.jpg)
.jpg)
Het programma levert weinig nieuws op: Elma Drayer vindt dat de Nederlandse vrouw haar rol als moeder zwaar overschat, hoogleraar economie Sent vindt dat fulltime moederen een luxe is die we ons niet meer kunnen permitteren, en Nicolien Bot probeert er tusendoor te laveren.
De enige frisse wind vond ik Kelly van Nimwegen, studente theologie, die meerdere malen benadrukt dat zorg en opvoeding niet 'niets doen' zijn, en ook waarde hebben. Maar de andere gasten aan tafel demonstreren koppig het principe van de dovemansoren.
Huismannen: 'Wat als je vrouw onder de tram komt?'
Ik genoot wel van Elma Drayers mogelijke rampscenarios, die tevens haar belangrijkste motivatie lijken te zijn voor haar pleidooi voor fulltime arbeidsparticipatie. In Barend en Witteman wees ze vrouwen op het gevaar dat hun man door een vallende steen getroffen kan worden, nu wijst ze de huismannen op het gevaar dat hun vrouw onder de tram kan komen.
Uitsmijter: schaf de keuzevrijheid af
Elma Drayer kan er maar niet over uit: de wereld ligt aan de voeten van de Nederlandse vrouwen! Ze kunnen alles, en ze mogen alles, maar waarom dóén ze er dan niks mee. Wat Elma Drayer negeert is dat vrouwen wél degelijk iets doen met al deze mogelijkheden, alleen passen ze niet in mevrouw Drayers straatje.
De ultieme uitsmijter komt aan het eind, met Elma Drayers voorstel de keuzevrijheid gewoon af te schaffen!
Wat mevrouw Drayer betreft ligt in de toekomst alleen nog de arbeidsmarkt aan onze voeten.
Wat vond jij van dit gesprek?
Haha, leuk Nicole! Complimenten voor je schrijfstijl, je hebt hetzelfde talent als mevrouw Drayer wat betreft het gebruik van ironie! Ik vond het een bijzondere ervaring en was duidelijk de enige in het gezelschap die pro-keuzevrijheid is. Een roepende in de woestijn, maar die moeten er ook zijn. De zandkorreltjes in die woestijn bestaan namelijk uit het gewone volk, waarvan heel veel mensen voor keuzevrijheid zijn!
BeantwoordenVerwijderenA joh. Die feministes beginnen echt een beetje door te slaan zeg. Wel griezelig dat de overheidspoppetjes ze geregeld ten dienst zijn... brrr. Enge vrouwen zijn het... in marlies dekkers lingerie die niemand ooit ziet (hihihi)
BeantwoordenVerwijderenEn dan nog iets: feministes hameren erop dat je financieel flink inboet bij een scheiding als je niet werkt. Maar het zijn dan weer met name tweeverdieners die scheiden... Vat je 'm ;)
BeantwoordenVerwijderenEn ik heb eens gekeken wat manlief mij (alleen mij al) zou moeten betalen... pfff... niet op te brengen voor hem alleen... Ook belachelijk eigenlijk...
Ik snap het niet, dat gemier allemaal...
Ik vond het een afschuwelijk gesprek en Kelly, je deed echt je best, maar je zat temidden van hele 'enge' tunnelvisie vrouwen en je gastvrouw was reeds bevooroordeeld! Foei, wat een slechte programmaleidster.
BeantwoordenVerwijderenMerken jullie ook dat het feminisme vrouwen star maakt, kil en wettisch? Bbbrrrr.....
Inderdaad Kelly, laten we ons maar niet laten leiden door angst!
Hé Zena, deze stay at home mom heeft ook een Marlies Dekkers setje en die mag gezien worden.Hahaha. Ben het helemaal met je eens, zeker wat betreft scheiding enzo, als je om die reden moet gaan werken, sta je ook lekker in je huwelijk. Dit soort vrouwen wil je als man toch ook niet naast je hebben liggen. Ze slaan inderdaad door. Het kwartje is nog niet gevallen. Maar heeft mevrouw Drayer eigenlijk zelf kinderen ? Dit soort programma's zorgen er voor dat ik nog bewuster thuisblijf !
