Arielle Veerman: hoogopgeleide thuisblijfmoeder na 3 kinderen

arielle veerman
In de rubriek De Opzij Tafel* een gesprek met onder andere Arielle Veerman die twintig jaar getrouwd was met schrijver Joost Zwagerman. Behalve een persoonlijk onderzoek over de vraag waarom hun huwelijk misging, snijdt Arielle in haar boek De langste adem ook feministische thema's aan.

Opzij juni/ juli 2020

Het artikel in de Opzij gaat onder andere over de, volgens hen, vanzelfsprekendheid die er anno 2020 nog steeds zou zijn om als vrouw voor de kinderen te zorgen. Terwijl mannen veel meer vrijheid ervaren om zich op hun betaalde arbeid te storten.
Het gesprek vindt plaats met Arielle Veerman, Madeleijn van den Nieuwenhuizen en Christien Brinkgreve.

Arielle Veerman: hoogopgeleide thuisblijfmoeder na komst 3 kinderen

Arielle Veerman studeerde in Italië kunstgeschiedenis en restauratie, en werkte daarna als restaurator van schilderijen. Toen zij en Joost Zwagerman kinderen kregen ontstond gaandeweg een rolverdeling die traditioneel genoemd wordt: Arielle zorgde voor de kinderen en het huishouden, en Joost Zwagerman schreef.

Na de komst van hun derde kind stopte Arielle Veerman met haar werk buitenshuis en werd  thuisblijfmoeder.

Een belangrijke factor bij het ontstaan van deze rolverdeling was volgens Arielle Veerman het feit dat het een zogenoemd kunstenaarshuwelijk was. Daarin staat de kunstenaar en zijn kunst voorop. Een kunstenaar doet immers niet simpelweg zijn werk, hij heeft een soort hogere roeping. Arielle Veerman:

'Het ideaal is dat een schrijversvrouw of -man de taak op zich neemt om faciliterend, ondersteunen en raadgevend te zijn, opdat het talent zich zonder belemmeringen ontplooit.'

Gaan we weer: 'Vrouwen handelen niet echt uit vrije wil'

Het is Madeleijn van den Nieuwenhuizen (28) die begint over het idee dat Nederlandse vrouwen weliswaar dénken dat ze graag fulltime of parttime voor hun kinderen willen zorgen, maar dat dit simpelweg komt door jarenlange hersenspoeling.
Volgens haar is fulltime moederen, of een parttime baan combineren met je gezin geen vrije keuze maar een 'historisch patroon dat voor een belangrijk deel voortkomt uit geënsceneerde politieke en economische genderongelijkheid.'
Ik vind dit altijd een enorm irritante stelling, omdat je daarmee elk argument van andersdenkenden wegzet als zijnde 'misleid'.

Is de ideologie van de arbeidsparticipatie dan zoveel beter?

Zelfs áls dat het geval is, is de ideologie van de arbeidsparticipatie dan zoveel beter? Is het niet arrogant om te stellen dat andermans keuzes zijn ingegeven door cultuur, maar dat jouw visie dat niet is?
Niet voor niets krijgt het feminisme regelmatig het verwijt dat ze de 'handmaiden' van het kapitalisme is geworden.
Gelukkig nuanceert ze dit later enigszins door op te merken:

'Je moet ook oppassen met paternalistisch bestempelen van andermans keuze als kuddegedrag.'

Terug naar Arielle Veerman

Terug naar Arielle Veerman. Hoewel Arielle dus een periode fulltime gemoederd heeft, denkt ze dat het beste is als beide partners werk en zorg combineren. Terugkijkend denkt ze dat haar financiële afhankelijkheid van Joost Zwagerman 'de zaak geen goed gedaan' heeft.
Daarnaast zorgde het kostwinnersgezin bij Arielle Veerman en Joost Zwagerman voor wederzijdse beklemming. Joost Zwagerman voelde steeds meer de druk om geld te verdienen. Terwijl Arielle ten prooi viel aan een gevoel van uitzichtloosheid, gebrek aan erkenning en het gevoel dat ze haar eigen identiteit verloor.

Samenvattend

Arielle Veerman was een tijdlang een hoogopgeleide thuisblijfmoeder. In haar boek De langste adem schrijft ze over haar huwelijk met Joost Zwagerman, en wat er mis ging.
In Opzij ging ze in gesprek met Christine Brinkgreve en Madeleijn van den Nieuwenhuizen over haar boek en de man-vrouw verhouding in deze tijd.

*Zelf het artikel lezen?

Dan kan! Op de website van Opzij vind je een digitaal exemplaar van Opzij juni/juli 2020 dat je kunt lezen.

Praktische informatie over Arielle Veermans boek

De langste adem van Arielle Veerman  is voor 19,95 te koop bij bol.com of je lokale boekhandel.
Wat vind jij van het argument dat Nederlandse vrouwen alleen maar dénken dat ze hun eigen keuzes maken?
 
P.S. Lees ook het verhaal van Susanne Rethans die haar man onder andere verliet voor de schrijver Peter Buwalda.

Vergelijkbare berichten

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *