Conflict tussen moederschap en liefde voor het werk

In de film A Thousand Times Goodnight speelt Juliet Binoche Rebecca, een bevlogen oorlogsfotografe. Door haar passie voor haar vak plaatst ze zichzelf regelmatig in levensgevaarlijke situaties.

De film is autobiografisch. De Noorse regisseur Erik Poppe gebruikte zijn eigen ervaringen. Alleen draait hij de rollen om: Rebecca is de fotografe die met gevaar voor eigen leven haar werk doet, en haar man gespeeld door Nikolaj Coster-Waldau heeft de rol van Poppe's vrouw die alleen achter blijft met de kinderen.

Het verhaal

De film begint met Rebecca die de voorbereidingen van een zelfmoordaanslag fotografeert, waarna ze bijna omkomt als de bom ontploft.

Haar man komt naar haar toe in het ziekenhuis, en als ze voldoende hersteld is om te reizen gaan ze samen naar huis. Maar eenmaal thuis laat hij haar weten dat hij er genoeg van heeft. Hij wil niet langer met de voortdurende angst om haar veiligheid leven, en wil hun huwelijk beëindigen.

In de daarop volgende weken wordt pijnlijk duidelijk hoe weinig Rebecca weet van het (gezins)leven van haar dochters. Ze weet niet welke activiteiten ze doen, en ze weet niet waar hun broodtrommels liggen. Uit liefde voor haar man en dochters besluit Rebecca te stoppen met haar werk als oorlogsfotografe. En langzaam maar zeker herwint ze het vertrouwen van haar man.

Maar dan reist ze samen met haar oudste dochter naar een veilig gebied in Afrika. Terwijl ze daar zijn doet zich onverwachts een levensbedreigende situatie voor. Rebecca laat haar dochter in veiligheid brengen, maar kiest er zelf voor foto's te maken van wat er zich afspeelt.

Opnieuw wint haar passie en bevlogenheid voor haar werk het van haar rol als moeder.

Dit veroorzaakt het einde van haar huwelijk.

De film eindigt met Rebeccca in een vergelijkbare situatie als in het begin van de film. Alleen kan ze dit keer haar professionele afstand niet bewaren en daardoor haar werk niet doen.

Omgedraaid rolpatroon

Als Poppe niet de rollen had omgedraaid, was dit gewoon weer een film geweest over een druk bezette man die helemaal op gaat in zijn werk. Maar omdat hij Juliet Binoche in de rol plaatst van de afwezige ouder die meer met het werk bezig is dan met de kinderen, geeft het een extra laag aan het verhaal.

Ook al zou dit volgens de traditionele feministes niet zo moeten zijn natuurlijk. Want volgens hen zijn mannen en vrouwen hetzelfde, en zou het dus niet moeten uitmaken wie wat doet.

Des te fascinerender dat het in deze film dus wel degelijk uitmaakt.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *