Het zijn de kleine details:
knopen in zijn haar, gaten in haar maillot.
Wie is het vriendje van wie,
ervoor zorgen dat de goede combinatie van groente en fruit in hun mond gaat.
Er zijn om kwart over drie om de kinderen van school te halen
en mijn vijfjarige te redden van een onrustige slaap.
Geen betaling, lange uren, geen publieke erkenning.
En toch klinkt in mijn hart een kleine stem die zegt:
'Zeg alle sollicitatiegesprekken af, bewaar het cv.'
Net als mijn hoge hakken en werkkleding in de kast,
laat mijn diploma's stoffig worden aan de muur.
Ik wil er zijn wanneer de eerste tand valt,
een stille overgangsrite om van te genieten.
Het betekent uitstel van het bevestigen van mijn ego,
Het betekent geen tijd alleen voor mij,
maar ook niet in tweeën worden getrokken door dubbele diensten.
Ik kan wachten op de glorie van een schouderklopje, en een betaalde baan.
Nu zijn er kleine dingen waar ik aandacht aan moet geven:
deze driejarige met vlechten,
dit kwetsbare jongetje op het schoolplein.
Volg Het Moederfront op Twitter!
Geen opmerkingen
Een reactie posten
Fijn dat je wilt reageren!