BeantwoordenVerwijderenik vond de grootste uitsmijter eigenlijk nog dat ze zei dat hele opvoeden wordt zwaar overschat en is helemaal niet moeilijk..........toen dacht ik tja iets wat je zelf niet doet is nooit moeilijk natuurlijk
BeantwoordenVerwijderenHoi Mary-Ann
BeantwoordenVerwijderenMevrouw Drayer heeft zelf een dochter, die ze natuurlijk niet zelf opgevoed heeft maar dit altijd uitbesteed heeft.....tenminste dat denk ik dan anders zou ze haar hele kruistocht te niet doen toch?
Hallo dames,
BeantwoordenVerwijderenBen ik weer! Uiteraard kwam ik vol adrenaline terug van de uitzending. Dit bleef nog even doorkolken. Het heeft weer vaste vorm gevonden in een betoogje, dat je kunt lezen op mijn blog http://gelovenswaardig.blogspot.com!
Groetjes Kelly
Beste lezeressen van deze blog,
BeantwoordenVerwijderenIk was erbij... en reed na de uitzending met de pest in mijn lijf naar huis... Ik ben dus die Nicolien Bot.
Vorige week had Elma Drayer mijn boek "Pit & Passie voor vermoeide heldinnen" gebruikt als negatief voorbeeld van het gezeur van vrouwen, en toen de NCRV belde met de vraag of ik aanwezig wilde zijn om verschillende visies naast elkaar te zetten, was ik blij. Gelukkig, ik zou de kans krijgen om iets over mijn boek te vertellen, dat ik juist vrouwen die zoveel doen, zowel thuis als op hun werk, enorm waardeer en dat ik de vrouwelijke waarden van zorg, aandacht en liefde in deze tijdsgeest zo weggewuifd zie worden door alleen te denken in termen van financiele opbrengsten. Dat was ik allemaal van plan om te vertellen. En in het voorgesprek met een programmamaker werd dat ook beaamd. Dus ik ontspande, met het idee dat ik mijn punt wel kon maken. Maar... het ging volledig anders, er kwamen andere vragen... Het leek alsof het enkel om de boodschap van Elma draaide, en ik stond op het verkeerde been. Ik ben inderdaad gaan laveren, kwam er niet meer uit. Tegen de tijd dat ik zo'n televisie-uitzending twintig keer gedaan heb, gebeurt dat niet meer, maar ja, nu dus wel. En zoals ik zei, ik baal er enorm van! Ik kan alleen maar zeggen dat ik respect heb voor kelly, die het kaas niet van d'r brood heeft laten eten. En ik wou jullie toch even laten weten dat ik niet zo'n enge feministe ben met een tunnelvisie, maar juist probeer om vrouwen te helpen die overbelast zijn, of dat nou door fulltime werk of partime werk, met of zonder kinderen is. Ik gun het de arbeidsmarkt om overspoeld te worden door creatieve geinspireerde vrouwen die zaken aanpakken vanuit vrouwelijke waarden. Zorg, aandacht en liefde hoort daar bij, of dat nou betaald of onbetaald is. Ik weet ook dat Esther Mirjam Sent in andere artikelen een pleidooi houdt voor vrouwelijke waarden in de bedrijfscultuur en heb van haar echt genuanceerde artikelen gelezen, en ook zij kwam volgens mij niet goed uit de verf... helaas...
De uitzending is geweest, ik heb mijn les geleerd en ga nu gewoon door met het steunen van vermoeide heldinnen. Groeten, Nicolien
Ik snap goed hoe je je voelt Nicolien, alsof er maar een boodschap is... In de Vrij Nederland werd haar boek laatst ook al zo ongenuanceerd besproken. Ik werd er zo kwaad van dat ik in de pen klom (zie mijn blog), en mijn brief werd zowaar afgedrukt. Gelukkig dat er meer vrouwen zijn die een ander geluid laten horen.
BeantwoordenVerwijderenHallo Nicolien,
BeantwoordenVerwijderendank voor je reactie op Het Moederfront.
Ik voel met je mee dat je met zo'n vervelend gevoel naar huis reed. Het lijkt me ook niet makkelijk om in zo'n vluchtig medium als de televisie, en met een enigszins vooringenomen gespreksleidster, je punt te maken.
Maar je zát er! En dat is heel wat waard. En de volgende keer kom je nog beter beslagen ten ijs.
Veel succes met je werk!
Wow! Het "afschaffen van de keuzevrijheid": zelden heb ik iets dermate dictatoriaals gehoord! Maar goed, dat is natuurlijk provoceren om maar zoveel mogelijk aangehaald te worden. Een truc waar ik bij deze dus ook voor val.
BeantwoordenVerwijderenIk ben net anderhalve maand zwanger van de eerste..en besef het nog nauwelijks. Toch worstel ik al geruime tijd met de keuze: thuisblijven, of thuisblijven en part time werken. Ik neig naar het tweede, omdat ik zeker ook de voordelen ervan zie om af en toe onder volwassenen en even buitenshuis te zijn. Maar ik kies -voor zover de financiën het toelaten- om thuis te blijven, zolang mijn kind niet naar school gaat. Omdat ik voel dat mijn kind daar het meeste baat bij zal hebben, ben ik tot dat offer bereid. Ik zeg niet dat dat voor iedereen de beste keuze is, ik volg de stem van mijn eigen geweten en ken ieder hetzelfde goedrecht toe.
Wat een ongelofelijke, volgens de logica incorrecte beredenering dat vrouwen die tijdelijk geen geld verdienen ook niet in staat zouden zijn om hun gezin te onderhouden! Ja wellicht, wanneer manlief in een rolstoel terechtkomt (die kans is zeer klein maar inderdaad aanwezig) moet je wat gemakken inleveren om rond te komen, maar dat wil niet zeggen dat herintreders de kost niet kúnnen verdienen.
Ik zie het 'vermoeide heldinnen' syndroom eigenlijk alleen terug bij vrouwen die wel moeten werken om samen met hun man financieel rond te komen. Oftewel, bij vrouwen wiens keuzevrijheid door externe omstandigheden wordt ingeperkt. Dat mannen "ook geen keuzevrijheid hebben" gaat natuurlijk niet op. Ik ken genoeg stellen die samen part time werken omdat ze inderdaad allebei graag meer bij de kinderen willen zijn. Ik vind het prachtig dat zoveel mensen de vrijheid hebben om hun eigen keuzes te maken, want dat zorgt ervoor dat mensen lekker in hun vel zitten. Ik geloof dat niets heilzamer is voor zowel kinderen als het huwelijk dan twee ouders die lekker in hun vel zitten. Het zou me dan ook niets verbazen als vele van de stukgelopen huwelijken te wijten zijn aan het niet op één lijn zitten van de partners inzake deze kwestie. De enige reden dat Elma zo blij kan zijn met het full time blijven werken naast het moederschap, is naar mijn idee het feit dat het háár keuze was. Erg vreemd dat haar dictatoriale opvattingen in onze vrije samenleving een podium vinden.
Hartelijke groet,
Anoniem- omdat ik mijn familie nog niet verteld heb dat ik zwanger ben, en je nooit weet wie deze blog zullen lezen.
Over het vermoeide heldinnen "syndroom": nee hoor, dat komt echt niet alleen voor bij moeders die moeten werken. Reacties van lezeressen zijn o.a. "ik herken me heel erg in jouw boek, terwijl ik geen kinderen heb". "Ik voel me schuldig omdat ik zo moe ben, terwijl ik maar een kind heb. Hoe doen die vrouwen het dan met drie kinderen?" "ik ben fulltime moeder en ik ben al bekaf, ik weet echt niet hoe ik er dan nog bij moet werken." Het is dus wijd verbreid onder vrouwen! Een van de dingen die ik in mijn boek vertel is dat er tegenwoordig een taboe rust op "moe-zijn". In deze tijd moeten we immers vitaal, succesvol en ondernemingslustig zijn. Zijn we dat niet, dan is er iets mis met je... Alleen daar word je toch al moe van, niet? Een ander aspect is schuldgevoel, daar lijken we massaal aan te lijden. Daar kan je iets aan doen, dat geloof ik echt, maar wat in ieder geval niet helpt is zeggen dat we zeuren!
BeantwoordenVerwijderenHet raakt mij telkens weer wanneer vrouwen zeggen: 'Ik werk niet' of: 'Ik zou niet weten hoe ik er ook nog bij zou moeten werken.' Daarmee doen ze zichzelf tekort, want ze wérken immers! Ze zorgen voor hun kinderen voeden ze op.
BeantwoordenVerwijderenOns taalgebruik reflecteert ondertussen het idee dat opvoeden en zorg 'niets doen' zijn.
Een opsteker voor Nicolien, want het lijkt me echt een mooi en bemoedigend boek voor vermoeide vrouwen om te lezen. Ik heb het even doorgebladerd en het zag er echt uit alsof het geschreven was om een geschenk, een moment van verpozing voor hen te zijn. Jammer dat de op zich toch heel mooie en waardevolle boodschap van Nicolien niet uit de verf kwam. Toch wens ik het vele vermoeide moeders toe dat zij haar boek zullen gaan lezen...
BeantwoordenVerwijderenMoeder is de overtreffende trap van moe. Toch ?
BeantwoordenVerwijderen@ Nicolien, je bent in een hokje geplaatst, jammer, maar wat Nicole zegt, het is een vluchtig medium. Je toont karakter door hier op je blog verhaal te doen, daarmee toon je vele malen meer GUTS en karakter dan die hele Drayer bij elkaar.
Die heeft een enorme tunnelvisie, haar eigen visie, die wij dus niet delen. Door de politiek zou je je haast broedvee voelen en alleen maar de pot spekken. Nicolien, ik ga je boek zeker lezen, als vrouw van een beroepsmilitair, met 3 kinderen, waarvan 2 schoolgaand, ben ik ook weleens moe. En wat je zegt, het lijkt wel alsof er een taboe op rust. Je hebt hier op dit blog je verhaal wel heel duidelijk kunnen maken. Groetjes
Nicolien Bot, wat ontzettend fijn dat je hier reageert!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je na afloop je hart hebt kunnen luchten bij de makers van 'Schepper&Co', want het is niet netjes om je zo voor het blok te zetten. Lijkt me een hele nare ervaring.
Toch vind ik ook wel dat Drayer wel een punt heeft. Als vrouwen zich terugtrekken van de arbeidsmarkt, komen we nu en straks veel werkers tekort met name in onderwijs en zorg. Dan getuigt het inderdaad van verwendheid en egoisme om te zeggen: ik heb liever een leuk leven, en heb geen zin om hard te weken, laat anderen dat maar doen.
BeantwoordenVerwijderenWie van ons zou van zijn kinderen accepteren dat die niets uitvoeren in het huishouden, want ze hebben toch 'keuzevrijheid', en 'laat anderen dat maar doen'? Je hebt nu eenmaal rechten en (morele) plichten als je samen leeft.
groetjes
Sophie
Maar waar mevrouw Drayer aan voorbij gaat is dat vrouwen wel degelijk werken! Zorgen en opvoeding is ook werk.
BeantwoordenVerwijderenDoor eenzijdig de nadruk te leggen op betaalde arbeid doet mevrouw Drayer tekort aan al het (onzichtbare) werk dat Nederlandse vrouwen doen.
Nederlandse vrouwen zeggen bovendien niet dat ze niet hard willen werken: ze zeggen dat ze evenwicht willen in hun leven.
Ze voeren wel degelijk iets uit!
Precies Nicole! Vandaag staat er overigens een artikel van mijn hand in het Nederlands Dagblad op de opiniepagina onder de kop 'Waarom die arbeidsdwang'?
BeantwoordenVerwijderenik dacht alijd dat fiminisme mede stond voor keuzevrijheid ik denk dat ik mij heb vergist. ik vindt het belangrijkste dat vrouwen het naar het zin hebben of ze nu werken (fultime/partime) of thuisblijfmoeder zijn.misschien naief maar een tevredenmoeder geeft een tevreden gezin.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Nonnelien
Allereerst, dank je wel voor jullie prettige reactie op mijn optreden in Schepper & Co. Dat deed me goed!
BeantwoordenVerwijderenOmdat ik veel met vrouwen werk, word mij vaak gevraagd of ik een feministe ben. Eerlijk gezegd sta ik dan met mijn mond vol tanden... Ik weet echt niet wat er nu precies onder verstaan wordt. Geloof ik in gelijke rechten voor mannen en vrouwen? Ja, maar met mij ook vele anderen. En zijn mannen die in die gelijkheid geloven dan ook feminist??! En daarnaast ben ik er een van gelijkwaardigheid. Mannen en vrouwen zijn verschillend, zoals appels en peren verschillend zijn, maar beide hebben een eigen bijzondere smaak. Dus ik vind vrouwen niet een beter, verfijnder soort. Ga ik de barricades op voor vrouwen. Nee, niet vanzelfsprekend, ik vind vrouwen in nederland ook geen slachtoffers. Tja, we kunnen ons gekwetst voelen als we een verwende prinses genoemd worden, maar we zijn zelfbewust genoeg om ons daardoor niet te laten kisten. Toch? Kortom, ik kan eigenlijk alleen maar zeggen dat ik de term feministe eigenlijk een beetje uit de tijd vind. Het roept nog steeds associaties op met harde en gebekte vrouwen die het allemaal zo goed weten. Ik schrijf liever voor vrouwen vanuit liefde en respect, zonder te pretenderen te weten wat ze zouden moeten doen. En liefde en respect worden gevoed vanuit het motto: "niets vrouwelijks is mij vreemd"
Weet je, als mijn man een steen op zijn hoofd krijgt heeft hij in ieder geval een liefhebbende vrouw die thuis voor hem zorgt!
BeantwoordenVerwijderenEn stel dat hij overlijdt, dan zijn wij thuisblijfmoeders heus niet zo dom om dat niet te regelen. Wij hebben een verzekering die zou maken dat ik geen hypotheek meer hoef te betalen en echt genoeg geld heb om mijn kinderen groot te brengen.
Volgens mij maken zulke programma's thuisblijfmoeders alleen maar meer bewust van hoe fijn het is om zelf voor je kinderen te zorgen.
Mijn oudste kind van 16 kwam zaterdag om mijn nek hangen en vertelde me dat hij het zo gezellig vindt dat ik eigenlijk altijd thuis ben als hij uit school komt.
Dat maakt dat de nare smaak die ik overhoud van een feministe als mevr. Drayer direct weggespoeld wordt!!
Wow, dit is wel heel veel leesvoer, maar om even op de laatste te reageren: Mijn kinderen roepen regelmatig "Jullie gaan toch nooit scheiden he!" Niet dat er aanleiding voor is, maar ze zien het wel op school. De kinderen die daar allemaal naar papa gaan en dan weer naar mama, en hoevaak dat co-ouderschap roet in het eten gooit van speelafspraakjes, hoeveel kinderen er wel overblijven tussen de middag en na school niet naar huis gaan, ze zien het allemaal.
BeantwoordenVerwijderenEn ze zijn heel bang soms dat dat bij hun ook gaat gebeuren. Geen boterhammetje thuis meer, geen verhalen vertellen tussen de middag, niet naa school lekker thuis spelen en op schoot en verhaaltjes voorlezen.
Ze zeggen ook regelmatig hoe fijn ze het vinden dat ik er altijd ben. Het wordt bijna een statussymbool om als kind te kunnen zeggen "Ik kan straks gewoon naar huis!"
Overigens, als ik niet al heel lang arbeidsongeschikt zou zijn geweest voor ik mijn man ontmoette, en wel een baan had gehad, had ik liever de boel verdeeld, hoor, want ik weet zeker dat vaders net zo goed kunenn zorgen als moeders. Niet alle, moet ik zeggen. Mijn eigen man is niet zo supergoed met hele kleintjes. Maar sommige moeders ook niet. Daarom doet het me zo goed nu in een buurt te woneen waar het wemelt van de huismannen!