Is Heleen Mees zielig?
Naar aanleiding van Heleen Mees gate verscheen in de Volkskrant van 10 juli j.l. een opiniestuk van Vivienne Westerhoud*. Het stuk is getiteld: 'Dames, feministen, waar zijn jullie ballen? Ga achter Mees staan.'
Vivienne Westerhoud legt in haar opiniestuk een verband tussen het gebrek aan vrouwen aan de top, en dat niemand voor Heleen Mees is opgekomen. 'Zelfs haar medefeministen van opinieblad Opzij niet.' Sterker nog, Volgens Westerhout zou een mán wel zijn gesteund door zijn 'old- boys-network'.
Slachtoffer feminisme
Maar deze redenering is een typisch voorbeeld van het slachtoffer feminisme. Want hoe je het ook wendt of keert: Heleen Mees' gedrag was zowel straf- als laakbaar. Dat ze niet op massale steunbetuigingen kon rekenen is dan ook weinig verrassend. Dat heeft minder met gebrek aan vrouwelijke saamhorigheid te maken, dan met afkeuring van ongewenst gedrag.
En is dat niet wat de pedagogen en experts ons voortdurend voorhouden?
Elkaar ondersteunen is prima, maar je mag daarbij wel kritisch naar het gedrag kijken, en niet blindelings achter iemand gaan staan alleen maar omdat zij een vrouw is. Daar kan het zogenaamde 'old-boys-network' een voorbeeld aan nemen.
* Vivienne Westerhoud is o.a. de vrouw achter mamas.nl!
Heleen Mees is beschuldigd van stalking door haar ex geliefde in een land waar iedereen elkaar overal voor aan kan klagen. Schuldig is zij pas zodra een jury haar heeft veroordeeld. Iedereen, die er net zo weinig over weet als ik, gaat ervan uit dat ze schuldig is. Dat is een aanname. Dat hadden de vrouwen die haar beste vriendinnen waren toen ze de gevierde vrouw was, ook kunnen benadrukken in de pers. In haar glorietijd was ik zo'n beetje de enige die opiniestukken tegen haar iedeeen in bracht. Nu ze met haar rug tegen de muur staat, blijkt ineens iedereen wat op haar aan te merken. Er werden vreselijke dingen over haar geschreven. Ik vecht liever met iemand die rechtop staat. Ik heb een hekel aan laf gedrag. Dat is de enige reden dat ik het stuk geschreven heb.
Heleen Mees is beschuldigd van stalking door haar ex geliefde in een land waar iedereen elkaar overal voor aan kan klagen. Schuldig is zij pas zodra een jury haar heeft veroordeeld. Iedereen, die er net zo weinig over weet als ik, gaat ervan uit dat ze schuldig is. Dat is een aanname. Dat hadden de vrouwen die haar beste vriendinnen waren toen ze de gevierde vrouw was, ook kunnen benadrukken in de pers. In haar glorietijd was ik zo'n beetje de enige die opiniestukken tegen haar iedeeen in bracht. Nu ze met haar rug tegen de muur staat, blijkt ineens iedereen wat op haar aan te merken. Er werden vreselijke dingen over haar geschreven. Ik vecht liever met iemand die rechtop staat. Ik heb een hekel aan laf gedrag. Dat is de enige reden dat ik het stuk geschreven heb.
vrouwen hebben geen ballen maar borsten. gelukkig maar!
vrouwen hebben geen ballen maar borsten. gelukkig maar!