Wil wil fulltime moederen

'Zo klaar als een klontje!' Dat was de keuze voor fulltime moederen voor Wil.

Tijdens haar zwangerschap, twintig jaar geleden, stopte ze met haar werk als vrachtwagenchauffeur. Sindsdien zorgt Wil fulltime voor huis en kinderen. Inmiddels zijn ze 9, 13, 17 en bijna 19.

Fulltime moederen: de keuze

Wil vertelt waarom voor haar de keuze om fulltime thuis te blijven zo vanzelfsprekend was:

'Ik ben een moedertje dat er ten allen tijde voor haar kinderen wil zijn. Dus ook als ze ziek zijn, vakantie hebben enz. Dat geeft kinderen rust. Ik geniet ervan alles zelf mee te maken van mijn kinderen, en niet van een ander te hoeven horen dat ze kunnen lopen… Ik wil er echt voor de volle honderd procent voor ze zijn. Dat is dan ook mijn grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder.

Bij de jongste las ik iets over natuurlijk ouderschap en realiseerde me dat dit eigenlijk ook mijn manier van opvoeden is. Ik laat ze niet huilen, geef zo lang mogelijk borstvoeding en ze sliepen eerst bij mij in bed….vooral de twee jongsten hadden daar ook duidelijk behoefte aan. Wie ben ik dan om ze dat niet te geven?! In sommige culturen wordt het zelfs als een soort kindermishandeling gezien als je je kind niet bij je houdt.

Het is niet opgedrongen door familie, kerk of omgeving maar echt mijn eigen ideaal. En het zal ook niet voor iedereen haalbaar zijn, dat besef ik ook wel. Mijn moeder was ook altijd thuis, misschien dat dat wel invloed heeft gehad…. Mijn schoonmoeder trouwens ook.'

Nieuwe taakverdeling

Voordat de kinderen geboren werden deelden Wil en haar man hetzelfde beroep: vrachtwagenchauffeur. In die tijd maakte Wil vaak langere dagen dan haar man. Hij zorgde er dan voor dat het warme eten klaarstond als Wil thuis kwam. Boodschappen en het huishouden deden ze samen in het weekend. Toen Wil fulltime thuis bleef, werden dit haar taken. 'Niet meer dan logisch,' vindt Wil. Het leven van een vrachtwagenchauffeur is onregelmatig, en Wils aanwezigheid thuis, zorgt voor rust en stabiliteit.

Financiën

Twintig jaar geleden was het financieel geen probleem voor Wil en haar man om te leven van één inkomen. Maar nu, met twee studerende kinderen en de economische crisis, is het een stuk lastiger geworden. Daarom probeert Wil geld te verdienen onder schooltijd. Zo werkte ze als postbode, en als kinderkledingconsulente. Helaas verdwenen beide banen door de crisis.

Momenteel beraadt Wil zich over de toekomst. Ze twijfelt nog tussen 'iets creatiefs' of iets 'online' doen. Zo gauw ze dit voor zichzelf helder heeft , wil ze zo snel mogelijk aan de slag. Probleem vindt Wil dat voor veel interessante dingen eerst weer geld of een opleiding nodig is.

De week van een Thuisblijfmoeder

Wil: 'Mijn dag begint om 6.45. De kinderen vertrekken dan druppelsgewijs naar school. De jongste breng ik naar de basisschool. We wonen buiten het dorp, dus mag hij van mij nog niet de hele weg alleen. Vervolgens meteen in het dorp de boodschappen doen, en meestal ga ik daarna eerst even mijn mail beantwoorden. Praktisch alle contacten van de vrijwilligerstaken (kerk, school, basketball, breiproject enz.) gaan via de mail, dus dat probeer ik eerst even weg te werken. Daarna doe ik het huishouden of help ik op school. Is er trouwens weleens gekeken hoe een school zou functioneren zonder de Thuisblijfmoeders? Dat zou de overheid zich wel eens mogen afvragen vind ik. Als ik tijd over heb, ga ik bloggen of schrijven voor mijn website.

Tussen de middag haal ik de jongste weer op en eten we samen. En natuurlijk wordt hij ’s middags ook weer gehaald en gebracht.

Na het avondeten volgt er vaak nog een bezoek aan sportvereniging of club van de kids. De oudsten regelen dat uiteraard zelf, maar vooral voor de jongste fungeer ik als taxi.

En daarna is het tijd voor het bedritueel van deze jongste. Bij de anderen is het nog een welterusten.

Persoonlijke ontwikkeling

Wat Wil betreft staat of valt persoonlijke ontwikkeling beslist niet met het hebben van een baan. Het is iets wat je zelf in de hand hebt, vindt Wil. Zo doet Wil veel vrijwilligerswerk, en is zo actief betrokken bij de maatschappij. En wat te denken van cursussen volgen! Je hebt echt geen baan nodig om je te blijven ontwikkelen, concludeert Wil.

Emancipatie

Wil vindt de keuze voor fulltime moederen een keuze van beide partners. 'Zolang beide ouders achter deze beslissing staan, heeft de overheid daar niets mee te maken! Ik las een keer een reactie in een krant op dit onderwerp dat een vrouw pas geëmancipeerd is als ze vrij is om hierover te mogen beslissen. Daar vind ik wel iets in zitten.'