Mijn verhaal: Carolien
Carolien (31) deed MDGO-VZ, en later de IG opleiding. Ze werkte één jaar in een verzorgingshuis, en daarna vijf jaar in een psychogeriatrisch verpleeghuis.
Samen met haar man heeft ze vier kinderen: een meisje van bijna 8, en drie jongens van respectievelijk 7, 5 en 4. Na de geboorte van haar oudste ging Carolien minder uren buitenshuis werken, en na de geboorte van haar tweede kind in 2005 zegde ze haar baan op.
Was je altijd al van plan Thuisblijfmoeder te worden?
Ja, als er kinderen zouden komen, wilde ik voor het grootste deel zelf de opvoeding op me nemen.
Waarom heb je gekozen voor fulltime zorgen en opvoeden?
Ik vond het gwoon niet fijn ons kind weg te brengen als ik moest gaan werken, meestal om half 7 in de ochtend. En dat, terwijl de oppas nog wel mijn moeder was! Ik had het wat dat betreft niet beter kunnen treffen.
Daarnaast ervaarde ik veel onrust: het moeten gaan, terwijl ik liever bij mijn dochter wilde blijven. Daarbij kwam dat ik mijn werk ontzettend fijn vond, maar niet voor één dag in de week. Daardoor zat ik er niet meer 'in', en dat vond ik wel noodzakelijk voor dat werk.
Wat vind je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder?
Prima, hij zou het niet erg vinden als ik buitenshuis zou gaan werken, maar hij vindt niet dat het gezin daar onder moet lijden.
Zou hij huisman willen worden?
Nee! Hij is best regelmatig thuis, want we hebben een boerderij. Daarnaast verhuurt hij zich als zzp'er, maar huisman, nee, dat is niets voor hem.
Was er een directe aanleiding voor de beslissing fulltime te gaan moederen?
Ik had geen plezier meer op mijn werk, omdat het te weinig uren waren om als ziekenverzorgende bij demente mensen te werken. Ik was het liefst van hun hele situatie op de hoogte, en dat kan niet in één dag. Onze kinderen waren toen nog klein, en mijn moeder vond het op zich best leuk om op te passen, dus dat was het punt niet.
Maar nu ze op school zitten ben ik helemaal blij dat ik niet werk. Vooral als ze eens ziek zijn. Ook afspreken met vriendjes en vriendinnetjes van school wordt veel lastiger als je een baan hebt.
Heb je er lang over nagedacht?
Nee, eigenlijk niet. Heb het ook al vroeg in de zwangerschap meegedeeld op mijn werk.
Was het een makkelijke/moeilijke beslissing?
Het was een opluchting! Hoewel ik het afscheid van bewoners en collega's erg moeilijk vond.
Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?
Nee. Het is bij ons nog erg ouderwets. Hij doet zijn werk op de boerderij, ik alles in het huishouden. Alleen in hele drukke tijden, of bijzondere omstandigheden helpen we elkaar.
Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon?
Een beetje globaal. Je ziet natuurlijk wel dat je wat gaat missen, maar mijn man verhuurde zich al aan een loonbedrijf. Hij moest soms wel wat meer gaan werken, maar het was te doen.
Hoe zie je de toekomst?
Nogal onzeker. Het gaat natuurlijk niet zo goed met de economie. Met het boerenbedrijf is er ook onzekerheid, en het werken als zzp'er in de bouw is eveneens onzeker! Maar ik maak me er nog niet zo heel veel zorgen om. Nu redden we het nog. Niet te ver vooruit kijken.
Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?
Misschien. Ik moet zeggen dat het wel weer trekt als ik bijvoorbeeld in een verzorgingshuis kom om iemand te bezoeken. Maar als ik het doe, zou het uit financiële noodzaak zijn. En ik zou het eerst proberen met nog zuiniger leven, en anders misschien als de kinderen groot zijn. Bijvoorbeeld als ze op het voortgezet onderwijs zitten, of als ze studeren.
Waarom wel/ waarom niet?
Ik wil er gewoon voor de kinderen zijn. Als ze uit school komen, maar ook als ze ziek zijn. Ik wil daarnaast mijn huishouden op orde hebben, anders geeft dat bij mij alleen maar onrust, en dat vind ik ook niet goed voor de kinderen.
Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?
Om in de tijd dat ze op school zijn het huishouden te doen, wat voor mij soms best lastig is, ik overzie het snel niet meer.
