Huisvrouw: het verhaal van Annemieke
Annemieke (28) groeide op in een reformatorisch milieu, en droomde van een leven van reizen en werken. In zakelijke mantelpakjes lopen, en een carrière als journalist of advocaat.
Ze studeerde journalistiek en toen ze daar geen baan in kon vinden, volgde ze een opleiding aan de Pabo die ze eveneens succesvol afrondde. Tussendoor had ze verschillende banen in de commerciële sector, onder andere bij een bank en makelaarskantoor. Eén ding zou ze in ieder geval nooit worden, en dat was huisvrouw.
Toch is dat precies wat ze nu is: huisvrouw.
Dit is haar verhaal.
De geboorte van een huisvrouw
Annemieke dacht dat een baan vrijheid betekende, maar het tegendeel bleek het geval. De deadlines, voortgangsgesprekken en targets maakten haar ongelukkig. Dus zocht ze naar iets dat beter bij haar paste, en dat werd een parttime opleiding bij de Pabo. In die periode werd ze actiever in het huishouden, en ook stonden Annemieke en haar man open voor een zwangerschap. De zwangerschap bleef uit, maar Annemieke had ontdekt hoe fijn ze het vond om eigen baas te zijn, en thuis te werken. Toen ze een baan kreeg aangeboden voor één woensdagmorgen per week als juf, vielen de puzzelstukjes op hun plek. Annemieke werkte voortaan thuis als huisvrouw, en op woensdag buitenshuis op school.
Homesteading
Een belangrijke rol in dit proces speelden de Amerikaanse blogs en sites als Pinterest die Annemieke graag las. Daardoor kwam ze in contact met vrouwen die blij waren met hun bestaan als huisvrouw. Annemieke: 'Ik zag dat je niet per se onderdrukt, truttig of zielig bent als je kiest voor thuis werken. Ik zag trotse vrouwen die sterk waren, en tegen de cultuur in keuzes durfden te maken en ik dacht: ‘Zo kan het ook.’ In Amerika is er zelfs een speciale term voor: homesteading.
'Concreet houdt homesteading in dat mensen hun eigen groenten verbouwen, dieren houden voor melk, kaas, yoghurt, boter scharrelei en vlees. Vanaf de basis koken, bakken en inmaken (lees ook Inmaak van groente en fruit,) vaak met onbewerkte en zelf verbouwde producten. Hiervoor heb je een weckpot nodig. Vlees roken of zouten. Zelf schoonmaakmiddelen, verzorgingsproducten en dergelijke maken, zonder enge chemische stoffen. Zelf kleding naaien. Bouwen, bijen houden, nou ja, van alles en nog wat. In de stad kan je nooit zelfvoorzienend leven, en zelfs de pioniers gingen vroeger zo af en toe naar de winkel voor meel, olie en andere levensmiddelen. Maar het geeft heel veel voldoening om meer zelf te doen en te maken.'
Vroeger keek Annemieke neer op het type vrouw, dat ze nu zelf is geworden. Ze geeft eerlijk toe dat het mede daardoor best lang duurde voordat ze het huishouden goed op orde had. 'Ik heb mij nooit voorbereid op deze taak, wilde er niet veel van weten vroeger. Nu ik het als een eervolle taak zie heb ik er veel meer plezier in. '
Het vereist moed om je eigen weg te gaan in een maatschappij die jouw keuzes niet waardeert, ontdekte Annemieke. 'Als iemand vraagt: ‘Waarom werk je niet meer uren?’ dan zeg ik iets in de trant van: ‘ Ik vind het prima zo.’ Ik worstel er soms wel mee dat mensen me lui vinden, of als ik lees dat andere vrouwen maar twee uur nodig hebben voor hun huishouden. Voor vrouwen met kinderen ligt het misschien nog iets gemakkelijker, want zeggen dat je voor je huis en je mán wilt zorgen, is al helemaal 'not done'.
Een rustiger bestaan
Annemieke geniet van haar rustiger leven. Doordat ze niet langer alle ballen tegelijk in de lucht hoeft te houden, is er ruimte ontstaan voor reflectie. En waar ze vroeger na haar veertigurige werkweek in het weekend alleen nog maar voor zichzelf kon leven, heeft ze nu tijd en energie over om iets voor een ander te doen.
'Ik voel me gelukkiger en rustiger. Ik geniet ervan om thuis te zijn en voel me vrijer. Ik kan mijn creatieve kant ook meer kwijt thuis. Ik had nooit gedacht dat er een zorgzame kant in mij zou zitten. Ik zie steeds beter dat de maatschappij eigenlijk veel minder vrijheid en keuze biedt dan je zou denken. Inmiddels is zelfs in orthodox christelijke hoek het verwachtingspatroon dat je als vrouw een aantal dagen buitenshuis gaat werken. Zeker als je geen kinderen hebt.'
Financiële onafhankelijkheid
Om zich heen ziet Annemieke veel vrouwen die liever huisvrouw willen worden, maar die financieel de mogelijkheid niet hebben. Annemieke en haar man wonen in een klein huis, zodat ze rond kunnen komen van anderhalf salaris. Bovendien maakt ze er een sport van om goedkoop boodschappen te doen, en zoveel mogelijk zelf te maken.
Hoewel Annemieke 'financieel afhankelijk' is van haar man, ervaart zij eerder een wederzijds afhankelijkheid. Toch is ze wel blij dat ze een vak heeft geleerd, zodat ze bij calamiteiten weer aan de slag zou kunnen.
Pleidooi voor herwaardering vrouwelijke waarden en activiteiten
Wat is er mis met borduren, quilten, naaien, aquarellen, dichten poëzie overschrijven, handgemaakte cadeautjes, haken, bakken jam maken etc? vraagt Annemieke zich af. Onze maatschappij verheerlijkt de traditioneel mannelijke waarden, maar de traditioneel vrouwelijke eigenschappen mogen er ook zijn. Zoals zorgzaamheid, oog voor schoonheid, het thuis gezellig en warm willen maken, gevoeligheid, groter oog voor relaties, vriendelijkheid, dienstbaarheid, grote loyaliteit. Het is jammer dat dit soort woorden een negatieve lading hebben gekregen, net zoals 'huisvrouw' en 'handwerken', vindt Annemieke.
'Tegenwoordig mag je je als vrouw maar op één manier ontplooien: op de arbeidsmarkt. Ook als dat ten koste gaat van een hecht gezinsleven. Waar is de keuzevrijheid?'
Noot van de redactie
Ondertussen is Annemieke de gelukkige moeder van een adoptiekindje!
