km. oosterlijker(Duitsland) zijn de vergelijkbare woningen nog een ton goedkoper. Maar als je op twee inkomens een hypotheek afsluit dan weet je dat je in de problemen kunt komen. En wat de ene mens als luxe beschouwd is voor de andere dagelijkse kost. Frisdranken bv. koop ik nooit. Nou ja?, drie flessen per jaar voor bezoek? Hier wordt thee, water, koffie gedronken en af en toe een klein pakje echt sap. Daarvan komt een klein deel in een glas en de rest wordt aangevuld met water.
Gaan leven dus zoals de Mevrouw hierboven altijd moet. Hoe triest dit voor dat gezin ook is. Werkelijk nooit kunnen denken; ach die ene keer. Pet af voor u dat u het op die manier kunt. Waarschijnlijk is het leven van Zuinigaan (blog) voor u een troost. Maar het meer, meer, meer,
het kopen van spullen die je niet nodig hebt, en het ZIJN van jezelf vergeten. Het is een gegeven geworden.
Hartelijke groet en tot laters
Gerrie
De aarde brengt genoeg voort voor ieders behoefte maar niet voor ieders hebzucht.
heerlijk vindt ik het om thuis te zijn bij mijn lieve mannetje, heel bewust voor gekozen, en ja voor ons ook een flinke stap terug doen.
BeantwoordenVerwijderenVoor ons geen vaatwasser, magnetron, droger,heb ik helemaal niet nodig, regelmatig marktplaats afstruinen naar leuke spulletjes, aanbiedingen in de supermarkt in de gaten houden, ongelukkig?? Welnee! ik wordt hier juist zo gelukkig van, al die jaren dat ik en mijn man ons niet druk hoefden te maken over geldzaken, verre vakanties, regelmatig uit eten, merkkleding, wat voelde ik na een aantal jaren de leegte opkomen, was dit het het nou?
Het consuminderen brengt mij weer na de basis terug het waarderen van kleine dingen, helemaal blij als ik een goedkoop kastje op de kast het getikt.
De altijd meer, meer en nog eens meer cultuur waarin we nu leven wil ik perse mijn kind niet meegeven.
Werken kan ik altijd nog, maar mijn kind zien opgroeien en een veilige thuis basis geven kan ik noooit meer over doen!
Rondkomen van één salaris betekent keuzes maken. Ik denk niet dat de 'consumptie-eisen' die een tweede inkomen noodzakelijk maken de (eenmalige) aanschaf van een wasmachine of vaatwasser zijn, maar voor een groot deel zit in het 'kopen' van entertainment (pretparken, terrasjes, uit eten).
BeantwoordenVerwijderenWij kunnen het financieel redden van het salaris van mijn man (modaal inkomen). We vermijden de dure pretparken en gaan naar de kinderboerderij of speeltuin met een tas met drinken en snoepjes van thuis. Mijn kinderen van 4 en 8 vinden dat prima. Het is feest als we op de fiets stappen en naar een andere wijk rijden met een speeltuin met allemaal 'nieuwe' attracties. Regelmatig hoor ik kinderen van die leeftijd die al vrij blasé zijn. Die stuiteren alleen nog als ze Euro Disney horen ;0).
De oudste krijgt zakgeld en spaart voor dingen die hij graag wil kopen. Ik laat hem in de supermarkt ook meekijken. Dan kan hij zelf ook zien dat 'een koekje' veel in prijs kan verschillen.
Als er iets nodig is, kunnen we het kopen, maar kopen-om-het-kopen doen we niet. We hoeven niet van alles het nieuwste.
Vera
Zit hier in Zeeland. Daar vallen de huizenprijzen echt goed mee.
BeantwoordenVerwijderenVriendin van me kocht al alleen een huisje en nu zijn we hier zelf bezig met de optie van een huisje kopen. Op dus maar 1 salaris. Het is gewoon een grote rekensom, maar in theorie moet het lukken. En alle grote luxe, daar zijn we allebei van huisuit niet zo aan gewend. Dat helpt.
We rekenen nu dus maar met 1 salaris, terwijl ik de hele zomer zeker wel 2 dagen per week werk. Omdat het dus niet vast is, telt het voor hypotheek niet mee, maar de inkomsten heb ik nu dus wel.
Omdat ik het geld dan niet nodig heb nu, schuift het door naar de spaarrekening, zodat, als we het huis gaan kopen, de beglazing vervangen kan worden. Omdat er dus nog geen cv en enkel glas inzit. En alles wat ik gespaard heb, sparen we uit op de hypotheek.
Ik probeer zoveel mogelijk een thuisblijfmoeder te worden, maar ik wil werk iets van werk doen. Ik studeer nog en dat kan gelukkig allemaal onder schooltijden, maar dan komen die muren erg op je af na een tijdje. Dus met nu tijdelijk 2 dagen per week werken, is het nu wel lekker.
En over een jaar of 4 ben ik klaar met studeren en is kindlief al een jaar of 11 en wil ik wel gewoon gaan werken, waarvoor ik nu studeer.
Uiteindelijk is het natuurlijk een kwestie van keuzes maken, als je echt wilt kan het wel, maar moet je er waarschijnlijk wel wat voor opgeven. Zeker in de randstad kan het heel moeilijk zijn als je een beetje leuk wilt wonen. Ik kan me ook best voorstellen dat je dan liever wat blijft werken.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben wel bewust het huis gekocht op een salaris. Voordeel was dat we pas gingen kopen toen we al kinderen hadden, als we eerder hadden gekocht weet ik niet of we zo vooruitziend waren geweest. Alhoewel ik denk van wel, we widlen graag die optie open houden. Het is prettig om dat rustig te kunnen kiezen en niet vast te zitten aan een tophypotheek. Opeens kleiner gaan wonen als er kinderen komen lijkt me niet echt prettig.
Verder gaat dat gelukkig redelijk, we geven met name wat minder uit aan vakanties en uitgaan. Vakanties gingen vroeger buiten Europa, nu twee weken naar het vakantiehuisje van mijn ouers in friesland. Och, dat komt wel weer ooit...
Ik kan nu vrij de keuze maken of ik ga werken of niet, dat voelt overigens wel echt als een luxe. Ik ga zeker over een paar jaar als de kinderen naar school zijn weer wat buitenshuis doen, anders komen de muren wel op me af, maar het hoeft niet, dus dat is een fijn gevoel. Feitelijk is het in mijn geval andersom, ik zal pas weer kunnen gaan werken als de kinderen naar school gaan, kinderopvang voor drie kinderen in Engeland, daar moet je heeel goed voor verdienen, je krijgt niets vergoed en de rekening zal op zo'n 2500 pond per maand uitkomen. Dat lukt niet met het part-time baantje dicht bij huis dat ik op het oog heb... Dan moet ik er vol voor gaan, en daar heb ik voorlopig geen zin in.