En dat ik, als ze uit school komen, me kan richten op de kinderen, met wat drinken enz. Soms ben ik nog wel eens met wat dingetjes bezig, maar ze vinden het heel gezellig als ik, voor ik ga koken, bij hen in de woonkamer ga zitten breien. Dus dat probeer ik ook.
Wat is het leukst aan fulltime moederen?
Je kunt voor het grootste deel je eigen tijd indelen. Dat wil niet zeggen dat ik dat altijd goed doe trouwens. Maar ik merk dat er rust is onder de kinderen, als je gewoon thuis bent. Als ik bijv. even op het erf bezig ben geweest, en ik kom weer binnen, is er soms al onrust onstaan. Dat bevestigt voor mij dat het goed is veel bij ze te zijn.
Je mist ook zoveel van je kinderen als je ze een paar dagen in de week naar het kinderdagverblijf moet brengen. Soms moeten kinderen bij thuiskomst meteen eten en naar bed. Wat heb je dan nog voor contact met je kind? En in hoeverre ken je je kind dan goed?
Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?
Nou, dat is wel moeilijk. Ik heb niet echt veel stuctuur. Dat is iets waar ik aan moet werken….
Maandag
Maandag is een echte opruimdag! Wij zijn christelijk, vieren de zondag echt als Gods dag en rustdag. Ik doe dan alleen het hoognodige, zoals eten koken en de vaat opruimen. Ook gaan we 2 keer naar de kerk. Dus, is er op maandag veel op te ruimen. Was is er ook altijd in overvloed. Maar dat gaat gewoon de hele week door. Op maandagavond ga ik met de 2 oudsten naar zwemles.
Dinsdag
Op dinsdag is er meestal niet iets bijzonders. Wel ben ik om de week overblijfmoeder, omdat onze kinderen overblijven op school i.v.m de afstand.
Woensdag
Op woensdagmiddag mag er meestal een vriendje of vriendinnetje komen, of ze gaan bij iemand spelen.
Donderdag
Op donderdag ook geen bijzonderheden.
Vrijdag
Vrijdag hetzelfde als woensdag. Vaak doe ik dan ook iets lekkers bij het eten tussen de middag.
Zaterdag
Zaterdag is een echte gezinsdag. De kinderen gaan dan vaak mijn man 'meehelpen' op de boerderij, of ze doen een spelletje met oma, die bij ons inwoont. En het is bakdag, iets lekkers hoort er bij in het weekend!
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Ik vind het triest. Er zijn zoveel werklozen, en moet je dan de vrouwen uit de gezinnen halen? Je jeugd is zo belangrijk. Ze moeten niet stimuleren dat gezinnen verwoest worden.
Ken je Elma Drayers boek 'Verwende Prinsesjes'?
Nee, dat ken ik niet.
Wat vind je van de door Opzij gesignaleerde zgn. 'munttheemoeders'?
Ken ik ook al niet!
Hoe voorzie je in sociale contacten, gezien het feit dat veel vrouwen overdag weg zijn, en je als thuisblijfmoeder dan op jezelf teruggeworpen wordt?
Een keer in de twee maanden spreek ik met een vriendin af, voor een kopje koffie. Eén ochtend in de zes weken ga ik met een groep vrijwilligers onze kerk schoonmaken, dan drink je ook koffie met elkaar.
En ik houd een weblog bij, en volg er verschillende: dat beschouw ik ook als waardevolle contacten. Ook zit ik op de vrouwenvereniging van onze kerk, dat is om de week op woensdagavond.
Hoe 'laad' je jezelf weer op? Doe je cursussen, sporten, meditatie etc?
Af en toe even tijd voor mezelf. Ik brei graag, of lees een woonblad, of Landleven. Maar het beste kan ik er weer tegenaan, na het lezen van inspirerende blogjes waar ik een voorbeeld aan kan nemen.
Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?
Thuisblijfmoeder zijn is een breed 'beroep'. Ik consuminder graag, je bent pedagoge, poetsvrouw, wasvrouw, je hebt een taxibedrijf, gesprekjes op school, kok, en je wilt er ook zijn voor je man.
Waarom begon je een blog?
Door een artikel begon ik een weblog te lezen, en toen volgden er al snel meer. Ik vind het fijn om dingen met anderen te delen. Ik zou de contacten niet graag meer missen.
Heb je daar een bepaald doel mee?
Ik heb geen inspirerend blog. Het is bij mij puur het delen van dingen.
Wil je meer lezen van Carolien?
Bezoek dan haar blog Mama's Story's
