De boodschap van traditionele feministes dat je alles kunt worden wat je maar wilt, en de zaligverklaring van financiële onafhankelijkheid, leidt bij tienduizenden single 35-plusvrouwen tot een gevoel van innerlijke leegte, en het stresserige besef dat de biologische klok niet blÃjft tikken.
Dat is de strekking van Beatrijs Ritsema's column in de HP De Tijd van week 45. In haar column schrijft ze over de tv-documentaire Een ei voor later, waarin filmmaakster Marieke Schellart haar worsteling laat zien met haar biologische klok. Ze is 35, heeft geen relatie maar wel een kinderwens, en ziet met betraande ogen toe hoe iedereen om haar heen kinderen krijgt.
Ritsema constateert dat Marieke Schellart precies heeft gedaan wat traditionele feministes als Elma Drayer willen: ze heeft een goede opleiding gevolgd, en carrière gemaakt. Maar is de prijs die ze voor haar maatschappelijke succes en onafhankelijkheid moet betalen, dat ze geen kind(eren) zal krijgen?
Ze concludeert dat het weliswaar politiek incorrect is om te zeggen dat een geschikte partner vinden en kinderen krijgen, belangrijker zijn dan carrière maken, maar besluit ze: 'zo ligt het wel'.
Welke boodschap geef jij jouw dochters of zonen mee?
Is de prijs van carrière maken een kind?

( Hide )
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Heel erg triest deze ontwikkeling, waar gaat dat heen? Ik hoop dat de generatie van mijn kinderen weer 'wakker worden'.
BeantwoordenVerwijderenHeel triest idd, ik geef de schuld aan de "een slimme meid is op haar toekomst voorbereid" campagne.
BeantwoordenVerwijderenMijn kids geef ik niks mee. Laat ze het maar lekker doen zoals zij het voor zich zien, zo heb ik het zelf ook gedaan. (met grenzen he, als het nodig is...)
" Ze concludeert dat het weliswaar politiek incorrect is om te zeggen dat een geschikte partner vinden en kinderen krijgen, belangrijker zijn dan carrière maken, maar besluit ze: 'zo ligt het wel'. "
BeantwoordenVerwijderenWat een onzin: het hebben van kinderen is absoluut geen "must". Veel mensen willen ook gewoon helemaal geen kinderen.
Ik roep elke dag tegen mijn kleintjes van 1,5 en 7 dat ze maar zo snel mogelijk kleinkinderen voor me moeten maken. En als zij zo nodig willen werken, dan pas ik wel op!
BeantwoordenVerwijderenEn een serieuzer antwoord: wij geven ze mee dat werk en carriere een belangrijk deel van je leven zij , maar dat je vooral ook moet regelen dat je daarnaast tijd maakt voor andere leuke(re) dingen, een leven naast het werk. Met of zonder kinderen. En dat ALS je kinderen hebt je daar dan ook goed voor moet zorgen, en WIJ denken dat dat betekent dat je veel tijd met ze doorbrengt en aandacht geeft. Lang leve de verwende parttime werkende prinsesjes én prinsjes met ouderschapsverlof.
BeantwoordenVerwijderenIk leer mijn kinderen gewoon dat je zelf voor je kinderen moet zorgen en ze niet naar een creche of zo moet sturen. Ze zien ook voldoende om zich heen dat kinderen huilen dat ze naar de naschoolse opvang moeten. En dan concluderen we samen dat je ook zelf voor je kinderen moet zorgen.
BeantwoordenVerwijderen@Jocelyne: ik zou er van uit gaan dat ieder kind anders is en andere behoeften heeft. Ik vind het nogal generaliserend te stellen dat de opvang voor élk kind zielig zou zijn. Het gaat nog een stapje verder om dat je kinderen in te prenten. Doe dat alstjeblieft niet! Stel dat ze later wel keihard moeten werken om het hoofd boven water te houden en er dan geen keus meer is. Dan heb jij ze alvast het schuldgevoel meegegeven waar ze onder zullen lijden.
BeantwoordenVerwijderenOnzin, het is allemaal aangepraat dat je leven alleen maar zinvol en betekenisvol kan zijn met man en kinderen. De "biologische klok" heeft overigens ook geen enkele biologische grondslag hoor, dat is gewoon een cultureel verzinsel. Die Marieke uit de documentaire is een typisch kind (en slachtoffer) van haar tijd.
BeantwoordenVerwijderenIk leer mijn kinderen tevreden te zijn met voedsel, kleding en onderdak, hoewel dat lastig is, want met al die feest- en verjaardagen worden ze overspoeld door kadootjes. (niet door mij trouwens). Liefde is altijd het belangrijkst, voor je ouders, je partner, je kinderen, familie en vrienden, maar ook voor 'vreemde' naasten. Natuurlijk moet er brood op de plank komen, maar een carrière nastreven is voor mij niets dan ijdelheid. De waarde van een mens kun je niet afmeten aan zijn salaris of status tenslotte.
BeantwoordenVerwijderen