Thuisblijfmoeder Sandra

thuisblijfmoeder groot gezin

Sandra (39) is drieëntwintig jaar samen met haar man, waarvan zestien jaar getrouwd. Inmiddels hebben ze samen 7 kinderen in de leeftijd van 0 tot 14.

Sandra is opgeleid tot doktersassistente, maar alweer 14 jaar thuisblijfmoeder.

Dit is haar verhaal.

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen? 

In eerste instantie was het een gemakkelijke beslissing. Al toen we jong waren wisten we dat we graag kinderen wilden, en dat mijn man kostwinner zou zijn en ik thuis bij de kinderen. Toch bleek het soms wel eens lastig, altijd thuis zijn. Ik heb dan ook eventjes buitenshuis gewerkt op tijden dat mijn man thuis was en voor de kinderen kon zorgen. Maar we konden er beiden onze draai niet in vinden. En dus zijn we alweer een hele tijd terug bij ons oorspronkelijke besluit: kostwinner-thuisblijfmoeder.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Positief. Ik geloof niet dat ik negatieve reacties gehoord heb. Dat laatste kan ook aan mij liggen natuurlijk. Ik wilde gewoon geen negatieve reacties horen!

Hoe stond je partner in het beslissingsproces? 

Voor hem was het vanzelfsprekend. Wij hadden allebei een thuisblijfmoeder als kind, en hebben dat als fijn ervaren. Dat wilden we voor onze kinderen ook. Al steunde hij me ook toen ik even buitenshuis werkte. De constructie kostwinner - thuisblijfmoeder schept duidelijkheid, en dat geeft rust. Daar vaart iedereen wel bij. Ook hij.

Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon? 

Wij hebben geen berekeningen gemaakt. We waren 25 en 26 jaar toen we ons eerste kind kregen, en ons leven nog aan het opbouwen. Alle grote financiële beslissingen in het verleden waren dus gebaseerd op 1 inkomen.

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Ik zie dat niet zo, dat ik financieel afhankelijk ben van hem. We zijn afhankelijk van elkaar. Ik zorg er voor dat thuis alles goed loopt, terwijl hij buitenshuis werkt voor ons inkomen. Het geld is zodoende van ons allebei.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Daar heb ik geen idee van. Voorlopig heb ik nog genoeg om handen!

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Ergens af en toe een beetje ruimte vinden voor mezelf.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

De kinderen zo veel mogen zien. Ik vind het heerlijk ze om me heen te hebben en hun thuisbasis te mogen zijn. Ze de rust en het vertrouwen te geven, en het gevoel dat ze er mogen zijn, door er zelf te zijn.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Doordeweeks bepalen de schooltijden onze dag. De middelbare scholieren zitten om 07.15 uur op hun fiets. De basisscholieren zijn vanaf 08.30 uur op school.

Daarna doe ik een rondje huis met de kleintjes in mijn kielzog:

  • ontbijttafel afruimen
  • gordijnen en ramen open
  • bedden opdekken
  • de wc schoonmaken en badkamer
  • was in de machine
  • was ophangen 
  • enzovoorts. 

Tussendoor wordt er een spelletje gespeeld met de peuter, een boekje voorgelezen, de baby krijgt de borst en slaapt. Soms bakken we wat, soms doen we lopend een boodschapje. Soms gaan we ergens op visite of naar de moestuin. Of we pakken een grote huishoudelijk klus aan, zoals ramen wassen.

Na schooltijd

Om 14.15 haal ik de kinderen weer uit school (continu rooster). En de middelbare scholieren druppelen weer binnen. De middag vult zich met luisteren naar schoolverhalen, een hapje en een drankje, vriendjes, verenigingen, koken. Gevolgd door samen eten. En na het eten wordt er opgeruimd en begint het naar bed brengen. Wassen of douchen, tanden poetsen, verhaaltjes voorlezen, knuffelen.

