Pleidooi voor de waarde van de huisvrouw

door Henderina

Het woord huisvrouw heeft in onze cultuur een wat negatieve betekenis. Er hangt het idee omheen dat een huisvrouw niet zou werken. Maar is dat wel zo? Werkt een huisvrouw niet? En als blijkt dat een huisvrouw toch een volle agenda heeft, is dat dan volwaardig werk? En wanneer ben je eigenlijk wel of geen huisvrouw? Ben je geen huisvrouw meer als je fulltime buitenshuis werkt, en het stofzuigen ‘erbij’ doet?

Werk je niet als…?

Ik ben heel dankbaar dat we in deze tijd als vrouw kunnen studeren, onze mening mogen geven en carrière kunnen maken. Maar wat als je niet zo nodig carrière hoeft te maken? Moet dat dan toch? Wat als je je prettiger voelt met een kleinere baan en je met liefde tijd en zorg aan anderen besteed? Wat als het leven je dingen toewerpt, waar je niet op had gerekend? De zorg voor kinderen die allemaal extra aandacht nodig hebben, een chronische ziekte, psychische problemen of gewoonweg erachter komen dat (fulltime) werken èn de zorg voor de kinderen voor jou niet te combineren valt?

Werk je niet, als je met eindeloos veel geduld je kind moet leren, wat een ander kind moeiteloos oppakt? Werk je niet als je met een chronische ziekte, vanuit je bed toch je huishouden weet te organiseren en zo zorg draagt voor je gezin? Werk je niet, als je genoegen neemt met minder inkomen en de rest van je tijd inzet voor jeugdwerk? Werk je niet, als je ervan geniet om van je huis een thuis te maken voor je kinderen en/of partner, waardoor zij op hun beurt goed kunnen functioneren?

Mijn verhaal

• Het leven heeft mij het één en ander toegeworpen, waar ik niet om gevraagd heb. Om een paar dingen te noemen:
• *Ik ben als kind gepest op school, ook door een leerkracht (die later van school gestuurd is, omdat zijn gedrag onhoudbaar was). Dat dat niet zo goed is voor je zelfvertrouwen en je zelfbeeld is een understatement.
• *Ik ben jaren onverklaarbaar chronisch vermoeid geweest. Als twintiger werd ik elke ochtend net zo hondsmoe wakker als ik de avond ervoor naar bed ging. Na het soppen van een badkamer en toilet, had ik het gevoel de marathon gelopen te hebben. Maar mijn bloed was goed, dus niks aan de hand, volgens de dokter.
• *Ik ben een chaoot in mijn hoofd. Dat is heel handig als het om creativiteit gaat. Maar gewone dingen stap voor stap afhandelen kost me regelmatig extra inspanning. Iedere chaoot weet waarover ik het heb. Iedereen met iets meer lineair (logisch stap voor stap) denkvermogen, denkt: ‘stel je niet zo aan, je moet het gewoon zo en zo doen’. Ik doe mijn best, begin het aardig te leren, maar het is voor mij niet zo vanzelfsprekend.

Ik heb jaren niet kunnen werken, vanwege de onverklaarbare vermoeidheid. Toch ben ik altijd actief geweest en heb me ingezet voor anderen, binnen de grenzen van wat ik op dat moment kon. Ik heb altijd ‘gewerkt’. Of het nu ging om het overwinnen van onzekerheden, iets voor anderen betekenen, het huishouden of ‘echt werk’, ik heb nooit stil gezeten. Alleen ziet dat er voor een ander niet zo uit. Ik had met mijn opleiding al jaren een ‘goede baan’ moeten hebben, carrière moeten maken. Zeker omdat we geen kinderen hebben.

Mijn leven nu

Langzaam ging beter. Ik had af en toe een baantje, deed een nieuwe studie en werkte een aantal jaren 32 uur per week. Maar aan ‘carrière maken’ heb ik geen behoefte. Ik werk nu meer dan 40 uur per week in het huishouden, aan het blad GELUKKIG (kost me ongeveer 25 uur per week) en het opbouwen van mijn praktijk als voedingsdeskundige. Financieel zet het nog geen zoden aan de dijk. Ik ben dus nog steeds financieel afhankelijk. Maar ik ben gelukkig. En ik ben wel financieel bewust. Ik weet dat als ik er alleen voor kom te staan het geen vetpot zal zijn. Dat mijn leven dan op z’n kop staat en ik niet (alles) meer kan doen wat ik nu doe. Maar ik weet ook dat ik daarmee kan leven en mezelf wel red.

Antwoorden

Een tijd geleden las ik het boek ‘Radical Homemakers’ van Shannon Hayes. Zij pleit voor een andere kijk op ‘de huis-houder M/V’. Ze grijpt terug naar de tijd dat de huis-houder M/V een gewaardeerde werker was. De tijd dat de huishouding meer een productie-eenheid was, dan een consumptie-eenheid. Ze beschrijft en interviewt huishoudens die meer zelf- en samen-voorzienend zijn gaan leven. Gezinnen (1-persoons en meerpersoons) en families die zichzelf weer huishoudelijke vaardigheden aanleren. Van huizen bouwen, tot kleding maken, inmaak van groente en fruit, en van zelf kippen houden, slachten en verkopen tot thuis onderwijs geven. Zie ook Weckpot.

Dit sluit voor mij aan op iets waar ik jaren geleden antwoorden in vond op mijn ‘niet fultime carrière maken, maar toch de handen uit de mouwen steken’. Het is de ‘Lofzang op de degelijke huisvrouw’ in het boek Spreuken in de bijbel. Toen ik deze lofzang voor het eerst zelfstandig, en met volle aandacht doorlas, schoot door me heen: 'Wauw, hoezo huisvrouw = poetsvrouw? Zakenvrouw van het jaar zul je bedoelen! Zeker omdat dit stuk zo’n 3000 jaar geleden is geschreven.' 'Huisvrouw’ zijn, heeft zoveel verschillende kanten, dat je je altijd wel in iets van deze ‘superhuisvrouw’ kunt herkennen.

Pleidooi voor een positieve kijk op de huisvrouw

Ik houd niet van poetsen, dus zag en zie ik mezelf niet als ‘huisvrouw’ in de zin van poetsvrouw. Ik denk ook niet dat de term huisvrouw = poetsvrouw recht doet aan alles wat er bij het runnen van een huishouden komt kijken. Terecht wordt er wel gesproken over huishoud-management. Ik pleit voor een positieve kijk op de huisvrouw en het runnen van een huishouding. Huisvrouw zijn gaat veel verder dan poetsen. Je kunt er vorm aan geven op de manier die bij jou past en nodig is in deze fase van je leven, met of zonder (fulltime) betaald werk.

Je steekt hoe dan ook je handen uit je mouwen op jouw manier en binnen jouw vermogen en dat is werken!

Wil je meer lezen van Henderina?

Bezoek dan haar blog De Zakelijke Huisvrouw, en je vindt daar ook de lofzang op de huisvrouw.