Haar boek Het Leed dat huisvrouw heet dat ze zelf uitgaf bij uitgeverij Free Musketeers, is nu namelijk uitgegeven door een 'echte' uitgeverij: Terra. Het resultaat is een geheel nieuw boek, met een vrolijke, frisse uitstraling: 'Help! Ik ben moe(der)!
In eerste instantie bekroop mij een blasé gevoel van: 'Alwéér een boek met columns over het moederschap?!' Hebben we niet genoeg aan Sylvia Witteman met haar bijtend sarcasme? Aan Daphne Deckers met haar kokette woordspelingen, en Daniela Hooghiemstra die gewoon 'wel leuk' is? Wat voegt de zoveelste bundeling columns daar nog aan toe?!
Maar Yvonne van der Wal heeft met haar toon toch een geheel eigen boek afgeleverd, dat leest als een gezellig gesprek met een aardige buurvrouw/collega moeder. Behalve het moederschap 'praat' Yvonne ook over allerlei andere onderwerpen die haar bezig houden, en dat leest gezellig weg.
Ook springt het boek uit de hoop 'moederboeken' door de vrolijke, en kleurrijke vormgeving. Je hoef je niet door hele lappen tekst heen te worstelen, de kleurtjes en afbeeldingen trekken je er als het ware vanzelf door heen.
Kortom, een gezellig en laagdrempelig boek dat leest als een 'gezellig bakkie doen'.
Meer weten?
Lees ons interview met Yvonne!
Het boek is o.a. te koop bij Bol.com voor 14,95. Zie hier onder.
Help, ik ben moe(der)
Wal, Y. van der
Klinkt leuk. Onze open haard gaat op hout. Ik zou nu wel een ander model nemen maar deze komt nog uit de tijd van de snuffelkrant, Marktplaats is natuurlijk veel handiger. Voor de rest is het heerlijk dat gesnor. Er zit een ruit voor da's niet mooier maar wel veel veiliger.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend.
"Het Leed dat huisvrouw heet"
BeantwoordenVerwijderen"Help! Ik ben moe(der)!"
Wat een negatieve titels. Ze doet het zichzelf aan hoor! ;)
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad erg negatieve titels. Je bent zelf moeder geworden. Je hebt zelf voor dit bestaan gekozen. Niemand heeft je gedwongen. Wat had je dan gedacht, dat je er uitgeslapener op zou worden met kinderen?
BeantwoordenVerwijderenMaar misschien dat dit wel een verrassing is in positieve zin... In elk geval wel stoer dat het in eigen beheer is uitgebracht.
Hi! Ik heb dit boek geschreven, maar het is een nieuw boek, hoor! ;-) Het is niet hetzelfde boekje als de eerste, dus even een misverstand uit de wereld helpen. En ja, je hebt voor het moederschap gekozen, maar we 'mopperen' toch ook wel eens over onze baan als we eens een minder goede dag hebben? Of over onze partners, waar we toch óók voor gekozen hebben? Waarom zou je dan niet een keer mogen mopperen over bijv. de overvolle wasmanden. ;-) Dat is geen pessimisme, maar realisme. En het lijkt me duidelijk dat je de titel niet al te zwaar moet opvatten. Ik zou zeggen: lees het en je zult zien dat het helemaal niet negatief is, integendeel. Al zeg ik het zelf. :-)
BeantwoordenVerwijderenHaha, leuk dat je reageert!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt wel gelijk, ik smijt een volle wasmand wel eens de trap af of gooi een rotplant die mijn vensterbank vies maakt met pot en al de tuin in maar ik blijf er niet zo in hangen dat ik er hele boeken over kan schrijven...
Maar ik ben nu toch wel benieuwd naar je boek :p
Ja, kinderen geven toch voldoende inspiratie. Althans, bij mij wel. ;-) En ja, ook leuke dingen uiteraard! Die zijn dan óók in het boek verwerkt, dus wees gerust, haha. ;-)
BeantwoordenVerwijderen@ Yvonne: : Leuk dat je reageert. Ik snap best dat je soms wel eens geen zin hebt in het huishouden (net als iedereen), maar met zo'n titel geef je potentiele lezers het idee dat je boeken vooral over de negatieve kanten van moederschap gaan.
BeantwoordenVerwijderenHelp ik ben moeder... ja, dat het af en toe best aanpoten is in deze levensfase, daar mag je ook best eerlijk over zijn. Er zijn al genoeg commerciële bladen die er alles aan doen om ons in te stellen op het rozewolkgevoel, zodat we vooral blijven kopen om in een permanente staat van euforie te blijven. De roze wolk bestaat niet; Yvonne is gewoon ontwapenend eerlijk. Als het moederschap echter één pijnlijke geschiedenis zou zijn, dan zouden we nu niet zo genieten van onze kids. Zonder hen zou ik waarschijnlijk ook hebben uitgeroepen: 'Help, ik ben geen moeder!'
BeantwoordenVerwijderen