|

Fulltime moederen: Sjouke

Op de vraag in het populaire verjaardagsliedje 'Wat wil je later worden, als je groter bent?' moest Sjouke (31) lang het antwoord schuldig blijven, maar één ding wist ze wel: ze wilde in ieder geval moeder worden.

De vraag was alleen nog in welke vorm: parttime, of fulltime thuisblijfmoeder. Maar zoals dat zo vaak gaat in het leven, lopen de dingen vaak heel anders dan je had gedacht, en zo kwam het antwoord op die vraag uiteindelijk vanzelf. Sjouke's zwangerschap liep namelijk vanwege een zwangerschapsvergiftiging uit op een vroeggeboorte, en het eerste levensjaar van haar zoontje werd gekenmerkt door zorgen, spanning en angst. Hierdoor werd één ding voor Sjouke heel duidelijk: 'Ik word fulltime moeder'.

Dit is haar verhaal.

'Ik kon me niet meer voorstellen dat ik met zoiets onbelangrijks als werk bezig kon zijn'

'Ik wilde alles inhalen wat ik in z’n eerste levensjaar niet heb kunnen doen als moeder. Ik voelde me misschien ook wel schuldig over alles wat ik hem niet heb kunnen bieden: geen veilig plekje in mijn buik, geen optimale borstvoeding (na 3 maanden fulltime kolven heb ik dat opgegeven), er niet altijd voor hem kunnen zijn, hem niet kunnen troosten, niet altijd zelf verschonen enzovoort.'

Gelukkig gaat het nu heel goed met zoontje, maar alles wat we hebben meegemaakt heeft mij ook als mens veranderd. Ik kon me niet meer voorstellen dat ik met iets onbelangrijks als werk bezig kon zijn terwijl anderen voor zoontje zorgden. Ik wilde het liefst bij hem zijn. Misschien als ik zinvoller werk had gehad in bijvoorbeeld in de verpleging, dat ik daar anders over had gedacht. Uiteindelijk heb ik de beslissing om mijn baan op te zeggen een jaar na zijn geboorte genomen.

De beslissing

Daarvoor zat ik al wel thuis, maar officieel was ik nog steeds in dienst. De beslissing was best moeilijk, diep in mijn hart wist ik wel wat ik wilde, maar in tijden van crisis was ik ook wel bang voor de reactie van anderen. Want om mij heen zaten veel mensen ongewenst thuis en dan zeg ik zo mijn vaste baan op. Gelukkig vielen die reacties erg mee. Hoewel mensen zich wel vaak afvragen hoe we het financieel doen.

Sjouke's partner

Mijn man vind het fijn dat ik thuis ben. Zoontje heeft nog sondevoeding en extra begeleiding in zijn ontwikkeling nodig. Ik ken zoontje door en door en dat geeft manlief een fijn gevoel als hij op z’n werk is. Hij weet dat zoontje in goede handen is. Hij heeft zelf niet de ambitie om huisman te zijn. Hij vindt het leuk om veel tijd met zoontje door te brengen, maar merkt ook dat het soms best zwaar is. Daarnaast heeft hij een hekel aan het huishouden en dat hoort er dan natuurlijk ook bij. Hij vindt het fijn dat het eten klaar staat als hij thuiskomt en dat ik het huishouden manage.

Financiën

Omdat we bij onze keuzes in het verleden altijd rekening hebben gehouden met het idee om thuisblijfmoeder te worden kon het financieel ook. Natuurlijk hebben we nog wel alles op een rijtje gezet om het zeker te weten. Zo ging de tweede auto de deur uit. De conclusie is dat we het prima kunnen redden op één salaris, maar veel sparen kunnen we nu niet. Gelukkig hebben we nog een flinke buffer achter de hand.

Het dagelijks leven van een thuisblijfmoeder

Als thuisblijfmoeder vind ik het wel een uitdaging om toch genoeg sociaal contact gedurende de dag te hebben. Ik onderneem veel met zoontje, elke dag gaan we wel even de deur uit. Soms is dat alleen een wandelingetje voor wat boodschapjes of even naar de bibliotheek. Maar we gaan ook naar ontmoetingsplekken met andere ouders en kinderen, gaan af en toe zwemmen en spreken regelmatig af met andere ouders en kindjes. Ik probeer mezelf ook te blijven ontwikkelen, maar op andere vlakken.

Leven van één salaris

Ondanks dat we het goed kunnen redden op één salaris, proberen we te consuminderen ook met het oog op het milieu. Dit doen we door meer zelfvoorzienend te leven. Ik verdiep me momenteel in het momenteel in het moestuinieren, voedingstheorieën, zelf bakken van brood en het zelf maken van natuurlijke schoonmaakmiddelen. Ik schrijf nu meer op mijn blog om mijn ervaringen hierin te delen. Ik ontwikkel mezelf dus zeker wel, maar misschien niet op de manier die in ons land status oplevert. Ik hoop dat ik deze manier van leven en opgedane kennis aan zoontje kan meegeven.

Toekomst

Of ik in de toekomst weer wil gaan werken, weet ik nog niet. Als ik weer ga werken moet het werk zijn dat ik echt leuk vind en als toegevoegde waarde zie in mijn leven of in de samenleving. Dat kan dan betaald werk zijn of vrijwilligerswerk. Ook is er nog een kinderwens, maar nu willen we vooral eerst genieten van zoontje.

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *