Boekbespreking: Vaderland

Als inwoner van Moederland, was ik erg benieuwd naar het boek Vaderland. Het is altijd goed eens over je eigen grenzen te kijken, en andere landen te verkennen. Maar Vaderland blijkt een land van bokkig onvergelijkt zijn, en slachtofferschap.

Vanaf het begin heeft schrijver Hugo van Loon al weinig zin in het ouderschap. Gelukkig bloeit zijn vrouw Loes op tijdens haar zwangerschap, dus dat valt dan nog mee. Maar na de geboorte gaat haar aandacht bijna exclusief naar hun dochter Simone, en als een pruilend kind beklaagt Hugo zich over deze verandering.

Boehoe wat ben ik zielig!

Ze ziet hém niet meer staan, en het kind lacht vreugdevol als het haar moeder ziet. Boehoe, wat is hij zielig. Tegelijkertijd beklaagt hij zich dat hij voortdurend van zijn werk wordt weggeroepen om zijn vrouw te helpen. Een merkwaardige paradox, aangezien zij hem volledig buitensluit bij de verzorging en opvoeding.

Het mag duidelijk zijn dat de veranderingen die het moederschap in zijn vrouw bewerkstelligen voor Hugo geen verbeteringen zijn. Ze is overbezorgd, interesseert zich nauwelijks meer voor de buitenwereld, en het ergste van alles: ze heeft geen zin in sex. Ze geeft zelfs haar baan op.

Geen sex rechtvaardigt vreemdgaan?

Als lezer voel je voortdurend de dreiging hangen: zal hij vreemd gaan of niet? Het viel me dan ook erg mee dat hij het bij koffie drinken hield met een oude liefde. Maar uiteindelijk blijkt het slechts een kwestie van tijd voor hij het bed met een ander deelt. En hij voelt zich nog gerechtvaardigd ook, getuige zijn reactie op de boosheid van zijn vrouw: 'Hoe kun je daar nog iets over zeggen als je nooit meer bij me slaapt?'

Naarmate ik verder vorderde in dit boek groeide mijn ergernis. 'Geef je zelf toch een schop man!' wilde ik hem wel toeschreeuwen. 'Wees een vent! Als je vindt dat je meer ruimte moet krijgen als vader, pak die dan!'

Maar Hugo gaat liever vreemd, en ook al heeft zijn vrouw geen oog meer voor hem, blijkbaar ziet ze zijn buitenechtelijke activiteit onmiddellijk aan hem! Als hij thuiskomt van zijn avontuurtje gooit ze hem er uit.

Zo eindigt hij opnieuw als slachtoffer.

'Iedereen had hun kunnen vertellen dat ze het niet moesten doen. Te oud, te eigenzinnig, en vooral te alleen in de wereld om nog aan kinderen te beginnen.'

Over zelfvervullende profetieën gesproken: feitelijk kon dit verhaal maar op één manier eindigen, met Hugo als schuinsmarcherende echtgenoot.

Als dat Vaderland is, dan geef ik de voorkeur aan Moederland.

Achterflap: huh?

Als ik de tekst op de achterflap lees denk ik: 'Is dit hetzelfde boek?' Want daar staat:

'Vaderland is een ontroerende rijkgeschakeerde roman over de liefde. Het is ook een messcherpe anatomie van het leven in ons land aan het begin van de 21ste eeuw.'

Daar kan ik nog wel inkomen. Bijvoorbeeld dat je je kind al moet inschrijven voor een school als je net zwanger bent.

Maar dan volgt: 'Bovenal is Stevens' verhaal het verhaal van een man die van een zoon in een vader verandert. En van een vrouw die de gevangene wordt van haar moederschap.'

Wat ik vooral zag was een man die geen zin had om vader te worden, en toen hij het eenmaal was weliswaar veel liefde voelde voor zijn dochter, maar waarbij wrok de boventoon voerde.

En inderdaad, niet echt handig van zijn vrouw Loes om intrek te nemen in de kinderkamer. Daar valt zeker iets te verbeteren, maar anders dan zijn dwingende erectie tegen haar aanduwen, onderneemt Hugo geen actie om daar iets aan te doen.

Irritant boek

Na het lezen van dit boek moest ik eerst even gaan wandelen, om mijn ergernis kwijt te raken. Zo doen we dat in Moederland!

Praktische info

Vaderland is uitgegeven door uitgeverij Promethuis en o.a. te koop voor 19,90. Het is absoluut ongeschikt als cadeau voor jonge vaders!


Vaderland
Herman Stevens