Daarna nog even de laatste dingen opruimen, de was vouwen en strijken, tijd maken voor een praatje met de groten, soms nog wat computeren en dan rond 22.00 uur lig ik weer in bed.

De weekenden vullen we met bezigheden rondom huis, de moestuin, een afspraak buitenshuis.

De grote lijn is iedere dag hetzelfde, maar toch lijkt geen dag op de vorige!

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Ik snap dat arbeidsparticipatie fijn is voor de schatkist. Maar ik vind het jammer dat de overheid voorbij gaat aan het belang van ons werk: kinderen begeleiden op hun pad naar volwassenheid. Zij zijn de toekomst.

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Door de schoolgaande kinderen ontmoet ik voldoende mensen. En toen de kinderen nog niet naar school gingen zag ik ook genoeg mensen. Ik sprak af met kennissen met kleine kinderen, ik ging naar een moedergroep en een speelgroepje. (zoek jij contacten? Denk dan eens aan vriendinnenonline!)

Hoe 'laad' je jezelf weer op?

Ik hecht veel waarde aan mijn dagelijkse douche voor het slapen gaan. Dan spoel ik de dag van me af, zodat ik fris kan gaan slapen. Verder maak ik tijd vrij om te lezen of te handwerken. En ik werk graag in onze moestuin. En eenmaal per jaar proberen mijn man en ik een paar dagen op stap te gaan. Zonder kinderen, alleen de baby gaat dan mee! Daarnaast vind ik het leuk om mijn leven en gezin te delen, en houd ik een blog Rondom Negen bij.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Ik heb zoveel geleerd van opvoeden! En ik leer nog steeds, iedere dag. Wat vraagt dit kind van me? Hoe ga ik reageren op deze situatie? Je moet jezelf opzij kunnen zetten, de situatie vanuit het kind kunnen bekijken. Afwegingen maken: 'Wat kan nog even wachten? Wat dient nu bekeken te worden?'

Je moet dingen los kunnen laten, dingen in perspectief kunnen zien. Eigenlijk net zoals op de arbeidsmarkt! Dus ik zie niet waarom je ontwikkeling stil zou staan als je thuisblijfmoeder bent.

Hoe zie je de toekomst? 

Ik houd me niet zo bezig met de toekomst. Die ontvouwt zich vanzelf wel. Ik leef nu.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Vergelijkbare berichten

4 reacties

  1. Net als Sandra ben ik doktersassistente. Tot vorig jaar heb ik gewerkt, 33 jaar lang. Vorig jaar heb ik ontslag genomen omdat ik mij niet meer kon vinden in de huidige gezondheidszorg. Ik voelde mij vaak meer een ICT-er dan een assistente.
    Als Sandra terug wil naar haar oude beroep, zal ze een heleboel bijscholingen moeten volgen.
    Zelf doe ik alleen nog vrijwilligerswerk en ik vind het heerlijk. Daarnij heb ik natuurlijk mij gezin (5 kinderen).

  2. Net als Sandra ben ik doktersassistente. Tot vorig jaar heb ik gewerkt, 33 jaar lang. Vorig jaar heb ik ontslag genomen omdat ik mij niet meer kon vinden in de huidige gezondheidszorg. Ik voelde mij vaak meer een ICT-er dan een assistente.
    Als Sandra terug wil naar haar oude beroep, zal ze een heleboel bijscholingen moeten volgen.
    Zelf doe ik alleen nog vrijwilligerswerk en ik vind het heerlijk. Daarnij heb ik natuurlijk mij gezin (5 kinderen).

  3. Niets voor mij een groot gezin. Ik hou erg veel van mijn twee donderstenen maar ik ga ook graag naar mijn werk. Zou beiden niet willen missen.
    Ilse

  4. Niets voor mij een groot gezin. Ik hou erg veel van mijn twee donderstenen maar ik ga ook graag naar mijn werk. Zou beiden niet willen missen.
    Ilse

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *