De cito-isering van het onderwijs
Toetsterreur.
Toetsengekte.
Cito-isering.
Schijnresultaten.
Afrekencultuur.
Dit zijn termen die regelmatig vallen in de Brandpunt documentaire van zondag 24 november j.l. Het onderwerp is het groeiend aantal toetsen dat kinderen op het basisonderwijs moeten maken. Inmiddels zijn dat er maar liefst 72.
De lachende derde: het Cito
En achter al die toetsen zit één bedrijf dat daar flink aan verdient: het Cito. Niet zo verwonderlijk dus, dat het Cito aandrong op een verplichte eindtoest in groep 8. Sterker nog, inmiddels heeft het Cito ook al een voet tussen de deur van het middelbare onderwijs in de vorm van een verplichte rekentoets.
Zorgwekkend en dubieus is de constatering van onderwijsjournalist Ronald Buitelaar dat het commerciële bedrijf Cito warme banden onderhoudt met het ministerie van OCW (Onderwijs Cultuur en Wetenschap). Buitelaar vond een mailwisseling waarin het Cito het ministerie vraagt de druk op het doorvoeren van een verplichte eindtoets op te voeren. Het ministerie reageert welwillend.
Wat is het probleem van al die toetsen?
- De kritiek op de grote hoeveelheid (cito) toetsen is dat ze leiden tot een verschraling en versmalling van het onderwijs. Kinderen leren niet zozeer taal en rekenen, als wel hoe ze hoog moeten scoren op een toets. Er is inmiddels een hele markt ontstaan van bedrijven die hulpmiddelen aanbieden die hoge citotoets scores beloven.
- De meeste mensen gaan uit van het volgende: hoge citotoets score = goede school. Maar een hoge toetsscore zegt weinig over de kwaliteit van het onderwijs, aldus de critici. Want als een school veel 'zwakke' leerlingen heeft, kan het onderwijs wel subliem zijn, maar is de citotoestscore desondanks laag.
- Door kinderen te reduceren tot toetsscores doe je geen recht aan het kind.
Documentaire zelf bekijken?
Bekijk de Brandpunt documentaire over toetsen hier!
