Het zou de plot van een smeuïge chicklit/momlit roman voor 'op het strand' kunnen zijn, maar 'Noem het liefde' stijgt boven het genre uit. Voor de één zal dit een afknapper zijn, voor de ander juist een aanbeveling.
'Noem het liefde' is een intelligent boek over het moederschap, en de vraag: 'Wat is een goede moeder?'
Vier perspectieven: twee echt uitgewerkt
Verwacht echter geen concreet antwoord, maar de ervaringen van vier verschillende vrouwen: Magda, de wetenschapster die haar kind achterlaat, Nanne, de carrièrevrouw die haar baan opgeeft, Magda's au pair, en Magda's moeder. Vier vrouwen die moeder zijn.
Maar waar Magda de luxe van een keuze heeft, heeft haar au pair noodgedwongen haar kinderen achtergelaten, om voor andermans kinderen te zorgen. En Magda's moeder had evenmin een keuze, want in haar tijd was je als moeder verplicht fulltime te moederen. Daarin verschillen Magda en Nanne van de twee andere vrouwen: zij kunnen kiezen.
Opbouw
Het boek bestaat uit drie delen. In het eerste deel wisselen de perspectieven van Magda en Nanne elkaar af, en zo nu en dan is er een kort hoofdstuk voor de au pair. Tussendoor vertelt Beitske Bouwman het scheppingsverhaal, en dan vooral het verhaal van Adam en Eva.
Maar Beitske Bouwman vertelt vooral ook het verhaal over de Adams 'vergeten' vrouwen Lilith, die weigerde Adam te gehoorzamen, en daarom vervangen werd door de volgzame Eva.
Het tweede deel bestaat uit de mailwisseling tussen Magda en Nanne, en het derde deel is weer opgebouwd als het eerste deel.
Magda versus Nanne
Als Thuisblijfmoeder gaat mijn sympathie uit naar Nanne. Ik vind niet dat je een baby van acht weken zo lang kunt achterlaten, ook al wordt ze nog zo goed verzorgd, en alle rationele, mooie, praatjes ten spijt! Als Magda psychosomatische klachten in de vorm van een gemene buikpijn krijgt van de stress die haar keuze oplevert, vond ik het dan ook moeilijk om medelijden te hebben. 'Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten'!
En dat Magda koketteert met haar zelfgemaakte filmpje van het gezicht van haar dochter, en daar urenlang naar kijkt, riep bij mij alleen de gedachte op: 'Wat heeft je dochter dáár aan?!' Evenals haar bezorgdheid over het welzijn van haar dochter vanaf de Zuidpool. Zo lust ik er nog wel één!
Magda's thuiskomst
En dan komt Magda weer thuis! Maar hoe haar thuiskomst en hereniging met haar dochter verlopen kom je als lezer niet te weten. Wellicht omdat Bouwman dat niet relevant vindt voor het verhaal. Persoonlijk vond ik dit wel jammer: ik had graag geweten wat de gevolgen van Magda's beslissing waren.
'Noem het liefde' is een boek dat je raakt. In mijn geval riep het een mengeling van begrip en irritatie op over Magda. Enerzijds snap ik haar intellectuele verlangen haar vak te beoefenen, maar anderzijds vind ik dat, als je een kind krijgt, je de verantwoordelijkheid voor dat kind hoort te nemen. En je kind acht maanden aan de zorg van iemand anders overlaten vind ik egoïstisch, hoe mooi je dit besluit ook verpakt.
Vrouwelijke solidariteit
Wat ik mooi vond aan het boek is dat Magda's en Nanne's vriendschap bestand blijkt tegen hun verschillende keuzes! Je leest geregeld in de media over vrouwen die elkaar in de haren vliegen omdat ze hun levens anders inrichten, maar hier zie je een prachtig voorbeeld van respect voor elkaars keuzes.
Diezelfde vrouwelijke solidariteit zie je terug in het bijbelverhaal, als Lilith en Eva de handen ineen slaan.
Vrouwenboek
Noem het liefde is vooral een vrouwenboek. De mannen hebben slechts bijrollen, en de vrouwen nemen de beslissingen. Zo leer je als lezer de partners van Magda en Nanne nauwelijks kennen. En ook Adam heeft in het verhaal, zoals Beitske dat vertelt, slechts een kleine onbelangrijke rol. Zowel Adam, ja, zelfs God, zijn op een gegeven moment helemaal ontredderd! Uiteindelijk zijn het Eva en Lilith die de leiding nemen.
'Noem het liefde': een aanrader
Het boek wemelt van de mooie gedachten en overwegingen over het moederschap, maar onderstaand citaat raakt voor mij de kern van mijn (thuisblijf)moederschap:
'En toch, en toch, op een ochtend je werktas neerzetten en hem nooit meer opendoen, je overgeven aan de mogelijkheid te koesteren: in rust ontwaken, de kinderen wakker maken, nietsvermoedend aan de dag beginnen, zonder te weten wat de dag brengt, een taart bakken, een tekening maken, naar konijnen staren, vogels volgen, en dat dan keer op keer, luisteren naar het verhaal van de ander, er zijn, zodat zij weten dat jij er bent, niet om door hen gezien te worden, nee, nee, om hen, opdat zij gezien worden, opdat zij weten dat er iemand is die hen ziet.'
Praktische informatie
'Noem het liefde' is o.a. te koop bij Bol.com voor 16,95.
Noem het liefde
Bouwman, Beitske
Meer weten?
Website Beitske Bouwman
jaaaren later als kind volwassen is en last heeft van bindingsangst is er geen hond die zich afvraagt waar dat toch vandaan komt en zelf weet het niet eens bewust meer dat het ooit verlaten is door mamma.
BeantwoordenVerwijderennoem het maar liefde, zo'n erfenis.........
daar zou ik me dan de hele tijd mee bezig houden na het lezen van zo'n boek,
ik denk dat ik het maar laat liggen op de plank.
Nee, geen boek voor mij.....het zou me ook teveel bezig houden naderhand....
BeantwoordenVerwijderenIk heb bindingsangst en had wel een moeder die thuis was, maar er toch niet voor ons kinderen was, mét een zeer afwezige vader ( werk/voetbal/drank ). Gelukkig had ik een geweldige lieve oma om de hoek wonen bij wie ik erg graag kwam.
BeantwoordenVerwijderenNu ben ik wel getrouwd en heb kinderen, maar er is in mij iets ontstaan waardoor de relatie met mijn man moeilijk is, het zal ongetwijfeld uitlopen op een scheiding al zijn we al 25 jaar bij elkaar. Ik wacht tot de kinderen uit huis zijn en verlang dan naar mijn eigen plekje voor mijzelf.
Niemand die dat aan de buitenkant aan mij ziet, maar vanbinnen voel ik mij als een schuwe hond die zeer wantrouwig is geworden.
Ik heb ook geen contact meer met mijn ouders.
Wat ik wil zeggen, ook al ben je bij je kinderen thuis, inversteer in aandacht geven, hoe klein dat ook is, dat is heel waardevol en laat ze merken dat je van ze houdt.
Anoniem ( schuw als ze is).
Ik vind dat je wel erg keihard bent in je oordeel: het is nu eenmaal moeilijk keuzes te maken, zeker voor jonge vrouwen. En we maken toch allemaal wel eens een foute keuze? En ik vind haar keuze ook niet zo zeer egoistisch: het is niet alleen in haar eigen belang onderzoek te doen op de zuidpool, maar ook in het belang van de wetenschap.
BeantwoordenVerwijderenHet is verre van ideaal, je kind van 8 weken 'achterlaten', maar hij wordt toch liefdevol opgevangen door oma? Je doet net alsof hij ter vondeling gelegd wordt.
Groetjes,
Spaarvarkentje
En dan komt mamma terug en wordt het liefdevol opgevangen kind gescheiden van oma en is het trauma ontstaan.
BeantwoordenVerwijderen....pffff, die wetenschap kan wel wachten hoor......