Thuisblijfmoeder Joyce

Nadat Joyce en haar vriend Joost de cijfers op een rij hadden gezet concludeerde ze:

'Als je ziet wat we overhouden, na aftrek van reiskosten en de kosten van de kinderopvang, is het de moeite niet dat ik buitenshuis ga werken.'

Daar kwam nog eens bij dat Joyce last kreeg van bekkenklachten tijdens haar zwangerschap. Nu is Joyce thuisblijfmoeder, en fulltime thuis bij haar zoontje. Dit is haar verhaal.

Wie ben ik?

Ik ben Joyce, 25 lentes jong, ik heb een geregistreerd partnerschap met mijn man. In 2013 heb ik een MBO opleiding afgerond. Ik heb veel werkervaring. Nadat ik op mijn 16e van school af ging, ben ik in diverse winkels aan de slag gegaan. Uiteindelijk belandde ik bij een indoor kinderspeeltuin. Eigenlijk heb ik in alle banen een leidinggevende functie gehad. Dit past ook goed bij me, want ik laat me niet snel vertellen wat ik moet doen. Vorig jaar ben ik daarom een opleiding tot gastouder gaan doen. Nadat ik geslaagd was, raakte ik al vrij snel zwanger, dus ik heb nog niet echt als geregistreerd gastouder gewerkt. Maar ik heb wel veel ervaring met kinderen en vind het heerlijk om met ze te werken. In maart is onze zoon geboren en dit is ons eerste kindje.

De keuze voor fulltime moederen

Ik heb niet lang nagedacht over de vraag of ik fulltime thuis zou blijven. Ik wilde graag thuis zijn bij mijn kind, en de cijfers wezen uit dat het financieel nauwelijks uitmaakte. Mijn partner staat er volledig achter. Het was voor hem al duidelijk toen ik in mijn zwangerschap last kreeg van bekkeninstabiliteit en hierdoor steeds minder kon. Hij wilde dat ik stopte met werken en zo meer energie over zou houden. Dit betekende wel dat we minder konden sparen, maar gezondheid vinden wij belangrijker.

Reacties van de omgeving

De reacties van de omgeving zijn wisselend. Over het algemeen zijn het de vrouwen die het begrijpen en het goed vinden. De mannen maken zich erg druk over hoe we dan rond zullen komen, en of er überhaupt nog geld zal zijn om af en toe iets leuks te kunnen doen. Wij hebben overigens veel kindloze stellen in onze omgeving, dus zij hebben hier ook nog helemaal niet over na hoeven te denken.

Taakverdeling

Het is er ingeslopen dat ik vrijwel alle taken van het huishouden doe. Wel kookt mijn man vrijwel elke avond, want dit vind hij leuk en ziet hij als ontspanning. Misschien zijn we wel ouderwets, maar het is hier thuis geen issue en er is zeker geen hele constructie omheen gebouwd. Mijn man werkt, ik ben thuis en daar doen we het gewoon mee. Maar als ik per sé een baan zou willen, of meer zou gaan verdienen dan hij, dan staat hij zeker open voor het idee om huisman te worden.

Financiën

In Nederland wordt het je erg makkelijk gemaakt om niet te werken. Als je niet goed geschoold bent, of gewoon niet heel veel verdiend, is het vaak voordeliger om te stoppen met werken en gebruik te maken van de belastingvoordelen als thuismama. Ik ben er blij mee, dat het kan, maar ik kan me voorstellen dat de overheid liever wil dat iedereen werkt. Ik denk niet dat wij veel slechter af zullen zijn door de afschaffing van de Algemene Heffingskorting. Het zal vooral vervelend zijn voor mensen die veel verdienen, en wij hebben sowieso geen hoog inkomen.

Financiële afhankelijkheid

Aan mijn financiële afhankelijkheid moet ik enorm wennen. Ik ben half februari dit jaar gestopt met werken, en heb sindsdien geen inkomen meer. Het geld dat ik nog had is ondertussen op, en nu moet ik dus mijn man om geld vragen. Hij vind dit geen probleem, maar ik moet er nog erg aan wennen. Ik denk al snel: 'Laat maar, ik wacht wel op mijn zorgtoeslag.' Hierdoor ga ik wel creatiever om met geld, en denk ik beter na of iets wel echt nodig is. Dit heeft ons al zeker wat geld bespaard.

Het leven als Thuisblijfmoeder

Mijn grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder is een balans vinden tussen:

  • het moederschap
  • het huishouden
  • tijd voor mezelf

Mijn man kan bijvoorbeeld tijdens het reizen van, en naar zijn werk even bijkomen. Geen gehuil of huishouden om zich heen. Hij kan rustig achterover in de bus gaan zitten en nergens aan denken. Dat mis ik soms wel eens, heel even een half uurtje niks te hoeven doen. Het lukt me gewoon niet om soms echt even niets te hoeven doen van mezelf. Waar ik erg van geniet is dat niets moet, alles mag. Heerlijk vind ik dat! En ik kan knuffelen met mijn kind wanneer ik daar zin in heb, want hij is altijd bij me.

Een week uit mijn leven als Thuisblijfmoeder

Ochtend Ergens tussen 5 en 6 ’s morgens wordt mijn zoon wakker en mijn man geeft hem dan een fles, terwijl ik weer probeer verder te slapen. Ik word altijd wakker als hij begint te huilen. Vervolgens word ik rond een uur of 8 weer wakker en knuffel dan op bed nog wat met mijn zoon, om zodra hij nog even verder slaapt, mezelf te wassen en aan te kleden. Als er nog tijd over is probeer ik ook nog even snel te ontbijten. Vervolgens maak ik een fles en krijgt de kleine man zijn fles. Zolang hij niet huilt ga ik vervolgens het hele huis even door met de poetsdoek en de stofzuiger. Maar het gebeurt ook regelmatig dat de kleine man huilerig is en ik de hele ochtend met hem op bed of de bank hang, of we gaan buiten een stukje wandelen. Begin van de middag Aan het begin van de middag is het tijd voor de volgende fles en als hij dan niet zelf in slaapt valt, stop ik hem nog even in bad, zodat hij lekker kan ontspannen. Als hij dan slaapt, ga ik een wat groter huishoudklusje als de badkamer, de ramen of de keuken doen. En als er dan nog tijd over is ga ik even wat tijd voor mezelf nemen en surf ik wat rond op internet, of ga ik bloggen. Eind van de middag Aan het eind van de middag is het weer tijd voor een flesje en meestal komt mijn man vlak daarna thuis uit zijn werk. Terwijl we samen de dag even doornemen en bijkletsen gaat 1 van ons (meestal mijn man) aan de gang met het avondeten en dat eten we samen gezellig op. Avond Vervolgens kijken we ’s avonds wat televisie, een film of een serie, terwijl ik zit te haken of iets anders zit te fröbelen. 's Avonds is mijn zoon meestal erg onrustig en drinkt vaak kleine beetjes, dus zitten we om en om te voeden en te knuffelen. Tegen elven geven we de laatste voeding en gaan we slapen, om te hopen dat de kleine man weer doorslaapt tot een uur of 5-6. Zo niet, dan geef ik ’s nachts de voeding. Het klinkt behoorlijk saai als ik het zo omschrijf, maar ik verveel me nooit, de dagen vliegen voorbij. Dus het is duidelijk dat we nog iets meer in een ritme moeten komen haha.

Persoonlijke ontwikkeling als Thuisblijfmoeder

Ik ben ervan overtuigd dat je jezelf altijd kunt ontwikkelen, waar je ook mee bezig bent. Als je het zelf maar wilt. Ik ontwikkel mezelf nu van “doorsnee” vrouw naar moeder. En elke leeftijd brengt nieuwe ontwikkelingen met zich mee. En als ik me erg ga vervelen en zin heb om weer wat te gaan doen, kan ik altijd nog een leuke thuisstudie gaan doen. Ik maak me er in elk geval geen zorgen over dat ik me misschien niet meer zal ontwikkelen. Voor mijn zwangerschap was ik fanatiek gestart met hardlooplessen en dat vond ik heerlijk. Nu ik mijn eigen lijf na de zwangerschap langzaam aan weer terug krijg is dat iets wat ik sowieso weer wil gaan oppakken. Heerlijk om mijn hoofd even ‘leeg’ te rennen. Verder kan ik erg genieten en uitrusten van schrijven. Mijn hoofd leegschrijven helpt ook goed om weer op te laden. Mijn man geeft me ook de ruimte om nog regelmatig wat voor mijzelf te doen. Tijd hebben voor jezelf helpt goed om een leuke ouder te zijn voor je kind, dus dat houden we er sowieso in.

De toekomst

Ik zie de toekomst positief tegemoet. Natuurlijk zal het op geldgebied niet altijd even makkelijk zijn. Maar dat zie ik als een grote uitdaging. Ik vind het heerlijk om alle tijd voor onze zoon te hebben, en hoop dat hij hier later ook met een goed gevoel op terug kijkt. Ooit wil ik wel weer gaan deelnemen aan het arbeidsproces. Maar ik heb nog een kinderwens, wanneer ik weer aan de slag ga hangt van onze gezinssituatie af. In ieder geval zal ik niet zo snel meer onder een baas gaan werken. Omdat ik er de afgelopen jaren achter ben gekomen, dat ik veel gelukkiger wordt van het werken voor mezelf. En dit kan ik weer gaan oppakken op het moment dat het ons uitkomt. Misschien dat ik in de toekomst weer fotoshoots ga doen, want ik heb mijn eigen bedrijf als fotograaf. Maar voorlopig gaat het grootste gedeelte van mijn tijd naar mijn zoon. En het beetje tijd dat over is, besteed ik aan mijn relatie en soms aan mijzelf. Want je moet jezelf natuurlijk ook niet vergeten.

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *